Balisa ako nang makalabas sa bangko. Ilang beses ko na ring kinurot ang sarili ko upang matiyak kung nananaginip lang ba ako o totoo ba ang nangyayari ngayon. Dalawang oras na lang bago ang operasyon ng anak ko pero nandito pa rin ako at nakatulala. Saan ko naman gagamitin ang limampung milyon na ibinigay ng misteryosong lalaking 'yon kung sakali mang tinuloy ko na mapalitan ang tsekeng 'to? Bumaba ako ng tingin at pinagmasdan ang puting sobre sa kamay ko.Hindi ko kayang tanggapin ang ganito kalaking halaga, hindi ko alam kung saan nanggaling ang perang 'to at hindi ko siya kilala. Ayaw ko siyang husgahan pero hindi ko maiwasang isipin na maaari ring galing sa masamang paraan ang pinanggalingan ng perang 'to. Nasa hitsura nga naman niya na mukha siyang mayaman, pero sobrang laki naman kung ipamimigay niya lang ang ganito kalaking pera para lang sa akin. Sino ba naman ako para bigyan niya ng nito? Napakalayo ng diperensya ng fifty thousand pesos sa fifty million. Ang isang daang libo
"Iniwan ko kayo para makapag-usap noong isang araw, ang sinabi niya sa akin ay magkaibigan kayo." Napaawang ang labi ko at bahagyang nanlaki ang mga mata nang marinig ang sinabi ni Doc. Manuel. Halos hindi kami magpang-abot sa tuwing nag-iikot siya upang kumustahin ang mga pasyente niya kabilang na ang anak ko kaya ngayon ko lang na tiyempuhan upang kausapin. Umaalis kasi ako upang bumili ng mga pangangailangan namin o 'di kaya ay umuuwi sa bahay upang kumuha ng gagamitin ng anak ko at ni Josephine."Hindi niya po kasi nabanggit dok.""Napakabuting tao ng lalaking 'yon, inalam pa niya kung sinu-sino sa mga pasyenteng nandito ang nangangailangan ng tulong financial upang maabutan niya ng tulong."Marahas akong napalunok. Ang taong pinag-isipan ko ng masama ay ang taong nagligtas sa buhay ng anak ko. At hindi lang anak ko ang gusto niyang tulungan, pati na rin ang mga kapos na nangangailangan. Nakagat ko na lang ang ibaba kong labi. Mali na hinusgahan ko siya kaagad, pero hindi niya ri
Tinalukuran ko siya nang walang salita. Ang hilig-hilig niyang mambigla. Tinawag niya ako ng tatlong beses pero mabilis akong naglakad upang makalayo sa kaniya.Dumagsa na ang mga customer sa club kaya naging abala ako at hindi ko na namalayan kung nakaalis na ba siya o nanatili sa puwesto niya kanina. Kahit na abala ako kanina ay hindi ko magawang iwaglit sa isipan ko kung naroroon pa ba siya at hinihintay ako.Nag-abang ako ng masasakyang tricycle sa tapat ng club nang matapos ang duty ko. Mahina na ang tugtog ng musika sa loob dahil nagsisimula ng lumalim ang gabi at bilang na lang ang mga tao. Nagpalit na rin ako ng damit dahil sa hospital ako didiretso.Naglakad ako nang kaunti at napadaan sa madilim na bahagi ng kalsada. Halos humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan nang lumitaw mula sa kadiliman si Greg at umalingawngaw ang malalim na tinig. Kung hindi ko siya nakilala ay iisipin kong isa itong holdaper na naghihintay ng mabibiktma."Ihahatid na kita." "Kaya kong umuwing mag-isa!
