"Bakit sa akin mo ibinabalik ang mga salitang dapat sa'yo? You're the who's cheating here at hindi ako!" dagdag na sabi ko sa kaniya.Siya naman talaga ang nanloloko sa aming dalawa at hindi ako. Binalikan niya ang ex niya kinikita niya ito ng patago. Niloloko nila kami ng asawa ni Francine."So, bumabawi ka nga? You're doing this to shame me?! Ang kapal ng mukha mo! Pinakasalan lang kita dahil nabigla ako at dahil sa batang dinadala mo! I agree to marry a girl but nothing like you!" patuloy niya.Pinalis ko ang mga luha ko at umiling sa mga sinasabi niya. Kahit isa ay walang katotohanan doon dahil ang pagloloko ay ang bagay hinding-hindi ko kayang gawin dahil alam ko ang pakiramdam no'n. "Hindi ako bumabawi. Hindi kita niloloko-""Stop lying!" sigaw niya dahilan nang pagkahinto ko sa pagsasalita."Alam mong gusto ka ni Liam kaya ka sumasama sa kaniya! Sana pala sa kaniya ka na lang nagpakasal! Nagpakipot ka pa no'ng una pero gusto mo rin pala!" sunod-sunod niyang sabi sa akin.Halos
Walang kahit na sino ang makakapagsabi kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon. Nawalan lang naman ako ng anak at dahil 'yon sa pananakit sa akin ni Cristiano. Sinisisi ko ang sarili ko dahil kung hindi ako lumaban sa kaniya ay sana hindi iyon nangyari. Kung nag-stay na lang sana ako sa kwartong 'yon at indahin ang pananakit niya sa akin.Tulala lang ako habang naka-upo sa hospital bed. Kanina pa ako iyak nang iyak doon at paminsan-minsan ay hihinto ako kapag napagod. Hindi ko matanggap ang nangyari. Hindi ko matanggap na sa isang iglap ay nawala ang hinihintay kong anak. Hindi ko man lang siya nahawakan, nakita, at kahit kailan hindi ko na siya makikitang lalaki pa kasama ako."Eat this so you can get some strength. Tinawagan ko na si Sabrina," sabi ni Cristiano.Hindi siya umalis sa tabi ko kanina pa kahit na nakailang beses na akong pagtaboy sa kaniya. Mas lalo akong naiyak dahil naalala ko ang mga magulang at kapatid namin na sabik na sabik sa pagdating ng magiging anak ko p
[After Flashback: Continuation of chapter 8] *** "I-I'm so sorry to hear that, Lily. Kung alam ko lang na gano'n ang pinagdaanan mo," sabi sa akin ni Liam. Pinalis ko ang mga luha ko at agad na ininom ang alak na nasa harapan ko. Hindi ko akalain na sa ilang taon ang lumipas ay muli akong mapapaiyak. That was very diffucult for me to move on. Matapos kong magpatulong kay Ate na dalhin ako sa ibang bansa na walang makakaalam ay nagsimula akong kalimutan ang lahat ng mga nangyari pero hindi ko pa rin maiwasan na maalala 'yon minsan. "Mali ang ginawa sa'yo ni Kuya pero napatawad mo na ba siya? Are you ready to face him again?" tanong sa akin ni Liam. Natawa ako at napailing dahil kaya ko naman na talagang humarap kay Cristiano. May kaonting takot lang talaga akong nararamdaman dahil hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon naming dalawa kapag nagkita kaming muli. Basta ang tanging gusto ko lang ngayon ay ma-annul ang kasal naming dalawa kaya naman hindi ko maiwasang magalit sa t
"Matagal naman na tayong hiwalay simula nang mawala ang baby natin. So, bakit ayaw mo pa akong pakawalan?" tanong ko sa kaniya.May bahid ng luha sa gilid ng mga mata ko pero agad kong itiningin 'yon sa itaas para hindi magtuloy ang pagluha. Sinabi ko sa sarili ko na hiindi na ako iiyak muli sa harapan niya."I-I don't want us to separate. Patawarin mo na ako, Lily. Tatanggapin ko ang lahat 'wag mo lang akong hiwalayan," sagot niya sa akin at mas lalong humigpit ang yakap niya.Napahawaj ako sa braso niya para ilayo siya sa pagkakayakap sa akin pero masyado siyang malakas kaysa sa akin. "Bitiwan mo na ako," sabi ko sa kaniya.Naramdaman ko naman ang paghugot nang malalim niyang hininga bago ako tuluyang hiniwalayan sa pagkakayakap pero nanlaki ang mga mata ko sa sumunod niyang ginawa."W-What are you doing?" nauutal kong tanong sa kaniya.Napatingin ako sa paligid namin at laking pasasalamat ko dahil walang tao roon. Lumuhod siya at humawak sa kamay ko."Don't leave me. Please," his v
