Share

42 ห่วง

Author: sammi'P
last update Last Updated: 2025-07-14 09:40:25

คิระง่วนอยู่กับการทำอาหารพร้อมทั้งอบเค้กช็อกโกแลตไปพร้อมๆ กัน เขาไม่แน่ใจหรอกว่าภามม์ชอบกินอะไรไม่ชอบอะไร ก็เลยเลือกแต่ของโปรดที่ตัวเองชอบ ก็มันง่ายดีนี่นา...

เหอะๆ

คิระไม่วายนึกหน้าภามม์ตอนเห็นอาหารกับขนมเค้ก เขาจะว่ายังไงมั่งนะถ้าได้เห็นมัน นี่เขาทำสุดฝีมือเลยนะ!

ไม่นานอาหารก็เสร็จสรรพเรียบร้อยถูกจัดมาวางบนโต๊ะแต่โดยดี คิระถูมือไปมาก่อนจะนำฝามาครอบไว้ระหว่างรอภามม์เดินทางมา

ไม่เจอกันตั้งสองวัน เขาจะเป็นไงบ้างนะ...

เดินไปมาครู่หนึ่งตาก็ดูนาฬิกาข้างฝาผนังไปพลางจึงกลับมานั่งลงบนโซฟา หยิบรีโมตเปิดโทรทัศน์ดูแก้เซ็งไปพลางๆ จนกระทั่งเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เมื่อโดนสะกิดเข้าให้

“คิระ... คิระ...”

อืมมมม...

คิระพลิกตะแคงกอดหมอนอิงหลับสบายโดยไม่รู้ตัวว่าภามม์ยืนกอดอกมองอย่างปลงๆ แค่ครู่เดียวเด็กหนุ่มก็สะดุ้งตื่นเมื่อจู่ก็รู้สึกเหมือนตัวลอยแบบแปลกๆ พอลืมตาจึงเห็นว่าภามม์กำลังอุ้มเขาพาดบ่าพาเข้าห้องนอน

“เฮ้ย! คุณ! ปล่อยผม!”

คิระดิ้นรนแต่ไม่ทันเสียแล้วเพราะถูกภามม์โยนลงบนที่นอนหน้าตาเฉย

“คุณ! เบาได้เบา” คิระว่าพลางหน้างอลุกพรวดขึ้นนั่งแต่ก็ถูกภามม์ผลักหงายหลังผึ่งกลางเตียงอีก “จ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • Bad Love คู่ร้าย   43 อยากเอาใจ

    ภามม์ก็นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารพลางจ้องมองคิระที่กำลังง่วนอยู่กับการลำเลียงอาหารที่ทำไว้จนเย็นเข้าอุ่นในเตาไมโครเวฟอย่างใจเย็น เขาไม่เคยคิดว่าการมีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อนในยามที่รู้สึกแย่กับคนที่แคร์จะสร้างพลังใจให้อย่างมหาศาลได้ขนาดนี้ ไม่เคยมีใครทำอาหารให้เขากินอย่างตั้งใจแบบนี้ไม่เคยเลย...ภามม์นั่งมองเพลินจนกระทั่งอาหารถูกลำเลียงมาวางตรงหน้า คิระสวมผ้ากันเปื้อนลายจุดสีฟ้าชมพู ดูน่ารักแปลกตาจนเขามองเพลิน จนคิระกระแอม เขาถึงรู้ตัว“คุณลองชิมราดหน้าฝีมือผมดูนะฮะ ผมทำสุดฝีมือเลย ไม่รู้จะถูกใจคุณรึเปล่า”“ทำไมถึงเป็นราดหน้าล่ะ”“ก็เพราะผมชอบ” คิระตอบหน้าตาย มันอาจจะดูเป็นอาหารหน้าตาบ้านๆ สักหน่อย แต่ความอร่อยไม่เป็นสองรองใครแน่นอนคิระเชื่อมั่นในฝีมือของตัวเอง...“อืม... ก็ดูน่ากินดี”ภามม์จ้องจานราดหน้าเส้นใหญ่ที่อุดมไปด้วยเครื่องที่จัดเต็มจนแทบล้นชามแล้วเงยหน้ามองคิระที่ยืนรอข้างๆ จดจ่อรอดูปฏิกิริยาของเขาอยู่ “ทำไมไม่นั่งล่ะ” คิระส่ายหน้าก่อนตอบ “ผมยังไม่หิว” “กินอะไรมาถึงไม่หิว” คิระส่ายหน้าอีก “ผมทำไปชิมไปก็เลยอิ่มอยู่ฮะ” “งั้นฉันกินนะ”

