หลานชวนเล่นเซ็กซ์ [1]

ทีปกร กำลังเดินทางไปบ้านพี่เขย ซึ่งแต่งงานกับ กวินธิดา พี่สาวตน พวกเขากำลังจะไปทำงาน ติดห่วงแค่ลูกสาวซึ่งต้องมีใครสักคนควบคุม ก่อนจะเสียคนไปคบเพื่อนพาเสียเรื่องเรียน

กวินธิดาเห็นว่า ทีปกรว่างงาน ก็เลยจ้างเป็นพี่เลี้ยงไปก่อนได้ค่าแรงวันละ 300 บ.เหมือนคนทำงานทั่วไป อย่างน้อยก็การันตีว่าเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน และเป็นน้องชายที่ไว้ใจได้

ชายหนุ่มตบเท้าอยู่หน้าบ้านพี่เขย แลเห็นพี่สาวกำลังดุลูกสาวอยู่ในห้องทานอาหาร เขาได้เสียงรำไร จึงกดกริ่งเพื่อเรียกพวกเขาให้ทราบว่า น้องชายคนนี้ได้เดินทางมาถึงแล้ว

“เข้ามาเลย กร พี่กำลังรออยู่พอดี...” กวินธิดาเดินออกมาต้อนรับน้องชาย ซึ่งไม่ได้เจอกันเกือบปี ตั้งแต่ได้ข่าวล่าสุด ตกงานเพราะเพื่อนร่วมงานร่วมกันแกล้ง บีบเขาให้ออกจากบริษัททำบัญชี

“ขอบคุณครับ พี่กวินฯ” ทีปกรเดินเข้าบ้านพี่เขย ซึ่งเป็นบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ ภายในตกแต่งสวยงาม อย่างว่า... พี่เขยเป็นคนมีฐานะ แต่เพราะทำงานคนเดียวหนักเกินไปจึงชวนกวินธิดามาทำงานด้วยกัน จึงแบ่งเบาภาระไปได้บ้าง

อาจจะเป็นเพราะบ้านฐานะดี มีเงินทองร่ำรวย ลูกสาวของกวินธิดา ชื่อ “จันทร์หอม” ค่อนข้างจะแก่นแก่แดด และซุกซนมา เพราะเธอพึ่งใกล้จะอายุ 12 ปี จึงค่อนข้างติดเพื่อนมาก กวินธิดาเป็นห่วงว่าจะติดเพื่อนจนเสียการเรียน

จึงได้ไหว้วานให้ ทีปกรมาเป็นพี่เลี้ยง ดูแลลูกสาวให้หน่อย ระหว่างวันที่เธอไปทำงานไม่อยู่ กว่าจะกลับมาบ้านก็สองทุ่ม... เธอตั้งใจให้ทีปกรมาอยู่เช้าเย็นกลับเท่านั้น เป็นเวลาอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าทีปกรจะหางานใหม่ได้

******

“ไม่เอาอ่ะ แม่ จันทร์หอมอยากไปเที่ยวกับเพื่อน วัยอย่างหนู เขาไปเที่ยวเซ็นเตอร์กันทั้งนั้น” เธอยังโตไม่เต็มที่ แต่ก็ทำตัวเป็นสาวราวมหาวิทยาลัยแล้ว ผมก็ยาว เปียเสียดิบดี ตัดหน้าม้า ไว้เทรนด์เดียวกับทรงเกาหลีใต้ ทีปกรเป็นหลานสาวในปัจจุบันช่างต่างกับ หลานสาวตัวน้อยที่เคยรู้จักในอดีต

“แม่ไม่ให้ไปเที่ยวหรอกนะ จันทร์หอม อยู่บ้านเป็นเด็กดี ตั้งใจทำการบ้าน และรอแม่กลับบ้าน ระหว่างนี้อยู่กับอากรไปก่อนนะ อย่าดื้อล่ะ” กวินธิดาสั่งลูกสาวกำชับ เพราะสามีคงไม่ค่อยมีเวลาดูแล จึงยังพอไว้ใจคนในครอบครัวเดียวกันมาดูแลลูกสาว มากกว่าจะจ้างพี่เลี้ยงอาชีพมา เกรงว่าลูกสาวจะถูกทำร้าย และข้าวของในบ้านจะถูกขโมย

