หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยาย
ชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน
“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล
“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านที
หลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...
ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันทร์ เมื่อปรากฏร่างของหญิงสาวที่รัก แอบมาหาเขายามแม่ไม่อยู่ ชายหนุ่มเปิดประตูและปล่อยให้กลิ่นจันทร์เข้าไปในห้องพักเดียวกับเขา
******
เสื้อผ้าหลุดกายกระจัดกระจายทั่วห้อง... ชายหญิงสวมกอดรัดฟัดเหวี่ยง บดเบียดริมฝีปากอย่างหิวกระหาย โหยหาสัมผัสรักจากอีกฝ่าย ต่างจูบดูดดื่มพลางใช้สองแขนกอดรัดอีกฝ่ายอย่างหื่นกระหายสุดๆ
ปวรุตม์สอดลิ้นควานหาความหวานที่แสนคิดถึง ในขณะที่หญิงสาวกำลังรับรสรักจากฝ่ายชายอย่างถวิลหา ความร้อนรุ่มภายในกาย ทำให้ไฟรักโหมกระหน่ำ แทบจะหยุดไม่อยู่ ความเป็นชายเริ่มอวบขยาย ในขณะที่หญิงสาวเริ่มรู้สึกร่างกายเปลี่ยนไป รู้สึกได้เมื่อภายในกายกระสับกระส่าย และมีบางสิ่งเปียกแฉะออกมารอบบริเวณต้นขา
“ปวรุตม์... ฉันทนไม่ไหวแล้ว ทำให้ฉันหลุดจากความทุกข์นี้ที...” แววตาหญิงสาวมองสามีลับๆ อย่างวิงวอน เธอต้องการเขาทำสิ่งนั้นให้อีก และอยากให้เขาทำให้นานๆ เธออยากได้รับความรู้สึกแบนนั้นอีกครั้ง
“หันหลังมาสิ ผมอยากกอดคุณมากเลย หลังคุณสวยมาก” ปวรุตม์จับหญิงสาวพลิกหันหลัง ทำให้เธอใจเต้นแรงว่า เขาจะทำให้เธอด้วยวิธีใด
แขนหนึ่งสอดใต้หัวเข่าพลางดึงกระชับเข้าหาเอวหญิงสาว ปล่อยให้ปากทางช่องสวาทเปิดกว้าง และกายเบื้องล่างหนุ่มเคลื่อนเข้าหาอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวเริ่มใจสั่นตื่นกลัว เธอไม่เคยถูกแหกขาแบบนี้มาก่อน แม้จะรู้สึกว่ามันเลวร้ายที่เธอทำตัวแย่ๆ แบบนี้ แต่อารมณ์ความต้องการกำลังออกคำสั่งให้เธอยอมทำตามอารมณ์ของตัวเอง มันกำลังเกิดอารมณ์อย่างแรงกล้ามากมายหลังจากนี้...
ความเป็นชายตื่นตัวจากอารมณ์ตื่นเต้น และต้องการอยากได้กลิ่นจันทรเฉกเช่นวันวาน เขาขยับสะโพกเพื่อดันองคชาติปะทะกับช่องสวาท อุดมด้วยกลีบอวบ บีบรัดปลายหัวปิ่มน้ำ สัมผัสถึงความฉ่ำชื้น และเปียกลื่น
มันทำให้เขาได้อารมณ์และเสียวกระสันแทบปากสั่นระริก หญิงสาวเองก็รู้สึกเจ็บและตื่นกลัวว่ามันจะทำให้เธอทรมาน แต่กลับโหยหาอารมณ์แสนสุขในวันวานเช่นกัน เธอกำลังรออย่างใจจดจ่อ