  • Bad Love คู่ร้าย   42 ห่วง

    คิระง่วนอยู่กับการทำอาหารพร้อมทั้งอบเค้กช็อกโกแลตไปพร้อมๆ กัน เขาไม่แน่ใจหรอกว่าภามม์ชอบกินอะไรไม่ชอบอะไร ก็เลยเลือกแต่ของโปรดที่ตัวเองชอบ ก็มันง่ายดีนี่นา...เหอะๆคิระไม่วายนึกหน้าภามม์ตอนเห็นอาหารกับขนมเค้ก เขาจะว่ายังไงมั่งนะถ้าได้เห็นมัน นี่เขาทำสุดฝีมือเลยนะ!ไม่นานอาหารก็เสร็จสรรพเรียบร้อยถูกจัดมาวางบนโต๊ะแต่โดยดี คิระถูมือไปมาก่อนจะนำฝามาครอบไว้ระหว่างรอภามม์เดินทางมาไม่เจอกันตั้งสองวัน เขาจะเป็นไงบ้างนะ...เดินไปมาครู่หนึ่งตาก็ดูนาฬิกาข้างฝาผนังไปพลางจึงกลับมานั่งลงบนโซฟา หยิบรีโมตเปิดโทรทัศน์ดูแก้เซ็งไปพลางๆ จนกระทั่งเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เมื่อโดนสะกิดเข้าให้“คิระ... คิระ...”อืมมมม...คิระพลิกตะแคงกอดหมอนอิงหลับสบายโดยไม่รู้ตัวว่าภามม์ยืนกอดอกมองอย่างปลงๆ แค่ครู่เดียวเด็กหนุ่มก็สะดุ้งตื่นเมื่อจู่ก็รู้สึกเหมือนตัวลอยแบบแปลกๆ พอลืมตาจึงเห็นว่าภามม์กำลังอุ้มเขาพาดบ่าพาเข้าห้องนอน“เฮ้ย! คุณ! ปล่อยผม!”คิระดิ้นรนแต่ไม่ทันเสียแล้วเพราะถูกภามม์โยนลงบนที่นอนหน้าตาเฉย“คุณ! เบาได้เบา” คิระว่าพลางหน้างอลุกพรวดขึ้นนั่งแต่ก็ถูกภามม์ผลักหงายหลังผึ่งกลางเตียงอีก “จ

