Chapter 4: Ang Mga Alituntunin ng Kasunduan

"Kapag puso na ang nasusunod, wala nang alituntuning makapipigil."

---

ISLA

Pagkagising ko kinaumagahan, parang may mali.

Unang-una, hindi ako nasa dati kong kama. Sa halip, nasa isang napakalaking kwarto ako na hindi pamilyar—mamahaling mga kurtina, carpet na parang ulap sa lambot, at chandelier na siguradong mas mahal pa sa buong café namin.

Doon ko lang naalala. Kasama ko na ngayon si Liam Callisto.

Napatakip ako ng mukha. Diyos ko, ano bang pinasok ko?

Bumangon ako at naglakad palabas. Pagdating ko sa kusina, bumungad sa akin si Liam, nakasuot lang ng itim na pajama pants at nakabukas ang tatlong butones ng polo. Mukha siyang modelo ng mamahaling brand, pero alam kong hindi ko dapat iyon pansinin.

Kunin natin ang kape. Iwas tingin. Walang awkwardness.

“Morning,” bati niya, hindi man lang tumingin.

“Uh, morning,” sagot ko habang tinutungo ang coffee machine.

Tahimik kaming dalawa habang nag-aalmusal. Ganitong ganito ang buhay may-asawa?

Maya-maya, bumukas ang pinto at pumasok si Charles, ang butler ni Liam. “Good morning, sir, ma’am.”

Ma’am?! Halos mabulunan ako sa kape. Hindi ko yata kayang masanay na tawagin akong ma’am.

“Liam,” tawag ko. “Paano ba ‘to? Saan ako matutulog? Ano ang set-up natin?”

Bumaling siya sa akin. “We’ll live like a normal married couple—in public. Pero sa loob ng bahay na ‘to, magkaibang buhay tayo.”

Nakaramdam ako ng kunting relief. Buti na lang, hindi ko siya kailangang tiisin buong araw.

“May rules tayo,” patuloy niya. “Una, walang makikialam sa personal na buhay ng isa’t isa.”

Tumango ako. “Pangalawa?”

“Pangalawa, kahit anong mangyari, walang iibig.”

Nanlaki ang mata ko. Grabe naman ‘tong taong ‘to, ang taas ng kumpiyansa.

Nakangiti siya—isang tipid pero mayabang na ngiti. “Do we have a deal?”

Napairap ako. “Of course.”

Pero sa loob-loob ko, masyadong maaga pang magsalita.

---

LIAM

Mabilis na kumalat ang balitang kasal na ako.

Pagdating ko sa opisina, walang ibang pinag-uusapan ang mga empleyado kundi ang tungkol kay Isla.

“Sir, napakaganda po ni Mrs. Callisto,” sabi ni Jessa, isa sa mga staff ko.

Napangiti ako. “I know.”

Walang nagsususpetsa na isa lang itong kasunduan. Magaling si Isla sa pagpapanggap.

Pagkatapos ng ilang meeting, dumaan ako sa café ni Isla para tingnan kung ayos lang siya. Sa totoo lang, hindi ko rin alam kung bakit.

Pagpasok ko, nakita ko siyang abala sa pag-aasikaso sa mga customer. Seryoso siya, pero may kakaibang ningning ang mga mata niya habang ginagawa ang trabaho niya.

“Huh, di ko alam na nagse-serve ang mga mayamang asawa,” tukso ko habang umupo sa isang table.

Napalingon siya, napataas ang kilay. “Di ko rin alam na nagla-lunch ang mga robot.”

Napangiti ako. Hindi siya natitinag, at gusto ko ‘yon.

Pagkatapos ng ilang minuto, nilapitan niya ako. “Bakit ka nandito?”

Bumuntong-hininga ako. “Just checking on my wife.”

“Napaka-sweet mo naman, Callisto.” Napasimangot siya. “Pero hindi mo kailangang gawin ‘yan.”

Ipinatong ko ang braso ko sa mesa at sinulyapan siya. “Bakit, bawal ba akong maging mabuting asawa?”

“Tingin mo ba maniniwala ako diyan?”

Ngumiti ako. “No. Pero kahit papaano, gusto kong malaman kung okay ka.”

Sandali siyang tumahimik, bago bumuntong-hininga. “I’m fine. Pero sana, bigyan mo ako ng space. Hindi ko gustong lagi akong binabantayan.”

Tiningnan ko siya nang matagal. Wala sa plano ko na bantayan siya, pero hindi ko rin maiwasang… alamin kung ayos lang siya.

“Oo na. Hindi na kita gagambalain.”

Pero hindi ko alam kung kaya kong panindigan ‘yon.

---

ISLA

Pagbalik ko sa bahay, inaasahan kong tahimik ang paligid. Pero pagpasok ko, may narinig akong boses—boses ng babae.

Dahan-dahan akong lumapit at nakita ko si Alyssa, ang ex ni Liam.

Maganda siya—matangkad, blonde, at mukhang sosyal. Kitang-kita sa mukha niya ang frustration habang kinakausap si Liam.

“You married someone like her?” Mariin siyang tumingin kay Liam. “For what? Para lang manatili ka sa kumpanya?”

Bago pa ako makalapit, nagsalita si Liam. “This is none of your business, Alyssa.”

Napangiti si Alyssa nang mapansin ako. “Oh, look. Nandito pala ang ‘asawa.’” Lumingon siya sa akin na para bang sinusukat ako mula ulo hanggang paa.

Hindi ako natinag. “Yes, I’m here. At mukhang hindi ako ang hindi welcome dito.”

Tinaasan niya ako ng kilay. “I don’t think you even love Liam.”

Ngumiti ako, pero punong-puno ng sarcasm. “Hindi mo rin naman siya minahal, ‘di ba? Kaya kayo naghiwalay?”

Halatang nagpanting ang tenga niya, pero hindi na siya sumagot. Sa halip, humarap siya kay Liam. “I hope you know what you’re doing.”

Pag-alis niya, napabuntong-hininga ako. “Ex mo?”

Tumango si Liam. “Yeah.”

“Gusto mo pa siya?” diretsahan kong tanong.

Hindi agad siya sumagot.

At doon ako nakaramdam ng kung anong kirot.

---

LIAM

Pagkatapos ng eksenang iyon, hindi na ako nakapagsalita.

Nagpunta ako sa study room at nagbukas ng alak. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, pero parang hindi ako mapakali.

Maya-maya, pumasok si Isla. “Hindi ka pa natutulog?”

Tumikhim ako. “Ikaw rin.”

Nagkatinginan kami, at sa isang iglap, parang nag-iba ang mundo.

Si Isla. Ang babaeng ipinakasal sa akin nang hindi ko inaasahan.

Ang babaeng sa una’y akala ko’y istorbo lang, pero ngayon, unti-unting nagiging isang taong hindi ko na kayang balewalain.

“Isla,” tawag ko.

“Ano?”

“Kung sakaling dumating ang araw na mahulog ka sa akin… anong gagawin mo?”

Napatawa siya. “Hindi mangyayari ‘yon.”

Ngumiti ako. “Then, we’ll see.”

At sa sandaling iyon, alam kong mali ang sinabi ko. Dahil ako ang unang naliligaw sa larong ito.