Pero paano ko malalaman ang totoong pakay niya kung hindi ko siya pagbibigyan man lang na kilalanin siya? Kung sa ibang pagkakataon siguro ay baka matagal ko na siyang hinayaan na makilala namin ang isa't-isa, pero sa paraan ng paglapit niya tulad ng lihim na inaalam ang buhay ko at mga kilos, mahihirapan akong pagbigyan siya. Palinga-linga siya sa paligid nang hindi pa rin ako nag-umpisang magsalita. Para bang nagmamasid kung mayroong ibang kaduda-dudang tao na nakatingin sa amin. Okupado ang isipan ko dahil sa pagtatalo pero hindi ko maiwasang isipin na para bang may iniiwasan siya na makakakita sa kaniya o sa amin."Puwede bang layuan mo na ang anak ko at huwag ng bumalik dito?" Malumay ang tinig ko pero pinaparamdam ko na may diin at seryoso ako. Nawalan ng emosyon ang mga titig niya. Gumalaw ang kaniyang panga at marahas na nagbuga ng hangin.Kinulong niya sa magkabilaang bulsa ang mga kamay at sinalubong ang mga mata ko at seryoso ang tingin. "Cailee, wala akong intensyong masa
"Kahit na ilang beses mo akong ipagtabuyan hinding-hindi ako lalayo sa iyo, sa inyo," usal niya dahilan upang bumilis ang pagtibok ng puso ko.Muli niyang pinag-isa ang mga labi namin, at sa pagkakataong ito ay mas malalim at tila gutom na halik na ang ipinaparusa niya sa akin.Pinatay niya ang makina ng sasakyan habang magkahinang pa rin ang aming mga labi. Nasa tabi kami ng kalsada ngunit hindi na inalintana ang mga dumaraan kahit na nasisinagan kami ng liwanag mula sa ilaw ng mga sasakyan.Wala akong idadahilan ngayon na epekto lang ng alak ang init na nararamdaman ko dahil hindi naman ako nakainom ng alak katulad noong unang beses naming pinagsaluhan ang mainit na tagpong katulad nito. Matino ako ngayon at hindi ako puwedeng magsinungaling sa sarili ko na nagugustuhan ng katawan ko ang atake ng mga kamay niya na unti-unti nang gumagapang sa iba't-ibang parte ng katawan ko.Hinila niya ako upang tuluyan nang makalapit sa kaniya. Nasa ibabaw niya ako at nakatukod ngayon ang dalawa k
Mabilis na kumalat ang halimuyak ng pamilyar na pabango sa loob ng silid. Nakapikit ako pero unti-unti nang nagigising ang diwa ko dahil sa naramdamang marahang pagyugyog sa braso ko. Tumatak na sa isipan ko ang amoy na iyon at pakiramdam ko hanggang ngayon ay nakadikit pa rin ito sa katawan ko. Pagmulat ko ng mga mata ay isang pamilyar na bulto agad ang naaninag ng nanlalabo ko pang mata. "Good morning sleepy head!" Masiglang-masigla ang tono ng boses niya. Hindi ba siya nakaramdam ng pagod sa ginawa namin kagabi? Masyado pang maaga para pumunta siya rito sa hospital upang bumisita."Dai, pasensya ka na ha? Ayaw ko pa sanang gisingin ka, kaya lang excited nang umuwi ang anak mo e." Nasa tabi ko si Josephine at hawak pa rin niya ang braso ko. Inaalalayan akong bumangon."Hmm.." Humikab ako na takip ng kamay ang bibig."Anong oras na ba?" Namamaos pa ang boses ko. Tinapunan ko siya ng tingin, ni hindi ko man lang binigyan ng pansin ang pagbati ni Greg. "Magtatanghali na dai e, mukhan
Kinabukasan at sa sumunod pang mga araw ay hinayaan ko si Greg na halos ibuhos ang oras sa bahay. Hinahatid niya ako tuwing umaga sa store, sa gabi naman ay hinahatid at hinihintay niyang matapos ang trabaho ko sa club. Si Angela naman ay sinasamahan nila ni Josephine sa paaralan. Unti-unti nang nawawala ang pagkailang ko sa kaniya. Masarap siyang kasama, masaya. Mabait din siya at hindi nga ako nagkamali dahil mas lalong lumalalim ang pagiging malapit nila ng anak ko sa isa't-isa. "Bantay-sarado si pogi sa iyo ah?" "Nagmamagandang loob lang po 'yong tao." Pinipigilan ko ang sarili na kumawala ng ngiti. Pakiramdam ko kasi biglang tumalbog ang puso ko. Iyon agad ang naramdaman ko nang tukuyin niya si Greg sa tanong niya. Hindi ko alam pero kusa ko lang naramdaman ang kaligayahan sa dibdib ko. Nasa loob ako ng maliit na kuwarto ni Madam Bernadette at naghihintay na maibigay niya ang sahod ko. Sigurado ako na kapag napansin nito na masaya ako ay hindi ito titigil sa pag-uusisa.Ilang
"Asus! Ang haba ng buhok. May pa-letter pa! Sana all na lang dai!"Abala ako sa kusina dahil nagluluto ng agahan namin. Nilingon ko si Josephine, tila hirap pa sa paglakad dahil sa mga bitbit nito. Umawang ang bibig ko. Nanatili 'yong nakabuka dahil nabigla ako at namangha sa lulan niyang malaking kumpol ng rosas na nakalagay sa isang kahon. Kulay pula ang mga iyon. Mayroon pang isang kahon ng cake at katamtamang laki ng teddy bear. Mabilis ko siyang nilapitan upang matulungang mailapag ang mga bitbit niya. Napangiti ako dahil sa hindi inaasahang sorpresa. Lumingon akong muli sa likuran ng kaibigan ko, umaasa na makikita ang taong nakaisip na magbigay nito."Hmm.. wala siya, may nag-deliver lang nito. Sa tingin mo hahayaan niya akong bitbitin ang lahat ng mga ito kung nariyan siya?"Nalukot ang noo ko kasabay ng paniningkit ng mga mata. Wala akong ideya kung sino ang nagpabigay nito. May mga iilan akong kaibigan tulad nina Roger at Simon na nakakaalam na kaarawan ko ngayon, pero wala