Share

บทที่ 10

Author: คันธรส สุภาสนันท์
"พอได้แล้ว!"

จู่ๆ ซูหว่านก็พูดด้วยความโกรธ "เซียวเป่ย ตอนนี้คุณว่ายังไง คุณอยากให้ฉันยอมแพ้งั้นเหรอ"

“ใช่แล้ว” เซียวเป่ยตอบกลับอย่างเงียบๆ

"แล้วยังไง"

ซู่หว่านถามแบบกดดัน"ใครจะเหมือนคุณ นอนอยู่ในร้านเล็กๆของคุณตลอดทั้งวัน เซียวเป่ยคุณทำให้ฉันผิดหวังมากจริงๆ!"

“ตอนนี้ปิงฉิ้นกรุ๊ปยังให้คุณไม่พอเหรอ” เซียวเป่ยถาม

ซู่หว่านหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า: "เซียวเป่ย คุณมันเหมือนกบในกะลาจริงๆ! ฉันจะโปรโมทโครงการยายาเม็ดโกลเด้นกาอย่างถึงที่สุด! ยิ่งคุณไม่ให้ฉันทำมากเท่าไร ฉันจะยิ่งประสบความสำเร็จมากขึ้นเท่านั้น! ฉันต้องการเพื่อพิสูจน์ให้คุณเห็นว่าปิงฉิ้นกรุ๊ปไม่ใช่คนเดียวที่สามารถประสบความสำเร็จได้ ฉันซูหว่านก็สามารถทำได้เช่นเดียวกัน!”

ความเงียบงัน

เกิดความเงียบอย่างยาวนาน

เซียวเป่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอยากเบื่อหน่าย "สิ่งที่ฉันเตือนก็พูดไปหมดแล้ว หวังว่าถึงเวลาประธานซูจะไม่มาขอความช่วยเหลือจากฉันนะ"

“ชีวิตนี้ฉันจะไม่ขอร้องคุณ!” ซูหว่านตะโกน

ตู๊ด!

สายได้ถูกตัดไป

เลิกกันแบบไม่สวย

ซูหว่านโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะด้วยความโกรธ แล้วเหลือบมองไปยังเมืองที่มีลักษณะคล้ายกรงเหล็กที่อยู่นอกหน้าต่าง

เซียวเป่ย คุณไม่เคยเข้าใจฉันเลย!

ถ้าฉันมียายาเม็ดโกลเด้นกา มันจะทำให้ฉันสูงส่งและไปไกลขึ้น ในอนาคตปิงฉิ้นกรุ๊ปจะอยู่ในกำมือของฉันและเป็นที่หนึ่งในซูหาง

เมื่อถึงเวลานั้น เซียวเป่ยคือตัวอะไร? คุณจะสูญเสียทุกคนไปโดยสิ้นเชิง!

ที่แท้ ฉันเหมือนกบในกะลา สิ่งที่ฉันเห็นเสมอในสายตาของฉันคือสวรรค์และโลกชิ้นเล็ก ๆ ฉันไม่รู้เลยว่าโลกภายนอกนอกจากซูหางนั้นใหญ่มากขนาดไหน

“เซียวเป่ย! ฉันจะพิสูจน์ให้คุณเห็น!”

ซูหว่านพูดด้วยสายตาที่แน่วแน่

“เลขาหลี่ เร่งการแถลงข่าวทันที! ฉันอยากจะประกาศโครงการยายาเม็ดโกลเด้นกา อย่างเป็นทางการในงานแถลงข่าว!”

……

ภายในร้านเล็กๆ หลังจากวางสายโทรศัพท์แล้ว เซียวเป่ยก็นั่งลงบนโซฟาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย

เซียวเป่ยรู้ดีว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซูหว่านเปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหวในปีที่แล้ว

ความรู้สึกรักใคร่นั้นกลายเป็นภาระของเธอ

ตอนแรกงานครบรอบสามปี มอบยาลูกกลอนจินอู่จะทำให้เธอเปลี่ยนแปลงได้ขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะเร็วขนาดนี้

สุดท้ายมันเป็นความผิดของฉันเอง

เซียวเป่ย ผู้สืบเชื้อสายมาจากนิกายจากสวรรค์

สามปีที่แล้วเพื่อตอบแทนบุญคุณ ฉันลงมาจากภูเขาไปที่ซูหาง แล้วแต่งงานกับตระกูลซู

ช่วงสามปีที่ผ่านมา นอกจากปีแรกที่เซียวเป่ยแสดงความสามารถของเขาและนำตระกูลซูที่กำลังจะล้มละลายกลับมา สองปีถัดไปเขาได้เปิดร้านเล็กๆ เพื่อทำธุรกิจ โดยมีการ ดูโหงวเฮ้ง คำนวณฮวงจุ้ย รักษาคนไข้ ใช้ชีวิตแบบสบายๆในแต่ละวัน

