ตอนที่ 7 ต่อสู้กับฤทธิ์ยา

“คุณนิว คุณให้ผมไปส่งที่บ้านเลยหรือเปล่า”

เวทานนท์หันมาถามกับเลขาหนุ่มหลังจากที่ทั้งคู่ขึ้นมานั่งบนรถคันหรูด้วยกันแล้วแล้ว กว่าจะเอาตัวหลุดออกมาจาก กมลวรรณและไกรสรแทบตาย นึกว่าจะเสร็จกมลวรรณซะแล้ว พอถามแล้วไม่ได้คำตอบท่านประธานหนุ่มก็เลยต้องหันไปมองอีกคนก็เจอนวพรรษในลุคที่ดูยังงงๆ ทำตาลอยๆ เหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ซึ่งผิดวิสัยเจ้าตัวมาก

“งั้น เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านผมก่อนแล้วกันนะ คุณนอนที่นั่นก่อนพรุ่งนี้เช้าค่อยกลับนะ”

เวทานนท์เลยตัดสินใจเอง เพราะให้ไปอยู่บ้านเขาร่างบางน่าจะปลอดภัยสุด ส่วนตัวเขาจะรีบไปส่งคุณเลขาแล้วจะรีบกลับมาคอนโดแล้วเรียกเด็กบริการมาปลดปล่อยความต้องการของตัวเอง

“ไปส่งที่บ้านผมดีกว่าครับ พรุ่งนี้จะได้นอนตื่นสายๆ จะได้ไม่ต้องรีบ”

นวพรรษหนุ่มตอบเจ้านายออกไป ตอนนี้เขาพยายามตั้งสติ และกดอารมณ์บางอย่างไว้อย่างสุดความสามารถ ทำไมแม้แต่่เสียงนุ่มๆของเจ้านายวันนี้ฟังแล้วเซ็กซี่ ดูมีเสน่ห์จัง

นั่งมาได้สักพักตัวของนวพรรษเองรู้สึกร้อนวูบวาบ รู้สึกมีอารมณ์ความต้องการอยากปลดปล่อย

“แอร์รถท่านประธานเสียหรือเปล่าครับ ผมว่ามันร้อนเกินไป ผมขออนุญาติเร่งแอร์อีกนิดได้ไหมครับ” นวพรรษขออนุญาตเจ้าของรถก่อนท่ีจะวิสาสะเร่งแอร์ให้เย็นขึ้น

แอร์รถเค้าปกติดีนี่ นี่ก็เย็นเฉียบแล้วนะ เวทานนท์คิด และหันมามองอาการของคุณเลขาทันที ทันทีที่เขาหันไปมองอีกฝ่ายก็เห็นคุณเลขาปลดกระดุมเสื้อลงมาเกือบหมด ทำให้เขาเห็นหน้าอกขาวๆ ของอีกคน มันขาวยั่วยวนน่าลูบมากน่าเลีย ไหนจะเม็ดเล็กๆ สีชมพูเข้ม บนหน้าอกนั้นอีก น่าดูดเป็นบ้า แล้วจะยังสายตาของอีกฝ่ายที่ส่งมามองเขาหยาดเยิ้ม เชิญชวนสยิว อดทนไว้ไอ้เวย์

“คุณนิวตอนนี้แอร์เย็นเฉียบแล้วนะ คุณใจเย็นก่อน คุณต้องตั้งสตินะ เอาน้ำขวดนี้ไปดื่มก่อน ดื่มไปเยอะๆ เลยนะ”

ท่านประธานหนุ่มยื่นขวดน้ำแร่ที่มีติดรถไว้เสมอให้คุณเลขาได้ดื่ม เพื่อหวังจะให้น้ำไปเจือจางฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์ในร่างกายของอีกฝ่าย

“ผมเป็นอะไรไม่รู้ครับ ผมรู้สึกไม่ดี ผมไม่อยากเป็นแบบนี้ ผมร้อนวูบวาบข้างใน ผมต้องการ”