******
เพียงท่อนเนื้อองคชาติไหลลื่นคืบคลานเข้ากลีบอวบ มุดทะลวงช่องสวาทอย่างยากลำบาก ภายในยิ่งคับแคบก็ยิ่งบีบรัดองคชาติชายหนุ่มอย่างเสียวกระสันสุดๆ ปวรุตม์กัดฟันกลั้นอารมณ์เสียว เขาไม่ได้เจ็บปวดเลย หากแต่ลุ่มหลงในความเป็นหญิงสาวแสนงดงามของกลิ่นจันทร์
หญิงสาวอ้าปากหอบครวญคราง แสนสุขภายในกายเหลือเกิน เมื่อสิ่งที่เธอรอคอย ได้กลับเข้ามาหาเธออีกครั้ง มันช่างอวบใหญ่อิ่มหน่ำ ตื่นตันอย่างพึงพอใจ หญิงสาวซึมซับอารมณ์อย่างชุ่มใจ พลางเม้มปากขบกัดฟันอย่างโหยหา
“ขอแรงๆ หน่อยสิ” เธออยากได้เพื่อให้ได้รสชาติ เมื่อไหร่นะ ที่ต้องการความรู้สึกรุนแรงแบบนี้
“อย่าร้องเสียงดังนะ ผมกลัวจะได้ยินกันทั้งหมู่บ้าน” ปวรุตม์เกริ่นห้ามเธอเอาไว้ก่อน หญิงสาวจึงคว้ามือชายหนุ่มเบื้องหน้า ซึ่งเธอหนุนแขนเขาไว้รองหัว นึกเข็ดเขี้ยวอยากขบกัดเรียวนิ้วมือเรียวยาว ขาวสะอาด สวยงามนี้ไว้ในปาก
“ถ้างั้นขอยืมกัดหน่อยนะ” กลิ่นจันทร์คว้ามือเขาเอาไว้ เพื่อเม้มและกัดแผ่วเบา ยิ่งทำให้ชายหนุ่มได้อารมณ์กระตุ้นปลายองคชาติ ออกแรงดันเสียบมันเข้าไปในช่องสวาทกายสาวอย่างแรง และรวดเร็ว
แรงรักโหมกระหน่ำดันท่อนเนื้อเคลื่อนไหวเข้าช่องสวาทรัวๆ เสียงก้อนเนื้อกระทบดังตับๆ เป็นจังหวะช้า ค่อยๆ เร็วขึ้นเรื่อยๆ เสียหญิงสาวแทบจะทานทนอารมณ์รุกเร้านี้ไม่ไหว เธอเสียวกระสันอย่างสุขท่วมใจ มันช่างทำให้เธอลุ่มหลงการร่วมรักกับสามีได้เช่นนี้
ปวรุตม์ยังคงขยันซอยเข้าช่องสวาท ออกแรงดันองคชาติหนักๆ อย่างต่อเนื่อง เพื่อให้หญิงสาวเสร็จสม เพราะเขาอยากแตกสายน้ำอีก ขอทุกๆ ครั้งที่มีโอกาส และได้อยู่กับกลิ่นจันทร์ตลอดไป
เขาอยากแนะนำกลิ่นจันทร์ให้ยายแสงดาวได้รู้จัก อยากให้แม่เขาปลื้มใจว่า สาวชาวบ้านตจว. น่ารักมากจนเขาหลงรักหัวปักหัวปำได้เพียงนี้ ระหว่างองคชาติยังคงออกแรงดันปะทะทางตันครั้งแล้วครั้งเล่า
สร้างอารมณ์กระสันเสียวให้แก่ความเป็นชาย อวบขยายพองตัวพร้อมปล่อยสายน้ำขุ่นให้ชุ่มใจ แรงดันองคชาติยังคงต่อเนื่องเสียต้องเร่งความเร็วให้หนักหน่วง เขาลดความเร็วลงระหว่างปล่อยน้ำขุ่นกามหลั่งไหล ให้หญิงสาวรู้สึกดีเพียงไร และเขาฝันถึงสวรรค์เบื้องหน้า โดยได้ร่วมเดินทางกับหญิงสาวที่รักข้างกายยามนี้
ชายหญิงเสร็จสมลับหลังสายตาผู้ใหญ่ กลิ่นจันทร์แอบเดินออกจากห้องของปวรุตม์ ก่อนแม่จะกลับมา เธอรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อมิให้แม่รู้สึกผิดสังเกตว่าทำอะไรไม่ดีลับๆ ล่อๆ เธอไม่กล้าบอกแม่ ว่ารักปวรุตม์มากเพียงใด
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้