ปีกแห่งเงามืด

ราตรีนี้ไม่ได้นำมาซึ่งความเงียบสงบ แต่กลับเป็นพยานแห่งสงครามที่อุบัติขึ้นในสี่ทิศทางทั่วเมืองริโอะเอน เหล่าทายาทนักเวทย์สายขาวและผู้ปกครองของพวกเขาต่างแยกย้ายกันไปเผชิญหน้ากับปีศาจเงาที่กำลังพยายามกลืนกินวิญญาณสิ่งมีชีวิตเพื่อเพิ่มพูนพลัง ม่านพลังคุ้มกันที่โรงเรียนริโอะเอนส่องสว่างเรืองรองในความมืดมิด เป็นเพียงสัญญาณแห่งความหวังเดียวท่ามกลางสมรภูมิที่กำลังปะทุขึ้น

สมรภูมิเหนือ: การเผชิญหน้าในโรงพยาบาลร้าง

ทีมทิศเหนือ นำโดย ฮานา (ผู้เชื่อมโยงและทำนาย), โกฮัน (ผู้นำทัพและผู้ทำลายล้าง), มายู (ผู้บันทึกและถ่ายทอด), โอกิ (ผู้โจมตีระยะไกล) และผู้ปกครองของพวกเขา ต่างมุ่งหน้าสู่ทิศเหนือที่เข็มนาฬิกาอาคมของฮานาชี้ไปอย่างไม่หยุดยั้ง แสงสีเขียวมรกตบนหน้าปัดเต้นระริก บอกถึงกระแสพลังงานปีศาจที่เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งพวกเขามาหยุดอยู่ที่หน้า โรงพยาบาลร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางความมืดมิด เสียงกรีดร้องโหยหวนของวิญญาณที่ถูกรบกวนดังแว่วออกมาจากภายใน

"ที่นี่แหละ..." ฮานากล่าวเสียงแผ่ว ใบหน้าซีดเผือด "พลังงานมันเข้มข้นมาก... ปีศาจเงาอยู่ข้างในนี้เยอะแยะเลย"

"เตรียมพร้อม!" โกฮันสั่งเสียงกร้าว พลังงานสีแดงเข้มเริ่มแผ่ออกมาจากตัวเขา "เราจะบุกเข้าไป!"

ภายในโรงพยาบาลร้าง บรรยากาศชวนขนลุกกว่าภายนอกหลายเท่า ทางเดินมืดมิดที่เต็มไปด้วยหยากไย่และเศษซากปรักหักพัง เสียงกรีดร้องโหยหวนของวิญญาณผู้ป่วยที่ถูกปีศาจเงารบกวนดังระงมไปทั่ว ผนังอาคารมีคราบดำทะมึนของพลังงานมืดเกาะอยู่เป็นหย่อมๆ

ทันทีที่พวกเขาเข้ามา ปีศาจเงาขนาดเล็กนับสิบตัวก็พุ่งเข้าโจมตีทันที พวกมันมีรูปร่างคล้ายสัตว์ประหลาดที่บิดเบี้ยว เคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับควันสีดำ

"ทุกคน! ตั้งรับ!" พ่อของโกฮันตะโกนสั่งพร้อมกับใช้คาถาโล่ป้องกันขึ้นมา

โกฮัน พุ่งทะยานไปข้างหน้าเป็นคนแรก เขาชกหมัดใส่ปีศาจเงาตรงหน้าอย่างรุนแรง เกิดคลื่นพลังงานสีแดงเข้มปะทะเข้ากับร่างของปีศาจจนสลายไปในอากาศ "พวกมันกระจอกเกินไป! พวกเราต้องรีบหาตัวหัวหน้าของพวกมัน!"

โอกิ ไม่รอช้า เขายกมือขึ้นร่ายคาถาเกิดเป็นลำแสงสีฟ้าพุ่งเข้าใส่กลุ่มปีศาจจากระยะไกลอย่างแม่นยำ ทำให้พวกมันอ่อนกำลังลงและสลายไปเป็นกลุ่มๆ "พวกมันมีจำนวนเยอะเกินไปครับ! ต้องระวัง!"

มายู กางตำราเวทย์ของเธอออก เธอกวาดสายตาไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว "พลังงานของพวกมันดูดกลืนความทรงจำ! ฉันรู้สึกได้ถึงเศษเสี้ยวความหวาดกลัวและความเจ็บปวดของวิญญาณที่ถูกพวกมันกัดกิน!" เธอชี้ไปยังห้องโถงใหญ่กลางโรงพยาบาล "พลังงานที่เข้มข้นที่สุดอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ค่ะ! เหมือนพวกมันกำลังรวมตัวกันอยู่ที่นั่น!"