  • Bad Love คู่ร้าย   41 แพ้นาย

    เกือบห้าโมงเย็นแล้ว... คิระก้าวลงจากมอเตอร์ไซค์วินที่แล่นเข้ามาจอดหน้าสกายพาเลซด้วยความเร่งรีบพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรังมากมาย เขามีเวลาไม่มากในการทำอาหารและเค้กให้ภามม์ อันที่จริงจะซื้อหาเค้กสำเร็จจากร้านเบเกอรี่เอาก็ได้ แต่มันไม่เหมือนกัน ไม่รู้ทำไมที่คิระอยากทำให้ภามม์ด้วยใจจริงที่ไม่ใช่ถูกบังคับแค่สงสารละมั้ง...ต้องใช่แน่ๆ คิระคิดอย่างนั้น เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองมีชีวิตชีวาและร่าเริงขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่หลังจากผ่านเรื่องร้ายๆ มาหลายหนจนคิดว่าคงไม่มีเรื่องอะไรเลวร้ายไปกว่าที่เจอมาแล้วล่ะอย่างน้อยตอนนี้ก็ดี...คิระเดินแกมวิ่งไปที่ลิฟต์ แทรกตัวเข้าไปในขณะที่ลิฟต์กำลังจะปิดลงจนชนเข้ากับคนที่ยืนอยู่หน้าแผงปุ่ม เขาค้อมตัวขอโทษครู่หนึ่งจึงถอยไปชิดด้านในแล้วถอนหายใจโล่งอก เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงแล้วที่ภามม์จะมา เขาจะทำอาหารทันไหมนะคิระคิดหนักตกอยู่ในภวังค์จนคนที่ยืนอยู่ใกล้ประตูสะกิดนั่นล่ะ เขาจึงเงยหน้ามองแล้วก็ต้องตกใจที่พบว่าเป็นใครคนนั้นที่เคยเจอ “คุณ!” “ว่าไง เด็กน้อย...” ภัทรทักทาย“คุณคนใจดีที่ร้านอาหาร”“ใช่ ผมเอง หนูจำได้ด

  • Bad Love คู่ร้าย   40 แค่สงสารจริงๆ ไม่ได้คิดอะไร

    ภามม์ตอบสั้นๆ ก่อนจะส่ายหน้าระอาแล้วบอก “เอาล่ะ เสียเวลามากแล้ว คืนนี้ทำกับข้าวให้ด้วยล่ะ ฉันจะมากินด้วย”“เฮ้ย! เดี๋ยวสิคุณ!”คิระยังพูดไม่จบ หน้าจอฝ่ายภามม์ก็ดับไป เด็กหนุ่มขัดใจโยนโทรศัพท์มือถือรุ่นน้องเยินลงบนเตียงก่อนจะทิ้งตัวนอนแผ่หรากลางที่นอน ลืมตามองเพดานห้องที่มีแซนเดอร์เลียราคาแพงลิบลิ่วแขวนโชว์ตัวอยู่เงียบๆ ในห้องนอนใหญ่ขนาดนี้ที่มีทุกสิ่งอำนวยความสะดวกก็จริงแต่...เฮ้อ! เหงาเป็นบ้า...เตียงนอนหลังใหญ่นี้ที่เจ้าของคงไม่ค่อยได้ใช้งาน อ่างจากุซชีที่สะอาดเสียจนเหมือนไม่มีใครมาใช้ ครัวขนาดย่อมที่มีทุกสิ่งครบครัน แต่ไร้คนใช้งาน ไม่รู้ว่าเครื่องครัวพวกนี้มันจะเหงาเหมือนเขาบ้างไหมนะ...คิระสุดแสนจะไม่เข้าใจภามม์ว่าทำไมถึงทำแบบนี้ แทนที่จะให้เขาทำงานใช้หนี้แต่นี่กลับให้มากินๆ นอนๆ รอเวลาไปเที่ยวสมุยซะนี่คนอะไร บ้าบออะ...คิระไม่เข้าใจเพราะแม้กระทั่งจะลงไปซื้อของที่มินิมาร์ทด้านล่างก็ยังไม่ได้เลย น่าเบื่อชะมัด...วันนี้ภามม์สั่งให้คนเอาอาหารสดมาให้ คิดว่าเขาจะทำไมได้สินะ ไม่มีทางซะหรอก ให้มันรู้ซะบ้างว่าสมญานามคิระกระทะร่อนที่ได้มาไม่ใช่เพราะโชคช่วย หลังจากหายป่วย เขาเคยเป็นผู้ช่

