ไดอารี่ของน้องหมูนับ
ชื่อ นริศร์ชา ธาราภัคศิริกุล
ชื่อเล่น นับดาว
อายุสิบเจ็ดปี
น้ำหนักหกสิบสองกิโลกรัม ส่วนสูงหนึ่งร้อยหกสิบสองเซนติเมตร
สีที่ชอบ ชมพู ม่วง
อาหารที่ชอบ ชานมไข่มุก ขนมหวานทุกชนิด
คติประจำใจ ไม่ต้องวิ่งตามฝัน แค่นอน ฝันก็มาเอง ^^
บันทึกหน้าที่หนึ่ง
สวัสดีเราชื่อนับดาวนะ พ่อกับพี่ไนท์ชอบเรียกเราว่าอ้วน เพราะเราเป็นเด็กอ้วนมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ก็ยังอ้วนอยู่เลย 5555
วันนี้เราลองเขียนบันทึกครั้งแรกเพราะเห็นในซีรีส์ นางเอกเขียนไดอารี่ของตัวเองตั้งแต่เด็กจนถึงวันแต่งงาน มันน่ารักดี อิอิ
บันทึกหน้าที่ สิบห้า
ไม่รู้จะเขียนอะไรดี ชีวิตนับดาวมีแต่เรื่องเรียน กิน แล้วก็นอน อยากลุกไปออกกำลังกายกับพ่อก็ขี้เกียจ เมื่อไหร่จะผอมเนี่ยเรา
บันทึกหน้าที่สามสิบ
วันนี้เราเจอกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นเพื่อนของพี่ไนท์ ชื่อพี่ โซ่ หน้าตาอย่างกับดารา หล่อมาก ๆ เรียนคณะกับสาขาเดียวกันกับพี่ไนท์ด้วย พี่เขามาจากระยอง แต่ย่าเขาเป็นเจ้าของโรงแรมที่เชียงใหม่และเพิ่งเปิดตัวไปไม่นาน
เป็นครั้งแรกเลยนะที่คนอย่างนับดาวรู้สึกตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอ
ทำไมพี่โซ่ถึงได้น่ารักจัง ><
บันทึกหน้าที่ สามสิบเจ็ด
วันนี้เรารวบรวมความกล้า แอดเพื่อนพี่โซ่ไปในเฟซแล้ว หวังว่าพี่เขาจะรับ (รัก) >< ถ้าพี่ไนท์รู้คงโดนด่าว่านับดาวมันแรดแน่ ๆ แค่อยากทำความรู้จักเองค่าพี่ชาย
บันทึกหน้าที่สี่สิบเก้า
รอมาหลายวันแล้ว เขายังไม่รับเพื่อนเลย หรือเป็นเพราะรูปโปรไฟล์เจ้านูมินเขาถึงไม่รับนะ พรุ่งนี้จะไปถ่ายรูปสวย ๆ มาตั้งโปรไฟล์สักหน่อย
บันทึกหน้าที่ ห้าสิบ
ในที่สุดพี่โซ่ก็รับแอดสักที ตื่นเต้นจนมือสั่นไปหมดแล้ว 5555
บันทึกหน้าที่ แปดสิบ
แอบกดไลค์ให้พี่โซ่อยู่ห่าง ๆ รอวันที่นับดาวกล้าพอจะทักไปนะ กลัวพี่ไนท์รู้ด้วย ><
บันทึกหน้าที่ หนึ่งร้อย
วันนี้เป็นวันเกิดพี่โซ่ เราเลยส่งข้อความอวยพรไปให้เขาในแชท ตื่นเต้นมากเลย ขณะที่เขียนอยู่นี่เรายิ้มแทบไม่หุบเลย
แต่มีสาว ๆ มาคอมเมนต์ให้เขาเยอะมาก มีแต่คนสวยทั้งนั้น ยัยลูกหมูแบบเราเขาคงไม่มอง
บันทึกหน้าที่ หนึ่งร้อยสามสิบสอง
วันนี้เป็นวันเกิดเรา เพื่อนให้ของขวัญเราหลายชิ้นเลย ที่สำคัญพี่โซ่ส่งข้อความอวยพรมาให้ด้วย เขาเรียกเราว่า... น้องสาว
บันทึกหน้าที่ หนึ่งร้อยสี่สิบเก้า
เราส่งข้อความหาพี่โซ่เพื่อชวนเขาคุย เพราะว่าชอบเขามากจริง ๆ ไม่รู้ว่าเอาความหน้าด้านมาจากไหน แต่เรารู้สึกรอไม่ไหวแล้ว
บันทึกหน้าที่ หนึ่งร้อยแปดสิบ
