Share

บทที่ 72 : นักบินโดรน

Author: L.sunanta
last update Last Updated: 2025-09-12 03:08:59

เหลือเชื่อว่าจะได้ยินเสียงจิ้งหรีดแทนที่กระสุนปืน เจนิสส่งทุกคนเข้านอนและตอบแทนความไว้ใจจากแพรวด้วยการห่มผ้าให้กับพี่สาว แม้จะรู้ดีว่าในสถานการณ์เช่นนี้คงยากที่จะข่มตาหลับ แต่ชีวิตนั้นก็ต้องก้าวต่อไป แพรวอุตส่าห์นำทุกคนให้รอดมาถึงพื้นที่ใต้ทางด่วนตรงนี้ได้ แล้วมีหรือที่สายแข็งนักนอนเช้าอย่างเจนิสจะไม่ตอบแทนกลับไปบ้าง

.

เธอค่อย ๆ ย่องห่างออกมาจากจุดพัก สอดส่ายสายตาผ่านทะลุไปตามซอกหลืบต่าง ๆ ที่คิดว่าน่าสงสัย พลันตั้งคำถามกับตัวเองในใจว่าเสียงจิ้งหรีดนั้นมาจากไหน ถ้าเป็นเสียงปืนหรือเสียงคนฆ่ากันตายยังจะเป็นไปได้มากกว่า

.

“นั่นน่ะสิ! แปลกมากเลย? โควิดมันกินได้แม้กระทั่งผนังปูน แล้วกับสิ่งมีชีวิตเปลือกหุ้มอย่างจิ้งหรีดกลางคืนเนี่ยะนะ ไม่ใช่ล่ะ! เป็นไปไม่ได้!”

“ถ้าเราไม่หูแว่วไปเอง เราควรจะตรวจสอบทุกจุดที่น่าสงสัยให้ละเอียดที่สุด”

.

กระชับหน้ากากครอบแก้วให้ติดแน่น ตัวเลขสถานะก๊าซลดลงเล็กน้อยเพราะความตื่นเต้น ส่วนในมือที่ถืออยู่ก็คือพลองไม้ขนาดยาวที่เป็นเหมือนอาวุธประจำกายของเธอ มันทั้งง่อนแง่นแล้วก็ดูบอบบางจนจินตนาการไม่ออกว่าถ้าเอาไปฟาดหัวใครเข้า Damage จะเข้าสักเท่าไหร่ แต่ครานั้นเจนิสก็หาได้ใส่ใจ เธอยังคงด้อม ๆ มอง ๆ ต่อไปโดยไม่ลดละ

.

“หลังเสาตอม่อน่าสงสัยที่สุด?”

“ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติจุดนี้มักจะเป็นที่ ๆ ผู้ชายมักจะมายืนฉี่กัน มันค่อนข้างเปลี่ยวและเป็นมุมอับ แต่ถ้าเป็นช่วงนี้แล้วล่ะก็บอกเลยว่ามีความเป็นไปได้สูงเหมือนกัน ที่จะมีคนใช้ที่นั่นเป็นจุดซุ่ม!”

.

ร่างบางเยื้องย่างแช่มช้า เจนิสผสานทุกข้อมูลที่ได้รับมาเข้าด้วยกัน ก่อนจะพบว่าแม้แต่เสียงจิ้งหรีดที่เจ้าตัวสงสัยเมื่อครู่ ก็ยังดังออกมาจากเสาตอม่อต้นนี้ ขาดแค่หลักฐานว่าเธอคิดถูกรึเปล่า เจนิสจึงตัดสินใจพุ่งทะยานเข้าไปแบบไม่ให้เหยื่อตั้งตัว!

.

“ฟุบบบ!!!”

.

“หวี๊ดดด ๆ ๆ , หวี๊ดดด ๆ ๆ , กึก ๆ , แคล๊กกก.. ก.. ก , กึก ๆ”

“หวี๊ดดด ๆ ๆ , หวี๊ดดด ๆ ๆ , แคล๊กกก.. ก.. ก ๆ ,  แคล๊กกก ๆ ๆ , หวี๊ดดด!”

.

