LOGINShare
Break The Rule [3]
Last Updated:
2025-06-27 15:43:48ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
แกร๊ก!
"ขออนุญาตครับ"
ลูกน้องคนสนิทค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องทำงานอย่างเงียบๆ เพราะเห็นว่านายตัวเองกำลังทำงานอยู่
"มีอะไร"
"เรื่องคาสิโน"
"......"
"เอกสารที่คุณให้ผมไปสืบมาได้แล้วครับ"
พรึ่บ!
"มันอยู่ไหน"
"คอนโดครับ ดูเหมือนว่าเหมือนจะมีอะไรบางอย่างผิดปกติ"
ร่างสูงนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารและเปิดดูสิ่งที่เลียมเอามาให้ สายตาเขาดูอย่างละเอียด
"ข้อมูลทั้งหมดไม่ถูกต้อง เงินที่ออกจากบัญชีก็ไม่ตรงตามที่เขียนไว้ในรายงาน"
"มันทำคนเดียว"
"มีนายสุรพงษ์อีกคนหนึ่ง"
"ไปเอาตัวมันมา!" เสียงเข้มสั่งเลียมด้วยใบหน้านิ่งและเย็นชาทันที
"ได้ครับ"
"เลียม"
"ครับ"
"อย่าลืมไปลงทะเบียน เรื่องค่าใช้จ่ายฉันจะดูแลให้เอง"
"แต่ว่าผมไม่อยาก..."
"ไม่มีแต่ ทำตามที่ฉันสั่ง"
"ครับ ขอบคุณมากครับคุณลีวาย" เลียมมองลีวายอย่างซึ่งใจ
"อืม กลับไปได้แล้ว"
หลังจากที่คุยกับลูกน้องคนสนิทเสร็จ ร่างสูงก็จัดการงานที่ค้างต่อเป็นเวลานานหลายชั่วโมง จนกระทั่งเย็น
ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด
จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงก็ดังขึ้น ทำให้เขามองอย่างแปลกใจ แต่ก็ต้องรับสายอย่างช่วยไม่ได้ เพราะคนที่โทรมาก็คือเพื่อนของตัวเอง
"มีอะไร"
(วันนี้มึงไม่มา)
"กูทำงาน"
(พักบ้างเถอะว่ะ)
"มึงมีอะไรก็รีบพูดมา"
(พรุ่งนี้มาด้วย เข้าเรียนบ้างเถอะเพื่อน)
"อืม แค่นี้ใช่มั้ยที่มึงจะพูด"
(ไอ้ไมเคิลมันกำลังจะกลับไทย)
"น่ารำคาญจริงๆ"
(กูว่ามึงเตรียมตัวรับศึกหนักได้เลย)
"อืม"
(แค่นี้ล่ะที่กูจะโทรมาบอก อย่าลืมมาเรียนด้วย ไม่งั้นกูจะไม่ให้มึงจบ!)
"มึงก็ไม่ต่างจากกู!"
ติ๊ด!
พอคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเสร็จ ลีวายก็วางสายทันทีแล้วเตรียมตัวที่จะออกไปข้างนอกทันที...
ตึก...ตึก...ตึก
ร่างสูงเดินออกมาจากห้องทำงานที่อยู่ภายในบ้านหลังใหญ่ ซึ่งภายในบ้านหลังนี้ของเขามีเพียงเขาและเลียมที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้เพียงแค่สองคนเท่านั้น ไม่มีแม้แต่แม่บ้านเลยสักคนเดียว เพราะเขาไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับใครและไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับของของเขา
"คุณลีวายครับ ตอนนี้พวกมันจับสองคนนั้นมาแล้วครับ จะให้ผมจัดการให้เลยมั้ยครับ"
"ฉันจัดการเอง!"
____________
อีกด้านหนึ่ง
พรึ่บ!
