Share

Chapter 5

Author: Celeste Voss
last update Last Updated: 2025-06-29 09:16:36

Mga Sugat na Hindi Nakikita

Seraphina’s POV

Nanginginig ang kamay ko habang hawak pa rin ang envelope. Pumasok ako sa emergency room na parang lumulutang—tulad ng pakiramdam ko nung una kong tinanggap ang trabaho sa bar. Parang wala akong sariling katawan.

Nakita ko agad si Tita, nakaupo sa gilid ng kama habang pinupunasan ang pawisang noo ni Elara. Nakakabit na ang dextrose, at may benda sa braso ng kapatid ko—doon siguro siya tinurukan.

“Ay, salamat sa Diyos at nandito ka na,” halos maluha-luhang bulong ni Tita. “Buti na lang at kasya pa ang perang dala ko pambayad agad sa paunang laboratory…”

“Pasensya ka na po tita hah, nadamay ko pa kayo, hayaan niyo babayaran ko din kayo agad” mahinang wika ko saka nilabas ang envelope na naglalamang pera. Kaagad naman niya akong pinigilan.

“Hindi na anak, tulong ko naman sa inyong magkapatid. Hindi ko naman iyon sinisingil. Saan ka pala kumuha ng ganyang kalaking pera?” nagtataka niyang tanong sa akin.

Hindi ko kayang sabihin kung saan galing ang pera. Kahit gustuhin ko, parang may bara sa lalamunan ko. Napatingin ako kay Elara—maputla, nanlalambot, pero buhay.

Diyos ko, salamat.

“May tumulong po,” maikli kong sagot.

Hindi na siya nag-usisa pa. Pero alam ko—nararamdaman kong alam niyang may hindi tama. Hindi lang niya masabi.

Umupo ako sa tabi ni Elara, hinawakan ang kanyang malamig na kamay. Wala pa siyang malay. Habang tinititigan ko siya, parang dumadagundong ang tanong sa isip ko:

Worth it ba?

Bumalik sa alaala ko ang hininga ni Cayden sa leeg ko. Ang tinig niya. Ang paraan ng pagkakahawak niya sa baywang ko—parang pag-aari niya ako. Hindi ko pa nga siya sinayawan, pero parang wala na akong kontrol sa sarili ko. Kahit mismong katawan ko, nilinlang ako—dahil kahit takot ako, may isang bahagi sa akin na… na curious. Na nadarang.

Seraphina, anong ginagawa mo sa sarili mo?

------

Cayden’s POV

The city lights blurred outside the room’s window as I leaned back in my seat, replaying the last few minutes in my head like a curse on repeat.

Her breath. Her trembling fingers. The way her voice cracked when she said, “Parang awa niyo na po…”

Damn it.

I gritted my teeth, running a hand through my hair.

I didn’t mean to touch her. Not like that. I just—lost control.

Why her?

I’ve seen women beg to dance for me. Seen them undress their dignity for less than half of what I offered her. But she… she looked at me like I wasn’t supposed to have her. Like I had no right.

And it drove me insane.

“You know, I did exactly what you told me. Tinawaran ko siya ng ten thousand. Sexy dance lang. No touching. Straightforward offer. And yet—tinanggihan ang offer mo," Janus said while smirking. I just looked at him blankly.

“I didn’t ask for your commentary,” I said in a cold tone.

“Oh, but you want my execution, right? Kasi kung ako ang tatanungin mo, bro, you’re not just playing anymore. You’re… hunting.”

“She needs the money,” I replied.

“She needed it, and still said no. That girl’s got spine. And you? You’re slipping,” Janus said in a serious tone.

“I wanted her to choose.”

“No, you wanted her cornered. Admit it. You sent me, like a damn emissary, thinking she’d fold for ten grand. Pero anong nangyari? She walked.”

I looked at him dangerously. "How the fuck did I corner her? I just opened a way to help her."

“Until last night,” I said in a low voice and closed my eyes because of the lust I still felt when I remembered her neck.

Her neck… damn, it was pure sin wrapped in innocence. Too white, too perfect—like fragile marble just waiting for me to stain it. Every time my eyes fell on that delicate curve, I felt the violent urge to sink my teeth there, to carve a mark so deep she would never forget who owned her.

Her scent—fuck, that scent—wasn’t perfume. No. It was her. Raw, untainted, intoxicating. It clung to me like poison, burning through my veins, addicting me with every breath I stole.

That softness, that vulnerable stretch of skin, mocked me. It whispered, taunted, reminded me that all it would take was one move—one touch, one bite—and she’d be mine, trapped in a chain she’d never escape.

At first, I thought she would just be a toy—a beautiful distraction I could break and discard when I was done. But the moment I breathed her in, the moment I saw that perfect neck… everything changed. She wasn’t a toy. No, I want her as mine. Not for a night. Not for a game. For good.

