Pustaka
Cari
Beranda / Romance / Contracted To My Boss / CHAPTER SEVEN

Share

CHAPTER SEVEN

Penulis: Ms.Cage
last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-07 12:08:00

ADRIAN'S POV

Pagbalik namin mula sa grocery, pinuntahan ko si Diana sa kusina habang inaayos niya ang mga pinamili namin.

May kailangan akong sabihin. May Isang event ngayong gabi. Annual CEO Gala — press, investors, and all the high-society devils I have to fake smile at.

“You need to get ready,” sabi ko.

Napalingon siya, may hawak pang lata ng condensed milk. “Ha? San tayo pupunta?”

“There’s a party tonight. A big one. I want you with me.”

Napatigil siya. “Ako?”

I nodded. “You’re my wife. It’s time they know that.”

Kita ko ang kaba sa mukha niya.

"Look at me adrian, so simple and for sure may masasabi nanaman ang mga tao mamayang gabi, Imagine a genius, handsome and one of the powerful CEO in this country having a wife like basang sisiw?. "

"I never cared about what they say, Diana. I only care about you - I mean... I only care about myself.

And no more explanation. "

Natahimik siya. Peru maya-maya'y pumayag narin.

"What should i wear?. "

“I already took care of it. May dadating na stylist in an hour.”

Nagpatuloy siya sa pag-aayos. Pero ramdam ko ’yung bigat sa katawan niya. Kinakabahan. Hindi sanay sa ganito.

At ako?

Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Bakit big deal sa akin na dapat siya ang kasama ko. Bakit kailangan ako mismo ang magsabing gusto ko siyang ipakilala. Hindi ito parte ng kontrata. Hindi ito requirement.

Pero gusto ko.

At ayokong itanong sa sarili ko kung bakit.

---

Gabi na. Hinintay ko siya sa may hagdan. Naka-three-piece black suit ako. Classic. Sharp. Walang kulang, walang sobra.

Pero nang bumaba siya?

Damn!!...

She wasn’t just beautiful. She was devastating.

Long red silk dress, fitted sa katawan niya na parang iniukit para sa kanya. Smokey eyes, glossy red lips, tapos ’yung buhok niyang naka-wave na parang freshly blown by magic. She didn’t look like a poor girl playing dress-up.

She looked like a queen walking into her coronation.

Dahan-dahan siyang bumaba. Kita ko ’yung kaba sa mata niya, pero matapang siyang ngumiti.

“Too much ba?” tanong niya.

Hindi ako nakasagot agad. Sa sobrang ganda niya, nalimutan ko saglit kung paano magsalita.

“Okay lang naman,” ’yun lang ang nasabi ko. Peru sa loob loob ko napakaganda nya.

Tumango siya, bahagyang natatawa. “Sana hindi ko masira ang takong.”

“You won’t. I’ll make sure of that.”

Hindi ko na sinabing hindi lang takong ang babantayan ko.

Babantayan ko siya. Buo. Laban sa lahat.

---

Pagdating namin sa venue, flashing lights agad. Cameras. Paparazzi. Mga kilalang tao.

But the moment she stepped out of the car, silence.

All eyes on her.

At proud ako. Kahit hindi ko dapat maramdaman ’yon.

Naglakad kami sa red carpet. Hawak ko ang baywang niya. Confident siyang ngumiti. Parang hindi ’yung dating babaeng umiiyak sa ulan.

Parang iba na siya.

At habang naglalakad kami, narinig ko na ang mga bulungan.

“Who’s she?”

“Is that Adrian’s date?”

“No... I think that’s his wife.”

“WHAT?”

“I heard he got married secretly.”

“She doesn’t look like she belongs.”

“She’s pretty… but too simple-looking last time I saw her.”

I felt her fingers tense under my grip. Pinisil ko ng bahagya, para ipaalala na I’m here.

Then came the voice I’ve been dreading.

“Well, well, well..

The trash is here, i thought itatago mo lang siya untill ma bulok, may lakas ka talagang ipakilala publicly and pinulot mong asawa."

TITA REGINA’S POV

Hindi ako makapaniwala.

Siya nga. Ang babaeng pinulot at pinakasalan ni adrian and i don't even know what kind of insects going inside his brain para pakasalan ang babaeng yan at ngayon ay naka-designer gown at nakahawak sa braso ng pamangkin kong pinakamapili sa lahat.

Adrian Velasquez. The most cold-hearted perfectionist. And yet here he is, escorting a girl that looks like she came out of a Cinderella knock-off movie.

A pretty Cinderella, yes. But a Cinderella nonetheless.

“Good evening Auntie Regina,” bati ni adrian at nag salita na "Please respect my wife"

“Wife?” Inulit ko, kunwari shocked. “How... quick. I didn’t receive any invites.”