ตอนนี้เพื่อนสนิททั้งสามคนก็มาเดินเล่นกันที่ห้างชื่อดัง เพราะวันนี้พวกเธอมีเรียนแค่ช่วงเช้าเท่านั้น หลังจากที่เรียนเสร็จก็มาเที่ยวเล่นกันจนกระทั่งถึงเย็นทั้งสามคนก็มาอยู่กันที่ห้างแห่งนี้แล้ว
"ช่วยฉันเลือกหน่อยสิพวกแก"
"จะให้เลือกอะไรล่ะ ทุกครั้งที่พวกฉันเลือกแกก็ไม่เอา จริงมั้ยของขวัญ"
"จริง"
"ของขวัญ"
"ล้อเล่นน่า แต่แกใส่ชุดไหนก็สวยหมดแหละ เพราะฉะนั้นอยากได้ชุดไหนก็ซื้อไปเถอะเรนโบว์ ^_^"
"ชิ! ตบหัวแล้วลูบหลังจริงๆ เลยพวกแกเนี่ย" ถึงเรนโบว์จะเลือกไปหลายชุด แต่ชุดที่เพื่อนเลือกก็ซื้อเพียงแค่ชุดเดียวเท่านั้น
"ได้เวลากลับกันแล้วนะ เย็นนี้ฉันมีธุระต่อด้วยสิ" แจมพูดขึ้น
"ธุระอะไรกันยะ ไหนว่าวันนี้ว่างทั้งวันไง นี่เรายังไม่ได้ไปเดินตลาดนัดกันเลยนะ" เรนโบว์ท้วงขึ้นมา
"ก็วันนี้พี่ชายสุดที่รักของฉันกลับจากอังกฤษน่ะสิ"
"พี่แจ็คกี้เหรอ?"
"อืม รายนั้นกว่าจะกลับมาเที่ยวที่ไทยทั้งที เฮ้อออ..."
"ให้ฉันไปทำธุระด้วยมั้ยคะน้องสะใภ้"
"หยุดเลยยะยัยเรนโบว์ ป่านนี้พี่ฉันอาจจะพาแฟนต่างชาติมาด้วยก็ได้ เหอะ!"
"หวงจังเลยนะแจม" ของขวัญยิ้มให้กับความขี้หวงของแจมที่รู้ดีว่าเพื่อนคนนี้หวงพี่ชายตัวเองขนาดไหน
"ก็ฉันจะเก็บไว้ให้แกน่ะสิของขวัญ"
"จะบ้าหรือไง"
"ให้ฉันไม่ได้เหรอแจมมี่คนสวย น่ารัก นิสัยดีที่สุด"
"ไม่!"
"ชิ! อุตส่าห์หมายตาพี่ชายเพื่อนตั้งนาน"
"ไม่ได้ยะ! พี่แจ็คกี้สำหรับคุณหนูแสนสวยของขวัญเท่านั้น"
"พูดอะไรของแกเนี่ยแจม"
"นี่แกไม่สนใจพี่ชายฉันเลยเหรอของขวัญ อย่าบอกนะว่ายังสนใจพี่รหัสตัวเองอยู่น่ะ"
"บ้า >.<"
"นี่แกยังแอบชอบพี่รหัสตัวเองอีกเหรอ ฉันว่ารุ่นพี่คนนั้นน่ะหล่อก็จริงนะ"
"หล่อมากยะ!" เรนโบว์พูดแทรกขึ้นมา
"รู้ยะ! แต่พวกแกสองคนก็รู้ดีว่านานๆ ทีจะได้เจอคนอย่างเขา ฉันว่าดูเข้าถึงยากมากๆ เลยนะของขวัญ ต่างกับพี่ชายฉันอย่างสิ้นเชิง"
"แต่ว่าพี่รหัสยัยของขวัญนี่หล่อเกินบรรยายจริงๆ นะ ทั้งหล่อ เท่ รวย เก่ง ถึงแม้ว่าจะติดไปทางเย็นชา แต่นี่แหละที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝัน" เรนโบว์พูดแทรกขึ้นมาทันทีเมื่อนึกไปถึงใบหน้าที่มีเสน่ห์ของรุ่นพี่ของพวกเธอ
"เมื่อกี้แกยังอยากได้พี่ชายฉันอยู่เลยนะเรนโบว์"
"ตอนนี้ใครก็ได้หมดแหละยะ"
"เฮ้อออ/เฮ้อออ" ของขวัญกับแจมถอนหายใจพร้อมกันทันที
"เดี๋ยวฉันไปส่งแกก่อนแล้วกันนะของขวัญ"
"แกรีบไม่ใช่เหรอ?"
