“Bakit ko kayo tatanggapin dito?” Tanong ni Bellerien habang tinitignan sina Leora at Tiya Lina nang may pang-uuyam.Tinignan naman ni Tiya Lina si Bellerien nang may pagkairita.Anuman ang relasyon nila noon, at gaano man sila ka-lapit na parang tiya at pamangkin, bilang pamilya, dapat tanggapin at tulungan ni Bellerien ang mga ito bilang kapalit ng pagtira at pagkain sa kanila noon.Naiinis din si Leora, pero natatakot din siya dahil kung hindi sila titira sa bahay ni Bellerien, wala silang matutuluyan at baka matulog na lang sila sa lansangan. Muli siyang tumingin kay Bellerien na parang namamalimos at sinabi, “Ate, hindi naman talaga tayo magkasundo noon dahil sa ilang bagay at mga hindi pagkakaunawaan. Pero pwede mo ba kaming tulungan na tumira at magtrabaho dito kahit ilang buwan lang hanggang sa makahanap kami ng ibang matitirhan at may kaunting puhunan para sa negosyo namin para may makain kami?”Tiningnan ni Damien ang asawa niya. Sinusubukan niyang alamin kung pap
Nagdesisyon sina Bellerien at Damien na hayaan na lang ang anak nila na sumama sa lola nito ngayong gabi. Ang totoo, hirap kay Bellerien na iwan ang anak niya sa ina ni Damien dahil hindi niya ito gusto. Pero dahil sa mga pang-unawa ni Damien, pumapayag siyang sumama ang anak niya sa lola nito nang isang gabi lang. Umiiyak at ayaw umalis ang anak nila nang iwan sila doon.Ngumiti si Damien at hinawakan ang kamay ni Bellerien, “Iniisip mo pa rin si Jason, ‘no?” tanong ni Damien habang nagmamaneho.Humugot ng malalim na hininga si Bellerien at tumango na lang dahil ayaw niyang magsalita dahil sa pag-aalala sa anak na ayaw niyang iwan.“Huwag mo nang masyadong isipin, ang lola naman ni Jason ang nanay ko. Kahit mahirap sa’yo, normal lang naman ‘yun dahil bihira kayong magkahiwalay. Isipin mo na lang na isang gabi lang ‘to, bukas ay makikita mo na ulit siya.” Paliwanag ni Damien para mapakalma ang asawa na laging malungkot.Tumango ulit si Bellerien nang walang ekspresyon.P
Magkaharap sina Ana at Edwin, napakalapit ng mga noo nila kaya nakikita nila ang mga mata ng isa’t isa. Ang halik na ilang sandali lang ang nakalipas ay puno ng sigla at pagnanasa, ay pansamantalang tumigil para masulyapan ang mga mata ni Ana, para tiyakin kung maaari pa bang sumulong at lumampas sa limitasyon? Wala namang sinabi si Ana, gulo-gulo ang isip niya kaya nawalan siya ng salita, nakatitig siya sa mga mata ni Edwin kahit wala naman siyang iniisip.“Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Hindi mo ako pwedeng tanggihan dahil kung susubukan mo man, hindi ako titigil.” Iyan ang sinabi ni Edwin na ang mga mata ay hindi maintindihan ni Ana.Tumahimik ulit si Ana, parang na-estatwa.Alam niya na hindi dapat niyang tanggapin ang nakakahumaling na atake na iyon. Pero sa unang pagkakataon, nawawalan siya ng kontrol sa sarili, kahit alam niyang nangyayari iyon, sinisisi pa niya ang sarili dahil hindi niya iyon matanggihan.Ipinagpatuloy ni Edwin ang paghalik, nasa leeg na ni
Tahimik na pinagmamasdan ni Ana ang hindi pangkaraniwang kilos ni Edwin ngayong araw na ito. Hindi niya alam kung bakit, pero sigurado siyang wala siyang nagawang mali. Maayos niyang inalagaan si Lorita, sinigurado niyang nakauwi siya nang tama sa oras, at humingi pa siya ng permiso bago niya dinala ang anak niya kay Jordan.Mula nang makauwi si Edwin, napaka-tahimik niya at parang wala sa sarili.Bukod pa doon, hindi pa siya sumama sa hapunan ng pamilya dahil daw sa dami ng trabaho na kailangan niyang tapusin agad-agad.Humugot ng malalim na hininga si Ana. Syempre, hindi niya pwedeng basta-basta asahan ang taong nagpapasweldo sa kanya. Dahil tulog na sina Lorita at Nathan, at hindi pa rin lumalabas si Edwin sa opisina niya, napagdesisyunan ni Ana na dalhan siya ng meryenda, tinapay, at isang baso ng gatas. Para kung sakaling magutom siya at hindi pa rin siya makakaalis sa trabaho, may makakain naman siya.Tumahimik saglit si Ana bago niya kumatok sa pinto ng opisina ni Edwin
Minamasdan ng ina ni Damien ang larawan ng kanyang anak habang iniisip ang lahat ng nangyari. Talagang nakikita at nararamdaman niya na para bang hindi tinanggap ng kanyang anak ang gusto niya bilang isang ina at ngayon ay bilang isang lola na. Noong araw na pinuntahan niya si Jason at sinubukang lapitan ito sa pamamagitan ng pagbibigay ng ilang libro at pagtuturo, nagulat siya dahil ang kanyang panganay at nag-iisang apo ay mas marami palang alam kaysa sa inaasahan niya.Humugot ng malalim na hininga ang ina ni Damien. Nakikita niya ang pagtanggi ng kanyang anak sa ibang babae para mapasaya ito at si Damien, at muling pinag-uusapan sa social media ang kanyang anak at asawa nito. Mahirap na silang paghiwalayin ngayon, at matalino na si Jason dahil sa pagtuturo niya sa kanyang apo. Oo, hindi galing sa mayamang pamilya si Bellerien gaya ng dating asawa ni Damien, pero hindi rin niya maitanggi na mabuting ina ito sa kanyang apo."Sa huli, hindi naging gaya ng inaasahan ko ang lahat,"
Pinunasan ni Bellerien ang pawis na tumutulo matapos niyang maayos ang mga sangkap para sa kanyang tindahan. Noong araw na iyon, napilitang tumulong si Bellerien sa mga manggagawa ng kanyang tindahan dahil si Terra, na ang trabaho ay ang pag-supply ng mga sangkap at pagkontrol, ay hindi muna makakagawa ng kanyang mga gawain. Oo nga pala, pagod na pagod si Terra at sa huli ay nagkasakit. Pero tinanggihan din ni Terra ang alok ni Bellerien na dalhin siya sa ospital.Dahil sa sakit ni Terra noong panahong iyon, laging naiisip ni Bellerien na labis siyang umaasa kay Terra, at panahon na para mapagaan ang trabaho ni Terra sa pamamagitan ng paghahanap ng dalawang tao pa na tutulong kay Terra sa pag-iistok ng mga sangkap para sa mga cake, at pag-aayos din sa mga empleyado kung may emergency.Isa pa, hahanap din si Bellerien ng dalawang tao para tulungan siyang mag-alaga ng bahay at tulungan siyang alagaan si Jason. Oo nga pala, sa huli ay magiging abala siya at mawawalan ng maraming oras