“It was private,” sagot niya.

Private, my ass. Tinago mo dahil alam mong ikahihiya ko siya. At hindi lang ako lahat tayo.

Tumingin ako kay Diana. Ang ganda niya, oo. Pero sa mata ko? Wala siyang pedigree. Wala siyang pangalan. Hindi siya para kay Adrian.

“Diana, darling,” sabi ko, pilit ang ngiti. “Sana man lang next time, ipa-custom fit mo ang damit. Halata kasing borrowed.”

Napayuko siya, pero bago pa siya makapagsalita—

“Watch your words, Auntie,” malamig na putol ni Adrian. “You’re talking to my wife. And hindi pa nga nagsisimula ang party parang gusto mona kaming pauwiin.”

Tumingin siya sa akin nang diretso — hindi galit, pero mapanganib. Na para bang isang maling salita pa at ipapa-ban niya ako sa event na ito.

Tumawa ako ng mahina. “Of course, Adrian. I’m just... adjusting to the shock. And go enjoy the party because Diana girl,

You’ve seen nothing yet and this is far from over.”

He walked away with her, straight into the ballroom, leaving me standing there with my forced smile.

But this isn’t over.

Let’s see how long this fairy tale lasts.

Because every Cinderella story… ends at midnight.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab sebelumnya Bab selanjutnya

Bab terbaru

  • Contracted To My Boss   CHAPTER TWENTY THREE

    ADRIAN'S POVTahimik ang buong kwarto habang pinagmamasdan ko si Diana na abala sa paglalagay ng mga gamit sa side table niya. Ilang araw na kaming magkasama sa iisang kwarto, pero pakiramdam ko’y bawat segundo palang ay panibagong torture. Hindi dahil sa inis ako pero dahil sa hirap pigilan ang sarili ko.She's too close. Too soft. Too damn beautiful.“Gusto mo ba ng kape?” tanong niya habang nakatingin sa mini coffee machine na nasa sulok ng kwarto. Naka-oversized shirt siya, yung binigay kong pangtulog, at naka-bun lang ang buhok niya. Simple lang. Pero ang puso ko, parang ayaw na ata tumigil sa kakaiba nitong rhythm.“Yeah,” sagot ko, sabay balik ng tingin sa laptop ko. Kunwari busy. Kunwari di ako naaapektuhan. Pero totoo niyan, isa lang ang gusto kong gawin—yakapin siya. Halikan. Alamin kung may nararamdaman ba siya gaya ng nararamdaman ko.Pero hindi pwede. Hindi pa.I need to be sure.Pumunta siya sa gilid ko at inabot ang tasa ng kape. “Here. Pangtanggal antok.”Napatingin ak

  • Contracted To My Boss   CHAPTER TWENTY TWO

    DIANA'S POVPagmulat ng mata ko, hindi ko agad naalala kung nasaan ako.Nanibago ako sa lamig ng silid, sa bango ng linen, at sa kalmadong katahimikan. Dahan-dahan akong bumangon at napatingin sa paligid, oo nga pala, sa kwarto ni Adrian ako.Kasama ang mister ko. Sa papel.Napatingin ako sa sofa. Nandoon siya, nakahiga pa rin, pero gising na. Hawak niya ang phone habang tila may ka-text. Suot pa rin niya ang puting shirt at gray na pajama, pero mukhang ilang oras na siyang gising.“Good morning,” bati ko.Napalingon siya sa’kin, at sa isang iglap, nagtagpo ang mga mata namin. Parang may dumaloy na kuryente sa balat ko. Hindi ko alam kung dahil sa magkasama kami sa iisang kwarto o dahil sa titig niya na parang may binabasa sa mukha ko.“Gising ka na rin pala,” tugon niya. “I was about to wake you.”“Anong oras na ba?” tanong ko habang nag-iinat.“Past 8. I let you sleep in.”Napahawak ako sa mukha ko. “Grabe, ang himbing ng tulog ko. I guess... dahil sa kama mo.”Napangiti siya ng bah

