นาฬิกาอาคม

แสงอาทิตย์ยามบ่ายค่อยๆ เลือนหายไปจากขอบฟ้า เหลือเพียงความมืดมิดที่เริ่มคืบคลานเข้ามาปกคลุมเมือง ความหวาดหวั่นปะปนกับความมุ่งมั่นในใจของเหล่านักเรียนที่เพิ่งรับรู้ถึงพลังและภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของตระกูลตนเอง เรื่องเล่าจากบรรพบุรุษที่ถูกส่งต่อมาหลายชั่วอายุคนได้ปลุกจิตวิญญาณแห่งนักเวทย์สายขาวให้ตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ พวกเขาต่างรู้สึกตกตะลึงกับความสามารถที่ซ่อนเร้น แต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่รออยู่

เมื่อความมืดของราตรีเริ่มปกคลุม ทุกครอบครัวต่างเดินทางมารวมตัวกันที่ลานกว้างหน้าโรงเรียนริโอะเอน อันเป็นจุดนัดหมายและเป็นที่ตั้งของม่านพลังคุ้มกันที่แข็งแกร่งที่สุด

[ลานกว้างหน้าโรงเรียนริโอะเอน ยามสนธยา]

ลมเย็นยามค่ำพัดเอื่อยๆ พากลิ่นดอกไม้ป่าผสมกับความชื้นของดินชวนให้ใจสงบ แต่บรรยากาศโดยรอบกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียด แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟหน้าโรงเรียนส่องกระทบใบหน้าของเหล่านักเรียนและผู้ปกครองที่ยืนรอคอยกันอย่างเงียบงัน

ลุงภารโรง ยืนอยู่ตรงกลางลาน สายตาคมกริบกวาดมองไปรอบๆ ราวกับกำลังสำรวจสิ่งผิดปกติที่ซ่อนอยู่ในเงามืด เขาดูสุขุมกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาในชุดกิโมโนเรียบง่ายที่บ่งบอกถึงฐานะพิเศษ

"มากันแล้วรึ..." เสียงทุ้มต่ำของลุงภารโรงดังขึ้น ท่ามกลางความเงียบงัน เขาพยักหน้าเล็กน้อยให้กับการมาถึงของทุกคน "ข้ารู้สึกถึงความกังวลในแววตาของพวกเจ้าทุกคน แต่จงจำไว้ว่าพวกเจ้าไม่ได้อยู่เพียงลำพัง"

ผู้ปกครองคนหนึ่ง (พ่อของฟูมิโกะ) มองไปรอบๆ "วันนี้ดูเงียบแปลกๆ ว่าไหมครับ? ปกติแล้วปีศาจเงาพวกนั้นมักจะปรากฏตัวอย่างโจ่งแจ้งกว่านี้"

ผู้ปกครองอีกคน (แม่ของโกฮัน) พยักหน้าเห็นด้วย "ใช่ค่ะ มันคงต้องไปแอบซ่อนกันอยู่ที่ไหนแน่ๆ ในเมืองกว้างขนาดนี้... หรือว่าพวกมันจะรอกำลังเสริมกันนะ"

ผู้ปกครองคนหนึ่ง (พ่อของโอกิ) เสนอขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวาย "หรือว่าเราจะแยกกันตามหาเลยดีไหมครับ? จะได้กระจายกำลัง"

ผู้ปกครองอีกคน (แม่ของดาอิและไดชิ) ส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว "เมืองกลางขนาดนี้ เราจะไปหาเจอได้ยังไงคะ? การแยกกันโดยไม่มีข้อมูลอะไรเลยก็เสี่ยงเกินไป อาจจะโดนพวกมันซุ่มโจมตีเอาได้"

ทันใดนั้น ลุงภารโรงก็ถอนหายใจยาว ก่อนจะยื่นมือออกไปกลางอากาศ ใบหน้าของเขาฉายแววครุ่นคิดและภาคภูมิใจในเวลาเดียวกัน "ไม่ต้องห่วง... ข้ามีสิ่งนี้"

เขายื่นมือเข้าไปในอกเสื้อ และดึงกล่องไม้แกะสลักเก่าแก่ขนาดเท่าฝ่ามือออกมา กล่องนั้นทำจากไม้สีเข้ม มีลวดลายอักษรโบราณที่ไม่คุ้นตา intricately สลักอยู่ทั่วทั้งกล่อง ราวกับมันถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ยุคสมัยที่ลืมเลือนไปแล้ว

