Prologue

"Crysaline!" napalingon ako sa likod ko.

Nakita ko iyong manager ko na humahangos na lumapit sa akin.

"Naiwan mo sa loob ng van." inabot niya sa akin iyong lumang iPad ko.

Kinuha ko iyon at nginitian siya.

"Salamat. Ingat kayo pauwi ha?" sabi ko sa kanya.

Sinuklian niya rin ako ng ngiti bago tumalikod at sumakay ulit sa van.

Pumasok na ako sa lobby ng condominium kung saan ako nakabili ng sarili kong unit. Agad na sumalubong sa akin ang nakangiting si Kuya Jose at pinagbuksan ako ng glass door.

"Magandang gabi po, Ms. Lopez." bati niya sa akin.

"Magandang gabi rin po, Kuya Jose." bati ko pabalik sa kanya.

Naglakad ako papunta sa elevator at pinindot iyong button. Habang naghihintay sa pagbukas ng elevator, inabala ko ang sarili ko sa pagre-reply sa Senior Editor ko.

"Crysaline?" narinig kong tawag sa pangalan ko kaya napaangat ako ng ulo.

Napalabi ako at kulang na lang ay manlaki ang mga mata ko nang makita si Charles. Nakasuot siya ng uniporme na pang-piloto at maayos ang pagkaka-gel ng buhok niya.

"H-hi!" medyo utal kong bati kaya parang gusto kong kaltukan ang sarili ko.

Sakto naman na bumukas iyong elevator kaya pumasok na ako. Nakasunod naman siya sa likod ko. Naiilang ako na malapit lang siya pero nananaig iyong kuryosidad sa akin kung bakit nandito siya.

Hindi ako nakatiis sa pagiging chismosa ko at nagtanong ako sa kanya.

"Dito ka rin nakatira o may dinadalaw ka?" tanong ko sa kanya habang nakatingala sa kanya.

Ngumiti naman siya sa akin at napakamot sa batok niya na para bang nahihiya siya.

"Oo. Kakalipat ko lang last month. Ikaw ba? Dito ka rin ba nakatira o may dadalawin ka?" tanong niya pabalik sa akin na tila nag-aalangan pa.

"Dito ako nakatira sa may 18th floor." sagot ko sa kanya.

Tsaka ko lang natandaan na hindi pala ako nakapindot sa elevator kaya nataranta ako.

"Woah. 18th floor din ako." sabi niya kaya napalingon ako sa kanya. Bakas ang pagkamangha at gulat sa mga mata niya.

Coincidence na naman. Hanggang ngayon?

"Hanggang ngayon madami pa rin tayong pagkaka-pareho." sabi niya ng nakangiti sa akin.

"Pero hindi ako manloloko." bigla kong nasabi kaya napakagat ako sa ibabang labi ko at nag-iwas ng tingin.

Napaka-taklesa talaga ng bibig na 'to. Hindi marunong pumreno. Nakakainis. Mabuti na lang at bumukas na iyong elevator kaya nagmamadali akong lumabas.

"Crysaline, sandali."

Naramdaman ko iyong kamay niya sa pala-pulsuhan ko kaya napalingon ako sa kanya.

"Bakit? May kailangan ka?" patay-malisya kong tanong sa kanya kahit gustong-gusto ko na maglakad papunta sa unit ko. Malayo sa kanya.

"Ano kasi-" naputol ang sasabihin niya ng may humawak sa kabilang pala-pulsuhan ko.

"Nandito ka na pala. Ang tagal mo naman dumating! Kanina pa ako naghihintay sa labas ng unit mo. Hindi ko na naman kasi nadala iyong spare key ko. Naiwan ko sa loob ng unit mo noong nakaraan." biglang sabi ni Nathan kaya pinandilatan ko siya ng mata.

"Kasalanan ko pa ngayon na shunga ka? Bakit ka na naman ba nandito?" tanong ko sa kanya pero nagkibit-balikat lang siya.

Naramdaman ko naman na unti-unting lumuluwag ang hawak sa akin ni Charles kaya napatingin ako ulit sa kanya.

Tipid siyang ngumiti sa akin na hindi man lang umabot sa mga mata niya.

"Sige, busy ka ata. Sa susunod na lang kita kakausapin kapag may oras ka na." sabi niya.

"Ah ano-"

"Walang oras palagi ang babaeng 'to, pare. Masyado siyang busy. Mukhang ikaw din naman kaya baka hindi na kayo mag-kausap ulit. Una na kami ha?" bigla akong hinatak ni Nathan paalis doon hanggang makarating kami sa tapat ng unit ko.

"Napakabastos mo talaga, Nathan. Kita mong kausap ko pa iyong tao eh." sita ko sa kanya habang nakatingala.

Nakakapagod naman oh. Kanina pa ko nakatingala sa kanila ni Charles. Parang mga gunggong. Hirap na hirap na yung leeg ko mag-adjust.

"Hindi ba sinabi ko sa'yo na sa akin ka na lang maging marupok? Sasaluhin naman kita eh. Handa akong saluhin ka. Seryoso ako sa'yo kaya sana seryosohin mo rin yung mga sinasabi at nararamdaman ko para sa'yo."