ไม้พลองที่ถูกง้างขึ้นสุดแขนแทบจะร่วงหลุดออกจากมือ ท่าทางเกรี้ยวกราดของสาวมัธยมหายไปในบัดดล ทันทีที่ได้เห็นเจ้าสิ่งนี้เข้า 

.

“มะ.. ไม่ใช่คนนี่ แต่เป็นหุ่นยนต์?!”

หรี่ตาดูอย่างพิถีพิถันอีกที กระทั่งเหลือบไปเห็นใบพัดจำนวน 4 ใบที่ติดตั้งไว้รอบตัว เจนิสจึงรู้ว่าที่แท้เจ้านี่ก็คือ “โดรน”  หรือ “อากาศยานไร้คนขับ” นั่นเอง

.

ดูท่ามันจะเสียหายหนักมาก มีประกายไฟสปาร์คเป็นระยะพลางส่งเสียงจี่ วี๊ด ๆ ๆ ออกมาเรื่อย ๆ จนละม้ายคล้ายกับเสียงจิ้งหรีดร้องตามที่เจนิสสังสัย ตรงจุดกึ่งกลางเครื่องมีหลอดไฟสีแดงสว่างติด ๆ ดับ ๆ ราวกับกำลังแจ้งเตือนสถานะอะไรบางอย่าง จนสุดท้ายเจนนิสก็อดเห็นใจไม่ไหว มีอันต้องยื่นมือเข้าไปช่วย ไม่สิ! ถ้าจะพูดให้ถูกต้องบอกว่าเอาไม้เขี่ยช่วยและแงะออกมามากกว่า

.

“ฮึบ! ไหนดูซิว่าพอจะบินได้อยู่ไหม หือ.. ฮึ่ย! นี่ฉันช่วยแกแล้วนะ!”

.

ปีกด้านซ้ายถูกงัดออกจากซอกตอม่อ และในที่สุดเจ้าโดรนลำนี้ก็บินหลุดออกมาได้จริง ๆ แต่ก็โชคร้ายอย่างหนึ่งที่บินได้แค่ต่ำ ๆ ในระดับหัวไหล่ของเจนิสเท่านั้น ไฟสถานะของมันยังคงติด ๆ ดับ ๆ เสียงใบพัดก็ดังอื้ออึงไม่สม่ำเสมอคล้ายจะตกแหล่มิตกแหล่ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะทำยังไงกับมันต่อไป เด็กสาวก็เลยสอดมือยกโดรนทั้งลำกลับไปหาแพรวกับเพื่อน ๆ

.

.

น้ำหนักราว 2 -3 Kg. เส้นผ่านศูนย์กลางวัดจากซ้ายไปขวาได้ราว 1 - 2 ฟุต ใบพัดเสียหายใช้การติดขัด แต่สถานะและระบบสั่งการทางไกลยังคงทำงานอยู่ หลักฐานคือการกระพริบของดวงไฟที่ติดตั้งมา

.

“นี่คือ Riot โดรน..”

แพรวเอ่ยปากบอก แสงไฟจากถังน้ำมันตรงกลางแคมป์ลุกโชติช่วงย้อมบรรยากาศ เช่นกันกับบรรดาพวกเด็ก ๆ ที่ต่างก็ทำตาโตลุกวาว ต่างคนต่างอยากรู้ว่าไอ้ “Riot โดรน” ที่แพรวว่านั้นคืออะไร

.

ทว่าแพรวกลับเลือกที่จะแสดงให้ดูแทนการตอบด้วยคำพูด ร่างบางสะบัดผ้าห่มทิ้งกันความเกะกะ ก่อนจะทำการเหยียบย่ำลงไปที่ตัวโดรน  แล้วตะแคงเท้าสอดแงะเข้าไปให้ถึงภายใน เพื่องัดเอาสิ่งที่มันซุกซ่อนเอาไว้ให้โผล่ออกมาให้เห็น ปรากฏว่ามีตับกระสุนเจาะเกราะขนาด 50 BMG  หล่นออกมาเพียบ ถัดลงมาหน่อยเป็นกล้องสโคปเลนซ์ซูม 40 มม.สำหรับติดบนปืนไรเฟิล แถมยังมีศูนย์เล็งแบบจับความร้อน Red dot ติดมาด้วยอีกต่า่งหาก

.

