Shiro
Students become busy even though there are 3 days of free time because of White Heart Day, also known as Valentine's Day to normal people. Kabilaan ang dekorasyon na ginagawa sa field dahil dito gaganapin ang mga booth at ibang mga stool ng pagkain. Pinaghandaan din ito nila Liam at Leora dahil meron silang booth na ginagawa kasama ang ibang students at si Shanti. There is also a culture that says a man must give food to a girl he likes or admires, and that food must be something white. Ang nakaka-amazed doon ay dapat ang lalaki mismo ang gumuwa ng pagkain na ito. While the girl has the right to decline the food that the guy gave. "Are you sure you don’t want to go outside, Shiro?" Leora asked, holding the door knob in our room. “Shiro, are you still unwell?" Dumungaw sa pintua si Liam. Mula sa pagkakatabon ng aking mukha sa unan ay bumangon ako at sumilip sa kMy ud is kind a lame. Sorry.
Pinagmasdan ko ang bawat paggalaw na ginagawa ni Uno habang nagluluto. Bawat galaw ay pulido at halatang bihasa sa kaniyang ginagawa, mukhang mula pagkabata ay obligasyon na niyang paglutuan ang kambal niya. Natawa ako sa naisip ko.Ano nalang kaya ang ibibigay ni Tres kay Liam kung hindi siya marunong magluto? But speaking of giving, what will uno make for this day? I am sure he has someone he likes or admires. And I also wonder if Leora is still waiting for Uno."Uno..." tawag ko sa kaniya. He hummed as an answer."Anong ibibigay mo kay Leora?" diretsong tanong ko.He froze for a second but still continued to do what is he was doing. "Why do you think that I will give something to Leora?" I shrugged. "Because you—" before I finish my sentence he stop me using with a breath he put on my mouth. "gijhwbndcwshcvencd"
ShiroHindi ko alam kung masama ba ang ibig sabihin ng panaginip ko kanina o mabuti ba ang ibig sabihin nito. Pamilyar sa akin pero hindi ko alam kung saan ko iyon nakita. I’ve never ridden a train or been on a ship, but the field full of flowers is still possible.Napasintido ako ng makaramdam ng sakit sa aking ulo. Pangatlong pangalawang araw ngayon ng White Heart’s Day at napagpasyahan ko na sumama kila Leora at Liam upang makita ang kanilang booth. Rather than that, I also want to talk to Leora, pero hindi niya pa rin talaga ako kinikibo.“Shiro, can you wrap this candy?" napa baling ako kay shanti. "Pinapagawa pala ako ni Leora ng Juice. I can’t say no.”Tumango ako at kinuha sa kaniya ang basket na puro candy. Para itong freebies if ever na bibili ka ng halagang dalawang paninda. Shanti left, and I continued wrapping the candy with the shiny plastic.Hindi ko masisi
KABANATA 34I went to the dorm after that incident. Actually, I was really planning on going to the field and helping my friends with their booth, but I suddenly felt drowsy, so I decided that I’d just go and sleep at the dorm. Ang akala ko talaga ay makakapag pahinga ako kapag naka balik ako, pero hindi kapayapaan ang nadatnan ko sa doorm. He averted my eyes when he met my gaze and took a step backward. Naglabasan ang mga tao sa kani-kanilang kwarto upang malaman kung ano ang kaguluhan na nangyayari. I turned to my left side when I saw Uno was huffing For an air while kneeling on the ground. Nagdudugo rin ang kaniyang ilong na ikinadagdag ng pag-aalala ko. Bumaling naman ako kay sebastian na tanging galos lang sa labi ang natamo. When it comes to physical strength, Sebastian is way stronger than Uno."What happened here? Bakit dito n’yo ginagawa ‘yan?" galit na usal ko. I averted my eyes away fr
KABANATA 35 Gaya ng napagplanuhan ay marami ang mga studyante na lumabas ng paalaran, ang iba ay kinuha itong tiyansa upang pansamantalangh dumalaw sa kanilang mga magulang. Gusto ko rin sana puntahan ang magulang ko, pero nangako ako kay Liam at Leora na sasamahan ko sila mamili ng gamit nila. Sumama rin sa amin ang kambal kahit na wala naman na silang bibilhin na mga gamit. Sabay kaming tatlong babae na naglalakad sa unahan habang nasa likuran naman namin ang kambal at nagtitinghin tingimn din sa paligid. There are so many student are also looking for the dresses in each store. Ang iba sa kanila ay mababatid mo ang kasiyahan sa mga mukha ngunit ang iba naman ay tila hindi masaya sa nangyayari. Nagising ako mula sa aking pagkakatulala ng maramdaman ko ang mainit na kamay na dumampi sa king kamay. “Shiro, are you feeling unwell?” tanong ni leora. Napatinggin din sa amin ang kambal at si liam. “Kanina kapa
