DANGEROUS LOVE (A Game to Betray Her)

“ฟลายด์เอ๊ย! ฟลายด์! ลุกมานึ่งข้าวให้แม่หน่อยเร็ว แม่กับพ่อจะออกไปไร่ ไปดูคนงานสักหน่อย” สุพรรษาแม่ของ ฟลายด์ เป็นเจ้าของไร่อ้อยไร่มัน มีที่ดินเป็นร้อยไร่

ฟลายด์ สาวน้อยวัยยี่สิบต้น ๆ ดวงตากลมโตแต่ชอบใส่แว่นหนาเตอะทั้ง ๆ ที่สายตาก็ไม่ได้สั้นขนาดนั้น ชอบใส่เสื้อฟรีไซซ์ตัวใหญ่ ๆ ทั้งที่ตัวเองก็ตัวเล็ก ๆ ชอบทำหัวฟูทั้งวันก็เพราะความขี้เกียจหวีผม

“จ้า แม่ไปได้เลยจ้า เดี๋ยวลูกสาวคนสวยคนนี้จะจัดการ

“ให้มันจริงอย่างที่พูดเถอะ ไม่ใช่ว่าพอพ่อกับแม่ออกไปแล้ว กลับเข้าไปนอนต่ออีกนะ”

“ไม่มี้ ใครเขาทำกัน”

พอพ่อกับแม่ออกไปไร่แล้ว ฟลายด์เดินหัวเราะคิก ๆ ไปเคาะประตูห้องพี่ชายให้ลุกขึ้นมาทำกับข้าว นึ่งข้าว เตรียมอาหารไว้ให้พ่อกับแม่แทนตัวเอง เหมือนประจำทุกวัน

ปึง ๆ ๆ

“พี่! พี่เฟลนด์! ลุกขึ้นมานึ่งข้าว ทำกับข้าวไว้รอแม่ด้วย”

“แล้วทำไมมึงไม่ทำเอง ชอบกวนกูตั้งแต่เช้าเนี่ย” เฟลนด์ลุกขึ้นมาเปิดประตูใส่แค่กางเกงบอกเซอร์ตัวเดียว ด้วยความงัวเงีย แล้วปิดประตูใส่หน้าเธอ

“ถ้าพี่ไม่ไปทำกับข้าว ฟลายด์จะฟ้องแม่ว่าพี่แอบพาลูกสาวบ้านอื่นไปทำมิดีมิร้าย จนเขาจะแจ้งตำรวจจับเอา” ฟลายด์ไม่ละความพยายาม หาข้อต่อรองที่พี่ชายของเธอจะไม่มีวันปฏิเสธได้แน่นอน

เฟลนด์ที่เพิ่งปิดประตูกำลังจะเอนกายลงนอนบนเตียงอย่างเดิม ถึงกับสะดุ้งตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนอัตโนมัติ รีบวิ่งมาเปิดประตูด้วยความเร็วแสง

“หยุดเลยนะ จะพูดทำไม เออ จะให้ทำอะไร”

“แล้วแต่เลย อยากทำเมนูไหนก็ทำสิ” พูดจบฟลายกำลังจะเดินเชิดหน้ากลับห้อง แต่โดนฝ่ามือหนัก ๆ ป้าบเข้าที่หัว มีเหรอว่าเธอจะยอม

ร่างเล็ก ๆ พุ่งเข้าไปใส่แผ่นหลังกว้างของพี่ชาย แต่กลับโดนเขาล็อกคอ ฝ่ามือป้าบเข้าให้ที่หัวอีกสองป้าบไม่แรงนัก ทำเอาเธอหน้ามุ่ยไม่พอใจ

“โอ๊ย! ฟลายด์ฟ้องแม่แน่ ว่าพี่ชอบทำร้ายร่างกายน้อง”

“เชิญ!!” เฟลนด์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“เชอะ” ฟลายด์ลูบหัวตัวเองปรอย ๆ แล้วจัดทรงผมให้เรียบร้อย

“อีพี่บ้า คอยดูนะ ถ้าฉันสมองเสื่อมเพราะพี่ แล้วหาสามีไม่ได้ จะเกาะแข้งเกาะขาอยู่เป็นมารในชีวิตตลอดไป”

ไลน์ ไลน์

เสียงแจ้งเตือนเด้งรัว ๆ เมื่อฟลายด์เดินเข้ามาในห้องนอน ใครมันเป็นบ้าทักมาตั้งแต่เช้าตรู่ขนาดนี้ คิดได้ดังนั้น ฟลายด์คว้าโทรศัพท์มาเปิดอ่าน

ป้านิดหน่อย Tr คนสวย : ภาณิภัคอาทิตย์หน้ามาเที่ยวเชียงใหม่ไหม?

