Chapter Three

"Good morning, guys."

Nakangiting bati ko sa kanilang lahat habang humarap sa klase ng Section 12-D.

Pagpasok pa lang niya sa silid, napa-kunot noo siya. Magulo ang paligid, may mga sirang upuan, kalat sa sahig, at parang walang respeto sa eskwelahan ang mga estudyante.

"Kaya siguro walang tumatagal sa mga ‘to. Pero tignan lang natin kung gaano katapang ang mga ‘yan," bulong niya sa sarili habang nililibot ang buong classroom.

Lahat ng estudyante ay napatingin sa kanya. Hindi sila makapaniwala na siya ang magiging adviser nila. Ang inaasahan nila ay yung bagong guro na sexy at moderno ang dating.

"Ay! Akala ko yung sexy na teacher kanina! Hahaha! Siguro wala na silang maipadala kaya itong weirdong old-fashioned na babae ang napunta sa atin," pang-iinsulto ni Joric, na sinabayan ng halakhakan ng buong klase.

Nakaramdam ng kirot si Zhaine, pero pilit niyang kinalma ang sarili.

"Relax, Jhai… akala mo kung sinong mga gwapo. Mas maganda pa ako sa inaasahan nila."

Biglang tumayo si Axl at lumapit sa kanya, matapang na nagbanta.

"Kung ako sa’yo, umuwi ka na."

Kasunod nito, inilabas ng ilan ang kanilang mga baseball bat, tila nais siyang sindakin.

Pero hindi natinag si Zhaine. Tiningnan niya si Axl ng matalim. Sa lakas ng kanyang presensya, napaatras ang binata.

"Oops. Relax lang, guys," malamig niyang tugon.

"Kung gusto n’yo ng pagkakaunawaan, dapat may respeto rin kayo."

Bitaw ni Axl sa kanyang damit. Napakamot na lang ng ulo ang mga kaklase.

"Okay, class. Can we start?" tanong niya nang may ngiti, ngunit may awtoridad.

Humarap siya sa blackboard at nagsulat:

"I’m Ms. Zhaine Tuazon. 25 years old. Single."

Bago pa man siya matapos, nagsimulang maghagis ng mga papel at bola ng papel ang ilan. Pero hindi siya natinag.

Isang estudyante sa likod ang palihim na naghagis ng dart bullet sa kanya. Ramdam niya ang paggalaw sa likuran at mabilis siyang umiwas. Tumama ito sa blackboard.

Nagulat ang lahat—paano niya iyon naiwasan?

Para hindi mahalata, sinadya niyang baliin ang chalk, kunwaring pupulutin ito, sabay hinugot ang dart sa board.

"Pati ba naman buhay ko, tinatarget nila?" inis na bulong niya sa sarili.

Tumayo siya at humarap sa klase.

"Oi, sino sa inyo ang naghagis nito? Alam n’yo ba na bala ito ng dart? Delikado ‘to sa matamaan!"

Tahimik ang klase. Lahat ay takot at gulat sa naging reaksyon niya.

Naglakad siya sa gitna ng classroom, seryoso ang mukha. Biglang inihagis niya ang dart—mula sa kinatatayuan niya, tumama ito eksakto sa bullseye ng dart board na ilang dipa ang layo.

"Kung gusto n’yong maglaro, ready ako."

Halos hindi makapaniwala ang buong klase. Tahimik silang lahat habang bumalik siya sa kanyang lecture.

"Okay, may nakakaalam ba ng sagot?"

Dahil hindi pa niya kabisado ang mga pangalan, kinuha niya ang class record at tumawag.

"Hmm... Mr. Roby Recto."

Tumayo ang binata at nagtungo sa harapan. Inakala ni Zhaine na susunod ito, pero laking gulat niya nang makitang isang bastos at nakaka-insultong drawing ang ginawa nito sa blackboard. Nawalan siya ng kontrol at nabali ang hawak niyang ballpen.

Eksaktong tumunog ang bell.

Habang naglalakad siya sa hallway, narinig niya ang usapan ng mga estudyante.

"Pustahan tayo, bukas resign na ‘yon!" ani Clark.

"100 ako!" sabat ni Lorenz.

"May tataya pa ba?" tanong ulit ni Clark habang nagtatawanan.

Hindi nila alam, naririnig sila ni Zhaine mula sa gilid.

"Yan ang akala n’yo..." bulong niya, may pahiwatig ng panibagong plano.

---

Habang pauwi na siya, nadaanan niya ang isang grupo ng kalalakihan na binubugbog ang isang estudyante. Laking gulat niya nang makilala ito—isa sa mga estudyante niya.

"Hoy!!! Mga duwag! Estudyante ko 'yan!" sigaw niya.

"Sino ka ba para pigilan kami?" balik ng isa sa mga lalake.

Samantala, pinilit ni Xian—ang estudyanteng binubugbog—na silipin ang nangyayari. Nang aninagin niya ang mukha ng tumutulong sa kanya, napaisip siya.

"Sino kaya ‘to? Kaboses nung weird naming adviser... pero napakaganda ng babaeng ‘to. Hindi siya ‘yon... o baka... hindi nga ba?"

Habang nakahandusay si Xian, gusto niyang tumulong pero wala siyang lakas.

Naglakad si Zhaine papalapit. Habang nagsasalita ng matapang, inalis niya ang kanyang ponytail at isinunod ang kanyang salamin.

"I’m the adviser of the student you’re hurting. Anong problema?! Alam n’yo ba ang pinakakinaiinisan ko? Ang mga duwag na bumubugbog ng taong walang kalaban-laban! Isa laban sa pito?! Nakakahiya kayo!"

Galit na galit siyang sumugod sa grupo. Isa-isa niyang hinarap ang mga ito, ibinalik sa kanila ang mga suntok at sipa na inabot ng kanyang estudyante.

Pinilit ni Xian na tumayo para tumulong, pero wala siyang lakas.

Nang matumba ni Zhaine ang lahat, agad siyang lumapit kay Xian.

"Teka, tutulungan kitang tumayo."

"Salamat, Miss," mahina nitong tugon.

Inalalayan niya ito at inakbayan. Ngunit bago sila makalakad...

Pak!

Isang matigas na kahoy ang tumama sa likod ni Zhaine.