EP33 ตัวร้าย

นนทกุลที่รู้ว่าเด็กสาวตรงหน้าไม่พูดมันออกมาแน่ๆก็เพียงแต่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่เป็นเดือนเป็นร้อนใจอะไร มีเพียงความที่รู้สึกไม่พอใจเพราะไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้เท่านั้น

แต่เขาจะไม่จบแค่นี้แน่!!

แต่แล้วความคิดก็ไม่เป็นดั่งหวังเมื่อเด็กสาวพูดความจริงตาอหน้าทุกคนรวมถึงแมาของเขาด้วย

"คุณนนท์บอกให้หนูทำแบบนี้เพื่อกำจัดคุณมุกดาเพราะเขารู้ว่าหนูแอบรักเจ้านายตัวเอง ค่ะ" เด็กสาวก้มหน้าพูดความจริงทั้งน้ำตา

"แพทลูก!" แม่บ้านวัยสี่สิบกว่าๆ ร้องเรียกชื่อลูกสาวเสียงดังเมื่อได้ยินเรื่องทุกอย่างจากสาวใช้คนอื่นๆเล่ามา

"แม่ ฮรึก หนูกลัว" เด็กสาวคลานไปหาผู้เป็นมารดาจนทั้งสองต้องยกมือไหว้อ้อนวอนขอร้องให้อองเดรลดปืนลงด้วยความสั่นเทา

"ขอร้องล่ะค่ะคุณอองเดรยกโทษให้ลูกสาวดิฉันด้วย มันยังเด็กมันคงไม่รู้ความ" นางร้องไห้อ้อนวอนปกป้องลูกสาวคนเดียว

"มุกขอนะคะ เห็นแก่ลูกของเราที่จะเกิดมาเถอะนะคะ" แม้จะตกใจกับเรื่องนี้เด็กสาวสารภาพอยู่ แต่ด้วยความสงสารและเห็นใจหากว่าเธอกับมารดาเจอสถานการณ์แบบนั้นก็คงต้องขอร้องเช่นนี้เหมือนกัน

ได้ยินเสียงของแม่ของลูกเขาจึงยอมลดปืนลงพร้อมถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะโอบกอดเธอแน่นและหันมาสนใจกับผู้ชายอีกคนแทน

"ดิฉันสองคนจะรับผิดชอบด้วยการลาออกจากที่นี่เองค่ะ เราสองคนจะกลับประเทศเพื่อให้พวกคุณสบายใจ"

"..."

"ขอโทษคุณๆ เค้าซะลูก!" 

"ขอโทษค่ะ หนูขอโทษจริงๆ" เด็กสาวก้มกราบเจ้าของบ้านและหญิงสาวที่เธอกำลังจะทำลายลูกในท้องของเธอด้วยความสำนึกผิด

เด็กสาวและพ่อกับแม่ขนของออกจากคฤหาสน์หลังงามตามคำที่พูดเอาไว้ด้วยใจที่สำนึกผิดและละอายใจ

"นนท์ลูก..ทำแบบนั้นจริงๆ หรอ" มณีนุชแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าลูกชายที่แสนดีของเธอจะทำร้ายเด็กที่จะเกิดมาได้ลงคอ

"ก็มันทำร้ายแพรก่อนนิครับ ผมก็ต้องทำให้มันเสียใจเหมือนที่ผมเสียใจ" ชายหนุ่มพูดออกมาโดยไม่รู้สึกเสียใจอะไรกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป

"แต่ลูกจะทำร้ายเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรไม่ได้ แม่ผิดหวังในตัวลูกที่สุดเลยรู้มั้ย"

"..."

"ฮรึก ฮือ แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ฮือ" มณีนุชทุบตีลูกชายตัวเองด้วยความเสียใจและผิดหวัง

"แล้วลูกของมุกผิดอะไรหรอคะ ทำไมพี่ถึงทำลงคอ" หญิงสาวมองชายตรงหน้าอย่างผิดหวังเช่นกัน เพราะช่วงเวลาที่ผ่านมานนทกุลดีกับเธอมากจริงๆ มากจนเธอดูไม่ออกว่าเขาเก็บความชิงชังจำไว้มากมายขนาดนี้

"ก็เพราะเธอเป็นเมียมันไง!! เธอเป็นคนที่มันรัก"

"มันก็สมควรแล้วที่มึงสองคนทำกับกู ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่เอาถึงตาย!" อองเดรตะหวาดสั่นด้วยความโกรธไม่แพ้กัน

ชายตรงหน้าไม่มีความสำนึกเลยสักนิด!

"มันยังไม่หมดแค่นั้นกับความเลวที่มันทำ!" ดำรงค์มองอีกคนด้วยความโกรธเช่นกัน

"..."

