ข้ามภพมากินตับ [4]

เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้า

ทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...

“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?

“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้าง

เพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้

เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ

“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นขางามทั้งสองเสียดสีข้างเอวชายหนุ่ม

หน้าอกเธอไปชนกับกายแกร่งแบนราบของปวรุตม์ สีหน้าของกลิ่นจันทร์ขัดเขินอายจนไม่กล้ามองหน้า แต่ปวรุตม์ปลอบโยนให้เธอพยายามเงยหน้า เพื่อรับจุมพิตที่หวานล้ำ ดูดดื่มแลกลิ้นสอดใส่ตวัดกันจนเธอเคลิบเคลิ้ม

สองแขนบอบบางกอดรอบคอชายหนุ่มโดยหารู้ไม่ว่า เบื้องล่างกำลังมีบางอย่างตื่นตัว กลายเป็นท่อนเนื้อที่ตื่นตัวเต็มที่ และมันกำลังพร้อมจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับกลิ่นจันทร์

******

ท่อนเนื้อกลมมนร้อนอุ่น เคลื่อนเข้าปะทะกับความเป็นหญิงสาวหลังมีฤดู มันกำลังชนและถูไถเบียดไปมา ทำให้กลิ่นจันทร์รู้สึกแปลก พร้อมกับดีไปด้วย ตั้งแต่เติบโตมาไม่เคยได้สัมผัสอะไรแปลกๆ แบบนี้มาก่อนในชีวิต

“ทำไมคุณช่างน่าหลงใหลเพียงนี้นะ” ปวรุตม์เริ่มหื่นกระหายหน้าดำหน้าแดง เขาอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เมื่อเขารู้ว่า กลิ่นจันทร์ยังไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน ทำไมเธอช่างหวานหอม น่าสวมกอดจนเขารู้สึกไม่อยากให้ชายอื่นได้เจอเธออีกต่อไป

องคชาติอวบอิ่มกำลังตื่นตัว และอยากทำหน้าที่สุดกำลัง เรือนร่างหญิงสาวถูกลดกายลง ทำให้กลีบอวบซึ่งกำลังถูกกับองคชาติเบื้องล่าง ต้องเปิดปากกว้างเพราะน้ำหนักเธอตกลงไป

“อ๊า!!!” เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ทำไมเขาปล่อยวางเธอในท่านี้ บางอย่างเบื้องล่างกำลังฉีกร่างกายเธอเป็นชิ้นๆ

“ปล่อยฉันนะ...ปล่อนฉันลงนะ” เธอพยายามขยับขาเปลือยเปล่าไปมา ใต้แขนแกร่งทั้งสอง เพราะความเจ็บปวดบริเวณความเป็นสาวช่วงล่าง เธอไม่เคยแหกขากว้างขนาดนี้มาก่อน และยามนี้มีบางอย่างกำลังจะมุดเข้ามาภายในกายเธอ มันทำให้หญิงสาวหวาดกลัว และทวีความเจ็บปวดมากขึ้นไปทุกที

“กอดผมแน่นๆ ถ้าเจ็บมากก็จูบผมก็ได้” ปวรุตม์พยายามกอดเธอแน่นๆ เอาไว้ ไม่อยากให้หลุดมือ และไม่อยากให้หยุดกลางทาง เขาอยากฟันเธอ อยากได้เธอหลังจากกลิ่นจันทร์ยอมถอดผ้าถุงตามที่เขาขอ...

“อ๊า!!!” เธอร้องซ้ำอีกครั้ง เมื่อเรือนร่างถูกปล่อยลงไป โดยมีอะไรบางอย่างสอดเข้าช่องสวาท ทั้งอวบอัด อิ่มเต็ม ผ่านพื้นที่แคบซึ่งเบียดกับเรือนกายภายใน ทำให้หญิงสาวเจ็บปวดสุดทน ร้องไห้ระงมเสียงหลงน้ำตาหลั่งรินอาบแก้ม

ชายหนุ่มยื่นหน้าเพื่อจูบปลอบประโลมกลิ่นจันทร์ให้หายกลัว เขาอยากให้เธอสงบหลังจากเขาสามารถผ่านม่านพรหมจรรย์ซึ่งขวางเขาและเธอไปได้แล้ว และหลังจากนี้ เธอจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป

สองแขนบอบบางกอดรอบลำคอชาย เขาสัมผัสได้ว่าเธอตัวสั่นเพียงไร แต่เขามั่นใจหลังจากนี้ เธอจะไม่อยากให้เขาปล่อยหรือหยุดการร่วมรักในท่าอุ้งแตง...