"ลุย!" โกฮันสั่งเสียงดัง พวกเขาพุ่งตรงไปยังห้องโถงใหญ่ทันที ระหว่างทาง พวกเขาต้องต่อสู้กับปีศาจเงาที่พยายามขัดขวางไม่ให้เข้าไปถึง

เมื่อมาถึงห้องโถงใหญ่ ภาพที่เห็นทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง ปีศาจเงาขนาดมหึมาตนหนึ่งกำลังยืนอยู่กลางห้อง ร่างกายของมันสูงใหญ่ราวกับตึก ร่างกายของมันคล้ายควันสีดำสนิท มีดวงตาสีแดงฉานสองดวงที่เปล่งประกายชั่วร้าย มันกำลังดูดกลืนวิญญาณที่ลอยคว้างอยู่รอบๆ ตัวมันให้เข้าไปในร่าง

"นั่นคือหัวหน้าของพวกมัน!" พ่อของโกฮันคำราม "พวกมันกำลังรวบรวมวิญญาณเพื่อเพิ่มพลัง!"

"อย่าให้มันทำได้!" โกฮันตะโกน เขารวบรวมพลังทั้งหมดไว้ที่กำปั้น "หมัดทำลายล้าง!" พลังงานสีแดงเข้มพุ่งออกไปเป็นลำแสงขนาดใหญ่ เข้าปะทะกับปีศาจเงาตัวมหึมาอย่างจัง เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

ปีศาจเงาตัวนั้นส่งเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวด แต่ร่างของมันยังคงอยู่ แสงสีแดงฉานจากดวงตาของมันจ้องมองมายังโกฮันอย่างอาฆาตแค้น

"พลังโจมตีของโกฮันยังไม่พอ!" แม่ของมายูกล่าว "เราต้องหาจุดอ่อนของมัน!"

ฮานา หลับตาลง เธอสัมผัสถึงกระแสพลังงานที่ปั่นป่วนอย่างรุนแรง เธอเห็นภาพซ้อนของอดีตและปัจจุบัน "มันมีจุดอ่อนที่หัวใจ... แต่หัวใจของมันคือวิญญาณจำนวนมากที่มันกลืนกินเข้าไป! เราต้องสลายวิญญาณพวกนั้นก่อน!"

"ถ้าอย่างนั้น..." โกฮันกัดฟันกรอด "ฉันจะโจมตีมันอย่างต่อเนื่อง! ทุกคนช่วยฉันเปิดทาง!"

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด โกฮันพุ่งเข้าใส่ปีศาจอย่างไม่กลัวเกรง โจมตีด้วยหมัดทำลายล้างอย่างต่อเนื่อง โอกิใช้คาถาโจมตีระยะไกลเพื่อสนับสนุน มายูพยายามวิเคราะห์รูปแบบการโจมตีของปีศาจเพื่อหาช่องโหว่ ผู้ปกครองใช้คาถาป้องกันและโจมตีเพื่อช่วยเหลือ

ในที่สุด หลังจากผ่านการต่อสู้อันยาวนานและดุเดือด โกฮันก็สามารถระเบิดพลังครั้งสุดท้ายเข้าใส่จุดที่ฮานาบอกว่าคือหัวใจของปีศาจอย่างเต็มแรง เกิดเสียงกรีดร้องอันน่าขนลุกจากปีศาจเงา ก่อนที่ร่างอันมหึมาของมันจะเริ่มสลายไปเป็นกลุ่มควันสีดำ

"สำเร็จแล้ว!" โอกิร้องขึ้นด้วยความเหนื่อยหอบ

แต่แล้ว... สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!

เมื่อปีศาจเงาตัวสุดท้ายสลายไป วิญญาณดวงสุดท้าย ที่ดูดซับพลังงานทั้งหมดของปีศาจไว้ กลับไม่สลายตามไปด้วย มันเรืองแสงสีม่วงดำขนาดเท่าลูกบอลพุ่งออกมาจากจุดที่ปีศาจสลายไป แทนที่จะลอยลงสู่พื้นดิน หรือกลับคืนสู่โลกวิญญาณอย่างที่ควรจะเป็น มันกลับพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็วราวกับมีเจตจำนงของตัวเอง ทิ้งไว้เพียงความตกตะลึงให้กับทีมทิศเหนือ

"อะไรกันน่ะ!?" โกฮันอุทานด้วยความตกใจ เขาวิ่งตามออกไปมองดูวิญญาณดวงนั้นที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งมันหายลับไปในความมืดมิด

"มัน... มันไม่กลับสู่โลกวิญญาณ..." ฮานากล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "มันมีพลังงานมหาศาล... และมันกำลังมุ่งหน้าไปทาง..." เธอหลับตาลงสัมผัสถึงกระแสพลังงานนั้น "ไปทางใจกลางเมือง... จุดรวมพลังงานหลัก!"

