ตอนที่ 10 หญิงสาวปริศนา

      ด้วยท่านั่งของเดียร์น่าที่นั่งไขว่ห้าง ด้วยกระโปรงที่เธอใส่เป็นกระโปรงสั่น แหวกหน้า บริเวณขาซ้าย ที่เผยให้เห็นต้นขาวอันขาวอวบของเธอ เสื้อสายเดี่ยวที่เว้าลึกลงไปบริเวณร่องอก มันเป็นชุดที่ชวนให้หนุ่มๆ น้ำลายสอได้เลย แต่ตอนนี้คิระกลับไม่มีอารมณ์ร่วมกับเธอเลยนี่สิแปลก

      ปกติผู้หญิงให้ท่าขนาดนี้ เขาต้องจัดให้เธอแล้วสิ ตัวเขาเองยังรู้สึกแปลกเลย แต่เขาก็ยังพยายามทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุด

      เดียร์น่าหมายตาผู้ชายคนนี้ตั้งแต่แรกที่เธอเห็นเขาเดินเข้ามาภายในงานแล้ว จนตอนนี้เธอสามารถได้มานั่งข้างๆ เขา แผนการต่อไปของเธอคือ เธอต้องจัดการเขาให้ได้ในคืนนี้ มันงั้นเสียหน้าแย่

      เธอพูดเอาไว้เยอะกับเพื่อนๆ ของเธอที่กำลังนั่งคลอเคลียอยู่กับนิรุจลูกพี่ลูกน้องของเธอในตอนนี้

      “คืนนี้พี่คิระมีธุระต้องไปต่อที่ไหนหรือเปล่าคะ?” เดียร์น่าถามเพื่อหยั่งเชิง

      “ถามทำไมครับ ...” สายตาของคิระที่ยังจับจ้องอยู่ที่แก้วไวท์ก็มองมายังเดียร์น่าด้วยสายตาที่มีเสน่ห์ชวนหลงใหล ประกอบกับที่เขาเริ่มมึนเมาจากฤทธิ์ของไวน์

      เดียร์น่าหยิบแก้วไวน์ที่อยู่ในมือชายหนุ่มที่เขาดื่มมันหมดไปเมื่อสักครู่นี้ ออกจากมือของเขา

      ก่อนหยิบแก้วไวน์ของชายหนุ่มเพื่อยื่นมันให้บาร์เทนเดอร์หนุ่มที่ยังคงรอทำหน้าที่อยู่ เธอหักปลายนิ้วชี้ของเธอให้ปลายมันลงไปที่แก้วไวน์ใบนั้นเพียงเล็กน้อย เธอมองสิ่งที่เธอทำด้วยรอยยิ้ม ด้วยนิ้วเรียวของเดียร์น่าที่มีเล็บเจลหนายาวจึงไม่มีใครทันสังเกตว่าสิ่งที่เธอทำนั้นมันผิดปกติ

      “ช่วยเติมไวน์ให้ด้วยนะคะ” เดียร์น่าหันไปบอก

      “พี่คิระ ยังไม่ตอบเดียร์เลยนะคะ คืนนี้พี่ว่างหรือเปล่าคะ?” เสียงหวานๆ ของสาวสวยดังขึ้นข้างหูของชายหนุ่มที่รู้สึกว่าเขาจะเมาเป็นพิเศษในคืนนี้

      คิระส่ายหัวไปมาเบาๆ เพื่อเรียกสติตัวเองกลับมา และเขาก็คิดว่าเขามีความผิดปกติเกิดขึ้นแน่นอน

      เขามองเห็นใบหน้าหญิงสาวคนนั้นซ้อนทับกับใบหน้าของเดียร์น่าในตอนนี้ แต่เขาก็พยายามเรียกสติตัวเองให้กลับมาได้