"ถ้าฉันไม่ตามไปดูว่าแกไปคุยอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ฉันคงเสียลูกกับหลานฉันไป แกกับพ่อแกมันเหมือนกันไม่มีผิด!" เมื่อหวนคิดถึงเรื่องในอดีตเมื่อใด ความโกรธก็มากขึ้นเท่านั้น

"สามีฉันเกี่ยวอะไร?" มณีนุชถามด้วยความสงสัยเพราะเธอก็ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะรู้จักสามีเธอ

"ก็สามีที่แสนดีของคุณมันหลอกผม มันโกงบริษัทครอบครัวผมจนผมต้องล้มละลายยังไงล่ะคุณมณีนุช!" แต่ใช่ว่าจะโทษฝ่ายนั้นฝ่ายเดียวก็ไม่ได้เพราะตัวเขาเองก็ผิดที่โลกมากอยากมีอยากได้เงินทองจนลืมนึกถึงคนข้างหลัง

"หึ ก็มึงมันโง่ให้กูกับพ่อหลอกเองทำไมล่ะ บริษัทมึงโครตทำเงินเลยว่ะ เก้าอี้ประธานบริษัทโคตรนั่งสบาย" ชายหนุ่มยังคงพูดได้ลอยหน้าลอยตาเฉย

"แล้วเธอรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงเข้าไปตีสนิทเธอ หึ ก็เพราะฉันคิดว่าเธอจะโง่เหมือนพ่อเธอ อุตส่าห์ว่าจะหลอกฟันซะหน่อยแต่แม่งฉลาด"

"..."

"มึง กูไม่ปล่อยมึงตายดีแน่!!!" มาเฟียหนุ่มจ่อปืนเข้าใส่นนทกุลอย่างเครียดแค้น เขารอวันที่จะชำระมาเนิ่นนาน

ตึก ตึก ตึก ลูกน้องของมาเฟียหนุ่มวิ่งเข้ามาพร้อมจู่โจมใส่ชายหนุ่มอีกคนด้วยความไม่พอใจเช่นกัน

"คุ้มกันเมียกู" ชายหนุ่มวางใจให้ลูกน้องคนสนิทดูแลครอบครัวของหญิงสาวและมารดาของตนเช่นกัน

ปรบ ปรบ ปรบ เสียงปรบมือดังขึ้นมาพร้อมการปรากฏตัวของบุคคลที่ไม่คุ้นเคย

"คุณจอร์แดน" มณีนุชพูดพึมพำเบาๆ เพราะคนที่เดินเข้ามาคือสามีของตัวเอง

"ว้าว เซอไพรส์ ไม่คิดว่าจะเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาขนาดนี้ ถึงเวลาแล้วสินะ" ชายวัยห้าสิบกว่าเดินเข้ามาพร้อมลูกน้องจำนวนหนึ่ง

"มึงเองสินะที่เป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องชั่วๆ พวกนี้" มาเฟียหนุ่มมองชายตรงหน้าอย่างเย้ยหยันเพราะซ่อนอยู่แต่ในเงาของภรรยา

"ก็ไม่แปลกใจทำไมมึงไม่เคยทำอะไรกูได้สักที อยู่แต่ในเงากระโปรงผู้หญิง ช่างเป็นหนูตกถังข้าวสารเสียจริงๆ" มาเฟียหนุ่มมองชายตรงหน้าด้วยความเย้ยหยันที่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้

ตึก ตึก ตึก "โทษที่ว่ะเพื่อนที่มาช้า พอดีมีพวกหมาลอบกัดมากัดตีนกู" ประโยคชวนกวนส้นตีนเป็นใครไปไม่ได้นอกจากออสติน

"มาถึงที่สงสัยอยากตายเหมือนเพื่อนรักมึง" ออสตินกล่าวอย่างยียวน

"นี่มันเรื่องอะไรกัน?" มณีนุชที่ยังไม่เข้าใจอะไร

"เอาตัวผู้หญิงออกไปให้หมด" ออสตินกล่าวออกมา

"ไม่ค่ะ มุกจะอยู่กับคุณ" หญิงสาวพยายามยื้อชุดสูทของสามีหนุ่มพรางส่ายหน้าทั้งน้ำตา 

"ไปกับธาม ธามจะดูแลอย่างดี ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันสัญญาจะกลับไปหาเธอกับลูก จุ๊บ" มาเฟียหนุ่มกอดร่างเล็กให้นานเท่าที่จะทำได้เพราะเขาไม่รู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตกลับไปหาเธอได้หรือเปล่า

เพราะอะไรมันก็เกิดขึ้นได้

"ฮึก ไม่อ่ะ มุกจะอยู่กับคุณ" ใบหน้าสวยเจิ่งนองไปด้วยน้ำตาก่อนจะผละมือออกเมื่อธามดึงเธอออกไปในที่ที่ปลอดภัย