สมรภูมิใต้: การปะทะในย่านการค้าเก่า

ทีมทิศใต้ นำโดย ยูเมะ (ผู้เบิกเนตรและผู้ชี้นำ), เทนชิ (ผู้รังสรรค์และผู้สร้างภาพมายา), ฮารุ (ผู้เยียวยา), อิจิ (ผู้ปกป้องความทรงจำและผู้เฝ้าระวัง) และผู้ปกครองของพวกเขา ต่างมุ่งหน้าสู่ทิศใต้ที่เข็มนาฬิกาอาคมของยูเมะสั่นไหวอย่างรุนแรง แสงสีเหลืองอำพันบนหน้าปัดเต้นระริกไม่หยุด บ่งบอกถึงการปั่นป่วนของพลังงานปีศาจที่กำลังแผ่กระจายไปทั่ว จนกระทั่งพวกเขามาถึง ย่านการค้าเก่า ซึ่งเป็นแหล่งรวมร้านค้าและผู้คนจำนวนมาก แต่บัดนี้กลับเงียบสงัดและมืดมิด มีเพียงเสียงโหยหวนของวิญญาณที่ถูกรบกวนดังแว่วมา

"ที่นี่ครับ... ผมรู้สึกได้ถึงพลังงานที่บิดเบี้ยว" อิจิกล่าวพลางกุมขมับ "มันพยายามจะกลืนกินความทรงจำของย่านนี้"

"ดูนั่น!" ยูเมะชี้ไปที่ซอยมืดๆ แห่งหนึ่ง ดวงตาของเธอสามารถมองเห็นภาพลางๆ ของปีศาจเงาที่กำลังแฝงตัวอยู่ "พวกมันซ่อนตัวอยู่ตามซอกซอยต่างๆ... เหมือนกำลังรอล่าเหยื่อ"

"อย่าให้พวกมันทำสำเร็จ!" เทนชิเอ่ยขึ้น "เราต้องหยุดพวกมันก่อนที่จะมีวิญญาณถูกกลืนกินไปมากกว่านี้!"

เมื่อพวกเขาเริ่มก้าวเข้าไปในย่านการค้าเก่า ปีศาจเงาจำนวนมากก็พุ่งเข้าโจมตีทันที พวกมันมีรูปร่างคล้ายสัตว์เลื้อยคลาน เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและพยายามจะเข้ากัดกินวิญญาณของผู้คนที่หลับใหลอยู่ในอาคารรอบข้าง

"ตั้งรับ!" พ่อของอิจิสั่งพร้อมกับร่ายคาถาป้องกัน

เทนชิ ไม่รอช้า เขารวบรวมพลังเวทย์และร่ายคาถา "มายาแห่งแสง!" เกิดเป็นภาพลวงตาของกองทัพนักรบจำนวนมหาศาลปรากฏขึ้นเบื้องหน้า พุ่งเข้าใส่ปีศาจเงา ทำให้พวกมันหยุดชะงักด้วยความสับสนและหวาดกลัว "พวกมันยังไม่รู้ว่าเรามาแล้ว! รีบจัดการพวกมันในตอนที่พวกมันยังสับสน!"

ยูเมะ ใช้พลังเบิกเนตรของเธอ ดวงตาของเธอส่องประกายสีฟ้าอมม่วง เธอมองเห็นตำแหน่งที่ปีศาจเงาซ่อนตัวอยู่ได้อย่างชัดเจน "สามตัวทางขวา! ห้าตัวทางซ้าย! สองตัวกำลังจะพุ่งออกมาจากข้างบน!" เธอบอกทิศทางให้กับเพื่อนๆ

อิจิ ใช้พลังปกป้องความทรงจำของเขา สร้างเกราะป้องกันจิตวิญญาณรอบตัวทุกคนในทีม "พวกมันพยายามจะโจมตีจิตใจและดูดกลืนความทรงจำ! ระวังตัวกันด้วย!"

ฮารุ ร่ายคาถาเยียวยาอย่างรวดเร็ว รักษาผู้ปกครองที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจากการปะทะครั้งแรก "ฉันจะคอยสนับสนุนอยู่ด้านหลังนะ!"

