FAZER LOGIN“พี่ไนท์เกี่ยวอะไรด้วยคะ” เธอช้อนตามองเดย์อย่างไม่เข้าใจ ที่อยู่ๆ เขาก็ลากบุคคลที่สามเข้ามา ทั้งๆ ที่ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะเขา เพราะเขาทั้งนั้น!“ระหว่างเรา มันมีอะไรไม่เกี่ยวกับพี่ไนท์เลย”“แน่ใจเหรอ? หลังๆ มานี้พี่ว่าไอสนิทกับไอ้ไนท์เกินไปนะ” เดย์เลิกคิ้วถาม“แล้วที่เราต้องมาสนิทกันไม่ใช่เพราะพี่เดย์เหรอ? เมื่อคืนพี่เดย์ก็เป็นคนทิ้งไอไว้กับพี่ไนท์เอง ตอนเช้าที่ไอต้องแบกหน้าไปขอพี่ไนท์ไปส่งก็เพราะพี่เดย์เมาจนตื่นไม่ไหว อ้อ! ไม่ใช่แค่เมื่อเช้าสิ ก่อนหน้านี้อีกด้วย ที่เราต้องเจอกันหลายๆ ครั้งก็เพราะพี่เดย์ทั้งนั้น” ไอญดาสวนกลับทันควันเมื่อเดย์พูดเหมือนเธอกับไนท์มีซัมติงกันและเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเลิกกับเขา ทั้งที่มันไม่ใช่เลย!“…” เดย์หลุบสายตามองพื้น มือเสยผมขณะครุ่นคิดก่อนจะถามตัวเองในใจ'เพราะเขางั้นเหรอที่ทำให้ทั้งสองใกล้ชิดกัน?'“อย่าโทษใครเลยค่ะ เราก็แค่ไปด้วยกันไม่ได้ เรามันต่างกันเกินไป กลับไปใช้ชีวิตที่พี่เดย์ต้องการเถอะนะคะ”“ไอไม่เคยเป็นแบบนี้เลย” เดย์ส่ายหัวมองคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อปกติเธอว่านอนสอนง่าย บอกอะไรก็เชื่อ ไม่เคยแข็งข้อกับเขาสักครั้ง แต่ทำไมอยู่ๆ ถึงเ
@All night Pubเธอไม่รู้หรอกนะว่าการมาดื่มจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นไหม แต่เห็นใครๆ ก็ชอบมาดื่มตอนเศร้า เสียใจหรืออกหัก เลยอยากลองบ้าง ประจวบเหมาะกับเพื่อนชวนมาหลายครั้งแล้วและเธอก็ปฏิเสธมาตลอด ครั้งนี้เลยไม่อยากปฏิเสธอีก จึงตกลงกันว่าจะมาลองผับเปิดใหม่ที่คนเขาล่ำลือกันว่าเพลงดี มิกเซอร์ฟรี ดีเจหล่อ! ตามคำแนะนำของขาเที่ยวอย่างเอิงเอยทว่าจะยังไม่ทันได้เข้าไปสัมผัสแสงสีเสียงข้างใน ร่างสูงคุ้นตาที่เธอหลบหน้า ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบแชทเขามาทั้งวันก็เดินเข้ามาขวางเอาไว้เสียก่อน“พี่เดย์”“ไปคุยกันก่อนได้ไหม” จากปกติที่มักจะเจอเดย์พร้อมกับรอยยิ้มเสมอ ทว่าวันนี้ใบหน้าที่เคยสดใสกลับตึงเครียดและเขาไม่แม้แต่จะเอ่ยทักทายเพื่อนของแฟนสาวเมื่อเห็นแววตาขอร้องอ้อนวอนของเดย์ ไอญดาจึงหันไปบอกเพื่อนๆ ให้เข้าไปข้างในก่อน เอิงเอยกับคิมเดินเข้าไปด้วยสีหน้างุนงงกับสถานการณ์ตึงๆ ระหว่างไอญากับเดย์ ด้านนานิที่เดินรั้งท้ายได้ส่งยิ้มเจื่อนๆ เชิงขอโทษขอโพยให้เพื่อนสนิท ไอญดาจึงเข้าใจทันทีว่าที่เดย์โผล่มาที่นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ“ทำไมไอไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบแชทพี่เลย รู้ไหมพี่เป็นห่วงแค่ไหน” ทันทีที่พาไอญดาแยกออกมาท