พี่โซ่ตอบข้อความช้ามาก บางวันเขาก็หายไปเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยเขาก็ยังตอบ แค่นี้ก็โอเคแล้ว
บันทึกหน้าที่ หนึ่งร้อยเก้าสิบเก้า
กรี๊ดดด เป็นครั้งแรกที่พี่โซ่บอกฝันดีเรา คืนนี้คงนอนหลับฝันดีมากจริง ๆ ฝันดีนะพี่โซ่
บันทึกหน้าที่ สองร้อยห้าสิบสาม
เราคุยกับพี่โซ่ทุกวันเลย ถึงแม้ว่าเขาจะมาบ้างหายบ้าง แต่ก็ได้คุยกันทุกวัน อยากรู้จังว่าพี่โซ่คิดแบบไหนกัน แต่เราชอบเขามาก ๆ ตอนนี้
บันทึกหน้าที่ สองร้อยแปดสิบหก
วันนี้เรามีสอบ จะตั้งใจสอบเหมือนที่พี่โซ่บอกไว้เมื่อคืน นับดาวต้องเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับพี่ให้ได้ อยากเห็นหน้าพี่โซ่บ่อย ๆ รอนับก่อนนะ ^^
บันทึกหน้าที่ สามร้อยเก้า
เขาหายไปหลายวันเลย ไม่มาตอบข้อความ แต่เห็นเขาอยู่ในรูปถ่ายที่พี่ไนท์ถ่าย คงไปเที่ยวร้านเหล้าด้วยกัน หรือว่าเราควรทักไปอีกรอบเผื่อว่าเขาไม่เห็น สาวเขาเยอะด้วย
บันทึกหน้าที่ สามร้อยห้าสิบ
พี่โซ่บอกว่าเขาอกหักจากสาวรุ่นพี่คนหนึ่ง เราก็เลยต้องปลอบใจเขา ทั้งที่เราก็รู้สึกไม่ดีเลย เพิ่งรู้ว่าเขาชอบรุ่นพี่ที่เป็นอดีตดาวมหาวิทยาลัย
เราไม่มีอะไรเทียบได้เลย อ้วนก็อ้วน กินก็เก่ง แต่งหน้าไม่เป็นด้วย TT
บันทึกหน้าที่ สามร้อยห้าสิบเก้า
พี่โซ่ตอบข้อความเราทุกวันแล้ว พี่ไนท์ก็รู้ด้วยว่าเราชอบพี่โซ่ รู้มาหลายเดือนแล้ว พี่ไนท์บอกว่าจะฟ้องพ่อ แต่นับดาวกลัวที่ไหน ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
บันทึกหน้าที่ สามร้อยหกสิบ
พี่โซ่เมาแล้ววิดีโอคอลมาหาเราด้วย แต่สภาพเราคงแย่มากเพราะจะเข้านอนแล้ว ชุดนอนลายหมีตัวเก่ง เพิ่งเห็นว่ามีรูที่ไหล่ซ้ายด้วย โคตรน่าอาย
บันทึกหน้าที่ สามร้อยแปดสิบสอง
เราสารภาพไปแล้วว่าชอบพี่โซ่มาก หนึ่งปีแล้วนะที่เก็บมันไว้ เราทนไม่ไหว ถึงเขาไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกันก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ได้บอก
เขาเงียบมาก
ช่างมันเถอะ ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะชอบเราตอบ
บันทึกหน้าที่ สามร้อย เก้าสิบแปด
วันนี้ดีใจจนร้องไห้เลย เราสอบติดคณะบริหารแล้ว จะได้เจอพี่โซ่แล้ว ตั้งแต่ตอนนั้นที่เจอเขากับพี่ไนท์ เราก็ไม่ได้เจอเขามาหนึ่งปีแล้วนะ
ที่สำคัญ เราขอพี่โซ่เป็นแฟน (หน้าด้านมาก) แต่เขาตอบรับด้วยนะ โดยมีข้อแม้ว่าอย่าเพิ่งบอกใครตอนนี้
บันทึกหน้าที่ สี่ร้อย สามสิบสี่
เป็นแฟนกับพี่โซ่มาเกือบเดือนแล้ว ตอนนี้เราชอบเขามาก ชอบจนอึดอัดทั้งใจ อยากไปเจอเขา ไม่อยากคุยกันผ่านข้อความเลย
บันทึกหน้าที่ สี่ร้อย หกสิบเอ็ด
พรุ่งนี้จะย้ายเข้าคอนโดมิเนียมไปอยู่กับพี่ไนท์แล้วนะ ตื่นเต้นจัง จะได้เป็นเด็กมหาวิทยาลัยเต็มตัวแล้ว