ทุกคนต่างมุงดูด้วยความสนใจ ปลายเท้าของเหล่านักเรียนแต่ละคนก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ลุงภารโรงค่อยๆ เปิดกล่องออก เผยให้เห็นวัตถุสี่ชิ้นที่วางเรียงกันอยู่บนผ้าไหมสีดำสนิท สิ่งเหล่านั้นคือ นาฬิกาข้อมือรูปทรงแปลกตา ทำจากโลหะสีเงินโบราณที่ออกซิไดซ์เล็กน้อย บนหน้าปัดของนาฬิกาไม่มีตัวเลขบอกเวลา แต่กลับมีสัญลักษณ์คล้ายอักขระเวทมนตร์โบราณสลักอยู่รอบๆ และเข็มนาฬิกาก็ดูเหมือนจะไม่ได้ชี้บอกเวลาปกติ

ฮารุกะ ซึ่งปกติเป็นคนช่างสังเกตเป็นพิเศษ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย "มันคืออะไรหรอคะ... ลุงภารโรง? นาฬิการูปทรงแปลกๆ จัง"

ผู้ปกครองคนหนึ่ง (พ่อของเร็น) เบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นสัญลักษณ์บนนาฬิกา เขามองไปยังลุงภารโรงด้วยสีหน้าตกใจ "หรือว่านี่จะเป็น... ไม่จริงใช่ไหมครับ... นาฬิกาอาคม?"

ลุงภารโรงพยักหน้าช้าๆ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา "ใช่... เจ้าเข้าใจถูกแล้ว มันคือ นาฬิกาอาคม ของที่ตระกูลของข้าพยายามรังสรรค์ขึ้นมา"

ทุกคนต่างส่งเสียงฮือฮาด้วยความประหลาดใจ

คุณปู่ของคิชิโระ ซึ่งมีอายุมากที่สุดในกลุ่มเอ่ยขึ้น "นาฬิกาอาคม... ข้าเคยได้ยินแต่ในตำนานเก่าแก่เท่านั้นนี่นา... ว่ากันว่ามันคือเครื่องมือที่สามารถมองเห็น ร่องรอยแห่งพลังงานมืด ได้"

ลุงภารโรงพยักหน้ายืนยัน "ถูกต้องแล้ว นาฬิกาอาคม นี้ถูกลงอาคมโบราณที่สืบทอดกันมาในตระกูลของข้ามานับพันปี มันจะแสดงการเตือนเมื่อมีปีศาจอยู่ใกล้... ยิ่งเข็มนาฬิกาชี้ไปในทิศทางที่ชัดเจนและสว่างวาบมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งบ่งบอกว่าปีศาจอยู่ใกล้และมีจำนวนมากเท่านั้น"

แม่ของดาอิและไดชิ มองไปที่นาฬิกาอย่างสนใจ "แต่ทำไมถึงมีแค่ 4 อันคะ? ถ้ามีเยอะกว่านี้เราก็จะตามหาพวกมันได้ทั่วถึงกว่านี้ไม่ใช่หรือคะ?"

ลุงภารโรงถอนหายใจเล็กน้อย "วันนี้ทั้งวัน... ข้านั่งศึกษาตำราโบราณของตระกูล และพยายามรังสรรค์มันขึ้นมาให้สำเร็จ... ด้วยเวลาที่จำกัด... ข้าจึงทำมาได้เพียง 4 อันเท่านั้น พลังที่ใช้ในการสร้างมันสูงมาก และยังต้องใช้เวลาในการทำพิธีกรรมผสานอาคมโบราณเข้ากับกลไกของนาฬิกา"

พ่อของโกฮัน มองไปที่นาฬิกาทั้งสี่อัน "แล้วเราจะใช้มันยังไงล่ะครับ? มันไม่มีตัวเลขบอกเวลาเลย"

"นาฬิกาแต่ละอันถูกลงอาคมให้เชื่อมโยงกับ พลังเวทย์เฉพาะของแต่ละสายเลือดหลัก" ลุงภารโรงอธิบาย "มันจะทำงานได้เต็มประสิทธิภาพก็ต่อเมื่ออยู่ในมือของทายาทที่มีพลังกล้าแข็งและตื่นตัวแล้วเท่านั้น"

