แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ

“วันนี้ฉันเตรียมจะบอกความจริงเซียวเป่ยแล้วล่ะ ฉันจะคุยกับเขาเรื่องหย่าสักหน่อย ใช่ ฉันกับเขาไม่เหมาะสมกันแล้ว อือ ไว้เจอกันตอนเย็นนะ”

ณ ออฟฟิศปิงฉิ้นกรุป ซูหว่านที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ประธานบริษัทเพิ่งจะวางสายโทรศัพท์

เธอสวมชุดสไตล์สาวออฟฟิศที่เป็นกระโปรงสีดำทรงเข้ารูป เสื้อเชิ้ตสีขาวโอบอุ้มเรือนร่างอันอวบอิ่มพร้อมกับผมยาวที่เกล้าไว้หลังศีรษะ บนนั้นยังมีดินสอแท่งหนึ่งปักเฉียงอยู่ บุคลิกท่าทางดูสง่าสูงส่ง รูปลักษณ์งามจนล้มบ้านล้มเมือง

“ที่รัก ผมทำปิ่นโตความรักมาให้คุณ”

ประตูออฟฟิศถูกผลักเปิดออก เซียวเป่ยเดินเข้ามาแล้วถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม “คุยโทรศัพท์กับใครเหรอ?”

“เซียวเป่ย เราหย่ากันเถอะ” ซูหว่านจ้องมองผู้ชายที่ดูธรรมดาตรงหน้าด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

เซียวเป่ยถือปิ่นโตในมือพร้อมหยุดชะงัก แววตาของเขาวาบไหว ก่อนที่เขาจะพูดพร้อมยิ้ม "ที่รัก คุณอย่าล้อเล่นเลยนะ"

ผู้หญิงสวยและมีเสน่ห์หาที่เปรียบไม่ได้ตรงหน้าคือภรรยาที่แต่งงานกันแล้วสามปี ในตอนแรก ทั้งสองยังคงรักกันดี แต่ปีนี้ความรู้สึกของทั้งสองเกิดปัญหา

ซูหว่านงานยุ่งมาก และทุกวันเซียวเป่ยจะทำปิ่นโตความรักมาให้เธอ แต่ทุกครั้งเธอมักตอบกลับเขาไปเพียงประโยคเดียวว่า “วางไว้ก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยกิน” แล้วไม่ได้พูดคุยใดๆ กันต่ออีกเลย

“ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณนะ”

ซูหว่านหยิบข้อตกลงการหย่าในลิ้นชักขึ้นมา แล้วพูดขึ้นด้วยความเย็นชา “เซ็นชื่อเถอะ”

เซียวเป่ยขมวดคิ้ว เหลือบมองเอกสารข้อตกลงการหย่า

เขาไม่รู้ว่า ทำไมการแต่งงานสามปีถึงเดินทางมาถึงจุดนี้ได้

เซียวเป่ยสูดลมหายใจเข้าลึกแล้ว นั่งลงตรงหน้าซูหว่าน ก่อนถามขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโหเล็กน้อย “เป็นเพราะเขางั้นเหรอ?

“ใคร?” ซูหว่านขมวดคิ้วสวยด้วยความไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

เซียวเป่ยชี้ไปยังโทรศัพท์บนโต๊ะก่อนพูดพร้อมหัวเราะเยาะตัวเอง “เจอกันตอนเย็น..... ไม่ใช่เพราะเขางั้นเหรอ?”

“คุณแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์?” ซูหว่านขมวดคิ้วพลัน แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากไปกว่านี้

เรื่องราวมาถึงตรงนี้แล้ว ก็ไม่จำเป็นตรงอธิบายอะไร

เธอดันข้อตกลงตรงหน้าพลางพูดต่อไปด้วยความเย็นชา “เซียวเป่ย ฉันรู้ว่ามันไม่ยุติธรรมมากสำหรับคุณ แต่ฉันจะชดเชยให้คุณ แค่คุณเซ็นชื่อเท่านั้น ฉันยกคฤหาสน์และรถยนต์ที่หยู้หรงวานให้คุณหมดเลย นอกจากนี้ ฉันจะเพิ่มเงินให้อีกสิบห้าล้าน และหากคุณรู้สึกว่ามันไม่พอ สามารถเสนอเงื่อนไขเพิ่มได้อีกนะ ฉันจะทำให้คุณพอใจเท่าที่จะทำได้

“การแต่งงานสำหรับคุณวัดได้ด้วยเงินทองงั้นเหรอ?”