Sa mga sandaling oras na naghihintay ako sa pagdating ni Cristiano ay siyang paglaban ko naman sa antok at pagod ko. Wala pa akong halos pahinga dahil iyon din ang araw na pag-uwi ko mula sa America. Mas nananaig naman ang kaba at takot ko kaya kahit na ano'ng bigat ng talukap ng mga mata ko ay hindi ko 'yon maipikit. Mahigit kalahating oras na ang lumipas at sigurado akong malapit na si Cristiano. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at muling sumilip sa bintana. Hindi pa rin umaalis ang mga lalaking nakabantay roon kaya naman napabuntong hininga na lang ako. Hindi ba sila napapagod or inaantok man lang? Napailing na lang ako roon at napairap. Sana lang ay sapat ang mga dinalang tauhan ni Cristiano dahil masyadong marami ang mga tauhan ni Mike. Ilang sandali pa akong nakatayo roon nang maramdaman kong nag-vibrate ang watch na nasa bulsa ko kaya naman dali-dali kong kinuha 'yon para tignan. Tumatawag doon si Cristiano kaya hindi ko na pinatagal pang sagutin 'yon dahil sa kaba na kanina ko p
Halos sumabog sa init ang mukha ko nang mabasa ko ang isang sulat sa harapan ko. Halos manginig ang kamay ko sa galit at halos malukot ko iyon dahil sa pagkakahawak ko. "This is not what I need!" sigaw ko pagkatapos ay pinunit-punit iyon. Mabilis ang paghinga ko at sobrang galit ang nararamdaman ko. Ikinalat ko ang punit-punit na papel sa loob ng opisina ko at agad kong dinampot ang isang bote ng wine glass doon. Ayaw kong masira nang tuluyan ang araw ko dahil may dinner ako ngayon kasama ang mga kaibigan ko rito. Huminga ako nang malalim at sumimsim sa wine na hawak ko pero sa tuwing naaalala ko ang sulat na nabasa ko ay nag-iinit ang bait ko. "Lets try it in another day, Lily. Baka busy lang talaga-" "Busy?! Ang sabihin niya, ayaw niya lang talagang matanggap ang mga papel na ipinadala ko para sa kaniya!" sigaw ko nang putulin ko sa pagsasalita ang kaibigan kong si Stella. Ang kapal ng mukha niya! How could he do that do me? Hindi ako makapaniwala na susulatan niya lang ako sa
Hindi ko alam kung nakailang shots na ako pero hindi pa naman ganoong kalakas ang tama sa akin ng alak. Halos wala nga akong maramdaman na hilo or init sa katawan pero ang iba kong mga kasama ay hilo na at nakailang paalam na rin na gagamit ng comfort room. "Lily!" tawag sa akin ni Stella na galing sa crowd habang tumatawa at may dalang dalawang cocktail drinks. "Try this!" dagdag na sabi niya nang makalapit siya sa akin at inaabot ang isang cocktail sa akin. Hindi ako mahilig sa mga gano'n kaya naman agad akong umiling pero mas umiling sa akin si Stella at pilit na inilalagay sa kamay ko. Mukhang may tama na siya dahil sa alak kaya naman napairap na lang ako sa kaniya. "It's just a cocktail! Try mo lang. Ngayon lang naman e," pamimilit na sabi niya sa akin. "Kung ano-ano na lang ang pinapa-inom mo sa akin, Stella!" pagrereklamo ko sa kaniya pero kinuha ko rin ang cocktail drink sa kaniya. "No. Sige na sabay tayong inumin 'to," sabi niya at nakipag-cheers pa sa akin. Wala naman
"Are you alright?" tanong sa akin ni Saint nang makaalis kami sa dance floor. Nakabalik na kami ngayon sa table namin at nakita kong naroon na rin si Marcus at Caroline kasama ang iba pa naming mga kaibigan. "Hey! Where have you been?" tanong naman kaagad sa akin ni Caroline nang makita niya kaming naroon na. Humugot naman ako ng malalim na hininga bago siya sagutin. "Sa dance floor," sagot ko pagkatapos ay kay Saint naman ako bumaling. "I'm alright, Saint. Thank you. Ikaw ayos ka lang ba?" sagot at tanong ko naman sa kaniya. "Yeah of course. Sa'yo ako nag-aalala. Nasaktan ka ba?" muling pagtatanong niya sa akin. Napahugot akong muli ng hininga at napatango sa kaniya. Naupo sa bakanteng upuan doon habang ang mga kaibigan ko ay abala sa kani-kanilang ginagawa roon. Sumunod naman sa akin si Saint. "Yeah don't worry about me, Saint. Ayos na ako. Lasing lang si Mike kaya gano'n ang naging reaksyon," sabi ko pagkatapos ay itinawa na lang ang inis na nararamdaman dahil sa nangyari.