เหยื่อกาม #2 - สาวผู้เคราะห์ร้าย

นัยน์ตาสีนิลฉายแววปรารถนามองเหยื่อไม่ละ ระหว่างที่เล้งเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดฝีเท้า หันขวับมามองเจ้าของคำพูด พลางเลิกคิ้วแปลกใจ พร้อมกับตี๋รีบสาวเท้าตามมาเกาะไหล่เสือหันมองไปยังสาวผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นด้วย

“เชี้ย! สวยว่ะ” ความสวยเพอร์เฟคของหญิงสาวทำเอาตี๋อดที่จะเอ่ยชมออกมาไม่ได้ แทบไม่มีครั้งไหนเลยที่พวกเขาจะบังเอิญเจอเหยื่อสวยราวกับนางฟ้าขนาดนี้ ส่วนใหญ่มีแต่หน้าตาบ้านๆ หุ่นก็ไม่ต้องพูดถึง

“…..” เสือยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจที่ตัวเองเป็นคนเจอผู้หญิงคนนั้นก่อนเพื่อน ไม่รอช้าเขาทิ้งบุหรี่ลงพื้นเดินมุ่งหน้าเข้าไปหาเป้าหมายในทันที

คนถูกหมายปองยังคงร้องตามเพลงทั้งก้มหน้าเลือกเพลงจากโทรศัพท์มือถือไปด้วยอย่างอารมณ์ดีกลบความกลัว โดยไม่รู้เลยว่าภัยใกล้จะมาถึงตัว นิ้วโป้งเรียวกดเข้าไปที่เพลงที่เลือกใหม่หลังอันเก่าจบลง ก่อนจะกดเข้ามาในแมสเซนเจอร์เมื่อมีแชทเพื่อนรักอย่างเนเน่ทักเด้งขึ้นมาถาม

ปึก

“อ๊ะ!” แคทร้องอุทานขึ้นด้วยความตกใจขณะที่กำลังพิมพ์แชทตอบเพื่อนแต่ดันชนเข้ากับใครบางคนเสียก่อนเต็มแรง จนหูฟังหลุดออกจากหูล่วงลงไปห้อย ความไม่ทันระวังและไม่ได้ตั้งตัวทำให้เธอล้มอยู่ในอ้อมกอดของใครคนนั้น “ขอโทษคะ..!!” ใบหน้าหวานเงยขึ้นมาเอ่ยคำกล่าวออกไปก่อนเพราะตัวเองเป็นฝ่ายเดินไม่ได้มองทาง เลยไม่รู้ว่ามีคนเดินสวนมา แต่พูดยังไม่ทันจบประโยคพอเห็นหน้าอีกฝ่ายเธอกลับเบิกตาโพลง

“พะ..พี่เสือ” ริมฝีปากบางเผลอเรียกชื่อคนตรงหน้าออกมาอัตโนมัติไปพร้อมกับหัวใจดวงน้อยที่มันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง และแล้วก็ได้เจอเขาแล้ว

เขาที่เธอเพิ่งนึกถึงไปเมื่อตอนบ่าย

ใช่ เขาเนี่ยแหละที่เธอแอบชอบมาตลอดตั้งแต่มัธยมสาม ตอนที่เธอกลับมาจากโรงเรียนแล้วรีบวิ่งออกไปช่วยแม่กับยายขายพวงมาลัยจนไม่ทันระวังชนเข้ากับเขา เพียงแค่เห็นครั้งแรกมันก็ทำให้เธอมีความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา ก่อนจะมารู้เอาเมื่อตอนขึ้นมัธยมปลายว่าความรู้สึกบางอย่างที่มีต่อเขาครั้งนั้นมันคือความรู้สึกชอบ

เธอดีใจนะที่ได้เจอเขา แต่ลึกๆก็กลัวอยู่ไม่น้อยเพราะเขาคือบุคคลอันตรายที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ และยุ่งด้วย

“…..” เสือก้มหน้ามองหญิงสาวอยู่เลิกคิ้วอย่างงุนงงเมื่อได้ยินชื่อตัวเองหลุดออกมาจากปากของเธออย่างชัดถ้อยชัดคำ มันก็ไม่แปลกนะที่คนแถวนี้จะรู้จักคนที่มีอิทธิพลอย่างเขา ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาเคยเห็นหน้าคาดตาเธอมาก่อน เพราะเขาไม่ได้สนใจเวลาเดินผ่านหรือสวนกับใคร “รู้จักกู?”

