Mga Sugat na Hindi Nakikita
Seraphina’s POV Nanginginig ang kamay ko habang hawak pa rin ang envelope. Pumasok ako sa emergency room na parang lumulutang—tulad ng pakiramdam ko nung una kong tinanggap ang trabaho sa bar. Parang wala akong sariling katawan. Nakita ko agad si Tita, nakaupo sa gilid ng kama habang pinupunasan ang pawisang noo ni Elara. Nakakabit na ang dextrose, at may benda sa braso ng kapatid ko—doon siguro siya tinurukan. “Ay, salamat sa Diyos at nandito ka na,” halos maluha-luhang bulong ni Tita. “Buti na lang at kasya pa ang perang dala ko pambayad agad sa paunang laboratory…” “Pasensya ka na po tita hah, nadamay ko pa kayo, hayaan niyo babayaran ko din kayo agad” mahinang wika ko saka nilabas ang envelope na naglalamang pera. Kaagad naman niya akong pinigilan. “Hindi na anak, tulong ko naman sa inyong magkapatid. Hindi ko naman iyon sinisingil. Saan ka pala kumuha ng ganyang kalaking pera?” nagtataka niyang tanong sa akin. Hindi ko kayang sabihin kung saan galing ang pera. Kahit gustuhin ko, parang may bara sa lalamunan ko. Napatingin ako kay Elara—maputla, nanlalambot, pero buhay. Diyos ko, salamat. “May tumulong po,” maikli kong sagot. Hindi na siya nag-usisa pa. Pero alam ko—nararamdaman kong alam niyang may hindi tama. Hindi lang niya masabi. Umupo ako sa tabi ni Elara, hinawakan ang kanyang malamig na kamay. Wala pa siyang malay. Habang tinititigan ko siya, parang dumadagundong ang tanong sa isip ko: Worth it ba? Bumalik sa alaala ko ang hininga ni Cayden sa leeg ko. Ang tinig niya. Ang paraan ng pagkakahawak niya sa baywang ko—parang pag-aari niya ako. Hindi ko pa nga siya sinayawan, pero parang wala na akong kontrol sa sarili ko. Kahit mismong katawan ko, nilinlang ako—dahil kahit takot ako, may isang bahagi sa akin na… na curious. Na nadarang. Seraphina, anong ginagawa mo sa sarili mo? ------ Cayden’s POV The city lights blurred outside the room’s window as I leaned back in my seat, replaying the last few minutes in my head like a curse on repeat. Her breath. Her trembling fingers. The way her voice cracked when she said, “Parang awa niyo na po…” Damn it. I gritted my teeth, running a hand through my hair. I didn’t mean to touch her. Not like that. I just—lost control. Why her? I’ve seen women beg to dance for me. Seen them undress their dignity for less than half of what I offered her. But she… she looked at me like I wasn’t supposed to have her. Like I had no right. And it drove me insane. “You know, I did exactly what you told me. Tinawaran ko siya ng ten thousand. Sexy dance lang. No touching. Straightforward offer. And yet—tinanggihan ang offer mo," Janus said while smirking. I just looked at him blankly. “I didn’t ask for your commentary,” I said in a cold tone. “Oh, but you want my execution, right? Kasi kung ako ang tatanungin mo, bro, you’re not just playing anymore. You’re… hunting.” “She needs the money,” I replied. “She needed it, and still said no. That girl’s got spine. And you? You’re slipping,” Janus said in a serious tone. “I wanted her to choose.” “No, you wanted her cornered. Admit it. You sent me, like a damn emissary, thinking she’d fold for ten grand. Pero anong nangyari? She walked.” I looked at him dangerously. "How the fuck did I corner her? I just opened a way to help her." “Until last night,” I said in a low voice and closed my eyes because of the lust I still felt when I remembered her neck. Her neck… damn, it was pure sin wrapped in innocence. Too white, too perfect—like fragile marble just waiting for me to stain it. Every time my eyes fell on that delicate curve, I felt the violent urge to sink my teeth there, to carve a mark so deep she would never forget who owned her. Her scent—fuck, that scent—wasn’t perfume. No. It was her. Raw, untainted, intoxicating. It clung to me like poison, burning through my veins, addicting me with every breath I stole. That softness, that vulnerable stretch of skin, mocked me. It whispered, taunted, reminded me that all it would take was one move—one touch, one bite—and she’d be mine, trapped in a chain she’d never escape. At first, I thought she would just be a toy—a beautiful distraction I could break and discard when I was done. But the moment I breathed her in, the moment I saw that perfect neck… everything changed. She wasn’t a toy. No, I want her as mine. Not for a night. Not for a game. For good. Seraphina Liam will belong to Cayden Deveraux. And nothing, not even fate itself, will take her away from me. “Ah. So she finally said yes?” hindi makapaniwala niyang wika sa akin. “She said yes. Then begged me to stop.” “You lost control, didn’t you? After all she's pretty and sexy. But I didn’t know that a ruthless