รูปภาพ

วงโปรดเลยนะ เห็นว่าอยากไปดูวงนี้ไม่ใช่เหรอ

เนี่ยแค่โทรจองโต๊ะวันนี้ มีโอกาสได้ใกล้ชิด ได้จับมือเลยนะ

ไปเปล่า? จะได้โทรจองโต๊ะไว้รอ

ส้ม มิน แนน ตุ๊กตา มดก็มานะครบแก๊งเลย

Flay : ไปดิ รออะไรอยู่

ว่าแต่…ไปแล้วจะนอนที่ไหน?

ป้าหน่อย Tr คนสวย : ก็ไปพักที่หอพักเดิมไง

Flay : คงจะไม่เจอเรื่องเหมือนตอนนั้นอีกนะ

: ยังจำเรื่องนั้นได้ขึ้นใจเลย โดนมองแรงมากกก มองงี้ตาแทบถลนออกมานอกเบ้า

ป้าหน่อย Tr คนสวย : คนเราถ้าดวงไม่สมพงศ์กัน ก็คงไม่ได้ มาเจอกันหรอกมั้ง คิดบวก

Flay : คิดบวกเชิงลบอะเหรอ

ป้าหน่อย Tr คนสวย : สติกเกอร์มองบน

ฟลายด์เหลือบตามองนาฬิกาบนหน้าจอมือถือ ดวงตาเบิกกว้าง รีบดีดตัวเองลุกจากที่นอน วิ่งออกไปช่วยพี่ชายทำอาหาร ใกล้ถึงเวลาที่พ่อกับแม่จะกลับมาจากไร่แล้ว คราวที่แล้วก็โดนสวดไปชุดใหญ่ สยองไม่หาย

อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์เธอจะต้องทำตัวเป็นลูกสาวที่ว่านอนสอนง่าย เป็นกุลสตรี แม่ศรีเรือน จะได้ขอไปเที่ยวได้ง่าย ๆ หน่อย

ฟลายด์เห็นพี่เฟลนด์ทำกับข้าวอย่างขะมักเขม้นก็รีบเข้าไปคอยหยิบจับ เป็นลูกมือให้พี่ชายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“เป็นอะไร? ผีเข้าหรือไงถึงได้ยิ้มเหมือนคนสติไม่ดี”

รอยยิ้มพิมพ์ใจที่กำลังสว่างไสวเมื่อครู่พลันหุบลงไปในทันที เหลือเพียงใบหน้ายับยู่ยี่มองพี่ชายตาขวาง

“น้องสาวอยากจะทำดีกับพี่ชาย อยากจะยิ้มอ่อนหวานให้เหมือนพี่น้องที่รักกันปานจะกลืนกินเนี่ย มันไม่ได้หรือยังไง”

“ให้ตายกูก็ไม่เชื่อน้องแบบมึง”

“พูดกับน้องกับนุ้งให้มันเพราะ ๆ เหมือนคุยกับสาว ๆ คนอื่นหน่อยสิ”

“ก็นี่มันน้องสาว ไม่ใช่สาว ๆ สวย ๆ ทำไมต้องแคร์”

“เกลียดมึง”

“เกลียดเหมือนกัน”

สุพรรษากลับมาจากไปดูคนงานในไร่มา ก็ได้ยินเสียงสองพี่น้องพูดคุยเหมือนจะรักกันดี แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่ได้ยินมีแต่จะชวนทะเลาะกันมากกว่า คุยกันดี ๆ ได้ไม่ถึงห้าวินาที หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันจนงอนกัน สุดท้ายพี่ชายก็ต้องมาง้ออยู่ดี

“สองพี่น้องนี่เป็นอะไรกัน คุยกันดี ๆ สักวันไม่ได้เลย กัดกันเหมือนไอ้ไมโลกับเมดี้ไปได้”