Seraphina Liam will belong to Cayden Deveraux. And nothing, not even fate itself, will take her away from me.

“Ah. So she finally said yes?” hindi makapaniwala niyang wika sa akin.

“She said yes. Then begged me to stop.”

“You lost control, didn’t you? After all she's pretty and sexy. But I didn’t know that a ruthless billionaire Cayden Deveraux will have an interest in a girl younger than him for fucking seven years. I know how this ends when you get obsessed.” Sabay tagay ng brandy. “And let’s be honest... you’re not after the dance.”

I leaned forward and tapped the screen in front of me. The footage from VIP Room 1 played. Her eyes, those damned pleading eyes, stared back at me. I paused it there.

She thinks I’m the villain. She’s not wrong. But she has no idea what she’s started.

I picked up my phone.

-------

Seraphina’s POV

Nag-ring ang cellphone ko kinabukasan habang binabantayan ko pa rin si Elara. Number na hindi ko kilala.

Hindi ko agad sinagot, pero ilang segundo lang, may dumating na text.

“Your debt isn’t paid. I want my dance. Tomorrow. Same place.” —C.D.

Nanlamig ako. Hindi ko siya nireplyan. Tumingin ako sa aking kapatid na hanggang ngayon ay hindi pa din nagigising. Umuwi na din si Tita upang siya ay makapagpahinga. Ako naman ay naiwan upang bantayan ang aking kapatid.

"Ate," napatingin ako sa aking kapatid na nanghihina pa din.

"Gising ka na pala, Elara. Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong ko sa kanya.

"Medyo okay na, Ate. Wala na yung sakit. Pasensya ka na, Ate." Agad ko siyang dinaluhan at pinunasan ang luha niya. Umiiyak siya habang nanghihina.

"Shhh, wala kang kasalanan. Hindi mo 'yan ginusto kaya magpagaling ka ha? Magpalakas ka. Pasensya ka na, hindi kita tuloy-tuloy na napapacheck up," naiiyak ko ding wika saka hinawakan ang kanyang pisngi.

"Maraming salamat, Ate." Niyakap ko siya ng marahan.

"Wag kang mag-alala hindi ka iiwan ni ate. Mahal na mahal kita." nakangiti kong wika sa kanya.

Pumatak ang kanyang luha sa aking kamay kaya naman agad ko itong pinatahan.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Chained by the Billionaire   Chapter 3

    Veronica's POVIlang linggo din ang lumipas at miss na miss ko na si Allen. Hindi ko kasi siya nasundan nitong mga nagdaang araw dahil busy kami sa nalalapit naming graduation. Napangiti ako nang maalala ko na birthday pala ngayon ni Allen. Mabilis kong nilabas ang aking cellphone saka tinawagan si kuya Fordy."Ano na naman ba?" Nababagot niyang tanong sa kabilang linya."Saan kayo ngayon? Magcecelebrate ba si Allen ng birthday niya?" Tanong ko din pabalik sa kanya."What? Wag ka na pumunta dito, Vivi. Masasaktan ka lang sa makikita mo." Walang buhay niyang wika sa akin. Napakunot naman ako ng noo sa kanyang sinabi."Why? What happened? Nasaan kayo ngayon, pupuntahan ko kayo?" Tarantang wika ko saka mabilis na naghanda para umalis."Wag mo na nga kaming puntahan. Vivi naman eh. Ang kulit mo." Naaasar niyang wika sa akin na tila hindi na natutuwa sa kakulitan ko. Something is wrong. Parang ayaw niya akong pumunta doon. "May dapat ba akong hindi makita?" Tanong ko sa kanya. Kinuha ko n

  • Chained by the Billionaire   Chapter 2

    Veronica's POV "Kainis." Natawa kaming dalawa ni Mang Erning dahil mabilis siyang naubusan ng bala. Ako naman ay excited kong kinuha ang lima pang token na binigay nila sa akin kanina at saka mabilis na nilagyan ang katabi nilang dalawa. Natutuwa ako dahil kahit kailan ay hindi ko pa nasubukang maglaro sa mga ganitong lugar. Pero ang tuwang nararamdaman ko ay inis dahil mabilis na nauubos ang bala ko. "Ang kunat naman." Mahina kong wika. Tumawa lang si Mang Erning na nasa aking tabi. May mga naiinis din sa kabila na naglalaro dahil parang ang lalakas ng pindut sa mga buton. Inis akong dumukot ng isa pang token pero wala na pala. Tinignan ko sila Jero na naglalaro pa din at may mga nahuhulog-hulog pa silang token sa ibaba nila. "Eto Ma'am, maglaro ka pa." Nakangiting wika niya sa akin sabay bigay ng napanalunan niya. Umiling ako saka tinanggihan iyon. "Can you buy me some tokens? I want to experience any games here." Excited kong wika sa kanya. Ngumiti naman siya pabalik sa aki