แพรวเตะโดรนพลิกสลับด้าน คราวนี้เธอใช้ฝ่ามือแงะบางส่วนที่เป็นเกราะด้านนอกออก เผยให้เห็นอาวุธอีกจำนวนมากที่ถูกยัดเข้ามาในโดรนลำนี้ หนึ่งในนั้นคือเครื่องยิงวัตถุระเบิด Grenade launcher รุ่น M203 แบบเดียวกับที่กองทัพสหรัฐ ใช้ติดตั้งไว้บนปืนกลกึ่งอัตโนมัติให้แก่ทหารที่ไปรบในสงครามซีเลีย ขีดความสามารถสูง สามารถเปลี่ยนลูกระเบิดเป็นกระปุกแก๊สน้ำตาได้ ในกรณีที่ต้องการใช้เพื่อสลายการชุมนุม หรืองานด้านการรักษาความปลอดภัย

.

“นี่แหละคือ Riot โดรน!”

“เด็ก ๆ เอาเป้มาเก็บยุทธภัณฑ์เหล่านี้ไปหน่อยเร็ว ฉันว่ามันช่วยเราได้เยอะเลยล่ะ เธอเยี่ยมมากเจนิสที่อุ้มมันมาถึงที่นี่”

แพรวหันมายกนิ้วให้ ส่วนเท้าด้านล่างก็ได้ทำการเตะพลิกด้านให้โดรนกลับมาตั้งตรงตามเดิม รอพวกเด็ก ๆ มาจัดการตามคำสั่งอีกที  

.

แต่ทว่าเจนิสก็ยังอดสังสัยไม่ได้อยู่ดี เธอจึงถามขึ้น

.

“เอิ่ม.. คือ.. แล้วตกลงพี่จะไม่บอกเราหน่อยเหรอคะว่าไอ้ “Riot โดรน” เนี่ยะมันคืออะไร? ตอนนี้เหมือนพี่รู้เรื่องอยู่คนเดียวอ่ะ ซึ่งไม่แฟร์เลย!”

.

“หึ.. เธอนี่ช่างอยากรู้อยากเห็นสมเป็นเด็กซะจริงเชียว สรุปให้สั้น ๆ ก็คือ “Riot โดรน” นั้นเป็นหนึ่งในนวัตกรรมรุ่นเรือธงของบริษัท AP มีหน้าที่หลักเป็นงานด้านการทหาร ภายในตัวถังจะอัดแน่นไปด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์ ว่ากันว่ามันคือผลงานที่จะเป็นพระเอกหากเกิดสงครามโลกครั้งใหม่ขึ้น ทหารหน่วยหน้าจะตายน้อยลง และคนสั่งการตัวจริงก็อาจจะเป็นแค่เด็กติดเกมส์สักคนหนึ่ง ที่สั่งงานทุกอย่างผ่านแป้นคีย์บอร์ดในห้องแอร์แล้วก็เคี้ยวป็อปคอร์นไปด้วย"

.

“มีข่าวลือออกมาเหมือนกันว่า ทีมวิจัยและพัฒนาของ AP มีการรับเงินสนับสนุนจากรัฐบาล ถ้าไม่เกิดภาวะโควิดระบาดซะก่อน เราอาจได้เห็น Riot โดรนรุ่นพิเศษที่ดร็อปอาวุธหนักลง แล้วชดเชยด้วยปืนยิงตาข่ายและแก๊ซน้ำตาก็เป็นได้ แต่นั่นก็แค่ข่าวลือล่ะนะ ฉันไม่มีหลักฐานอะไรมายืนยันหรอก ก็แค่อยากจะเล่าสิ่งที่รู้ให้พวกเธอฟัง”

.

“โป๊ก! , โป๊ก! , โป๊ก! , แกร๊กก.. ก.. ก..  , โป๊ก! , โป๊ก!”

เสียงพวกเด็ก ๆ กำลังงัดอาวุธจากโดรนออกมาใช้ จะมีก็แต่เจนิสกับแพรวนั่นแหละที่ยังคุยกันจ้อกินแรงชาวบ้าน

.