ในขณะที่แคทกำลังเสียอาการเสียงของเขาก็ดังฉุดรั้งขึ้น ทำเอาเธอรีบผละตัวออกมา “เอ่อ..ปะ..เปล่าค่ะ ไม่รู้จัก”

“หึ” ลำคอหนาหัวเราะออกมาเบาๆกับคำตอบที่ได้รับ แม้จะแปลกใจเล็กน้อยแต่โจรหนุ่มก็ไม่อยากเสียเวลามาเค้นถามอะไรเธอมากมาย

“ฉันต้องขอโทษคุณด้วยอีกครั้งนะคะ และก็ขอบคุณที่ช่วยรับฉันไว้” ยังไม่ทันที่เขาจะได้ทำอะไร เธอก็ชิงเอ่ยกล่าวคำออกมาอีกครั้ง ตามด้วยขอบคุณที่เขาไม่ปล่อยให้เธอล้มลงไป

“มัวแต่ยืนทำอะไรอยู่วะ รีบอุ้มกลับบ่อนดิ เสียเวลา” จังหวะนั้นเล้งกับตี๋ทนไม่ไหวเดินมาตามเพื่อนรักที่ไม่ยอมทำอะไรสักที ต่างจากเหยื่อรายอื่นๆที่ไม่มีการมายืนพูดพร่ำทำเพลง

“เออ..กำลัง” เสือบอกเพื่อนทั้งที่มองเจ้าของใบหน้าหวานไม่วางตา

“ขะ..ขอตัวนะคะ” แคทหวั่นๆในใจรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายยังไงไม่รู้ เห็นท่าไม่ดีเธอรีบลาคนตรงหน้า ก่อนจะก้มหน้าเดินเลี่ยงไปพร้อมเก็บโทรศัพท์มือถือและหูฟังในมือใส่กระเป๋าสะพาย แต่ยังไม่ทันจะก้าวผ่านตัวพวกเขา ก็ถูกมือหนาของหนึ่งในสามคนคว้าเอาไว้

หมับ!

“อ๊ะ..มะ..มีอะไรหรือเปล่าคะ” ร่างกายสั่นระริกสะดุ้งเฮือกหันไปถามคนที่จับตัวเธอไว้ ทั้งมือเล็กคอยแกะมืออีกฝ่ายให้ปล่อย

“อยู่ด้วยกันก่อนสิคนสวย จะรีบไปไหน”

“เอ่อ..ไม่สะดวกน่ะค่ะ พอดีฉันทำงานมาเหนื่อย อยากกลับบ้านไปพักผ่อนแล้ว” หญิงสาวพยายามเบี่ยงตัวหลบด้วยความรังเกียจและกลัวในเวลาเดียวกันเมื่อตี๋ยอมปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระ แต่กลับพยายามจะตวัดแขนเข้ามากอดดึงตัวเธอให้เข้าไปหา “ขอโทษด้วย”

“เดี๋ยวสิ ทำงานมาเหนื่อยมันก็ต้องไปผ่อนคลายนะ” ไม่ปล่อยให้เหยื่อหลุดมือไปง่ายๆ ตี๋คว้าแขนแคทไว้อีกครั้งในตอนที่เธอกำลังจะหันตัวเดินออกไป แล้วดึงเข้าหา จนคนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวล้มลงในอ้อมกอด

“อึก ปะ..ปล่อยนะ” มือเล็กผลักอกแกร่งแรงๆหวังให้ตัวเองหลุดจากอ้อมแขนนี้ ทว่าดูเหมือนว่ายิ่งผลักยิ่งถูกกอดแน่นกว่าเดิม “ชะ..ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย” เมื่อจวนตัวจนทำอะไรไม่ได้แคทร้องตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือจากคนแถวนี้ลั่น พร้อมน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าด้วยความกลัวสุดขีด

ตี๋ยกมือขึ้นอุดปิดปากหญิงสาวไม่ให้ส่งเสียงดังออกมา “เงียบ”

“อื้อ..อ่อย ช่วยด้วย” แม้จะถูกปิดปากไว้มันก็ไม่ได้ทำให้ความพยายามเอาตัวรอดของเธอลดลงได้ ยังคงส่งเสียงร้องอู้อี้ออกมาอย่างต่อเนื่อง

“ไอ้เสือเอาผ้าออกมาโปะสิวะ รอให้คนแห่กันมาก่อนรึไง”

“…..” ครั้นได้ยินคำพูดของเล้งเสือก็รีบหยิบผ้าสีขาวซึ่งพับทบกันขนาดพอดีมือที่โปะยาไว้ออกมาจากกางเกงยีน เขาเดินไปดึงหญิงสาวที่พยายามดีดดิ้นขัดขืนมาจากอ้อมกอดเพื่อน

“พี่เสืออย่าทำอะไรแคทเลยนะ ปล่อยแคทไปถะ..อื้อ!” ถ้อยคำร้องขอนั้นขาดหายไปโดยที่เจ้าตัวยังเอื้อนเอ่ยไม่ทันจบเมื่อถูกโจรหนุ่มเอาผ้าในมือขึ้นมาอุดจมูก แคทดีดดิ้นสุดแรงให้ตัวเองหลุดเนื่องจากเริ่มขาดอากาศหายใจ ทำให้กระเป๋าสะพายล่วงตกลงพื้น ก่อนจะค่อยๆแน่นิ่งไปทีละนิดด้วยความอ่อนแรง แต่ไม่ถึงกับสลบไปในทันที

ทันใดเสือคลายผ้าออกเอามาใส่กระเป๋ากางเกงดังเดิม ช้อนตัวคนในอ้อมแขนขึ้นในท่าเจ้าสาว แล้วพาเดินกลับไปยังบ่อนของตัวเองโดยที่เธอนั้นพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่ยังเหลืออยู่ ดิ้นและทุบตีเขาอย่างไม่ยอมแพ้

---------------------------------------