เจอกันนะ พี่โซ่ แฟนของหมูนับ
ตอนพิเศษ 2สองปีต่อมาวันเวลาอาจผันเปลี่ยนเวียนไปแต่ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลงคำนี้ยังใช้ได้เสมอกับความรักของเธอ นับดาวมีคำตอบในใจเช่นเคยว่าโซ่จะเป็นคนแรกและคนสุดท้ายของตัวเองในวันรับปริญญาของเธอ นับดาวตื่นตั้งแต่ตีหนึ่งเพื่อไปแต่งหน้าทำผม กว่าจะเสร็จพิธีทั้งหมดก็เกือบบ่ายโมง พวกเพื่อนยังนัดรวมตัวกันต่อเพื่อให้เหล่ารุ่นน้องมาร่วมแสดงความยินดีตามขนบธรรมเนียม นั่นคือการบูมของคณะ หลังจากเสร็จกิจกรรมนั้น เธอก็อยู่ถ่ายรูปกับรุ่นพี่ที่จบไปแล้วและรุ่นน้องที่รู้จักมีดอกไม้ช่อโตจากใครหลายคนมอบให้นับดาว แต่ก็ไม่ได้ทำให้หัวใจหญิงสาวพองโตเท่ากับดอกไม้ช่อเดียวจากเจ้าของหัวใจ แล้วตอนนี้เขายังรับหน้าที่ถือดอกไม้ให้เธออีก“กลับกันเถอะค่ะ เดินไม่ไหวแล้ว” นับดาวส่งสาวตาอ้อนเขาแบบที่เธอชอบทำประจำ และเหมือนจะเป็นท่าไม้ตายที่ทำให้โซ่ยอมแฟนสาวทุกอย่าง“ให้พี่แบกไหม”“บ้า อายคน”เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะคว้ามือเธอไปจับ แล้วพาคนตัวเล็กเดินไปนั่งที่ต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ห่างจากผู้คนมากพอ“นั่งรอตรงนี้แหละเดี๋ยวมารับ”“ไม่ ก็เดินไปด้วยกันเลยค่ะ นับเดินได้ มันเสียเวลา”“...” เขาไม่พูดอะไรก่อนจะนั่งลง แล้วจับเท้าเธอขึ้นมาว
ตอนพิเศษ 1ทุก ๆ เช้าที่เคยติดรถออกไปเรียนกับพี่ชายหรือบางวันก็มีเพื่อนมารับ เดี๋ยวนี้นับดาวมีคนคอยมารับมาส่งทุกวันแล้ว ไม่รู้ว่ามันเป็นช่วงโปรโมชั่น แบบที่ใคร ๆ เขาก็พูดกันหรือเปล่าเพราะโซ่และนับดาวก็คบกันมาได้ไม่กี่เดือนแต่มันก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาดี ๆ และคุ้มค่าแล้ว เพราะอีกไม่กี่วันโซ่ก็เรียนจบและอาจจะต้องอยู่ไกลกันมากขึ้น ซึ่งไม่ใช่แค่ระยะทางแต่รวมไปถึงหัวใจและความรู้สึกเธอไม่รู้ว่าอนาคตความรักระหว่างเรามันจะไปได้ไกลแค่ไหน แต่ทำให้วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดของเธอกับเขาก็เพียงพอแล้ว“เด็กหญิงนับดาว ห้องอนุบาลสอง ผู้ปกครองมารับแล้วค่า”เสียงแซวของทิชาดังขึ้น สร้างเสียงหัวเราะของเพื่อนในกลุ่มที่กำลังนั่งจับกลุ่มคุยกัน หรือบางคนก็นั่งค้นคว้าหาความรู้อยู่ใต้ตึกหลังเลิกเรียนเว้นเสียแต่เพื่อนร่วมรุ่นบางคนที่ไม่ค่อยพอใจนักกับความสัมพันธ์ของนับดาวและหนุ่มรุ่นพี่ที่ตัวเองหมายปองอย่างเจน ซึ่งเป็นคนที่เคยไม่ชอบหน้านับดาวมาก่อนหน้านี้“ยายทิ !”“เอ้า รออะไรรีบเก็บกระเป๋าเร็ว เดี๋ยวพี่โซ่หงุดหงิดทำโทษอีกนะ”ใบหน้าสะสวยขึ้นสีระเรื่อแถมยังร้อนผ่าวไปหมดเมื่อเพื่อนเอ่ยประโยคนั้น ก็เพราะเรื่องนี้มัน