เขายื่นมือชี้ไปที่นาฬิกาอันแรกซึ่งส่องแสงสีฟ้าอ่อนๆ จางๆ "นาฬิกาเรือนนี้จะตอบสนองต่อ พลังแห่งการเยียวยาและการชำระล้าง ยิ่งผู้ใช้พลังงานบริสุทธิ์เข้มข้นมากเท่าไหร่ เข็มนาฬิกาก็จะยิ่งไหวสะท้อนถึงการปนเปื้อนของปีศาจได้แม่นยำเท่านั้น"

ลุงภารโรงชี้ไปที่นาฬิกาอันที่สองที่เรืองแสงสีแดงเข้ม "ส่วนเรือนนี้... มันจะเชื่อมโยงกับ พลังแห่งการทำลายล้างและการบัญชาการ เข็มนาฬิกาจะสั่นรุนแรงที่สุดเมื่อปีศาจที่แข็งแกร่งหรือผู้นำของพวกมันอยู่ในระยะใกล้"

เขาชี้ไปที่นาฬิกาอันที่สามที่ส่องแสงสีเขียวมรกต "นาฬิกาเรือนที่สาม... จะตอบสนองต่อ พลังแห่งการเชื่อมโยงและการทำนาย ผู้ใช้จะสามารถรับรู้ถึงกระแสพลังงานปีศาจที่ปั่นป่วนในรัศมีกว้าง และเข็มจะชี้นำไปยังจุดที่พลังงานเหล่านั้นเข้มข้นที่สุด"

และสุดท้าย ลุงภารโรงชี้ไปที่นาฬิกาอันสุดท้ายที่ส่องแสงสีม่วงเรืองรอง "ส่วนนาฬิกาเรือนนี้... มันถูกรังสรรค์ขึ้นเพื่อตอบสนองต่อ พลังแห่งการรังสรรค์มิติและการควบคุมกาลเวลา เข็มของมันจะสั่นไหวเมื่อมีรอยรั่วของมิติ หรือเมื่อปีศาจพยายามบิดเบือนห้วงเวลาในบริเวณนั้น"

"พวกมันคือเครื่องมือสำคัญที่จะช่วยให้พวกเราสามารถระบุตำแหน่งและลักษณะของปีศาจเงาที่ซ่อนตัวอยู่ได้" ลุงภารโรงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง "แต่การตัดสินใจว่าจะใช้มันเมื่อไหร่... และใครจะเป็นผู้ถือครอง... คือสิ่งที่เราจะต้องหารือกัน"

พ่อของฮานา เอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง "แล้วพวกเรา... ผู้ปกครองล่ะครับ? เราจะทำอะไรได้บ้าง?"

ลุงภารโรงหันไปมองกลุ่มผู้ปกครอง ดวงตาของเขาสะท้อนความมุ่งมั่น "พวกเจ้า... คือผู้ที่เคยต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับบรรพบุรุษของพวกเจ้ามาตลอด แม้พลังเวทย์ของพวกเจ้าจะเลือนลางไปตามกาลเวลา แต่จิตวิญญาณของนักเวทย์สายขาวไม่เคยหายไป"

"พวกเจ้าจะต้องสร้าง ม่านพลังคุ้มกันรอบโรงเรียนแห่งนี้ ให้แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่จะทำได้" ลุงภารโรงชี้ไปยังอาคารเรียนด้านหลัง "นี่คือศูนย์กลางพลังงานที่ปีศาจเงาจะมุ่งทำลายเป็นอันดับแรก หากพวกมันบุกเข้ามา เราต้องมีที่มั่นสุดท้าย"

ผู้ปกครองทุกคนพยักหน้าเข้าใจ บางคนเริ่มประสานมือกันเพื่อเตรียมร่ายคาถาป้องกันทันที ความเงียบสงบของยามค่ำคืนถูกแทนที่ด้วยเสียงกระซิบของลมที่พัดผ่านต้นไม้ ราวกับเสียงเตือนภัยจากธรรมชาติ ที่รอคอยการมาถึงของสงครามครั้งใหม่... สงครามที่ทายาทนักเวทย์สายขาวจะต้องเผชิญหน้ากับเงามืดอันไร้สิ้นสุด