"นั่นน่ะสิ เดี๋ยวฉันกับของขวัญกลับกันเองดีกว่า แกไปก่อนเถอะ"
"ใช่ ไปก่อนเถอะแจม เดี๋ยวฉันว่าจะขอซื้ออะไรอีกสักหน่อยน่ะ"
"เอางั้นเหรอ"
"อื้ม ไปเถอะ"
"งั้นก็ขอกันพรุ่งนี้นะ"
"โอเคจ้า"
หลังจากที่แจมกลับไปแล้วจึงเหลือเพียงแค่ของขวัญกับเรนโบว์ที่กำลังเดินซื้อของกันอยู่.....
ซ่าาา...ซ่าาา
ซ่าาา...ซ่าาา
"ของขวัญฝนตกอ่ะ"
"เดินเพลินเลยแฮะเราสองคน^_^"
ตอนนี้ทั้งสองคนออกมาจากห้างเรียบร้อยแล้ว แต่ทว่า...ฝนกลับตกลงมาซะงั้น ทำให้ทั้งสองได้แต่ยืนมองหน้ากันท่ามกลางสายฝนที่ไม่รู้ว่าตกตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะพากันเดินเล่นจนเพลิน
"ฉันโทรเรียกรถที่บ้านมารับแล้ว เดี๋ยวไปส่งแกที่บ้านก่อนแล้วกัน"
"ฉันกลับไปอยู่ที่คอนโดแล้วล่ะ แกไม่ต้องไปส่งฉันหรอก เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปเองดีกว่า"
"แต่มันอันตรายนะของขวัญ"
"ไม่เป็นไรหรอก ยังไม่มืดเลยนะ อ่ะ! มาแล้ว ฉันไปก่อนนะ"
"ของขวัญ!"
ร่างบางรีบวิ่งลัดสายฝนเพื่อไปขึ้นรถแท็กซี่ทันที เพราะเธอไม่อยากให้เพื่อนลำบากไปส่งเธออีก เพราะระหว่างคอนโดของเธอกับบ้านของเรนโบว์อยู่คนละที่กันเลย....
ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถนั้น ร่างบางเหม่อมองสายฝนที่โปรยลงมาผ่านกระจกรถพลางคิดถึงเรื่องต่างๆ รวมถึงเรื่องที่เพื่อนๆ ของเธอเพิ่งพูดกันมา มันก็ทำให้เธอคิดถึงครั้งแรกที่เจอพี่เขา พี่รหัสของเธอเอง เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เจอเขาครั้งแรกจะเรียกว่ารักแรกพบมั้ย
เมื่อไหร่จะได้เจอเขาอีกนะ...พี่รหัสของฉัน
Latest chapter
Break The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย Break The Rule [52]
เวลาผ่านไปหลายเดือนทั้งสองคนยังคงใช้ชีวิตตามปกติ และเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนเมื่อลีวายและของขวัญเดินลงจากรถคันเดียวกันและเดินเข้าไปในตึกคณะพร้อมกัน จนนักศึกษาในมหาลัยต่างฮือฮากันมากและเรื่องนี้จึงตกเป็นที่พูดถึงมากที่สุดในเวลาหลายสัปดาห์เลยทีเดียวถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ได้ออกมาพูดถึงหรือบอกความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แต่การกระทำและการแสดงออกของชายหนุ่ม มันชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาและเธอเป็นอะไรกันตึก...ตึก...ตึกหญิงสาวในชุดนักศึกษากำลังเดินมุ่งหน้าไปที่ลานกว้างภายในตึกของคณะ ซึ่งมีนักศึกษาบางส่วนกำลังนั่งทำงานกันอยู่สายตาของเธอเพ่งมองไปที่โต๊ะที่มีผู้ชายสองคนกำลังนั่งทำงานอยู่อีกมุมหนึ่งที่ไม่ค่อยมีคน และมันทำให้เธอยิ้มออกมาทันทีแล้วรีบเดินเข้าไปหาพรึ่บ!"