Shiro The whole field was filled with shining lights, glimmering at the time when the sun started to fall and the moon was rising. I am well aware that this field is huge, but I am still shocked because of all the students that fit here, and there is also space for a buffet and a ballroom. Just how wide is this school? Nasa bandang ginta ang aming lamesa malapit sa gilid kung saan matatanaw mo ng mabuti ang mga palamuti na naka dikit sa mga halaman at puno. Gusto kong pagmasdan ng mabuti ang mga kumikinang na ilaw pero dahil may kalabuan ang aking mga mata ay napilitan akong tumayo at lumapit dito saka pinagkatitigang mabuti ang pinagmumulan ng liwanag. My lips were wide open and my eyes were filled with awe when I realized that the lights came from the fireflies. I roamed my eyes over the whole field, mesmerized by the million fireflies around the area. Bukod sa malaking ilaw na nakalutang sa itaas, ang mga alitaptap ang nagsilbing liwanang sa gabing ito. Hindi ko makakalimutan ang
3rd PersonaIn Gilbert’s book, it says that wherever you are, If the blue fire chooses you, you can’t do anything about it. You can’t refuse, you can’t hide, and you can’t run. That is how persistent that blue fire is. Unless there is someone to hide you, someone that is more powerful than the blue fire.Shiro remembered when Gilbert said in the book, "The Blue Fire chose us using the cup of our wine glass." Almost half of the student cups appeared with blue flames, including mine and my friends', but the biggest flame belonged to Tedson’s cup. And he was no where to be found. In the end, we couldn’t find him. Even the blue fire failed to find him. In the end, it went to Jane’s cup. And it gives me nightmares. 'From there, I make a promise to myself that no matter what happens, she will finish the game alive.'Ganito ang paraan ng pagpili sa panahon ni
While Tedson was stuck inside the painting, all he could see outside was the dark room. He didn’t know how he would survive now. It was an abrupt decision and he didn’t know that he would be stuck here. The scenery inside the painting was good, but it was dull. It has healthy green grass, but no flowers. The sun isn’t hot, but night never comes. The wind smells like wood, but he hasn’t seen any birds. It was peaceful, but too peaceful to be able to live alone. Tedson suddenly missed the sounds of crickets at night. The mellifluously sound of chirping birds and the blooming color of flowers in their garden make me smile. Minsam kapagnababagot siya ay binibilang niya kung ilang butiki, ipis o daga ang makikita niya sa loob ng kwarto at kung minsan ay pinapangalanan pa ito. He went outside his small house, made of the branches of trees and dried grass. Tedson sat in front of th
Shiro Noong oras na binuksan ko ang aking mga mata at bumungad sa akin ang iba’t ibang mukha ng mga tao, at bakas ang pag-aalala sa kaniyalang mga mata. My head felt so heavy and I couldn’t move my body and my vision was a bit vague. Nakikita ko ang pagbigkas ng kanilang mga labi ngunit hindi ko masyadong marinig ang kanilang mga sinassabi, para bang may naka harang sa aking tainga na hindi ko mawari kung ano. But after seconds, their voices become clearly and loud. “Jusko, ayos ka labas ba, Ineng? Anong masakit sa’yo?” “Tubig, kumuha kayo ng tubig, madali!” Mabigat ang aking katawan ngunit pinilit ko pa rin na bumangon. “Ito po, Inay, tubig.” Inabot sa king ng batang lalaki ang baso ng tubig na naka lagay sa kahoy na baso, ngunit nabitawan ko ito ng may nakitang kakaiba sa aking kamay. “Kumuha ka ng panibago.” “W-what happen?” I muttered. “Ano