“โห.. แค่นี้ก็สุดยอดแล้วพี่แพรว แล้วพี่รู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไงคะ?”

.

“โถ่เอ๊ย! ก็เปรมกับมิวท์เคยเป็นเพื่อนสนิทฉันมาก่อนยังไงเล่า เธอลืมไปแล้วหรอ? คงไม่ต้องเล่าซ้ำมั้ง?”

.

“เหอะ ๆ จริงด้วยหนูดันลืมไปซะสนิท เอาเป็นว่าหนูจะไม่ซักไซร้พี่มากแล้วกัน หนูรู้ว่าพี่คงไม่อยากพูดถึงเรื่องเพื่อนเก่านัก”

.

“ใช่.. ไม่จำเป็นซะหรอก!”

“เธอน่ะรีบหันหลังไปช่วยเพื่อนได้แล้ว จับกระเป๋าเป้ถ่างปากถุงให้เขาหน่อยก็ยังดี อย่าเอาแต่กินแรงคนอื่น”

.

เจนิสทำตามอย่างว่าง่าย ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกันพอพูดถึงมิวท์ทีไร ฮอร์โมนสายวายรักร่วมเพศในร่างกายนั้นเหมือนจะทะลัก จู่ ๆ เจนิสก็หน้าแดงแล้วก็ยิ้มออกมาเองอย่างไม่ทราบเหตุผล ครั้นจะหยิบจับอะไรก็มือไม้อ่อนไปหมด จนเพื่อนต้องรีบกระเถิบตัวถอย

.

เปล่าหรอกนี่ไม่ใช่ความผิดของเจนิสแต่อย่างใด แต่เป็นเรื่องของกลไกเทคนิคที่ถูกฝังไว้ในตัวโดรนมากกว่า เด็ก ๆ ต่างกุลีกุจอถอยห่างออกมาในวินาทีเดียวกันกับที่ตัวเครื่องเริ่มสั่นแล้วก็ร้อนขึ้น Riot โดรนปรับองศาใบพัดได้ด้วยตัวเอง ไฟสถานะก็เปลี่ยนจากแดงเป็นเขียว ซึ่งไม่มีใครรู้สักคนว่ามันหมายถึงอะไร

.

มันเริ่มลอยขึ้นจากพื้นแบบกระท่อนกระแท่น ก่อนที่ต่อมาจะมีท่อสั้น ๆ ยื่นออกมาจากใต้ลำ พลันหมุนเป็นวงกลม 360 องศารอบตัวเอง!

.

“หนูจับตรงส่วนท้องครั้งล่าสุด มันร้อนมากเลยค่ะพี่แพรว!”

เด็กหญิงคนหนึ่งพยายามรายงาน

.

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ระวังตัวด้วยนะเด็ก ๆ !”

.

พูดยังไม่ทันขาดคำระบบป้องกันตัวเองของ Riot โดรนก็ทำงาน! โปรดอย่าลืมว่าปืนไฟหรือ (Flamethrower) ก็เป็นหนึ่งในอาวุธยุคสงครามโลกเหมือนกัน โดรนก็เลยพ่นไฟบรรลัยกัลป์ออกมา ฟู่~! ฟู่~! หมุนวน 360 องศา! เพื่อขับไล่กลุ่มคนที่คิดจะงัดแงะตัวมันออกไปให้พ้น!

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 121 : ผสมเกสร (18+)