      “น้องเดียร์เอาอะไรให้พี่ดื่มค่ะ รู้สึกพี่จะเมาเป็นพิเศษ” เสียงของชายหนุ่มเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติในร่างกายของตนเอง แต่พยายามเรียกสติให้เป็นปกติมากที่สุด หากคนไม่รู้ก็ดูไม่ออกว่าเขามีอาการไม่ปกติแล้ว

      “แค่ไวน์เองค่ะ ... พี่คิระเมาแล้วหรือคะ?” หญิงสาวยังคงออดอ้อนข้างกาย

      “นิดหน่อยครับแค่รู้สึกว่าวันนี้พี่คงดื่มเยอะไปหน่อย”

      “ให้เดียร์ช่วยพี่คิระนะคะ” เสียงหวานๆ ยังคงดังข้างๆ หูของเขาอีก ส่วนมือของเธอก็ไม่อยู่นิ่ง

      ข้างหนึ่งลูบไล้ที่แขนของเขา อีกข้างลูบไล้บริเวณต้นขาของเขา

      ปกติเขาจะต้องเป็นฝ่ายรุก แต่นี่ ...

      (กูโดนแม่เสือสาวเล่นงานเข้าแล้ว)

      และอีกอย่างหากเกิดเหตุการณ์ที่เขาไม่ได้สติ เขาก็กลัวที่จะโดยถ่ายภาพเพื่อแบล็กเมล์เอาได้ เมื่อเรียกสติกลับมาได้

      “พี่ขอตัวไปห้องน้ำสักครู่นะครับ” คิระพยายามประคองสติตัวเองให้ได้มากที่สุด จากนั่นก็ลุกขึ้น

      “ให้เดียร์ไปเป็นเพื่อนนะคะ”

      “ไม่ต้องครับ เดี๋ยวพี่มา น้องเดียร์สนุกกับเพื่อนๆ รอพี่ที่นี่ล่ะ” พูดเสร็จ คิระก็ลุกออกจากที่นั่ง

      เขาเดินเข้าไปหานิรุจ

      “เฮ้ ... แก ฉันออกไปข้างนอกก่อนนะ หากน้องเดียร์ถามบอกว่าฉันไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา”

      “อือ ...” นิรุจรับคำเพื่อน

      ในส่วนของงานเลี้ยงสาขาเรียนจบ ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ที่จัดทางปีกซ้าย ชั้น 2 ของโรงแรม ตรงข้ามกับอีกงานเลี้ยงที่มีธีมที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

      ภายในห้องจัดงานเป็นแบบเรียบง่าย สไตล์งานราตรี ทางสาขาจัดงานในครั้งนี้เพื่อช่วยให้บัณฑิตเรียนรู้การเข้าสังคม และพร้อมจะเติบโตเข้าสู่สังคมของวัยทำงานได้ง่ายขึ้น ด้วยธีมของงานคืองานราตรี ดังนั้นชุดที่แขกที่เข้าร่วมงานต้องเลือกใส่ คือชุดราตรีสำหรับผู้หญิง ส่วนผู้ชายเน้นไปที่สูทและทักซิโด้กัน

      นอกจากนี้ ภายในงานยังมีการจัดแสดงโชว์ผลงานของนักศึกษาระดับปริญญาตรีในสาขานี้ที่ได้รับรางวัลจากการประกวดในเวทีต่างๆ และผลงานวิจัยที่ได้รับคะแนนยอดเยี่ยมด้วย

      หนึ่งในนั้นมีผลงานของ พฤษา วรพงษ์ไพรวัลย์ หรือเมย์ ด้วย ผลงานของเมย์เป็นผลงานที่ได้รับรางวัลของการประกวดการออกแบบภายใน ภายใต้คอนเซพท์อาคารที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ซึ่งเธอได้รับรางวัลชนะเลิศในการประกวดประเภทนี้ และนำไปสู่การรับทุนการศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษา ที่มหาวิทยาลัยด้านการออกแบบโดยเฉพาะที่ ประเทศสหรัฐอเมริกา