  • Bad Love คู่ร้าย   39 เสพติด

    คิระสบถด้วยฉุนขาด อยากชกอีกฝ่ายสักหมัดถ้าไม่ติดว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้ลุงกับป้า เขาไม่มีทางทน แต่ภามม์ไวกว่า แค่คิระบิดลูกบิดประตู ภามม์ก็ปัดมือออกแล้วเอาตัวขวางไว้“อยู่นี่แหละ ไม่ต้องไปไหน” “เอ๊ะ! แต่คุณไม่มีสิทธิ์กักขังผมนะ” “ฉันบอกให้อยู่ที่นี่” ภามม์ย้ำ “กี่วัน” คิระถามกลับ หน้าตาขึงขังจริงจังก่อนยื่นคำขาด “ถ้าไม่บอกเหตุผล ผมก็ไม่อยู่นะ จะไปหาเงินใช้หนี้ไอ้เจ้าหนี้หน้าเลือด” “ก็ได้ๆ เอางี้ นายอยู่ที่นี่จนถึงวันจันทร์ก็แล้วกัน” ภามม์ต่อรอง เสียงอ่อนลง คิระนับนิ้วก็ตาโต “ก็อีกตั้งสามวันเลยนะ จะให้ผมอยู่ทำอะไรอะ” “เผื่อมีอะไรเรียกใช้ แล้วก็...” ภามม์หยุดคำพูดไว้แค่นั้น ก็อึกอัก “อะไรฮะ” “วันเสาร์เราค่อยไปสมุยกัน” คิระตาค้าง แสดงว่าภามม์ยอมใจอ่อนไปงานแซยิดพ่อเลี้ยงของเขาแล้วสิ! “คุณพูดจริงปะเนี่ย!” คิระตื่นเต้น “อย่าหลอกผมนะ!” “อยากไปมากเหรอ” “อือ... ผมไม่เคยไปเลย อยากไปเห็นกับตาตัวเองสักครั้ง เราไปกันนะคุณ” คิระเร่งเร้าขอคำตอบ ภามม์พยัก

  • Bad Love คู่ร้าย   38 กัดเก่ง

    หลังจากไล่แม่กลับไป ภามม์ก็ลากคิระที่เดินไปส่งแม่ของเขาที่ประตูเข้ามาคุยกันให้รู้เรื่องด้วยความโมโห คิระเซแซ่ดแซ่ดตามแรงดึงของภามม์จนเมื่ออีกฝ่ายปล่อยมือนั่นล่ะ เขาจึงถูกผลักให้นั่งลงบนโซฟาทันที “นายทำบ้าอะไรของนาย! ไปรับปากแม่ทำไม!” ภามม์ตะคอกใส่คิระจะลุกก็ถูกภามม์กดเอาไว้ เขาได้แต่ถอนใจ “ผมคิดว่าคุณควรไปฮะ” “ทำไม!” ภามม์ตะคอกซ้ำอีก .”ผมไม่รู้หรอกนะว่าที่ผ่านมาคุณเจออะไรมาบ้าง แต่อย่างน้อยคุณควรให้โอกาสตัวเองได้เรียนรู้ครอบครัวใหม่ฝั่งแม่กับให้โอกาสพ่อเลี้ยงของคุณไม่ใช่เหรอฮะ” “ฉันจะทำอะไรไม่ทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของนาย” “ผมก็ไม่ได้บอกว่าเรื่องของผมสักหน่อย แต่ผมแค่ให้ความเห็นในฐานะคนนอกที่เผอิญถูกคุณใช้เป็นไม้กันหมาก็แค่นั้น”คิระเถียงไม่พอยังตั้งท่าลุกขึ้น แต่ถูกภามม์ผลักลงไปนั่งตามเดิม “ฉันไม่สั่งไม่ต้องแส่” ภามม์เค้นเสียงดุคิระกระตุกยิ้มเยาะ เงยหน้าขึ้นจ้องดวงตาชายหนุ่มเนิ่นนานก่อนจะเป็นฝ่ายหลบตาแล้วพูดลอยๆ “ก็จริงของคุณ งั้นเชิญคุณหนูตามสบายเลยฮะ”ภามม์นิ่งไปก่อนชักสีหน้าใส่ไม่พอใจแล้วดึงแขนคิระที่ตั้งท่าลุกหนีอีก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status