    หน้าท้องแบนราบบดนาบเข้าหากัน มิวท์อยู่บนเจนิสอยู่ล่างการสั่นเทิ้มดังกล่าวค่อย ๆ ทุเลาลง แล้วก็ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงที่ใช้ห้ามหั่นจะเอาชีวิตของมิวท์ก็เริ่มอ่อนแรงลงเช่นกัน เธอค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาวะของคนปกติ จุกหัวถันชูชันเกร็งเสียว และแม้แต่กงเล็บที่ยื่นยาวออกมาก็เริ่มหดสั้นกลับลงไป."พี่มิวท์คะ.."เจนิสกระแอมถามทั้งที่ใบหน้ายังคงบี้อยู่กับร่องนมของมิวท์ เธอผินหน้าเอียงเปลี่ยนมุมไปมาพอให้มิวท์ตื่นตัว สลับกับการแลบลิ้นเลียที่ฐานเต้าด้านล่างพลันลากวนโค้งไปตามความอวบอูมของบัวตูมคู่."แผล็บ.. บ.. บ.. บ!"."อ่าาา..า..า..า..า.."รุ่นใหญ่เผลอหลุดครางออกมาแผ่วเบา ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นพรูออกมาทดแทนไอแห่งความเหม็นสาปจากเชื้อโควิด ตามติดมาด้วยผิวพรรณที่กลับมามีน้ำมีนวลเป็นสีชมพูบานสะพรั่งอีกครั้ง นี่คือผิวแบบลูกคุณหนูขนานแท้ มันคงผ่านการทำสปาร์มาจากหลายสถาบัน จึงไร้ซึ่งรอยด่างรอยดำ กระจ่างใสราวกับหลุดออกมาจากกระปุกครีม ซึ่งแน่นอนว่าเป็นอะไรที่โคตรจะน่าฟัด!.ทว่าพอต้องมานอนคร่อมร่างของเด็กมัธยมอยู่แบบนี้ จิตใต้สำนึกของมิวท์ก็ต้องทำหน้าที่ของมันผ่านการปกป้องตัวเอง ทำให้สาวเจ้าต้องตัวกระตุกอีกหน พลั

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 120 : ประกบ! (18+)

    จากด้านหนึ่งสู่อีกด้านหนึ่ง สาวน้อยวัยมัธยมเร่งฝ่ามือกระโจนโผทะยานไปสู่ตำแหน่งที่คิดว่าได้ยินเสียง พลางผงะเข้ากับรอยโหว่บนตัวเครื่องที่เกิดจากบานประตูที่กระเด็นออกไป แสงสว่างจากหลอดไฟภายในส่องลอดออกมาเป็นลำ นาทีนั้นแม้แต่แท่งไฟในมือเธอก็คงจะไม่จำเป็นซะแล้ว."มีการต่อสู้กันงั้นเหรอ?"เจนิสกระซิบ.พูดกับใครก็ไม่รู้ในเมื่อก็อยู่ตัวคนเดียว เหมือนเธอกำลังประเมินสถานการณ์ ข้างหน้ามีศพ ข้างหลังประตูพัง แล้วเมื่อกี้ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ด! นั่นอาจจะเป็นเสียงของมิวท์ก็ได้ บางทีเธออาจจะอยู่ในสภาวะวิกฤต."หรือมีผู้ติดเชื้อบุกเข้ามาทำร้ายพี่มิวท์?!".คราวนี้ไม่คิดแล้วแต่เหวี่ยงร่างกายเข้ามาในเครื่องเลย! โดยไม่สนหน้าอินท์หน้าพรหม เจนิสใช้แรงเหวี่ยงจากกระเป๋าเป้ตวัดทีเดียวร่างบางของเธอก็ม้วนหน้าเข้ามาด้านในราวกับนักยิมนาสติก เสี่ยงตายไม่ว่ามารยาทไม่ต้องทุกสิ่งที่ทำล้วนมาจากความต้องการจากหัวใจ ทว่าสิ่งที่เธอเห็นก็คือ...มิวท์ในเวอร์ชั่นผู้ติดเชื้อ.. ที่ยืนจังก้าเล็บยาวเฟื้อยลากมากับพื้น.!.หากย้อนกลับไปอ่านสักหน่อย จะเห็นเลยว่าบุคลิกของมิว์นั้นใกล้เคียงกับเปรมตอนที่รอเย่อร์เธอในห้องกระจกมาก

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 119 : ขืนใจ (18+)