ขวัญซื้อขนมมาฝากค่ะ ^_^" ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างๆ คนที่กำลังนั่งหน้านิ่งพิมพ์งานอยู่ "ของพี่คาร์ลด้วยนะคะ""ขอบคุณครับ""เรียนเสร็จแล้ว?" ลีวายเงยหน้าขึ้นถามของขวัญ"ใช่ค่ะ พอดีขวัญเลิกเรียนเร็วน่ะค่ะ ก็เลยซื้อขนมติดมือมาด้วย"เธอรู้ว่าพี่ลีวายมาทำงานกับพี่คาร์ลที่ตึกคณะตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้เริ่มเย็นแล้ว เธอจึงซื้อของกินเล่นมาให้พวกเขา"ของมึงเสร
Break The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย Break The Rule [51]
เช้าวันต่อมา...พรึ่บ!"หวังว่าจะทานได้นะคะพี่ลีวาย..." เธอพึมพำออกมาเบาๆร่างบางมองผลงานตัวเองจากการที่เธอตื่นเช้ามาลองทำข้าวต้มให้กับชายหนุ่มที่ยังคงนอนหลับอยู่ เธอไม่อยากปลุกเขาเพราะเมื่อคืนเขาคงจะเหนื่อยมากเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนมันก็ทำให้ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้สึกมีความสุขมากเช่นกันหมับ!จู่ๆ ก็มีมือหนาสอดเข้ามากอดจากด้านหลังเธออย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้เธอตกใจมาก"อ่ะ! ตกใจหมดค่ะพี่ลีวาย"ฟอดดด~~"ทำอะไรอยู่""ข้าวต้มค่ะ""หืม""ขวัญลองทำดูค่ะ ไม่รู้ว่าจะทานได้หรือเปล่า มาทานข้าวกันเถอะค่ะ"พรึ่บ!มือหนาคว้าเอวเธอเข้ามากอดอีกครั้งแล้วพาเดินอ้อมไปที่โต๊ะอาหาร"ถ้าทานไม่ได้?" ลีวายถามกลับ"นั่นสิคะ...""......""งั้นเราสั่งอย่างอื่นมากินกันมั้ยคะ ขวัญไม่มั่นใจเลย" ฉันบอกเขา เพราะกลัวว่าพี่ลีวายจะทานไม่ได้เหมือนกัน "เดี๋ยวขวัญสั่งให้เองค่ะ""ไม่ต้องหรอก""......""เมียอุตส่าห์ทำให้กิน ผัวจะปฏิเสธได้ยังไงครับ"ฉ่าาาาาตึกตัก...ตึกตักใบหน้าแดงร้อนผ่าวพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวแรงขึ้น เพราะคำพูดของชายหนุ่มที่กำลังหยอกล้อเธอ"พูดอะไรแบบนี้อีกแล้วนะคะ >.หึหึหึ""
Break The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย Break The Rule [50] NC++
Carlsen University"สำหรับวันนี้พอแค่ก่อนนะคะ อย่าลืมงานกลุ่มที่อาจารย์สั่ง เริ่มพรีเซนต์ในอาทิตย์หน้านะคะ"ซุบซิบ! ซุบซิบ!จู่ๆ ก็เกิดเสียงพูดคุยกันดังขึ้นเมื่ออาจารย์พูดว่าจะให้ส่งงานในอาทิตย์หน้า เพราะมันเป็นระยะเวลาที่เร็วมาก"นักศึกษามีใครจะถามข้อสงสัยอะไรกันมั้ยคะ""......""ไม่มีกันจริงๆ ใช่มั้ยคะ""......" ทุกคนที่นั่งภายในห้องยังคงเงียบเหมือนเดิม"งั้นวันนี้ก็จบเพียงเท่านี้ค่ะ"พรึ่บ!