“แม่!!” สองพี่น้องตะโกนพร้อมกันเสียงดัง

“จ้า รู้แล้ว ว่าเป็นแม่ เรียกกันเบา ๆ ก็ได้”

ทั้งสองทำหน้ามุ่ย ยิงฟันให้กันทำท่าจะทะเลาะกันอีกแล้ว ก่อนฟลายด์จะเดินเข้าไปกอดแขนสุพรรษาอย่างออดอ้อน

“แม่! พี่แกล้งหนู ชอบตบหัวหนู ถ้าหนูสมองเสื่อมขึ้นมาใครเขาจะเอาไปทำเมีย ถ้าหาผัวไม่ได้หนูไม่ต้องเกาะแม่ไปตลอดชีวิตเหรอ”

“เฟลนด์จะไปแกล้งน้องทำไม เป็นพี่ก็หัดดูแลทะนุถนอมน้องบ้างสิ”

“คร้าบบบ เป็นพี่นี่จำเป็นต้องยอมน้องตลอดเลยเหรอคร้าบบ”

“ถ้าได้ก็ดี อะไรยอมได้ก็ยอม ๆ ไปเถอะ”

ทันทีที่ฟลายด์เห็นบิดา ก็รีบวิ่งไปช่วยถือของอย่างกระตือรือร้น ผู้ที่รักเธอมากกว่าใครที่ไหน และหวงเธอยิ่งกว่าไข่ในหิน ทว่าก็ไม่วายว่าทุกเรื่องเกี่ยวกับลูกต้องถามภรรยาผู้เป็นที่รัก

“พ่อจ๋าาา หนูขอไปเที่ยวเชียงใหม่สักอาทิตย์หน่อยนะคะ”

“เรื่องนั้นถามเมียพ่อเลยลูกสาว”

“คุณสุพรรษา!! สามีคุณถามว่าจะให้ลูกสาวของคุณคนนี้ไปเที่ยวต่างจังหวัดสักสัปดาห์ได้ไหม”

“ไม่ให้ไป!” เฟลนด์ตะโกนแทรกเข้ามาเสียงเข้ม

“ไม่ได้ถามพี่”

“ถ้าไม่มีเหตุผลที่ดีพอ ภรรยาของคุณวิสิทธิ์ก็ไม่ให้ไปค่ะ” 

“พ่อ! คุยกับแม่ให้หน่อยสิคะ”

“จะไปไหน ไปทำอะไร กับใคร กลับเมื่อไร” สุพรรษารีบพูดแทรกขึ้น ก่อนที่สามีเธอจะเอ่ยขึ้นมาด้วยเหตุผลร้อยแปดประการ เพื่อช่วยลูกสาวสุดที่รัก

“คุณสุพรรษาลูกสาวของคุณคนนี้อยากไปเปิดหูเปิดตา หาแรงบันดาลใจในการทำงานเผื่อดังเปรี้ยงปร้างเป็นพลุแตก คุณสุพรรษาอาจจะเป็นคุณนายเลยก็ได้นะ”

“แค่นี้ฉันก็เป็นคุณนายของบ้านนี้อยู่แล้วย่ะ”

“เผื่อเป็นคุณแม่คนดังแบบนี้ไง”

“บอกเหตุผลดี ๆ มาสักข้อ ยกเว้นเป็นคนดัง ไม่ชอบตอบคำถามนักข่าว แค่ป้าข้างบ้านก็ตอบคำถามแทบไม่หวาดไม่ไหวแล้ว”

“แม่อยากได้ลูกเขยไม่ใช่เหรอ เนี่ยหนูกำลังจะไปหาลูกเขยมาฝากแม่ไง หนูอยู่ที่นี่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีคนมาขายขนมจีบเลยสักคน”

“เดี๋ยวแม่หาให้ก็ได้ เดี๋ยวจะไปหาใครมาเป็นลูกเขยไม่รู้หัวนอนปลายเท้า”

“แม่มันสมัยไหนแล้ว จะมาหาผัวให้ลูก จะมาจับคลุมถุงชนไม่ได้นะ”

“ถ้าหาลูกเขยมาไม่ถูกใจแม่จะทำยังไง”

“งั้นถ้าหนูเจอแล้วจะให้แม่สแกนเลย”

“ก็ได้ แค่อาทิตย์เดียวนะห้ามเกิน”

“ขอบคุณคุณแม่คนสวย”