ตอนที่ 47 ขึ้นมาบนตัวพี่ NCฝ่ามือหนาค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามเรียวขาเธอ สายตาของโซ่ที่มองมาราวกับเสือที่กำลังจะตะครุบเหยื่อ ยิ่งเห็นแบบนั้นเธอยิ่งเกร็งไปหมดทั้งตัว“หอมจัง” เสียงเข้มเอ่ยพร้อมกับจูบหอมดอมดมที่ซอกคอหอมกรุ่นอย่างลุ่มหลง ดูดเม้มแผ่วเบาจนฝากรอยแดงเล็ก ๆ เอาไว้ ให้รู้ว่าเธอคือของเขาแค่คนเดียว“พรุ่งนี้นับมีเรียนนะ” นับดาวดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างเขานิ่งไปครู่หนึ่งเพราะตอนนี้ได้ฝากรอยรักเอาไว้แล้ว สุดท้ายก็แกล้งตอบออกไปว่า“ครับ”“อย่าทำรอย”โซ่พยักหน้า ไม่อยากจะคิดว่าถ้านับดาวเห็นว่ามันเป็นรอยแล้ว เขาจะโดนด่าขนาดไหน แล้วใครบอกให้ขาวขนาดนี้วะ โดนนิดโดนหน่อยเป็นรอยนับดาวระบายยิ้มก่อนจะตวัดแขนโอบรอบลำคอ พลางแกล้งรั้งใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ ประกบริมฝีปากจูบกับเขาอย่างดูดดื่ม ชายหนุ่มคงรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่าเธอมันพวกความต้องการสูงชุดนอนที่ถูกชมว่าน่ารักถูกถอดออกไปทีละชิ้น เขาเลื่อนไปจูบและดอมดมกลิ่นหอมบนสัดส่วนที่เปิดเปลือย ผิวขาว ๆ ราวกับหิมะทำเอาโซ่อยากกัดให้เป็นรอยและอยากฝากรอยรักเอาไว้ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะกลัวจะโดนด่าเอา“อื้อ” เสียงหวานครวญครางออกมา เมื่อถูกเขาขยับฝ่ามือรุกล้
ตอนที่ 46 ความทรงจำในวันเก่า“...” นับดาวนิ่งไป เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากเขาเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่ามันเร็วไปหรือเปล่าสำหรับเรื่องของเรา“เวลามีคนถาม จะได้ตอบ”“คำว่าแฟนนี่ แค่มีไว้ตอบคนอื่นเหรอคะ”“เปล่า มีไว้ให้เราเป็นของพี่คนเดียว”“เกลียดจัง ตอนที่พี่โซ่ปากหวานเนี่ย”“แล้วจะเป็นไหม”“ล็อกไว้ขนาดนี้ ไม่เป็นได้เหรอ”โซ่ระบายยิ้มก่อนจะจูบลงที่แก้มของเธอ สูดกลิ่นหอมจากคนตัวเล็ก ซึ่งเป็นกลิ่นที่ติดจมูกเขามาตั้งนาน เป็นกลิ่นที่ทำให้รู้สึกคิดถึง ตั้งแต่ตอนที่ตัวเองยังบอกใครต่อใครว่าไม่ได้รักเธอทั้งที่ปากบอกว่าไม่รัก แต่เขากลับจำกลิ่นหอมของเธอได้เป็นอย่างดี โคตรบ้า“เป็นแฟนกันแล้วนะ”“อื้อ”“อย่าเจ้าชู้”“นับไม่เคยเจ้าชู้”“อย่าให้พูด” เขารู้หมดว่าเธอคุยกับใครมาบ้างตอนที่สวยขึ้นขนาดนี้ รุ่นน้องในคณะเขาก็เยอะ“ใส่ร้าย”“ก็เราเจ้าชู้จริง ๆ” เขาจ้องมองสบตาเธอสายตาหวาน ๆ แบบนี้มันทำเอาหัวใจดวงเท่ากำปั้นของนับดาวเหมือนจะละลายราวกับเป็นของเหลวไปแล้ว โซ่มองเธอแบบนี้รู้สึกใจไม่ดีเลย“ไปกินข้าวได้แล้วเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก”รู้นะว่าคืนนี้คงไม่รอด อย่างไรก็โดนเขากลืนกินไปทั้งตัวแน่ แต่ขอเวลาเธอท