ตอนนี้ทุกคนต่างลุกขึ้นเพื่อไปหากลุ่มของตัวเองหลังจากที่เลิกคลาสเรียบร้อยแล้ว ส่วนเธอนั้นก็พูดคุยกับเพื่อนสนิทของเธอเองเหมือนกัน เพราะการทำงานกลุ่มครั้งนี้เป็นการจับกลุ่มกันเอง จึงทำให้เธอรู้สึกดีมากๆ แต่มันจะยากตรงที่ต้องส่งอาทิตย์หน้านี้แหละนะ"นี่พวกแกกลุ่มเรายังเหลืออีก 1 คนนะยะ" แจมเอ่ยขึ้นมา จนตอนนี้เราทั้งสามมองหน้ากันไปมา เพราะจริงอย่างที่แจมพูด กลุ่มที่อาจารย์ให้จับกันกลุ่มละ 4 คน แต่กลุ่มของพวกเธอมีอยู่กันแค่ 3 คน"นั่นน่ะสิ แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง แค่เราสามคนก็ทำงานกันได้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไงยะ ไม่น่าเป็นปัญหาอะไร" เรนโบว์พูดพร้อมกับทำหน้าอย่างไม่ใส่ใจ"แต่มันจะหนักไปมั้ยอ่ะ แล้วนี่ก็เหล
Break The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย Break The Rule [49]
ปัง!เสียงปืนดังลั่นกลางสนามหญ้าตามมาด้วยชายชุดดำจำนวนมากที่วิ่งเข้ามาล้อมรอบชายหญิงคู่หนึ่งอยู่พร้อมกับปืนที่จ่อไปที่ทั้งสองคนอย่างไม่เกรงกลัว"หยุดอยู่ตรงนั้น!""คริสเตียน!""คริส! ฮึก! ลีวายลูกแม่""แม่...""มึงกล้ามากนะที่พาเมียกูหนีออกมา!""หยุดเถอะค่ะคริส คุณก็รู้ว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ ฮึก! ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะค่ะ ครอบครัวเรา....""หุบปาก!""ไอ้คริสเตียน!""มึงด้วย! พวกมึงสองคนเตรียมตัวรับกรรมได้เลย!""ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันไม่เคยรักคุณเลย ที่ฉันแต่งงานกับคุณก็เพราะครอบครัวบังคับคุณเองก็รู้!""มึงหุบปากได้แล้ว!!"พรึ่บ!"แม่! อย่าทำอะไรแม่นะ!""ลีวายลูก""ไปเอาตัวมันออกมา!""อย่านะ! อย่าทำอะไรลูกฉัน!""แม่!""หึ! วันนี้กูจะทำให้พวกมึงสองคนไปสมหวังกันในนรก!""ฮึก! แม่ ฮือออ อย่า! พ่อ! อย่า!"พลั่ก!"อย่ามายุ่งลีวาย! จับตัวไอ้เด็กนี่ไว้!""อย่านะคริส!"ปัง! ปัง!"แม่!!"พรึ่บ!"เฮือกกก!!"ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด ใบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจากการนอนฝันร้าย เขาลูบหน้าตัวเองด้วยความรู้สึกที่หลากหลายพลางนึกถึงฝันที่ทำให้ตัวเองต้องตื่นขึ้นมากลางดึกแบบนี้เหตุการณ์ที
Break The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย Break The Rule [48]