billionaire Cayden Deveraux will have an interest in a girl younger than him for fucking seven years. I know how this ends when you get obsessed.” Sabay tagay ng brandy. “And let’s be honest... you’re not after the dance.” I leaned forward and tapped the screen in front of me. The footage from VIP Room 1 played. Her eyes, those damned pleading eyes, stared back at me. I paused it there. She thinks I’m the villain. She’s not wrong. But she has no idea what she’s started. I picked up my phone. ------- Seraphina’s POV Nag-ring ang cellphone ko kinabukasan habang binabantayan ko pa rin si Elara. Number na hindi ko kilala. Hindi ko agad sinagot, pero ilang segundo lang, may dumating na text. “Your debt isn’t paid. I want my dance. Tomorrow. Same place.” —C.D. Nanlamig ako. Hindi ko siya nireplyan. Tumingin ako sa aking kapatid na hanggang ngayon ay hindi pa din nagigising. Umuwi na din si Tita upang siya ay makapagpahinga. Ako naman ay naiwan upang bantayan ang aking kapatid. "Ate," napatingin ako sa aking kapatid na nanghihina pa din. "Gising ka na pala, Elara. Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong ko sa kanya. "Medyo okay na, Ate. Wala na yung sakit. Pasensya ka na, Ate." Agad ko siyang dinaluhan at pinunasan ang luha niya. Umiiyak siya habang nanghihina. "Shhh, wala kang kasalanan. Hindi mo 'yan ginusto kaya magpagaling ka ha? Magpalakas ka. Pasensya ka na, hindi kita tuloy-tuloy na napapacheck up," naiiyak ko ding wika saka hinawakan ang kanyang pisngi. "Maraming salamat, Ate." Niyakap ko siya ng marahan. "Wag kang mag-alala hindi ka iiwan ni ate. Mahal na mahal kita." nakangiti kong wika sa kanya. Pumatak ang kanyang luha sa aking kamay kaya naman agad ko itong pinatahan.Seraphina's POVHindi mawala sa isip ko ang sinabi ni tito Calyx. Kahit na anong baling ko sa ibang bagay ay hindi ko ito magawang alisin sa aking isipan. Habang abala kaming lahat sa paghahanda ay siya namang saktong pagdating nila Cayden kasama sila Fordy. May napansin akong kakaiba sa kanila. Para bang nag-iba ang kanilang mga damit."Good evening" bati ni Cayden dahilan upang makuha nila ang atensyon ng iba. Nakangiti akong sumalubong sa kanya saka mabilis na niyakap. Natigilan siya sa aking ginawa ngunit maya-maya pa ay naramdaman ko ang kanyang kamay na yumakap din sa akin pabalik."Bakit ang tagal niyo?" tanong ko sa kanya. Inakay niya ako papunta sa kinaroroonan nila tita na mukhang nag-aantay din ng magandang balita."I'm sorry wifey, nahirapan kasi kami sa paghahanap ng CCTV dahil hiarang kami ng ilan sa mga tauhan ng Buenavista. Mabuti na lang at mabilis na dumating din si Efren" pauna niyang paliwanag sa akin."Nakakuha naman ba kayo ng lead?" tanong ni tito Calyx."Yes an
⚠️ Trigger Warning: Violence This story contains scenes of physical violence that may be disturbing or triggering to some readers. Reader discretion is advised.Fordy's POVDahil sa pagsenyas ni Edwin, mas lalong napa-iyak ang ilan sa kanila habang ang iba ay nangigigil na sumugod sa amin. Tila walang takot na nararamdaman ang mga ito gaya na lamang ni Lander."Traidor ka! Mamatay ka na!" sigaw ng isa sa kanilang kasamahan sa lalaking sumuko na upang magsabi kung ano ang kanyang nalalaman."How about ikaw ang unang mamatay?" malamig na wika ni Efren. BANG!Para kaming napipi sa lakas ng tunog ng iputok ni Efren ang baril sa noo ng lalaki kanina. Tumalsik ang mga dugo sa kanyang katabi dahil sa lakas ng pagsabog ng bungo ng lalaki. Sa ginawa ni Efren ay mas lalong natakot ang mga kasamahan niya. Mas sumidhi sa kanilang kalooban ang matinding pagnanais na maka-alis na sa lugar na ito. Napa-iling ako dahil sa kawalan ng pasensya ni Efren, ang mga kaibigan ni sir Cayden na itong mga it
⚠️ Trigger Warning: Violence This story contains scenes of physical violence that may be disturbing or triggering to some readers. Reader discretion is advised.Seraphina's POVPasado alas tres na pero wala pa din sila Cayden. Hindi pa din sila umuuwi. Siguro nga at nahihirapan silang magview kung sabagay, kung ako siguro nandoon baka maduduling ako."Sera, did my son treat you well or puro pakitang tao lang?" napatingin ako kay tito Calyx na kasama ko ngayong naiwan dito sa sala. Hindi siya nakatingin sa akin at abala ito sa pagbabasa ng magazine pero halatang naghihintay kung ano ang aking isasagot sa kanya."He treats me well naman po" magalang kong wika sa kanya. Hanggang ngayon ay naiilang pa din ako sa kanilang mag-asawa. Kapag kasi iniisip ko na inasawa ko lang ang kanilang unica iho at kabilang pa sa top richest man ay nanliliit na ako sa aking sarili."Is that so?" tanong niya sa akin na mukhang hindi kumbinsido sa aking sinasabi at mukhang may inaantay pang sagot sa akin.