ตอนที่ 45 เป็นอะไรกันโซ่พาเธอขับรถออกมาจากคอนโดมิเนียมตอนสี่ทุ่ม ช่วงเวลานี้รถราค่อนข้างบางตาลงแล้ว ทำให้การเดินทางสะดวกมากกว่าตอนค่ำตอนที่เธอออกมาจากห้องพี่ไนท์ก็ยังไม่กลับมา ไม่รู้เขาไปติดสาวอยู่แถวไหน เพราะโซ่แอบบอกเธอว่าไนท์กำลังคุยกับสาวรุ่นน้องคนหนึ่งอยู่ นับดาวจึงส่งข้อความบอกพี่ชายตัวเองไปว่า คืนนี้เธอจะไปนอนหอเพื่อน“พี่โซ่แวะซื้ออะไรไหม แถวนี้มีของกินเยอะแยะเลย”“อืม” เขาครางตอบในลำคอ ตอนนี้เริ่มหิวแล้วเพราะมัวรอนับดาวหลายชั่วโมงจนลืมกินข้าวเย็น รู้สึกตัวกูจะคลั่งรักเหลือเกินเขาชะลอรถและจอดชิดริมฟุตพาท หยิบมือถือแล้วจึงหันไปถามคนข้าง ๆ“ลงไปด้วยกันไหม อยากกินอะไร”“นับคิดว่าพี่โซ่นั่นแหละจะหิว นับกินแล้ว”“หิว”“จะกินนี่เหรอ หรือซื้อกลับห้อง”“ซื้อกลับ” เขานิ่งคิดอยู่นานก่อนจะตอบเธอไปแบบนั้น ตอนนี้โซ่รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกที่จะได้พานับดาวไปห้องตัวเอง ห้องนี้เขาเพิ่งย้ายมาอยู่ได้หนึ่งปี ยังไม่เคยพาสาวคนไหนมาเลย ผู้หญิงคนเดียวที่เคยเข้าก็คงมีแต่ยายน้องสาวตัวแสบ“งั้นนับไม่ลงก็ได้มั้ง”“ลงมาด้วยกันสิ” เขาบอกคนตัวเล็กแล้วหันไปปิดเครื่องยนต์ เหมือนเป็นการบังคับให้เธอลงไป
ตอนที่ 44 แค่น้อยใจหลายวันต่อมาหลังจากจบทริปเที่ยวทะเล ก็พากันกลับมาเรียนตามปกติ เทอมนี้นับดาวก็ยังต้องเรียนหนักอีกเช่นเคยจนแทบไม่มีเวลาว่าง เพื่อให้เก็บหน่วยกิตได้มากที่สุด และไม่ต้องเรียนเพิ่มอีกเป็นปี ผลของการดรอปเรียนครั้งนี้ เธอรู้ซึ้งแล้วว่ามันต้องชดใช้อย่างเหน็ดเหนื่อย“นับ ไอ้พี่โซ่มันบอกให้นับตอบข้อความหน่อย” อัยมี่หันไปบอกกับนับดาวที่กำลังนั่งอ่านเอกสารการเรียนเพื่อที่จะทำงานที่อาจารย์เพิ่งสั่งมาหมาด ๆ“บอกพี่โซ่รอก่อน”เธอไม่ตอบข้อความเขาแต่เช้าแล้วเพราะตื่นสายแล้วต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวมาเรียน ไม่มีเวลากินข้าวเลยด้วยซ้ำ พอมานั่งเรียนก็เหลือแค่เก้าอี้หน้าสุด จะหยิบมือถือขึ้นมาก็โดนอาจารย์จ้องตาเป็นมัน สุดท้ายก็ลืมตอบ จนตอนนี้ยังมาเจองานเร่งที่ต้องส่งภายในคาบเรียนอีก เธอจะตายให้ได้“โอเค” อัยมี่พยักหน้าก่อนจะส่งข้อความบอกพี่ชายของตัวเองไปแล้วก็รีบทำงานต่อเวลาล่วงเลยไปจนหมดคาบเรียน ทั้งสองก็ต้องรีบไปกินข้าวเพราะมีเรียนต่ออีกวิชา เธอหยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาดูเพื่อตอบข้อความของใครบางคน โซ่ถามคำถามเดิม ๆ ในเรื่องทั่วไปที่เขาถามทุกวัน แล้วก็ถามนับดาวอีกว่าเย็นนี้ไปไหนความสัมพ