Kabanata 1

Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View

Napahugot ako nang malalim na hininga, at kaagad na inayos ang suot kong sunglasses. Hila-hila ko ang aking maleta, habang naglalakad. May iilan ngang napapatingin sa aking gawi, dahil ang suot ko ay medyo revealing na dress. Mini dress kasi, at siyempre nakasuot pa ako ng stiletto na kulay pula, saka itim na leather jacket.

Kararating ko lang sa NAIA, dahil galing ako sa New Zealand. Nagbakasyon ako nang ilang buwan doon, dahil sa kagustuhan kong huminga sa toxic environment ng Pilipinas. Puro kasi problema ang dumadating sa buhay ko kapag nandito ako, kaya minabuti kong magpunta sa ibang bansa.

Paglabas ko ng airport, kaagad kong napansin ang itim na mamahaling sasakyan namin. Saktong lumabas din ang driver, at mabilis akong nilapitan para kunin sa akin ang maleta.

“Thank you,” pasasalamat ko, at mabilis na nagtungo sa passenger seat.

Siyempre ay pinagbuksan niya muna ako ng pinto, saka inalalayang makasakay. Nang masiguro niyang komportable na ako sa loob, isinara niya ang pinto, at mabilis na inilagay ang gamit ko sa likod ng sasakyan.

Tinanggal ko naman ang suot kong sunglass, at inayos ang magulo kong buhok. Pinadasahan ko lang naman ang aking buhok gamit ang aking daliri, bago napagpasyahang ikabit ang seatbelt.

Pagbukas ng driver seat, naramdaman kong sumakay kaagad siya sa sasakyan. Ako naman ay tahimik lamang, at pilit iniisip kung ano ang magandang gawin pagkauwi.

“Si Daddy po?” tanong ko sa driver.

“Nasa bahay niyo po,” magalang na sagot niya. Kaya hindi ba ako nagsalita pa.

Pagdating namin sa bahay, nagtaka ako kung bakit parang nasa labas ang iilang mga katulong namin. Lahat sila ay parang may takot sa kanilang mukha. Kaya naman nangunot ang aking noo.

“What’s happening?” nalilito, ngunit kinakabahan kong tanong sa aking driver.

Hindi naman siya nagsalita, pero halata sa kaniyang awra na maging siya ay kinakabahan din sa nangyayari.

Kaya nang makababa ako sa sasakyan, mabilis akong lumapit sa isang katulong na ngayon ay halata ang nerbyos sa kaniyang mukha. Gusto ko siyang tanungin, pero ang tanging nakakuha lang ng atensyon ko ay ang mga nakahilerang sasakyan na nasa harapan din ng bahay namin.

Most of them are sports car. Hindi naman ako tanga para hindi malaman ‘yon, dahil galing ako sa isang mayaman, at kilalang pamilya. Exposed ako sa mga mamahaling sasakyan, gamit, o kung ano pa. Kaya unang tingin ko pa lang, alam ko na kaagad kung anong klaseng brand ng sasakyan ‘yon.

“Who are they? Hindi pamilyar sa akin ang mga plate number,” bulalas ko bigla.

Napasinghap naman ang iilang katulong namin, at ramdam ko ang paglingon nila sa aking gawi, ngunit hindi ko man lang pinansin. Nanatili lang kasing nakatuon ang aking mga mata sa harapan, at nahihiwagaan kung bakit may mga sasakyan dito.

Posible kasing may bisita si Daddy, pero bakit nasa labas lahat ng katulong? Pati ang ilang hardinero namin, nagtataka rin sa nangyayari.

“Bakit kayo na dito sa labas?” seryosong tanong ko sa kanila, habang nakatuon pa rin ang aking mga mata sa nakahilerang mga sasakyan.

“Ma’am, mas mabuti po yatang kausapin niyo po si sir.”

Para naman akong nabuhusan nang malamig na tubig. Bakit naman si Daddy ang kauusapin ko? Konektado ba sa kaniya ang bagay na ‘to?

“What do you mean?” nanantiyang tanong ko sa katulong, at kaagad na lumingon sa kaniyang gawi. “Nasa loob sila?”

“Yes po, ma’am,” singit naman nang isa. “Kaya lumabas po kami, dahil ‘yon po ang gusto ni sir.”

Hindi ko na nasundan ang kanilang pagkukuwento, dahil dagli akong pumasok sa aming bahay. Kinakabahan ako kung bakit basta na lang pinalabas ang mga katulong namin.

Never naming ginawa ‘yon kapag may mga bisita kami, dahil hindi naman kailangan kahit gaano pa ka-importante ang pag-uusapan. Kaya medyo nagtataka ako, at may nabubuo sa isipan ko na sana ay hindi talaga mangyari.

Pagdating ko sa living room, natigilan ako nang magtama ang mga mata namin ni Daddy. Nakita ko rin ang gulat sa kaniyang mga mata, at hindi inaasahan ang pagdating ko nang maaga.

“Dad,” tanong ko sa kaniya, at hindi pinansin ang mga matang nakatingin sa akin. “Bakit nasa labas ang mga katulong?”

“Kath, kailan ka pa nakarating? Ang aga mo naman yata,” bungad niya sa akin, at hindi pinansin ang tanong ko sa kaniya. Kaya mas lalo akong nainis, dahil halatang may itinatago si Daddy.

Tumayo pa siya, at mabilis akong dinaluhan, pero nanatili lang akong nakatitig sa kaniya. Kitang-kita ko ang paglilikot ng kaniyang mga mata, at halatang binabalot ng kaba ang kaniyang mukha.

Matapos niyang halikan ang aking noo, naramdaman ko ang kirot sa aking puso. Halata kasing may itinatago siya, pero hindi niya magawang sabihin sa akin.

“Your daughter has finally arrived,” wika nang isang bisita.

Bumalik naman sa aking isipan na may mga bisita pala. Kaya naman kaagad akong napalingon sa gawi ng mga lalaki na ngayon ay nakangisi sa akin.

Hindi ko alam kung bakit sinasabi ng isip ko na hindi maganda ang mangyayari, pero sinubukan ko pa ring pakalmahin ang aking sarili. Kahit na alam ko naman sa sarili ko na hindi ko kayang maging kalmado lalo na kung intimidating ang taong nasa harapan ko, pilit ko pa ring pinakakalma ang sarili ko.

“What do you mean?”

Tumayo naman siya nang magbato ako ng tanong sa kaniya. Kaya naman napatingala na lang ako, at bahagyang nagulat nang mapansin ko kung gaano siya katangkad na lalaki.

Hula ko ay nasa 6’1” ang kaniyang tangkad. Kaya nga nagmumukha akong maliit ngayon. Mas lalo tuloy dumilim ang paligid, pero hindi ko ‘yon binigyan ng pansin.

“We’re here to get your father’s payment,” wika nito na nagpakunot naman ng aking noo.

Sa pagkatatanda ko ay wala namang utang si daddy. Kaya bakit niya kukunin ang bayad na sinasabi niya? Hindi naman kasi ugali ni daddy na umutang sa kung sino, dahil may pera naman kami. Kaya paano?

“What? Wala akong natatandaang utang niya,” naguguluhan kong sagot pero napailing lang siya sa akin.

Unti-unti siyang lumingon sa ama ko na ngayon na nasa tabi ko, at hindi magawang magsalita. “Why don’t you ask your father? May utang siya sa boss ko, millions.”