นวพรรษพยายามตั้งสติตามที่คนตัวโตบอกและดื่มน้ำตามคำแนะนำ แม้กระทั่งท่าทางการดื่มน้ำของอีกคน เวทานนท์ยังมองว่าดูเซ็กซี่ ดูเชิญชวน ไหนจะน้ำที่หกไหลลงมาตามลำคอและอกนั่นอีก โอ๊ยอยากจะจอดรถแล้วเลียน้ำที่ไหลเปื้อนคนตัวขาวนั้นมากเลย

“ผมคิดว่า ผมกับคุณน่าจะโดนยาปลุกเซ็กส์แล้วล่ะ คุณน่าจะดื่มไปเยอะมากกว่าผม เราต้องตั้งสตินะ ผมจะพยายามขับรถให้ถึงบ้านให้เร็วกว่านี้ ” เวทานนท์พยายามบอกอีกฝ่ายและเหมือนบอกตัวเองด้วย

“ท่านประธาน ผมไม่ไหวแล้ว ผมต้องการปลดปล่อยแล้ว คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม นะ”

เวทานนท์ที่ขับรถอยู่ถึงกับสะดุ้งเมื่อมือเรียวยาวของอีกฝ่ายเอื้อมมาลูบไล้ตามต้นขาของเขา เดิมทีเขาพยายาม สกัดกั้นอารมณ์ต่อสู้กับฤทธิ์ยาเพื่อที่จะขับรถไปถึงบ้านให้ไวที่สุด พอโดนมือเรียวยาวลูบไล้ทำให้ความอดทนแทบจะหมดลงทันที มือเรียวของอีกฝ่ายลูบเลื้อยขึ้นมาเรื่อยๆ ตอนนี้ขนแขนของเวทานนท์ลุกชันตอบสนองกับความสยิว ที่ได้รับ เจ้าเวย์น้อยก็เริ่มจะตื่นตัว เริ่มอยากจะออกมาผงกหัวสูดอากาศข้างนอกอีก

“คุณนิว หยุดก่อนใจเย็นผมขับรถอยู่อันตราย ตั้งสติ สูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ ไว้ ”

เอ่ยปากบอกพร้อมละมือซ้ายที่จับพวงมาลัยรถ มาจับมือคุณเลขาไว้ไม่ให้มายุ่มย่ามกับส่วนอันตรายของตัวเอง นวพรรษโดนห้ามถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วยความน้อยใจที่อีกฝ่ายปฏิเสธตนเอง ไม่ยอมช่วยเหลือกัน เลยพยายามที่จะสะบัดมือออกจากมือหนา

“งั้นท่านประธานปล่อยผมครับ ปล่อยให้ผมลงตรงนี้ก็ได้เดี๋ยวผมกลับเอง” เวทานนท์หันไปมองหน้าสวยของอีกคนที่ตอนนี้มีน้ำตานองออกมา สีหน้าบึ้งตึงงอง้ำ

“อย่าดื้อ จะลงได้ยังไง”

“ไม่รู้แหละ เดี๋ยวผมไปหาคนอื่นช่วยก็ได้ ปล่อยครับ”

“นี่งอนผม เพราะผมไม่ตอบสนองใช่ไหม อยากมากขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นเดียวเราแวะคอนโดผมก่อนแล้วกัน คุณช่วยอยู่เฉยๆ ก่อน อีกแปล๊บเดียว”

ท่านประธานหนุ่มหมดความอดทนก็ตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางการขับจากที่ตั้งใจจะไปส่งอีกคนที่บ้านเป็นเส้นทางไป คอนโดของตัวเองแทนเพราะอยู่ไม่ไกลจากบริเวณตำแหน่งที่ขับรถอยู่นี้นัก ขณะขับรถเวทานนท์พยายามง้ออีกคนด้วยการใช้มือหนายื่นไปลูบไล้ต้นขาเรียวเพื่อช่วยบรรเทาความต้องการให้ร่างบาง พอนวพรรษโดนง้อแบบนี้ ก็แทบจะหายงอนอีกฝ่ายเลย เขาไม่อยากเป็นแบบนี้เลยแต่มันห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ

เพียงครู่เดียวรถหรูสัญชาติยุโรปของท่านประธานสุดหล่อก็มาจอดนิ่งที่คอนโดหรู เจ้าของรถที่ตอนนี้เริ่มจะควบคุมตัวเองไ้ด้ยาก หันมาหาเลขาหน้าหวานของตัวองและใช้มือประครองใบหน้าสวยนั้นไว้ แล้วใช้ริมฝีปากหยักยื่นไปแตะที่ริมฝากปากเรียว นวพรรษพอเห็นเจ้านายหนุ่มยื่นริมฝากปากมาแตะปากตัวเองก็รีบเปิดปากรับลิ้นร้อนที่ส่งเข้ามาหาตัวเอง ใช้ลิ้นเรียวไปเกี่ยวกระหวัดกันกับลิ้นหนาไปมาและดูดดึงแลกความหวานกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เป็นเวทานนท์เสียอีกที่ต้องถอยตัวออกมาก่อน ก่อนที่จะปล้ำอีกคนบนรถ จากนั้นก็รีบเปิดประตูลงมาและบอกอีกคนให้เปิดประตูและรีบตามมา ตอนนี้ทั้งคู่ได้เข้ามาอยู่ในเพนเฮาท์หรูของเวทานนท์แล้ว

“คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมคุณนิว คุณจะเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ คุณจะโวยวายภายหลังไม่ได้นะ โอเคไหม”

เวทานนท์พูดเสียงเข้มและพยายามกดอารมณ์ความต้องการของตัวเองไว้ เพื่อให้ดูปกติ ให้ดูเหมือนเขาแค่อยากช่วยอีกฝ่ายเท่านั้นทั้งที่ตอนนี้เขาเองก็ต้องการไม่น้อย เขาให้ร่างสูงเพรียวตัดสินใจเองซึ่งเหมือนตอนนี้จะควบคุม ความต้องการของตัวเองไม่ไ้ด้แล้ว สายตาที่มองเขามันเย้ายวน ยั่วอารมณ์เขามากแทบอยากกระโจนขย้ำร่างเพียวสวยนั้นทันที

“ผมไม่ไหวแล้วครับ ท่านประธานช่วยผมด้วยนะ ผมจะไม่เอาผิดกับคุณทีหลัง”

“ดี งั้นตกลงผมจะยอมช่วยคุณ แต่คุณต้องพูดต่อหน้ากล้องก่อน ว่าคุณต้องการให้ผมมีอะไรกับคุณเอง และคุณจะไม่เอาผิดผม และจะไม่มีข้อผูกมัดใดๆ หลังจากวันนี้ผ่านไป เดี๋ยวพอถึงพรุ่งนี้เช้าไม่ใช่คุณมาโวยวายเอาผิดผมนะ ถ้าคุณตกลง งั้นเราไปในห้องนอนกัน”

เวทานนท์ยกโทรศัพท์ของตัวเองออกมาถ่ายวิดีโอไว้ให้นวพรรษพูดตาม เดี๋ยวเกิดอีกฝ่ายจะมาเรียกร้องมาผูกมัด เค้าเลยต้องป้องกันไว้ก่อน

“ผมนวพรรษเป็นคนขอร้องให้คุณเวทานนท์มีอะไรกับผมเอง โดยหลังจากครั้งนี้ไปผมจะไม่เรียกร้อง ไม่เอาผิดใดๆ กับคุณเวทานนท์ และจะไม่เกิดการเรียกร้องให้มีการรับผิดชอบหรือผูกมัด”

สายตาหยาดเยิ้มที่ส่งมาผ่านหน้าจอโทรศัพท์ราคาแพงพร้อมน้ำเสียงนุ่มน่าฟังที่ดูเหมือนอ้อนๆ ปนเซ็กซี่นิดๆ ที่ปกติเจ้าตัวไม่เคยใช้กับเจ้านายหนุ่มสักที ทำให้เจ้าของร่างหนาแทบทนไม่ไหว เวทานนท์รีบปิดโทรศัพท์แล้วเดินก้าวยาวๆ นำเข้าห้องนอนไปก่อนและจูงมือเรียวบางให้ตามมา เพราะถ้าขืนอยู่อีกนิดเดียวเขาจะอดเป็นคนเริ่มก่อนไม่ไหว ต้องจัดการเจ้าของน้ำเสียงอ้อนๆ นี่ที่ห้องรับแขกแน่นอน