    ปลายนิ้วแห้งผากราวกับกระดาษทราย กว่าจะสัมผัสได้ถึงหยดน้ำหยาดแรกกลีบผกาก็ช้ำมากจนออกสีแดงแกมระเรื่อ มิวท์เสียวแค่ในใจแต่ร่างกายกลับไม่เป็นดังที่หวัง เธอเอาแผ่นหลังพิงกับกำแพงห้องโดยสารพลางหลุบสายตามองเรียวขาของตัวเองทั้งสองข้างที่ตั้งชันขึ้นและกำลังสั่นระริก เธอเร่งเกินไปเธอฝืนทั้งที่ไม่ได้เงี่ยนจริง.ตอกย้ำการโกหกตัวเองด้วยการดีดกางเกงผ้ายืดที่พันอยู่กับข้อเท้าออก เธออยากเห็นความงุ้มเกร็งของปลายตีน เผื่อจะทำให้มีอารมณ์กระสันขึ้นมาต้านทานการกลายร่างได้บ้าง."ซีดดดด...จิ๋มแห้งจัดเลยอ่ะโถ่เอ๊ย!".แท่งน้ิวเปลี่ยนจากสองเป็นสาม ชี้ , กลาง , นาง เรียงตัวเป็นขยุมพลันยัดเข้าไปแบบสุดเหยียดก็แล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ผลหล่อนจึงได้รับแต่ความเจ็บปวดกลับมา แรงเสียดสีที่ขาดน้ำหล่อลื่นเป็นอะไรที่ทำร้ายช่องคลอดมาก มิวท์เหมือนกำลังทำทารุณกรรมกับตัวเอง และที่สำคัญที่สุดก็คือ ณ ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ มุมมองสายตาของเธอก็เริ่มเห็นเป็นฉากสีแดงและเส้นเลือดยึกยือถักทอขึ้นมาแล้ว!."เรากำลังจะกลายร่าง.. อ่ะ.. อ๊ากกก..ก..ก..ก , อั๊ก..ก..ก!""เด็กผู้หญิงคนนั้นกับแท่งไฟส่องสว่างในมือ ทำให้เชื้อโควิดในตัวเรากำลังจะออกมา..

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 118 : พี่มิวท์ (18+)

    ภาพในฝันประเดประดังเข้ามาในหัว ภาพของการสังวาชกันในน้ำ ภาพของมิวท์สาวสวยหุ่นงามที่ถูหน้าอกบี้บดกับแผ่นหลังของเธอ สิ่งเหล่านี้ทำเอาเจนิสถึงกับมือไม้สั่น แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นโลโก้ของบริษัท AP ตรงท้ายเครื่องบิน และจากจุดที่ยืนอยู่ก็สูงและมืดเกินกว่าจะพิสูจน์อัตลักษณ์ได้ แต่ด้วยสัญชาตญาณที่ติดตัวมายังไงเธอก็ว่าใช่ นี่ต้องเป็นเฮลิคอปเตอร์ที่ตั้งใจออกมาตามหาแน่นอน."เอาไว้ก่อนเรื่องช่วยเหลือผู้คน เสียใจด้วยนะคะน้า แต่ก็ต้องขอบคุณด้วยเหมือนกันนี่ถ้าไม่ใช่ลูกผัวน้าหนูคงไม่ได้เจอกับเครื่องบิน"."ปั๊ก! , ฟู่..!!!"จากอุปกรณ์จุดไฟในมือกลายเป็นแท่งไฟส่องสว่าง มันถูกกระทุ้งด้วยหัวเข่าและเปล่งแสงสว่างโพลงออกมาทำให้ทั้งสองฟากของซอกเขากลายเป็นสีแดง."รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง" ถ้าจะต้องมีซาวด์ดนตรีประกอบเพลง "เล่นของสูง" ของวงบิ๊กแอสถือว่าเหมาะมาก เพราะเจนิสรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นเสี่ยงแค่ไหน แท่งความร้อนเรืองแสงที่ถืออยู่จะกลายเป็นตัวล่อชั้นดีให้บรรดาผู้ติดเชื้อพุ่งเป้ามาที่เธอ แต่ก็นะ! จะให้ทำไงได้ล่ะในเมื่อหัวใจเรียกร้อง.เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณคิดหาเหตุผลให้กับความรัก เมื่อนั้นก็แปลว่

