Chapter 5

Naglalaro sa dalampasigan si Dhiz at Uno ng habulan. Dapit hapon na at palubog na ang araw.

I sighed, Uno looks so happy when he is with Dhiz. I can cleary hear his loud laugh and screams when Driz caught him ang started tickling him. Kung hindi lang sana nangyari yun, edu sana masaya kami ngayon. Ganito sana kami ngayon.

"Nanay! Mag-swim po ako!"

Pasigaw na sabi ni Uno habang patakbong lumapit sa akin.

"Nope, hapon na at baka lamigin ka pa. Doon ka nalang sa shower ni tatay."

Agad namang sumimangot ito nagkuryapit sa ama na para bang humihingi ng tulong. Aba lang ha! Keylan pa natuto si Uno ng ganyan aber?

"Let him do what he wants. Ako na magbabantay." 

Turan ni Dhiz habang buhat-buhat si Uno sa likod. Agad sya tinaasan ng kilay.

"Ang sabi ko hindi. Lalamigin yan at mag-uubo, pareho lang naman kayo na masakitin kaya tumahimik ka dyan." Pangunguntra ko kaya sumimangot din si Dhiz na parang bata at sinulyapan si Uno na nakabitin sa likod nya.

"Paano ba yan buddy? Ayokong magalit si nanay sa kay tatay. Di kami makakagawa ng baby pag ganoon."

Agad na napantig ang teynga ko at sinamaan ng tingin si Dhiz. Anong baby? Gago to ah! Matapos ng lahat-lahat?

"Gawa kayo kapatid ni Uno, tatay?"

A sexy grin formed on Dhiz lips as he stared at me seductively. Mukhang kailangan ko atang kadenahan ang pwerta ah.

"Ofcourse my son. Para may kalaro na ang Uno ko. Gagawa kami ni nanay ng Dos."

Sinikmatan ko agad si Dhiz, kung ano anong walang katuturan ang lumalabas sa bibig! Aasa lang ang anak ko sa wala!

I gave him a look saying "humanda ka, magtutuos tayo mamaya." Pero ang gago kindat lang ang sagot bago bumalik sa bahay slash villa kasama si Uno na panay ang hiyaw at tawa kasi magkakaroon na raw sya ng kapatid. Kapatid neknek mo Dhiz! Matagal ng may kapatid yang si Uno, kaso iba lang ang ina!

Speaking of which, does Rachel knew about this? Bakit ba to ginagawa ni Dhiz? He have Rachel and a son or daughter or what so ever now, pero bakit ganito? Bakit kinidnap nya pa ako at nagpakita sa anak ko? And what the fucking hell did he meant that she's gone?

Hayst! Pakiramdam ko mababaliw ako sa sobrang dami katanungan sa utak ko! 

"Nanay! Pasok ka na rin po! Lalamigin raw kayo sabi ni tatay!"

I sighed before standing up from tge sand. Pinagpagan ko muna ang maong shorts ko kasi mayroong buhangin bago binaybay ang daan papasok sa bahay.

Whatever this is, I want it to stop. Ayokong mas lumalim pa ang ugnayan nila ni Uno lalo na't alam kong sa dulo ay masasaktan lang din ang anak ko. 

-*-

Tulog na tulog na agad si Uno matapos kaming kumain ng kanin marahil ay napagod sa pinanggagawa nila ni Dhiz kanina.

Iniwan ko na lamang sya sa kwarto kasi bigla akong nakaramdam ng uhaw. Dhiz on the other hand is nowhere to be found. After tucking Uno to sleep, may tumawag sa telepono nito kaya lumabas sya para kausapin ang sino mang tumawag kasi baka maistorbo nya ang tulog ni Uno.

I went to the kitchen to fetch some water when I felt his presence there. His presence never really fail to amaze me. Noon man at ngayon, marami man ang nangyari but still, his presence intimidate me.

He is sitting the ratan chair in the front of the marble table with a cup and bottle of whiskey.

Hindi ko nalang sya pinansin bago tinungo ang ref para kumuha ng malamig na tubig. I grabbed a glass at agad na sinalinan ito ng tubig. It's a pure akward silence and it's bothering me especially that I can feel his deep stares on my back.

Humigpit ang pagkakahawak ko sa baso ng maramdaman ang presensya nya sa likuran ko.

I can smell his minty perfume and the smell of whiskey. Dhiz is a stall and sculptured man. Lalong lalo na at hindi ito pure Filipino. If he is standing behind me, tyak na matatabunan nya ako.

Halos mabitawan ko ang baso ng pumulupot ang kanyang mga braso sa maliit kong baywang. Ny heart beats increase and I can feel the sparks of our skin contacted together. He also buried his head on the crook of my neck, making me feel uncomfortably right and akward at the same time.

"I miss you so much, Franina. If only I could turn back the time, I would have done that."

Mariin akong napapikit ng muling nilalamon ng pait ang puso ko. Kumalas ako sa pagkakayakal nya at buong tapang na sinalubong ang mga mata nya.

"I'll ask you again, Dhiz. Why are you doing this?" Malamig na tanong ko.

Vulnerability is written on his eyes. He look tired, wasted, in pain and suffering. Ibang-iba sa Dhiz na kalaro ni Uno. Ibang-iba sa Dhiz na kilala ko na asawa ko.

"I'm so tired of lying, Franina. Because of lying I lost you. I regret it Franina, I shouldn't had left you, you and Uno. I'm not mad because you hid from me, I knew that it was all my fault. I'm tired Franina. I just want my wife back and build a home with her again."

I stared at his green eyes even more. Lies, what lies?

"Sagutin mo ako ng maayos Dhiz?! Wag mong pupunuin ng katanungan ang utak ko!" I snapped at him.

"I can't!" Sigaw nya na ikinalaki ng nga mata ko. He combed his hair frustratedly.

"I can't tell you. I just can't! You'll hate me more. You'll leave me again! I can't Franina, I'm sorry."

Umawang ang mga labi ko ng makita ko ang pagtulo ng kanyang mga luha. He immediately wiped his tears bago bumuga ng hangin at lumayo sa akin. He went back to his seat then drank a cup of whiskey.

"Uno's studies will continue as you said. May susundo sa kanya bukas para ihatid sya sa paaralan, ganoon din ang sa pag-uwi nya." 

I remained silent, something is wrong with Dhiz. I thought.

"I'm sorry Franina if I can't spill the beans out. But I promise to fix this family in one way or another."

I don't know Dhiz. I just don't know. You're confusing me too much making me worry, and this emotions are certainly a bad call.