  • Contracted To My Boss   CHAPTER TWENTY ONE

    ⚠GUYS BEFORE WE PROCEED TO CHAPTER 21, SORRY FOR THE CHAPTER 20, WHICH IS GET ERROR, I PUBLISHED IT WITHOUT THE FULL CHAPTER, I'M SO VERY SORRY GUYS. AND SORRY FOR NOT UPDATING FOR THE PAST FEW DAYS, IT'S BECAUSE OF NO SIGNAL, I AM IN PLACE WHERE TYPHOON LANDFUL, BUT HOPEFULLY I AM SAFE. CHAPTER 21 IS UNDER REVIEW OF MY CO EDITOR, JUST WAIT A LITTLE. THANKS GUYS. ADRIAN’S POVTahimik akong nakaupo sa kotse habang binabaybay namin ang daan papunta sa ospital. Katabi ko si Diana, pero hindi ko magawang tumingin sa kanya. Hindi dahil sa galit—kundi dahil sa sarili kong nararamdaman na ayokong aminin.Ang lalaking ‘yon kagabi… si Caleb.Best friend daw niya.Close sila. Masyado.Alam kong wala akong karapatang magselos, pero naramdaman ko ang kumirot sa dibdib ko nang makita ko silang magkasama. Yung pagkakangiti niya habang nakatitig sa lalaki, yung natural na kilos nila sa isa’t isa… Na para bang wala akong lugar sa eksenang ‘yon."Hindi mo kailangan sumama," sabi ni Diana bigla, brea

  • Contracted To My Boss   CHAPTER TWENTY

    DIANA’S POV Tahimik ang buong unit nang bumalik ako mula sa ospital. Wala si Adrian — may emergency raw sa board meeting, sabi ni Marcus. Pero sa totoo lang, kahit gusto ko siyang makita, mas mabuti na rin siguro ang pagkakataong ito. Kailangan ko ng konting peace of mind. Pagkapasok ko, sinalubong ako ng isang kakaibang tanawin. May bouquet ng pink peonies sa ibabaw ng lamesa. Paborito ko. At hindi iyon galing kay Adrian. “Missed you, Dian.” Napalingon ako sa pamilyar na boses. Napakapit ako sa puso ko, parang nanlamig ang batok ko. “Caleb?” tanong ko, halos hindi makapaniwala. Nakatayo sa sala ang matalik kong kaibigan mula pa pagkabata. Ang best friend kong sabay kong lumaki, kabonding ko sa lahat, at matagal nang nasa New Zealand kasama ang pamilya niya. Naka white polo siya at faded jeans, hawak hawak ang bulaklak na kanina’y nakapatong sa lamesa. “Surprise,” ngumiti siya, at niyakap ako nang mahigpit. Saglit akong napahinto, kinurot ko ang sarili ko. Totoo ba ‘to? “Wait

  • Contracted To My Boss   CHAPTER NINETEEN

    ADRIAN'S POVMula pa lang sa front door, naririnig ko na ang tawanan. Masaya. Magaan. Hindi ako sanay sa gano'ng tunog dito sa bahay. Usually, tanging tik-tak ng orasan at mga tahimik na yabag ng mga staff lang ang maririnig.I loosened my tie. May meeting akong galing pa sa Tagaytay, pero sa buong biyahe, ang iniisip ko lang ay kung kumusta na si Diana at si Lyka. At kung bakit hindi ako mapakali simula nang nag-text si Marcus kanina.“Sir, may lalaking bisita po si Ma’am Diana. Close daw sila.”No other details. Pero sapat na ‘yon para gumapang ang inis sa leeg ko.Pagpasok ko ng bahay, nakita ko agad siya.Isang lalaking naka-white polo, sleeves rolled up, hair slightly tousled like he’s been laughing for hours, at hawak pa ang stuffed toy na tiger. Nakaupo sa gilid ng couch, habang si Diana ay nasa tabi niya, nakangiti. At si Lyka, tawang-tawa sa mga jokes nito."Adrian!"Diana ang unang nakapansin sa'kin. Tumayo siya agad, may bahagyang kaba sa kilos."Welcome back," dagdag niya,

  • Contracted To My Boss   CHAPTER EIGHTEEN

    DIANA'S POVTahimik ang buong recovery room. Ang tanging maririnig ay ang unti-unting paghinga ni Lyka, habang tulog siya sa kama. Sa tabi niya, nakaupo ako, hawak ang kamay niya habang pinagmamasdan ang unti-unti niyang paggalaw.Thank God, stable na siya.Pero kahit gaano kalaking ginhawa ang naramdaman ko, hindi pa rin maalis ang guilt sa dibdib ko. I let her down. Ilang araw ko siyang hindi kinakausap dahil sa takot, sa hiya... sa lahat ng mabibigat na dahilan na hindi sapat para iwan ko siya.Tumayo ako sandali para kumuha ng tubig, pero hindi pa ako nakakalayo nang biglang bumukas ang pinto.“Surpriiise!”Napahinto ako. Sandaling natulala.Isang lalaking matangkad, naka-denim jacket, may bitbit na bouquet ng fresh tulips, ang ngumiti sa’kin nang may kasamang pagkamiss. May bitbit pa siyang maliit na stuffed bear at paper bag na mukhang galing pa sa airport mismo.“Liam…” bulong ko, nanlaki ang mga mata.“Yes, bestie! I’m back! You weren’t replying to my messages for days kaya I

Bab Lainnya

Anda juga akan menyukai

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status