“พี่เป่ย ทำไมพี่ถึงทะเลาะกับพี่สะใภ้ล่ะ”

ทันใดนั้น เจ้าของร้านชายหนุ่มข้างร้านก็เดินเข้ามา

เสี่ยวเป่ยกลอกตามาที่เขาแล้วพูดว่า "ในแถวนี้ ก็มีแต่คุณที่ขี้เม้า"

เหอเต๋าเปิดร้านงานศพ ขายตุ๊กตากระดาษ เงินกระดาษ ผ้าห่อศพ บางครั้งก็ไปจัดงานศพบ้าง

ทั้งสองครอบครัวก็มีการติดต่อทางธุรกิจอยู่บ้าง

ตอนที่เหอเต่ากำลังจะถามคำถาม ปอร์เช่ 911 สีแดงก็จอดอยู่หน้าร้าน

ผู้หญิงร่างสูงสวมแว่นกันแดดและถือกระเป๋าหลุยส์วิตตองรุ่นลิมิเต็ด สวมชุดโบฮีเมียนสีขาว รองเท้าแตะสีดำคู่หนึ่งเดินลงจากรถ

ผิวขาวและใบหน้าที่ละเอียดอ่อนที่น่าตกใจน่า เธอนั้นสวยมากราวกับสุภาพสตรีในราชวงศ์

เซียวเป่ยอดไม่ได้ที่จะมองผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ผู้ที่มีรูปลักษณ์และดูดีที่สุด

ไม่ได้แย่ไปกว่าซูหว่านเลยนะ

หญิงสาวในชุดกระโปรงยาวเงยหน้าขึ้นมองร้านค้าตรงหน้าพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย

“คุณเซียวเป่ยเซียวใช่ไหม”

ผู้หญิงคนนั้นด้วยความอย่างเย็นชา

เซียวเป่ยพยักหน้าแล้วพูดว่า: "ใช่ฉันเอง คุณผู้หญิงคือ?"

หญิงสาวถอดแว่นกันแดดออกมา เผยใบหน้าอันละเอียดอ่อนอันงดงามของเธอ เธอนั่งไขว้ขาบนเก้าอี้เก้าอี้ แลดูเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เธอเหลือบมองนาฬิกาล้านดอลลาร์บนข้อมือของเธอแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า " ฉันชื่อเจียงชิง ประธานเสิ่นแนะนำฉันมา ได้ยินมาว่าคุณมีทักษะทางการแพทย์ที่ดี มาเริ่มกันเลย ฉันรีบนะ ดังนั้นฉันจะให้เวลาคุณแค่ห้านาที”

เจียงชิงหรอ

เซียวเป่ยตกใจเล็กน้อย

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าฉันไม่ใช่ใครแต่เป็นราชินีธุรกิจที่ร้อนแรงที่สุดในซูหาง!

อายุเพียงยี่สิบแปด เธอก็ได้อยู่ในรายชื่อของนิตยสารฟอบส์ที่มีมูลค่ากว่าหมื่นล้าน!
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ   บทที่ 475

    ซูเทียนห้าวตอบว่า: “ฉันรู้แล้ว! พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?”เสียงเย้าแหย่ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์: “คุณวางใจได้ ไม่ตายหรอก พอคุณควบคุมบริษัทได้สำเร็จ และได้รับเงินสองร้อยห้าสิบล้านบาทมาเมื่อไหร่ พี่สาวของคุณก็จะกลับไปได้แล้ว”“ได้! แต่ฉันขอเตือนพวกแกนะ อย่าแตะต้องพี่สาวของฉัน!”ซูเทียนห้าวกล่าวอย่างเย็นชาชายฉกรรจ์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเราทำงาน เชื่อถือได้แน่นอน”พูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายโทรศัพท์ทันทีซูเทียนห้าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่กลับไม่ได้ผ่อนคลายเลย“พี่ครับ ผมขอโทษ... แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้! ผมอยากจะพิสูจน์ตนเองว่า ผมไม่ใช่เศษสวะ! ผมมีความสามารถ!” ซูเทียนห้าวกล่าวเบาๆ ความเย็นชาแวบขึ้นมาในนัยน์ตา............ตัดภาพมาที่เซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานอยู่ในร้าน พอมองดูเวลา ก็พบว่าผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วเห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก จึงถามว่า: “ปรมาจารย์เซียวเป่ย ไป๋อู๋ฉางนั่นจะกลับมาจริงๆเหรอ?”“ถ้าเธอยังไม่อยากตาย เธอก็จะมา ” เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่งทันทีที่พูดจบ ที่ประตูร้านขายของชำ ก็มีร่างลับๆล่อๆร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ร่างนั้นเดินโซเซเล็

  • แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ   บทที่ 474

    สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ พิษศพที่อยู่บนมือของชายชราในชุดดำ ในเวลานี้ได้ย้อนกลับ กระจายไปตามแขนของชายชรา และบุกเข้าไปจนถึงหน้าอก!เนื่องจากมีพิษศพอยู่บนร่างกายของเขามากเกินไป ในชั่วพริบตาเดียว ชายชราในชุดดำก็ล้มลงกับพื้น คร่ำครวญไม่สายขาด ผิวหนังทั้งตัวเปลี่ยนไปเป็นสีดำ และเริ่มเปื่อยเน่าทางด้านฝั่งนี้ เมื่อหญิงชราในชุดขาวเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจจนมีสีหน้าที่ซีดเผือด ยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไร ก็หันหลังกลับและวิ่งหนี!เธอรู้ดีว่า คืนนี้ได้พบกับยอดฝีมือแล้ว“คิดจะหนี มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”เมื่อเซียวเป่ยเห็นหญิงชราในชุดขาวคิดจะวิ่งหนี ก็ยกมือขึ้นแล้วยิงเข็มเงินออกไปอีกสองสามเล่มหญิงชราในชุดขาวตอบสนองกลับแบบมีเงื่อนไข เธอเหวี่ยงไม้อาดูรที่อยู่ในมือ จากนั้นก็เกิดเสียงดังตึกตึกตึก และมีประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อยทันทีแม้ว่าเข็มเงินส่วนใหญ่จะถูกสกัดกั้น แต่ก็มีเข็มเงินสองสามเล่มที่เจาะเข้าไปที่หน้าของหญิงชราชุดขาว และมีอีกเข็มหนึ่งในนั้นเจาะไปที่ตาของเธอ ทำให้มีเลือดไหลออกมาทันทีแต่หญิงชราชุดขาวกลับไม่คิดที่จะต่อสู้กลับเลยแม้แต่น้อย หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป พร้อมกับเสียงดังฟรึ่บ

  • แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ   บทที่ 473

    เซียวเป่ยพยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “มาเร็วดีนี่”“แกจะตายเอง หรือว่าให้ฉันลงมือ?” ชายชราในชุดดำ ถามด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดุร้ายในสายตาของเขา จัดการกับเด็กหนุ่มอย่างเซียวเป่ยนั้น เป็นอะไรที่ง่ายมากเดิมคิดว่าจะเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งอะไร คิดไม่ถึงว่า จะเป็นเด็กเหลือขอที่อ่อนหัดคนหนึ่งสิ่งนี้ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางที่อยากจะต่อสู้อย่างจริงจัง รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากเซียวเป่ยยิ้มด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งรอยยิ้มนี้ ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางขมวดคิ้วแน่นเด็กคนนี้ กำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่เหรอ?“ดูเหมือนว่า แกจะเลือกให้พวกเราลงมือ” เฮยอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เผยให้เห็นฟันเหลืองของเขาและในเวลานี้ กู้โย่เสวี่ยที่นั่งคว่ำหน้านอนอยู่บนโต๊ะก็ตื่นขึ้นมา ขยี้ตาอย่างงัวเงีย มองไปที่ร่างของทั้งสองคนที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในร้าน และถามอย่างงุนงงว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ในเวลานี้ เฮยอู๋ฉางก็ลงมือทันที เขาใช้ฝ่ามือ โจมตีเซียวเป่ยผ่านทางอากาศ!ฝ่ามือนี้ ลมที่อยู่ตรงฝ่ามือแฝงไปด้วยหมอกควันสีดำ และมีกลิ่นเหม็นมากระทบมาที่ใบหน้า!กู้โย่เสวี่ยตกใจมากจนร้องเสียงดัง และลืมที่จะหลบหลีกเซียวเป่ย

  • แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ   บทที่ 472

    พอรับสาย เสียงซักถามด้วยความเกรี้ยวโกรธของซูหว่านก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์: “เซียวเป่ย คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”เซียวเป่ยชะงักไป รู้สึกสับสนเล็กน้อย จึงขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “ประธานซู ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”“ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ?เป่ยเสวี่ยมาส์ก คุณจะอธิบายยังไง!” ซูหว่านซักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เป่ยเสวี่ยมาส์ก? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”“เซียวเป่ย! คุณไม่คิดว่าตนเองในตอนนี้ ไร้ยางอายมากเหรอ?” ซูหว่านโกรธมากตอนนี้การที่เซียวเป่ยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันเหมือนกับว่าเขาจงใจโอ้อวด“ผมไร้ยางอาย?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธขึ้นมามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยซูหว่านกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ยังจำสิ่งที่คุณพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม?คุณบอกว่าตนเองจะไม่พึ่งพาใคร เพื่อจะพิสูจน์ให้ฉันเห็น! แล้วตอนนี้ล่ะ? สุดท้ายคุณก็พึ่งพาคุณหนูตระกูลกู้คนนั้น แล้วแอบทำอะไรกับมาส์กหน้านั่น!”“ไม่อย่างนั้น อาศัยแค่ตัวคุณเอง จะมีคุณสมบัติไปถึงอันดับที่สี่ของรายการยอดขายระดับประเทศเหรอ?”หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เซียวเป่ยก็เพิ่งตอบ

  • แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ   บทที่ 471

    “หัวหน้าตระกูลฮั่ว คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? เศษสวะอย่างไอ้เซียวเป่ยเนี่ยนะ ช่วยชีวิตคุณ?”ฉินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจทันใดนั้นสีหน้าของฮั่วเจิ้งซานก็เปลี่ยนไปเป็นแย่มากทันที และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ประธานฉินใช่ไหม ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ได้โปรดให้เกียรติปรมาจารย์เซียวด้วย!”พูดจบ ฮั่วเจิ้งซานก็เฉยเมยต่อสีหน้าที่ประหลาดใจของฉินเฟิง และกล่าวกับเซียวเป่ยว่า: “ปรมาจารย์เซียว พวกเราไปกันเถอะ”เซียวเป่ยพยักหน้า เดินตามฮั่วเจิ้งซานไปขึ้นรถแล้วจากไปซูหว่านกับฉินเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยงุนงงสงสัย“แม่งเอ๊ย! ทำเป็นวางมาด? ไม่รู้ว่าใช้วิธีการสกปรกอะไรในการหลอกลวงหัวหน้าตระกูลฮั่ว!” ฉินเฟิงบ่นอย่างไม่พอใจสายตาของซูหว่าน มองดูรถที่กำลังจากไปอยู่ตลอดเวลา และรู้สึกอึดอัดอยู่ใจเป็นอย่างมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร พอเห็นท่าทีที่ฮั่วเจิ้งซานมีต่อเซียวเป่ย ทำให้ซูหว่านรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากตนเองเป็นคนผิดอย่างนั้นเหรอ?ตนรู้สึกเกรงใจและชื่มชมฮั่วเจิ้งซาน แต่เขากลับเคารพนบนอบต่อเซียวเป่ยเป็นอย่างมาก“หว่านเอ๋อร์ เป็นอะไรไปเหรอ?”เมื่อฉินเฟิงเห็นซูหว่านจ้องมองรถที

  • แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ   บทที่ 470

    “พ่อหนุ่มคิดว่า ยาอายุวัฒนะแค่เม็ดเดียว สามารถพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าฉันฉินเทียนหู่ได้อย่างนั้นเหรอ?”ในขณะนี้พอหลิวเซียนเหนียงได้ยินคำพูดของเซียวเป่ย ก็ขมวดคิ้วอันสวยงาม และรู้สึกว่าเซียวเป่ยใจกล้าเกินไปแล้วสีหน้าของเซียวเป่ยไร้ซึ่งความหวาดกลัว แล้วกล่าวว่า: “พักนี้ท่านฉินรู้สึกแน่นหน้าอกตลอดเวลาใช่ไหม ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับเป็นเวลานาน?”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ช่างนี้ฉันนอนไม่หลับ มีปัญหาอะไรไหม?”เซียวเป่ยส่ายหัวแล้วกล่าวว่า: “ท่านฉิน นี่ไม่ใช่อาการนอนไม่หลับ แต่เป็นเพราะพลังงานรั่วไหล และสูญเสียพลังชีวิต ถ้าผมดูไม่ผิด ท่านฉินไม่เพียงแต่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ยังรู้สึกชาที่แขนขาด้วย บางครั้งอาจจะเป็นลมหมดสติไปชั่วขณะ”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา สายตาของฉินเทียนหู่ก็เปลี่ยนไปทันทีทำไมเด็กคนนี้ ถึงได้พูดได้แม่นยำขนาดนี้?แต่ว่า แพทย์ที่อยู่ข้างกายตนบอกว่าตนเองไม่เป็นไร แค่ทำงานหนักจนเกินไป พักผ่อนให้เยอะๆก็พอแล้วดังนั้น ฉินเทียนหู่จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เอาล่ะ ฉันมีหมอประจำตัวอยู่ข้างกาย ถ้ามีปัญหา ไม่จำเป็นต้องให้พ่อหนุ่มมาเตือนฉั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status