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว เทนชิใช้ภาพมายาเพื่อล่อหลอกและเปิดช่องให้การโจมตีของพ่อแม่และผู้ปกครองคนอื่นๆ พุ่งเข้าใส่ปีศาจได้อย่างแม่นยำ ยูเมะคอยชี้เป้าและนำทาง ส่วนอิจิคอยปกป้องจิตใจของทุกคน และฮารุคอยเยียวยาบาดแผล

ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงใจกลางย่านการค้าเก่า ที่ซึ่งปีศาจเงาขนาดมหึมาตนหนึ่งกำลังยืนอยู่บนหลังคาอาคารเก่า มันมีรูปร่างคล้ายปีศาจค้างคาวขนาดใหญ่ แผ่ปีกสีดำสนิทออกกว้าง บังแสงดาวบนท้องฟ้าเอาไว้ มันกำลังดูดกลืนวิญญาณจำนวนมากที่ลอยคว้างอยู่รอบตัวมันด้วยความกระหาย

"นั่นคือหัวหน้าของพวกมัน!" พ่อของเทนชิคำราม "มันกำลังรวบรวมพลังเพื่อโจมตี!"

"เราต้องหยุดมัน!" เทนชิกล่าว เขาชี้มือไปที่ปีศาจและร่ายคาถา "มายาแห่งพันธนาการ!" เกิดเป็นภาพลวงตาของโซ่ตรวนเวทมนตร์ขนาดใหญ่ พุ่งเข้าพันธนาการร่างของปีศาจเงาตัวนั้นไว้ชั่วคราว

ปีศาจค้างคาวส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธแค้น มันพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการมายา

"มันโดนหลอกไม่นานหรอก!" ยูเมะกล่าว "เราต้องโจมตีจุดสำคัญ!"

อิจิ หลับตาลง เขาเปิดรับกระแสความทรงจำที่ปั่นป่วนรอบตัว "มันมีรอยแผลเก่าอยู่ที่ปีกด้านซ้าย! นั่นคือจุดอ่อนของมัน! พลังงานที่นั่นไม่มั่นคง!"

"ฮารุ! เติมพลังให้ฉัน!" เทนชิร้องขอ

ฮารุร่ายคาถาเยียวยาใส่เทนชิอย่างรวดเร็ว ทำให้เขามีพลังงานเวทย์เพิ่มขึ้น เทนชิรวบรวมพลังทั้งหมดไว้ที่มือ และร่ายคาถา "ภาพลวงตาแห่งเพลิงพิสุทธิ์!" เกิดเป็นภาพเปลวเพลิงสีฟ้าอ่อนๆ ขนาดใหญ่ พุ่งเข้าใส่ปีกด้านซ้ายของปีศาจอย่างรุนแรง

เปลวเพลิงมายาแม้จะไม่มีฤทธิ์เผาไหม้โดยตรง แต่กลับกัดกินพลังงานชั่วร้ายที่อยู่บริเวณนั้นอย่างรุนแรง ปีศาจค้างคาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างของมันเริ่มสั่นคลอนและสลายไปเป็นกลุ่มควันสีดำอย่างช้าๆ

"สำเร็จแล้ว!" อิจิร้องขึ้นด้วยความดีใจ

แต่แล้ว... สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!

เมื่อปีศาจเงาตัวสุดท้ายสลายไป วิญญาณดวงสุดท้าย ที่ดูดซับพลังงานทั้งหมดของปีศาจไว้ กลับไม่สลายตามไปด้วย มันเรืองแสงสีม่วงดำขนาดเท่าลูกบอลพุ่งออกมาจากจุดที่ปีศาจสลายไป แทนที่จะลอยลงสู่พื้นดิน หรือกลับคืนสู่โลกวิญญาณอย่างที่ควรจะเป็น มันกลับพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็วราวกับมีเจตจำนงของตัวเอง ทิ้งไว้เพียงความตกตะลึงให้กับทีมทิศใต้

"มัน... มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ!" เทนชิอุทานด้วยความตกใจ เขาวิ่งตามออกไปมองดูวิญญาณดวงนั้นที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งมันหายลับไปในความมืดมิด

"มันกำลังมุ่งหน้าไปทางใจกลางเมือง..." ยูเมะกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว "จุดรวมพลังงานหลัก... พวกมันกำลังรวมตัวกัน!"

เสียงร้องของนกกาที่เงียบลงไปแล้ว ถูกแทนที่ด้วยเสียงลมหวีดหวิวที่พัดผ่านความว่างเปล่า ทิ้งไว้เพียงความเงียบงันที่น่าขนลุก... ความสำเร็จในการต่อสู้ของทั้งสองทีมกลับนำมาซึ่งคำถามและความหวาดกลัวครั้งใหม่ วิญญาณปีศาจทั้งสองดวงที่หลุดลอยไปอย่างมีเจตนา กำลังมุ่งหน้าสู่ใจกลางเมือง ซึ่งเป็นจุดนัดหมายแห่งการรวมพลังครั้งใหญ่ของปีศาจเงา