EP32 แผนร้าย

"หึ เด็กดื้อ" การกระทำของเขาที่มีต่อหญิงสาวอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสามคนที่มองด้วยรอยยิ้มและคิดไว้แล้วว่ายังไงอองเดรก็จะรักและดูแลหญิงสาวตรงหน้าได้เป็นอย่างดีตามที่พูดไว้

ระหว่างที่ทุกคนถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันได้ไม่นานแขกที่รอก็เดินทางมาถึง

"สวัสครับคุณป้า สวัสดีครับ" นนทกุลที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมมารดากล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม

"สวัสดีดีจ้ะ สบายดีนะนุช" เพรียวร่าทักทายเพื่อนสาวสมัยเรียนมหาลัย

"สวัสดีครับน้องมุก" ชายหนุ่มตั้งใจทักทายหญิงสาวอีกคนที่นั่งข้างๆ ลูกชายเจ้าของบ้านอย่างยั่วอารมณ์โมโหอีกคนพร้อมส่งยิ้มหวานๆ กลับไป

"เอ่อ สวัสดีค่ะพี่นนท์" เธอยิ้มกลับไปพร้อมมองหน้าพ่อของลูกที่ตอนนี้กำลังสะกัดอารมณ์ไม่ให้โมโหออกมา

'ผู้ชายคนนี้มันไม่ได้ดีเหมือนหน้าตามันหรอก!'

"มาเถอะทุกคนอาหารเตรียมไว้หมดแล้ว" เพรียวร่าเหมือนรับรู้ว่ากำลังจะมีเรื่องระหว่างลูกชายเพื่อนรักกับลูกชายตัวเอง

"ผมขอเข้าห้องน้ำสักครู่นะครับคุณป้า" นนทกุลหันมายิ้มอย่างนอบน้อม

"จ้ะลูก" 

"เตรียมไว้แล้วใช่มั้ย ห้ามทำพลาดล่ะ ถ้าเธออยากกำจัดศัตรูหัวใจก็ทำตามที่ฉันบอกซะ แค่สามหยดเท่านั้น!" นนทกุลรับรู้ว่าลูกสาวของแม่บ้านของมาดามเพรียวร่าแอบรักลูกชายเจ้านายอยู่เขาจึงใช้โอกาสนี้เป่าหูเพื่อทำให้มุกดาแท้งเด็กโดยที่มือตัวเองจะได้ไม่เปื้อนเลือด

"ค่ะคุณนนท์" หญิงสาวรับคำอย่างมุ่งมั่นเพื่อจะกำจัดศัตรูหัวใจยิ่งรู้ว่าผู้หญิงที่เกลียดกำลังท้องและจะแต่งงานกับผู้ชายที่เธอแอบรักในอีกไม่ช้านี้ เธอก็ยิ่งเกลียดมากกว่าเดิม!

"ขอโทษนะครับที่มาช้า" ชายหนุ่มแสร้งกล่าวอย่างรู้สึกผิดและเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งเพื่อทานข้าว

"เรามีแฟนหรือเปล่าล่ะตานนท์ ไม่เห็นพาแฟนมาแนะนำป้าเลยล่ะ" เพรียวร่าเอ่ยถามเพราะเธอเพิ่งรู้จากลูกน้องที่ให้ช่วยตามสืบเรื่องที่ลูกชายเธอไม่ชอบพอนนทกุลเพราะเหตุใดจึงรู้ว่าผู้ชายคนนี้หักหลังและทรยศความไว้ใจที่ลูกชายเธอมีต่อตัวเองและสมคบเป็นชู้กับแพรวา

แฟนเก่าลูกชายเธอ

"ครับคุณป้า แต่เธอคงไม่มีโอกาสมายืนข้างๆ ผมแล้ว เธอจมน้ำทำให้น้ำท่วมสมองเธอนอนเป็นเจ้าหญิงนิทรามาหลายเดือนแล้วครับ" ชายหนุ่มสะกัดอารมณ์พูดเสียงสั่นเครือดวงตาจ้องมองอองเดรอย่างเครียดแคนจนปิดไม่มิด

และอองเดรกับเพรียวร่าก็สัมผัสได้

สาวใช้และแม่บ้านรียตักข้าวให้ทุกคนบนโต๊ะที่พูดคุยกันรออาหาร

"นุชจะทำร้านจิวเวลรี่หรอ ฉันอยากรู้ละเอียดน่ะ" เพรียวร่าตั้งใจจะพูดเรื่องนี้ต่อหน้าเพื่อนรักเธอรู้มาสักพักแล้วว่านิสัยผู้ชายคนนี้ไม่ได้ดีเหมือนหน้าตา

"หื้ม เปล่านะเธอฉันไม่ได้ทำนะ" มณีนุชทำหน้างงอย่างไม่เข้าใจคำถามเพื่อนรัก

"แล้วตานนท์บอกว่าเธอจะทำร้านจิวเวลรี่และชักชวนฉันมาเป็นหุ้นส่วนนี่" ใบหน้าสวยตามวัยยิ้มมุมปากอย่างพอใจที่จะเปิดโปงนิสัยลูกชายเพื่อน

"อะไรกันตานนท์ แม่พูดแบบนั้นตอนไหนทำไมแม่ไม่รู้เรื่อง" นางหันมาตำหนิลูกชาย

"เอ่อ ก็คุณแม่พูดเองนิครับ จำไม่ได้หรอกหรอครับ" ระหว่างที่ทั้งสองถกเถียงกันแต่สาวใช้ก็เดินเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน

ทุกคนนั่งทางข้าวกันเงียบๆ ฟังบุคคลเจ้าของบ้านพูดคุยกันไปเรื่อยๆ จนเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น

"นมอุ่นๆค่ะคุณมุก" 

"คะ? นมให้ฉันหรอคะ" เธอทำหน้างงเพราะไม่ได้บอกว่าจะดื่ม

"ค่ะคุณมุกท้องไม่ใช่หรือคะบำรุงค่ะ" เด็กสาวอายุ19 ปียิ้มอย่างไร้เดียงสาจนเธอรับมา

"อะไรที่ฉันไม่ได้สั่งก็ไม่ต้องเอามา เอาไปเก็บได้แล้ว!" น้ำเสียงราบเรียบที่แฝงไปด้วยความไม่พอใจส่งกลับไปหาเด็กสาวจนเธอต้องกำมือแน่นเพราะความโกรธหญิงสาวที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอโดนต่อว่า

"ไม่เป็นไร มุกดื่มได้ค่ะ" เธอรับมาเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจและไม่ได้เอะใจอะไรเพราะคิดว่าเป็นลูกสาวแม่บ้านของแม่สามีเธอจึงไว้วางใจในน้ำใจของเขาที่เป็นห่วงลูกเธอ

เพราะตั้งแต่ที่ฝันร้ายคืนนั้นเธอก็ระวังตัวเป็นพิเศษและไม่กินอะไรมั่วซั่วถ้าไม่ผ่านพ่อของลูก

การกระทำทุกอย่างอยู่ในสายตาของชายอีกคนที่มองดูด้วยความพอใจ

"อย่ากินนะลูก!!" เสียงตะหวาดเสียงดังลั่นทำให้อองเดรรีบปัดแก้วนมในมือของหญิงสาวจนแตกกระจาย

เพล้ง!! "ว๊ายตายแล้ว" มณีนุชพูดขึ้นอย่างตกใจจนอุทานเสียงดังลั่นพอๆกับเพรียวร่า

"อ๊ะ อะไรคะ" หญิงสาวตกใจหันมาโอบกอดผู้เป็นพ่อของลูกและความคิดก็วิ่งเข้ามาในหัวบอกว่านมในแก้วนั้นมีบางอย่างผิดปกติ

"มึงใส่อะไรลงไปในแก้วนมของเมียกู!" อองเดรตะหวาดลั่นด้วยความโกรธ อ้อมแขนแกร่งโอบกอดหญิงผู้เป็นที่รักแน่นด้วยความกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็น

"อึก ปะเปล่าค่ะ" เด็กสาวพูดเสียงสั่นเครือตกใจกับอารมณ์โกรธของอีกคน

"อ๊ะ อึก" ลำคอเล็กถูกแรงบีบจนแทบหายใจไม่ออกมือเล็กพยายามแกะท่อนแขนแกร่งเพราะตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจ

"มุกมาหาแม่" อรพรรณวิ่งมาหาลูกสาวด้วยความเป็นห่วงเช่นเดียวกับผู้เป็นสามีที่เหมือนมีอะไรจะพูดออกมา

"คุณอองเดร ปล่อยก่อนครับ" ดำรงค์เอ่ยห้ามปรามเพราะมีเรื่องจะพูดต่อจากนี้

"อึก แค่ก แค่ก" เด็กสาวไอออกมาด้วยความตกใจกลัวเมื่อลำคอถูกปล่อยให้เป็นอิสระ

"บอกมา มึงทำๆไม!" เขาแทบอยากจะฆ่าผู้หญิงตรงหน้าให้ตายคามือเสียตรงนี้

"อึก หนูไม่ได้ตั้งใจ" 

"ในนมมีอะไร" เพรียวร่าถามอย่างโกรธเคืองเพราะเธอเกือบจะเสียลูกสะใภ้และหลานไป

"ขอโทษ ฮรึก ในนมมียาขับเลือด" เธอก้มหน้าร้องไห้ตัวสั่นเทาเพราะความกลัว

แกร๊ก! เมื่อได้ยินดังนั้นมาเฟียหนุ่มหยิบปืนพกออกมาเพื่อเตรียมยิงเด็กสาวตรงหน้า

"ขอโทษอย่าทำฉันเลยค่ะ ฮรึก"

"มึงกล้าขอโทษหรอ มึงรู้มั้ยว่ามึงเกือบจะทำร้ายเมียกับลูกกู ถ้าลูกกูเป็นอะไรไปมึงได้ตายตอนนี้แน่ บอกมาใครสั่งให้มึงทำ!!" แม้รู้ว่าเป็นใครแต่ก็อยากได้ยินจากปากผู้หญิงคนนี้

เด็กสาวหันหน้ามามองชายหนุ่มอีกคนเพียงนิดด้วยความโกรธ เธอจะไม่ยอมตายคนเดียวหรอก

'ถ้ามึงพูดว่ากูสั่งให้มึงทำ รับรองว่าชีวิตของพ่อแม่มึงไม่รอดแน่!!'

นนทกุลที่รู้ว่าเด็กสาวตรงหน้าไม่พูดมันออกมาแน่ๆก็เพียงแต่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่เป็นเดือนเป็นร้อนใจอะไร มีเพียงความที่รู้สึกไม่พอใจเพราะไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้เท่านั้น

แต่เขาจะไม่จบแค่นี้แน่!!