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 117 : หลง

    "ไป! ,ไป! ,ไป!, เดินหน้าเร่งฝีเท้าหน่อยทุกคน! ใกล้จะค่ำแล้วอย่าแตกแถวดูแลกันและกันด้วย!"เสียงหัวหน้าหน่วยหันมากำชับ."อีกราว 500 เมตรก็จะถึงประตูหน้าวิลเลจแล้ว ในนั้นทุกคนจะปลอดภัยสบายใจได้"แกผินหน้ากลับมามองตรงพลางกระชับปืนคู่ใจแนบวงแขน แบกเป้ประทับบ่าเดินจ้ำอ้าวรวดเร็วปานจรวด.ที่ด้านหลังมีสมาชิกกลุ่มเพิ่มจำนวนขึ้นกว่า 20 ชีวิต มีทั้งเด็กและผู้หญิงแล้วก็คนแก่ ทุกคนต่างอยู่ในสภาพเหนื่อยล้าอิดโรย โดยมีสมาชิกหน่วยลาดตระเวนกระจายตัวล้อมรอบพวกเขาไว้อีกชั้นหนึ่ง พวกเขาต่างปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขันแล้วก็โชคดีมากที่ไม่มีใครเสียชีวิตจากการปะทะกันเมื่อตอนบ่ายเลย.แต่ถ้าเป็นช่วงเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำแบบนี้ก็ไม่แน่ ไม่มีใครอยากเสี่ยงกับกลุ่มผู้ติดเชื้อเวอร์ชั่นกลางคืนหรอก หัวหน้าหน่วยก็เลยพยายามย้ำนักย้ำหนาว่าให้ทุกคนเร่งฝีเท้าต้องไปให้ถึงวิลเลจก่อนตะวันตกดินให้ได้ ภาษากายดูจริงจังน่าเกรงขาม แต่ใครเล่าจะรู้ว่าในใจลึก ๆ นั้นหัวหน้าเป็นห่วงเจนิสมากขนาดไหน."โถ่.. เจนิสเอ๊ย! อุตส่าห์บอกแล้วว่าให้รักษาแนวด้านหลังเอาไว้ ทำไมถึงทำอะไรโดยพลการนะ""นี่เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าตัวเองเก่งพอจะอาสาไปช่วยเหล

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 116 : วีรสตรี

    ทิ้งกระเป๋าเป้ปลดสัมภาระที่คิดว่าจะเป็นภาระในภายภาคหน้าไว้ที่พื้น เจนิสทำตามอย่างว่าง่าย เธอไม่มีแม้แต่อารมณ์ขี้งอนหรืองี่เง่าใด ๆ ด้วยเพราะรู้สถานการณ์ดี สิ่งที่ติดตัวมาจึงมีแค่ปืนหน้าไม้กับซองใส่ลูกดอก ในทิศหกนาฬิกาด้านตรงกันข้าม ร่างบางเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยการคลานศอก เธอกดตัวให้ต่ำกระดืบ ๆ คืบคลานไปอยู่ในแนวด้านหลังสุดตามที่รุ่นพี่ออกคำสั่ง."เข้าใจแล้วค่ะ.. ไว้ใจหนูได้เลยหนูจะระวังหลังให้เอง ถ้าเจอผู้รอดชีวิตบอกให้ตามมาทางนี้ได้เลยนะคะ!"แม้แต่ซุ่มเสียงก็ดุดันจริงจังขึ้น ตอกย้ำว่าเธอไม่ได้มาเล่น ๆ.ด้วยความสัตย์จริงว่าการบู้นั้นไม่ใช่สไตล์ของเจนิสมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เธอเป็นนักรบสายซับพอร์ตไม่ใช่ตัวแทงค์ และถ้านับสถิติการฆ่าผู้ติดเชื้อแล้วล่ะก็ในแคลนก็คงจะเป็นเธอนี่แหละที่ตัวเลขอยู่ในลำดับต่ำสุด กลับกันแต่ถ้าหากเป็นการหนีเพื่อเอาตัวรอดแล้วล่ะก็ เจนิสก็จะพลิกสถิติกลับขึ้นมาเป็นผู้นำแห่งวงการได้เลย.จากคลานเริ่มค่อย ๆ ลุกขึ้นกระหยิ่มย่อง มือเรียวเกี่ยวตะขอขึ้นสายหน้าไม้เตรียมไว้ พลันกระโดดยิงหนึ่งดอกออกไปเมื่อเห็นเป้าหมายชัดเจน."ฟิ้ววว!"."ปั๊ก!"."หัว" เหมือนกันแต่เป็น "หัวเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status