3 วันผ่านไป...พรึ่บ!"มานั่งซึมอะไรตรงนี้พี่ขวัญ""อ้าว! เอยมาตอนไหนเหรอ"หญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยโดยที่ยังคงเปิดทีวีค้างไว้อยู่นั้น เธอไม่รู้เลยว่าน้องสาวของเธอเข้ามาในบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่"เอยมาตั้งนานแล้ว ก็เห็นพี่นั่งหน้าซึมอยู่ตรงนี้" ขวัญเอยพูดพร้อมกับจ้องหน้าพี่สาวนิ่งๆ "อย่าบอกนะว่ากำลังคิดถึงพี่ลีวายอยู่น่ะ""อืม เฮ้อออ..." ของขวัญถอนหายใจออกมาเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ตั้งแต่ที่พี่ลีวายบินไปต่างประเทศนั้น เธอก็รู้สึกถึงความว่างเปล่า ความเหงา ความคิดถึง ความโหยหาจากพี่เขา ทั้งๆ ที่เขาก็เพิ่งไปได้เพียงแค่สามวัน แต่ทำไมถึงรู้สึกนานมากก็ไม่รู้"เอาน่า พี่ลีวายไปทำธุระ เดี๋ยวพี่เขาก็กลับมา อีกอย่างพี่ก็โทรคุยกับพี่ลีวายทุกวันไม่ใช่เหรอ" ขวัญเอยพูดปลอบพี่สาวตัวเอง เพราะตอนนี้ทั้งสองคนไม่ได้ผิดใจอะไรกันแล้ว เพราะเธอรู้ตัวเองดีแล้วว่าควรจะทำตัวยังไงตั้งแต่ที่เกิดเรื่องในบ้านขึ้น"เฮ้อออ...""มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าลูกสาวทั้งสองของแม่"พรึ่บ!แม่ของหญิงสาวทั้งสองคนเดินเข้ามาหาพวกเธอพร้อมกับมองหน้าของขวัญที่ดูเหมือนมีเรื่องอะไรในใจ"คิดถึงคุณลีวายเหรอลูก""มะ...แม่รู้ได้ไงคะ" ฉ
Break The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย Break The Rule [47] NC++
ตึก...ตึก...ตึกเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินเข้ามาหญิงสาวที่กำลังจัดกระเป๋าเดินทางให้เขานั้นก็เอ่ยขึ้นมาทันทีพรึ่บ!"จะเอาไปแค่นี้จริงๆ เหรอคะ?"ร่างบางถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องนอนหลังจากที่เขาออกไปคุยกับเพื่อนที่ชั้นล่าง"อืม พี่ไปแค่ไม่กี่วันเองนะ"หมับ!ชายหนุ่มเข้ามานั่งกอดหญิงสาวจากทางด้านหลังทันที ก่อนที่จะกดปลายจมูกเข้าไปคลอเคลียตรงซอกคอแล้วกัดอย่างมันเขี้ยวงับ!"อ๊ะ! ซี๊ดดดด! พี่ลีวาย!" ของขวัญจับที่คอตัวเองก่อนที่จะหันไปมองค้อนใส่ลีวาย "เจ็บนะคะ""หึ :-)" เขาเพียงแค่ส่งยิ้มให้เธอแล้วยกตัวเธอให้หันกลับมาหา เธอจึงยกมือขึ้นโอบรอบคอเขาโดยอัตโนมัติ"เราต้องรีบไปทานข้าวกันนะคะนี่เริ่มมืดแล้วด้วย อีกอย่างพี่ต้องบินคืนนี้ด้วยนะคะ" ฉันบอกเขา เพราะกลัวว่าเขาจะไม่ทันเครื่องเมื่อมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลา 1 ทุ่มแล้ว"ใครกันล่ะที่ไม่ยอมตื่น""ก็ใครกันล่ะค่ะที่ทำให้ขวัญหลับลึกขนาดนั้น >.ของขวัญหลับตาโต้กลับเขาทันที เพราะกว่าเขาจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระเล่นเอาเธอลุกไม่ขึ้นเลย งือออ...พรึ่บ!"ว้าย!" ของขวัญรีบเกาะเขาแน่นกว่าเดิม เพราะกลัวตก"เกาะแน่นๆ ล่ะ""พี่จะพาขวัญไปไหนคะ
You may also like