  • Chained by the Billionaire   Chapter 1

    Veronica's POVHumahangos ako ngayong tinungo ang hospital kung saan nandun si Allen. Nabalitaan ko kasing pumalya ang sinasakyan nilang private jet ni kuya Cayden. Tinawagan ko muna si kuya Fordy kung saan ang room ngayon ni Allen."Don't bother coming here, Vivi. Hindi ka lang din dito welcome." Parang may tumarak sa aking dibdib sa sinabi ni kuya Fordy sa kabilang linya pero mas nangibabaw sa akin ang pag-aalala kay Allen. Baka malaki ang tinamo niyang sugat. Wala akong pake-alam kahit ipagtabuyan na naman ako ni Allen, ang mahalaga ay makita kong nasa maayos siyang kalagayan."Just say what room, kuya. Please." Pagmamaka-awa ko sa kanya. Bumuntong-hininga siya sa kabilang linya saka sinabi kung saang room sila."PR05, just keep in your mind I have warned you." Pinatay ko agad ang tawag saka mabilis na tinungo ko ang room na sinabi ni kuya Fordy. Umabsent pa talaga ako ngayon sa aking klase dahil sa nabalitaan ko.Pagdating namin doon sa tapat nang pinto ay sumalubong agad sa amin

  • Chained by the Billionaire   Book 2: Bound by the CEO (Allen and Veronica's Story)

    Blurb:I was sixteen when he saved me.I still remember the cold water swallowing me whole, the panic clawing through my chest as I tried to scream. I thought I was going to die that afternoon—until strong arms pulled me back to the surface. That was the first time I saw Allen Santiago. The man who became my first love… and my deepest heartbreak.Since then, my world revolved around him. I followed him everywhere—his company events, his success stories, even the smallest glimpse of his smile in newspapers. I waited for the day he’d finally notice me, not as a foolish girl, but as the woman who loved him beyond reason.I didn’t care what people said—that I was too young, too naïve, too desperate. They didn’t know what it felt like to be saved by someone and to carry that moment like a promise for years.I told myself I would marry him one day. I even promised it to him. But Allen never promised me anything in return.Still, I waited. I smiled when he ignored me. I endured when he pushed

  • Chained by the Billionaire   Epilogue

    Seraphina's POVLimang buwan na ang nakalipas matapos ang aming kasal. Oo tama. Pinakasalan nga niya ako agad sa lalong madaling panahon at sa awa ng Diyos, namuhay kaming tahimik. Wala na ding mga gulo. Nabalitaan ko din ang nangyari kay Eunice. May sakit pala siya sa utak gaya lang din ni Camille. Ngayon lang din namin nabalitaan na blood related pala sila at nasa dugo nila ang sakit na ganun.Akala ko lupus lang ang sakit ni Eunice, may iba pa pala siyang sakit. Nakaka-awa naman siya. "Anong ginagawa mo dito? Ang aga mo naman yatang umuwi." tanong ko agad pagkapasok na pagkapasok pa lang ni Cayden sa pinto. Ang aga kasi niyang umuwi samantalang malayo pa ang alas singko na uwian nila. Alas diyes pa lang ng umaga kaya naman nakakapagtaka. Kung hindi pa nagtext sa akin si Allen na bigla na lang siyang umalis kahit na nasa meeting pa lang, ay hindi ko na malalaman na umuwi pala ito."Wife, wag ka namang magalit dyan. Para kang mangangain eh. Saka ganyan na ba talaga ang galit mo sa a

  • Chained by the Billionaire   Chapter 169

    Ivy's POVNakangiti kaming lahat habang nanonood kay Cayden na pinagpapawisan at hindi alam kung ano ang gagawin. Halatang kinakabahan sa gagawin niyang proposal kay Seraphina."Wag kang kabahan, ano ka ba." sita ko sa kanya. Nilapitan ko siya para kausapin dahil walang kumakausap sa kanya. Puros busy kasi ang iba para sa paghahanda. Tumingin siya sa akin saka tumango. Napatingin naman ako kay Clifford nang lumapit din ito saka humawak sa akin kamay. Tumango lang ako sa kanya para paalalahanan siya na okay lang. Ngumiti naman siya pero hindi pa din binitawan ang aking kamay."Sa wakas insan may nakatunaw din sa yelo mong puso." biro ni Clifford sa kanya. Natawa naman siya sa sinabi ng kanyang pinsan. Gulat kami ni Clifford dahil ngayon lang namin siya nakitang tumawa ng malapitan. Ni kahit minsan ay hindi ko pa nakita na tumawa siya kahit minsan. I'm glad na si Seraphina ang kanyang nakatuluyan. "Hindi pa ba siya gising?" tanong ulit ni Cayden kay Fordy na pabalik dito mula sa kusina

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status