******

เลือดพรหมจรรย์หลั่งไหลผ่านองคชาติเขา หยดเลือดลงพื้นดินใต้ร่างหญิงสาว ระหว่างปลายเท้าชายหนุ่มทั้งสอง ราวกับสักขีพยานว่าเธอเป็นภรรยาเขา และเขาคือสามีของเธอเพียงผู้เดียว

ริมฝีปากหญิงสาวสั่นเครือ พร้อมเพลงรักบทใหม่กำลังจะบรรเลง เมื่อความเป็นชายกำลังดึงองคชาติออกมา พร้อมกับดันกลับไปอีกครั้ง หญิงสาวพยายามหายใจ พร้อมกับรับแรงดันจากฝ่ายตรงข้าม มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด

ทั้งเจ็บปวด และแสนสุข ทำให้หญิงสาวพลอยเคลิ้มรู้สึกดีไปด้วย เมื่อถูกอุ้มตัวลอยในยามนี้ เสียงขยับซวบซาบของก้อนเนื้อแทงเข้าไปในกายสาว ดังยวบยาบเหนียวเมือกเปียกลื่น จนเลื่อดแดงฉานหายไปกลายเป็นเมือกขุ่นขาวใสปรากฏ

กลิ่นจันทร์รู้สึกเป็นสุขมาก เมื่อได้ร่วมรักกับหนุ่มกรุงเทพฯ เขาเร่าร้อนน่ารัก จนเธอไม่อยากห่างจากเขา แววตาเธอมองเขาอย่างหลงใหล ราวกับตกหลุมรักในทันใด เมื่อเขาได้กอดเธอแนบแน่นเพียงนี้

ถึงขนาดต้องถอดเสื้อผ้าผูกพัน และแทงท่อนเนื้อของสงวนด้วยของผู้ชาย แปลว่าเขาจะต้องกลายเป็นสามีของเธออย่างแน่นอน ทำไมกลิ่นจันทร์ช่างโชคดีเพียงนี้ แต่เธอจะบอกแม่และพ่อยังไงดีล่ะ? ...

ไม่ค่อยมีเวลาได้คิดเสีย นอกจากกำลังเพลิดเพลินกับสิ่งที่เคลื่อนไหวรัวเร็วอยู่ภายในกายสาว มันอวบใหญ่ คับแคบบดเบียดเสียหญิงสาวแทบเสียสติ ควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่ทำไมปวรุตม์อุ้มเธอได้นาน ราวกับไม่หนักเลย

สองแขนเขาเริ่มยันกับต้นไม้บดบังเบื้องหลังหญิงสาว และสะโพกเขาเริ่มบรรเลงเพลงพลิ้วไหว กระแทกองคชาติเข้าร่องสวาทเธออย่างเมามัน กลิ่นจันทร์หลับตารองรับแรงกระแทกจากฝ่ายชายอย่างเป็นสุข ไม่คิดเลยว่ามันจะรู้สึกดีเพียงนี้

สาวบริสุทธ์เป็นสิ่งของล้ำค่าที่หายากในกรุงเทพฯ เขาช่างแสนโชคดีที่ได้ฟันสาวชาวบ้าน ที่น่ารัก สวยงาม หวานละมุนจนเขาตกหลุมรักในทันใด...

“ผมรักคุณ กลิ่นจันทร์...” ปวรุตม์เปรยออกมาจากใจ เพราะเขาได้ร่วมรักและกระหน่ำองคชาติเข้าไปภายในกายเธอ ให้ลึกสุดๆ ยิ่งทำให้เขาได้อารมณ์เสียวกระสันแทบน้ำแตกภายใน ครั้งนี้ขอเถอะเพื่อความรักของเขาที่มีต่อเธอ

ชายหนุ่มหยุดแรงกระแทก ดันองคชาติสุดลึกเพื่อขอจูบหญิงสาวที่รักในอ้อมแขน อุ้มร่างบางเอาไว้ใต้แขนแกร่ง ปลายเท้าเธอลอยอยู่นาน หลังจากหดเกร็งรับอารมณ์เสียวซ่านจากฝ่ายชาย กลิ่นจันทร์แทบหมดแรงยืนไม่อยู่ หลังจากมีอะไรด้วยกันกับชายแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันวันแรก

สายน้ำขุ่นหลั่งไหลออกจากช่องสวาท หยดลงจากโคนองคชาติซึ่งยังคงคาอยู่ภายในช่องสวาทหญิงสาว มันทำให้เธอรู้สึกดีมากเพียงไร เมื่อเขากอดกายสาวแนบแน่น อุ้มร่างเธอไว้ในอ้อมแขนใกล้ชิดเพียงนี้

******

“เธอจะกลับกรุงเทพฯ จริงๆ รึ?” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี เธอไม่อยากให้เขาไปเจอผู้หญิงเมืองกรุงที่สวยงามกว่าเธอ

“ผมยังกลับไม่ได้หรอกครับ ถ้าผมยังไม่เจอบ้านยายแสงดาว” ปวรุตม์รู้สึกกลุ้มใจมาทันใด หลังจากร่วมรักกับกลิ่นจันทร์ เขายังไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าจะไปนอนที่ไหน...

“ถ้ายังไม่รู้ว่าจะไปไหน มานอนค้างบ้านฉันก่อนก็ได้ ในเรือนรับรองชั่วคราวนะ ฉันจะคุยกับแม่ให้ แต่มีข้อแม้นะ...” กลิ่นจันทร์อยากช่วยให้ปวรุตม์อยู่ใกล้เธอ และไม่อยากให้คนที่บ้านรู้เรื่องพวกเขาสองคนเหมือนกัน

“จริงรึ กลิ่นจันทร์ แล้วข้อแม้ล่ะ...”

“อย่าบอกใครหรือแม่ฉันนะ ไม่งั้นพ่อฆ่าฉันแน่ๆ” กลิ่นจันทร์จึงพาเขากลับมาบ้านเพื่อให้อาศัยชั่วคราว จนกว่าจะหาทางออก เพื่อช่วยเหลือปวรุตม์กลับบ้านยายแสงดาวให้ได้

******