Contract Marriage: Love Beyond Agreement

"Minsan, hindi mo kailangang mahalin ang isang tao para pakasalan siya. Minsan, sapat nang may dahilan."

---

ISLA

“Miss Isla, tumawag na naman po ang bangko..."

Nanginginig ang boses ni Bianca, ang matalik kong kaibigan at assistant, habang iniaabot sa akin ang isang papel na may nakasulat na FINAL NOTICE.

Pakiramdam ko’y bumigat ang mundo ko. Lunod na lunod na ako sa utang.

Ang Montemayor Café—ang tanging alaala ng aming namayapang mga magulang—ay nasa bingit na ng pagsasara. Hindi ko alam kung paano pa ito isasalba. At ang mas masakit, ang gamutan ng kapatid kong si Lucas ay hindi ko na rin alam kung paano popondohan.

Pumikit ako at pilit nilulunok ang bigat ng sitwasyon. “Sabihin mo sa kanila… konting panahon pa.”

“Isla…” Lumapit si Bianca at hinawakan ang aking kamay. “Kailangan mo nang humanap ng solusyon. Hindi pwedeng puro pagpapaliban na lang.”

Alam kong tama siya. Pero anong magagawa ko kung wala naman akong mahugot na pera?

Para akong nabibingi sa sariling isipin nang biglang bumukas ang pinto ng opisina. Isang matangkad na lalaki ang pumasok.

Siya lang naman ang Liam Callisto.

Matikas ang tindig, pormal ang suot na itim na suit, at malamig ang titig. Ang kanyang presensya ay parang hangin sa isang bagyo—malamig, matalim, at nakakayanig. Siya ang tipo ng lalaking hindi mo gustong makabangga—o makasama sa iisang kwarto nang matagal.

“Isla Montemayor,” malamig niyang bati. “I have an offer you can’t refuse.”

Napatingin ako sa kanya, agad na nagduda. Si Liam Callisto ay isa sa pinakamakapangyarihang negosyante sa bansa. Hindi siya basta lalapit sa isang tulad ko kung walang malalim na dahilan.

“Ano'ng kailangan mo sa ‘kin?” diretsahang tanong ko.

Dahan-dahan siyang lumapit at inilapag ang isang dokumento sa harap ko. Nang tingnan ko ito, halos malaglag ako sa kinauupuan ko.

"Marriage Contract".

Napalunok ako. “What the hell is this?”

“A contract marriage,” sagot niya, direkta at walang emosyon. “Magpapanggap tayong mag-asawa sa loob ng isang taon.”

Natawa ako nang mapait. “At bakit ko naman gagawin ‘yon?”

Humakbang siya palapit, halos isang dangkal na lang ang pagitan namin. Ramdam ko ang presensya niya, ang nangingibabaw niyang awtoridad.

“Dahil kailangan mo ng pera para sagipin ang negosyo mo,” malamig niyang sagot. “At kailangan ko ng asawa para mapanatili ang posisyon ko sa Callisto Group.”

Gusto kong tumawa. Gusto kong sabihin sa kanyang baliw siya. Pero alam kong totoo ang sinasabi niya. At higit sa lahat, alam kong wala akong ibang pagpipilian.

Pero isang kasal? Kahit peke, parang masyadong malaking bagay iyon.

“Kung tatanggapin mo ang kasunduang ito, babayaran ko ang lahat ng utang mo,” dagdag niya. “At hindi lang ‘yon. Sasagutin ko rin ang lahat ng gastusin sa pagpapagamot ng kapatid mo.”

Doon ako napatigil.

Si Lucas.

Ang nag-iisa kong pamilya. Ang kapatid kong nangangailangan ng tulong. Wala akong ibang hangad kundi ang gumaling siya. Kung ang kahulugan noon ay ang pagpasok sa isang kasunduang hindi ko gusto…

Handa ba akong gawin ito?

Napansin yata ni Liam ang pag-aalinlangan ko kaya dumukwang siya, ang mga mata niya ay direktang nakatuon sa akin.

“Bakit ako?” mahina kong tanong.

Ngumiti siya—isang tipid, mapanuksong ngiti. “Dahil hindi kita mamahalin. At hindi mo rin ako mamahalin.”

Nalaglag ang puso ko sa sinabi niya.

Isang kasal na walang pag-ibig. Isang kasunduang walang damdamin.

Pero sa mundong ito, hindi lang pag-ibig ang nagdidikta ng mga desisyon. Minsan, kailangan mong isakripisyo ang sarili mong nararamdaman para sa mga taong mahalaga sa’yo.

At kaya kong gawin iyon.

Marahan kong kinuha ang ballpen at hinawakan ang papel.

Ito na ang magiging simula ng isang kasunduang babago sa buhay ko.

Isang kasal na walang pag-ibig. O… akala ko lang.