“ไม่ต้องห่วงนะครับ พี่กวิน, จันทร์หอมก็เป็นหลานสาวผม พี่หายห่วงได้เลยนะครับ” ทีปกรยิ้มแย้ม ออกไปยืนส่งพี่สาวทำงาน

“ฝากด้วยนะ กร ค่ำนี้พี่น่าจะกลับมาถึงสองทุ่ม อย่าลืมบังคับจันทร์หอมทำการบ้านภาษาอังกฤษ และสอนวาดภาพศิลปะด้วยล่ะ แกต้องส่งครูวันพรุ่งนี้แล้วนะ” กวินธิดาบอกรายละเอียดวิชาเรียนของลูกสาว เธออยากประหยัดค่าเรียนพิเศษ จึงคิดว่าไหว้วานทีปกรน่าจะดีที่สุด

“ครับพี่... พบกันค่ำนี้ครับ” ทีปกรโบกมือส่งพี่สาว แลเห็นตัวรถยนต์สีดำออกไป เขาจึงหันกายกลับเข้าตัวบ้าน เพื่อไปหยิบผ้ากันเปื้อนเพื่อทำอาหารเลี้ยงหลานสาวสุดแก่น อย่างน้อยเธอก็เคยชมว่า อาหารของอากรอร่อยที่สุด

สายตาอาหนุ่มแลเห็นหลานสาว กำลังนั่งกดมือถือด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ราวกับจะคุยแชทกับเพื่อนว่าคงไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่น เธอค่อนข้างหงุดหงิดและขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ จนไม่อยากจะคุยกับอาหนุ่มของตัวเอง

“กินข้าวหรือยังล่ะ? อาจะไปทำของอร่อยๆ ให้” ทีปกรพยายามเข้ากับหลานสาว ซึ่งไม่ได้เจอกันหกปี เธอเปลี่ยนไปมา เริ่มโตเป็นสาวแรกรุ่น หน้าตายิ้มแย้มน่ารัก และที่สำคัญเธอเริ่มมีหน้าอกกลมเล็กๆ สายตาเขาเหลือบไปเห็นพอดี

“ยังเลยค่ะ อาอยากจะไปทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ หนูจะคุยกับเพื่อน...โอ๊ย...น่าเบื่อ!” จันทร์หอมบ่นราวกับคนปวดประจำเดือน ทีปกรรู้สึกว่าหลานสาวเขาเปลี่ยนไป อาจจะเป็นเพราะคงไม่ได้เด็กน้อยที่น่ารัก พูดจาหวานขานเพราะ คงเป็นเช่นนี้กระมัง กวินธิดาค่อนข้างกลุ้มใจเมื่อจันทร์หอมติดเพื่อนที่โรงเรียนมากเกินไป

“ถ้างั้นเอาการบ้านออกมาทำนะ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหน อาจะมาสอนการบ้านให้” ทีปกรปลีกตัวเข้าครัวเพื่อทำอาหารให้หลานสาว

******

ภายในบ้านพี่เขยเป็นบ้านเดี่ยวใหญ่โต พี่สาวเขาช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ที่ได้คนดี มีฐานะก่อร่างสร้างตัว จันทร์หอมน่าจะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีอยู่แล้ว หรืออาจจะเป็นเพราะสังคมภายในโรงเรียนกระมัง เธอจึงเปลี่ยนไป ไม่ใช่เด็กน้อยที่ทีปกรรู้จัก...

อาหารมื้อนี้เขาทำง่ายๆ แค่หุงข้าวกับหมูผักกระเทียมพริกไทย มีน้ำมะนาวผสมน้ำผึ้งดีๆ ให้จันทร์หอม เพราะเธอเคยบอกว่าชอบทานที่สุด อย่างน้อยเผื่ออาจจะทำให้หลานสาวอารมณ์ดีก็ได้ เขาคิด...