เซียวเป่ยสูดลมเข้าใจเข้าจนลึก และพยายามระงับอารมณ์ของตนเอง “อย่าลืมไปนะ ผมสร้างปิงฉิ้นกรุปขึ้นมากับมือ! ถ้าไม่มีผม ก็ไม่มีประธานซูผู้สูงส่งที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมได้ดั่งทุกวันนี้หรอกนะ!”

เซียวเป่ยเป็นคนก่อตั้งปิงฉิ้นกรุปขึ้นมา แต่ทว่าต่อมาเขาเลือกครอบครัวแทน

ซูหว่านก็กลายเป็นประธานบริษัทได้ก็ที่เพราะได้อานิสงส์จากเขา

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้หลังจากเธอได้ดิบได้ดีแล้ว ซูหว่านกลับเขี่ยเขาทิ้ง！

ซูหวานขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดขึ้นว่า “เซียวเป่ย คุณควรรู้เป็นอย่างดีว่าระหว่างเรามันไม่มีความรู้สึกแล้ว ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ไม่มีประโยชน์ต่อเราทั้งสองฝ่าย”

“เซ็นชื่อแล้วก็ถือว่าฉันขอโทษคุณนะ เราเจอกันด้วยดีก็ขอให้จากกันด้วยดีนะ”

เซียวเป่ยได้ฟังประโยคนี้ นิ่งอยู่ครู่แล้วหัวเราะขึ้นมา

“ตอนแรก ตระกูลซูของพวกคุณใกล้ล้มละลายเต็มทีละ แถมยังติดหนี้กองโตอีก ผมเป็นคนก่อตั้งปิงฉิ้นกรุปขึ้นมา ช่วยเหลือตระกูลซูของพวกคุณออกจากยากลำบากได้ จนพัฒนาถึงตำแหน่งทรงอิทธิพลในวงการแพทย์และเภสัชของซูหางได้ดั่งเฉกเช่นทุกวันนี้!”

“การใช้เวลาสั้น ๆ เพียงแค่สามปี ตระกูลซูก็เจริญรุ่งเรืองขึ้นมา คุณก็ได้กลายเป็นประธานหญิงผู้สูงส่งแล้ว แต่ตอนนี้อยากจะเขี่ยฉันทิ้ง.... หรือว่าในสายตาของคุณ ผมเป็นแค่บันไดให้คุณเหยียบขึ้นไป？！”

ซูหวานขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไร้เยื่อใย “ฉันขอบคุณมากสำหรับสิ่งที่ทำเพื่อตระกูลซู แต่คุณไม่มีทางรู้เลยว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ และคุณก็ไม่รู้ด้วยว่าฉันอยากได้อะไร”

วันนี้ทั้งสองเดินมาถึงจุดนี้แต่กลับไม่ใช่สิ่งที่ซูหว่านอยากเห็น

แต่เธออยากได้โลกที่ใหญ่กว่านี้ และเซียวเป่ยให้ไม่ได้

ที่สำคัญกว่าก็คือ เซียวเป่ยคนนั้นที่เคยกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา เขาเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปจนดูไม่ได้เลย

“นี่ข้อตกลง ผมไม่เซ็นหรอก！”

ที่เซียวเป่ยพูดขึ้นด้วยความโมโห

โครม！

ประตูของออฟฟิศถูกเปิดออก ผู้ช่วยหญิงที่มีความเฉลียวฉลาดและมีความชำนาญพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“เซียวเป่ย！คุณอย่าได้คืบจะเอาศอกไปหน่อยเลย！

ประธานซูในตอนนี้ไม่ใช่สาวน้อยที่เคยเดินตามหลังคุณต้อยๆ แล้วนะ เธอไม่ใช่ แต่ตอนนี้เธอคือประธานซู ประธานหญิงผู้นับหน้าถือตาในวงการแพทย์และเภสัของซูหาง ค่าตัวเกินกว่าห้าพันล้าน และยิ่งไปกว่านั้นคือ เธอเคยขึ้นปกนิตยสารไทม์ ไม่ใช่คนที่คุณสามารถจะไขว่คว้าได้อีกต่อไปแล้ว ด้วยความสวยและเก่ง ในไม่ช้าก็เร็วเธอจะเดินออกจากซูหางได้สักวันหนึ่งเป็นแน่ และยืนอยู่บนจุดสูงสุด ได้รับความเคารพนับถือจากผู้คนจำนวนมาก ！