Allen's POVNandito kami ngayon sa Buenavista Airlines para puntahan mismo ang control room upang makatiyak kung iyon lang talaga ang totoong CCTV footage ng araw na iyon. Hindi pa din ako naniniwala dahil halatang nacut iyon. Ang lamig ng mga monitor, ang ingay ng mga technician — parang lahat ay bumagal nang may isang lalaking naka-uniform ang humarang sa aming daan. Hindi pa naman namin nakakalahati ang daan papunta doon."Sino kayo? Paano kayo nakapasok dito?" striktong wika ng lalaki."Good afternoon, we are here today to get CCTV footages" bati ni Fordy sa aking tabi."At sino naman kayo para makakuha ng CCTV? Hindi iyon basta-bastang binibigay ng kung sino-sino lang" napataas ang sulok ng aking labi saka umalis sa kanyang harapan upang makita niya kung sino ang kasama namin. Halata ang pagkagulat sa kanyang mga mata pero agad din niya iyong ikinubli. Mabilis akong makaramdam kung mayroong itinatagong lihim ang isang lalaki at kagaya na lamang ng lalaking ito. Parang hindi mapa
Seraphina’s POVPagkaalis ng mga magulang at tita ni Cayden sa sala, muling ipinatawag ni Cayden ang natitirang tatlong security na kasama nila noong insidente. Hindi siya nakuntento sa naunang paliwanag—at hindi rin ako. Pakiramdam ko ay may mga detalyeng hindi pa lumalabas.Tahimik silang pumila sa harap ng mahaba at mabigat na mesa. Ramdam ang kaba sa bawat galaw, pawisan ang mga palad, at hindi makatingin ng diretso sa mga mata ni Cayden.“Uulitin natin,” malamig na sabi ni Cayden. “Step by step. Bago tayo sumakay ng eroplano, ano ang napansin ninyo?”Unang nagsalita ang pinakabata. “Sir, habang naglo-load ng bagahe, may dalawang mekaniko na hindi ko pamilyar. Akala ko replacement lang sila dahil naka-uniporme naman… pero parang iba ang galaw nila. Hindi sila nag-usap masyado, parang nagmamadali.”Napakunot ang noo ni Fordy. “Hindi ba’t kilala natin halos lahat ng ground crew?”“Opo, sir,” sagot ng guard, nanginginig ang boses. “Pero hindi ko naisip na itanong pa dahil… official a
Seraphina's POVDalawang araw lang ang itinagal nila Cayden at Allen sa ospital. Ayon sa mga doktor, puro minor injuries lang ang tinamo nila, pero para sa akin, kahit simpleng gasgas lang iyon ay parang sugat sa mismong puso ko. Dalawang gabi akong halos hindi nakatulog sa pagbabantay—pinagmamasdan ang bawat paghinga ni Cayden, pinapakinggan ang bawat pintig ng monitor, at ipinagdarasal na hindi na muling mauulit ang bangungot na iyon.Nang tuluyan na silang makalabas, inihatid namin sila pabalik sa Deveraux mansion. Malawak ang bakuran, maririnig ang lagaslas ng fountain, pero kahit anong ganda ng paligid, hindi nito natatakpan ang bigat ng katahimikan. Ang bawat hakbang papasok ng bahay ay may dalang kaba.Kasama namin si Allen na pansamantalang mananatili sa mansion habang nagpapagaling din. Nakita ko ang tikas niya kahit may benda sa ulo at pilit na itinatago ang sakit. Pero higit sa lahat, nakita ko kung paano tumigas ang panga ni Cayden, kung paano lumalim ang mga mata niya—par