อาหนุ่มยกอาหารมา หวังเพื่อเอาใจหลานสาว เห็นเธอเอาแต่นอนคุยโทรศัพท์อยู่กับเพื่อน แต่การบ้านไม่ยอมทำ ชายหนุ่มจึงวางถาดอาหาร และเริ่มคุยกับหลานสาว

“จันทร์หอม... วางสายเพื่อนได้แล้ว ต้องทานอาหารและต้องทำการบ้านได้แล้วนะ” ทีปกรพยายามออกคำสั่งสุภาพ น้ำเสียงนุ่ม เพื่อให้หลานสาวฟังคำสั่ง

“อากรจะไปทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ อย่ามายุ่งกับหนู หนูจัดการเองได้เรื่องแค่นี้” จันทร์หอมค่อนข้างดื้อรั้น เพราะไม่อยากให้ใครมาขัดตอนโทรมือถือ อากรเริ่มจะถอดใจเล็กน้อย อย่างนี้นี่เองที่กวินธิดาขอร้องให้เขามาช่วยดูแลจันทร์หอม

ชายหนุ่มตัดสินใจเดินไปหาหลานสาว เพื่อกระชากมือถือออกมา กดปุ่มปิดเครื่องและยึดมือถือเอาไว้...

“เอามือถือหนูคืนมานะคะ อากร... อาจะทำแบบนี้กับหนูไม่ได้นะคะ” จันทร์หอมเริ่มไม่พอใจ เมื่ออาหนุ่มละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัว ยิ่งไปกว่านั้นเธอกำลังคุยกับเพื่อนสาว เรื่องนัดแนะไปเจอหนุ่มไปควงกันค่ำนี้ ตั้งใจว่าจะรอให้แม่หลับ ค่อยปีนหน้าต่างออกไปเที่ยวกับเพื่อนกลางคืน

“ต้องได้สิ เพราะแม่ฝากให้อาดูแล อย่าดื้อนะคนเก่ง ไปทานข้าว แล้วเราจะต้องทำการบ้านด้วยกัน อาจะช่วยนะ ถ้าทำตัวเป็นเด็กดี อาจะคืนมือถือให้... ทานข้าวได้แล้วค่ะ จันทร์หอม” ทีปกรออกคำสั่งเน้นเสียง เขาไม่อยากดุหลานสาวคนโปรดเลยจริงๆ

แต่จันทร์หอมก็ทำตัวไม่ดีอย่างที่กวินธิดาเคยเกริ่นเอาไว้... เด็กสาวค่อนข้างกระทืบเท้าลงพื้น ต้องยอมทำตามคำสั่งอย่างฝืนใจ เพื่อให้ได้มือถือตนคืน

******

ระหว่างทำการบ้านที่แสนเบื่อหน่าย แววตาหลานสาวเหลือบมองอาหนุ่มซึ่งหน้าตาหล่อเหลา ถ้าเธอจำไม่ผิด เมื่อก่อนเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตเธอเสียด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าเป็นอา เธอก็คงจีบเขาไปนานแล้ว

“มองหน้าอา มีอะไรรึ?” ทีปกรถามอย่างสงสัย พลางสอนการบ้านเรื่องตอบประโยคภาษาอังกฤษ

“อามีแฟนหรือยังคะ?” จันทร์หอมถามตรงๆ เพราะตอนนี้เธออยู่กับเขาสองคนในบ้าน กว่าแม่จะกลับมาก็หัวค่ำ

“ยัง?”

“เป็นแฟนกับหนูสิ แล้วหนูจะไม่ดื้อเลย” จันทร์หอมยิ้มแย้ม เพราะเธออยากถูกอาหนุ่มสวมกอดเหมือนสมัยก่อน

“ไม่ได้หรอก พี่กวินฯ จะไม่ชอบใจแน่ๆ เลย” ทีปกรแย้งกลับ เพราะสามัญสำนึกมันบอกว่าเขาไม่ควรคิดแบบนั้นกับหลานสาว แม้ว่าเธอจะน่ารัก น่าถนุถนอม จนบางครั้งเขาก็เคยแอบจินตนาการเรื่องแบบนั้นกับหลานสาว

“ก็อย่าบอกแม่สิ... นะคะๆ” จันทร์หอมไม่ได้สนใจการบ้านภาษาอังกฤษ และหลังจากนั้นเธอจึงเริ่มลุกขึ้นจากที่นั่งตน เพื่อไปหาอาหนุ่ม ด้วยใจที่อยากจะทำอะไรแก้เบื่อระหว่างนี้ ร่วมกันสองคน....

******