หลังเลิกเรียนไอญดาขอให้นานิไปส่งที่คอนโด ทั้งที่ปกติเดย์จะมารับเธอไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันหรือแวะมาทานด้วยกันที่โรงอาหารคณะมนุษย์ก่อนที่เขาจะเข้าเรียนในช่วงบ่าย ทว่าวันนี้เธอชิ่งกลับก่อนเพราะยังโกรธแฟนหนุ่มเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอยังไม่อยากคุย ไม่อยากเจอเขาตอนนี้ทันทีที่ถึงห้องก็ปล่อยกายแสนเหนื่อยล้าบนเตียงนุ่ม เธอเหนื่อยจนไม่มีแรงอาบน้ำหรือแม้แต่เปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนี้แค่อยากนอนแล้วไม่ต้องคิดอะไรเลย พอหัวถึงหมอนก็เข้าสู่นิทราไปอย่างง่ายดาย เนื่องจากนอนน้อยและมีเรื่องให้คิดทั้งวันเหนื่อยทั้งกายและใจจนหลับยาวหลายชั่วโมงจนกระทั่งเสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ดังมือเล็กกดปิดนาฬิกาปลุกแล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทานข้าวเย็นกับผู้เป็นแม่ที่ได้นัดมายกันไว้เมื่อช่วงกลางวัน“ทำไมมาคนเดียวล่ะ ไม่เอาแฟนมาอวดแม่ด้วยเหรอ” ภวิกาทักทายด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมถามถึงแฟหนุ่มของลูกสาวสุดที่รักที่เจ้าตัวเคยส่งรูปมาอวดเธอบ่อยๆเธอไม่ได้เป็นคุณแม่หัวโบราณ เข้าใจว่าวัยของลูกสาวกำลังเป็นวัยอยากรู้อยากลอง โดยเฉพาะเรื่องความรัก แล้วเนื่องจากเธอพูดคุยกับลูกอย่างเปิดเผยอยู่ตลอด ไอญดาจึงค่อนข้างเปิดอกเปิดใจบอกเล่าเร
ไอญดาพลู่ลมหายใจขณะทรุดตัวนั่งข้างนานิเมื่อเห็นว่าอาจารย์ประจำคลาสยังไม่มา แถมยังพอมีเวลาหาอะไรรองท้องเสียหน่อยก่อนเข้าเรียน “ไอกินอะไรมารึยัง”“ยังเลย แต่พกขนมปังกับนมมาด้วย” ว่าพร้อมชูถุงผ้าเล็กใบเล็กที่บรรจุด้วยขนมปังหนึ่งห่อและนมหนึ่งกระป่องที่ไนท์ให้เธอเอาทานเป็นข้าวเช้า“เอาซื้อแซนวิสด้วยไหม เราซื้อมาหลายอันเลย”“เอาๆ แซนวิสร้านนี้อร่อย ขอบใจนะ” ไอญดารับแซนวิสน่าตาน่ากินจากนานิไปแกะทานอย่างรีบๆ เรียนตั้งสามชั่วโมงต้องหาอะไรรองท้องเสียหน่อย“คุณนายเช้าเสมอมาถึงกันนานรึยัง” เสียงทักสดใสจากคิม ผู้ชายร่างบางผิวขาวเนียน ท่าทางอ้อนแอ้นที่เดินถือกาแฟแก้วใหญ่เข้ามากับเพื่อนสนิทอย่าง เอิงเอย คิมและเอิงเอยเป็นเพื่อนใหม่ของไอญดากับนานิ ทั้งสี่เริ่มสนิทกันตอนทำรายงานกลุ่มที่ผ่านมา พอได้จับกลุ่มทำรายงานด้วยกัน ได้แชทปรึกษาเรื่องงาน ได้คุยเล่นกันตอนไปหาข้อมมูลด้วยกันเลยทำให้ทั้งสี่สนิทกันมากขึ้น กลายเป็นกลุ่มเพื่อนที่เริ่มแฮ้งเอ้าท์ด้วยกัน ไปทานข้าว ไปเดินเที่ยวเล่นตลาดนัดด้วยกัน“เราพึ่งมาถึง ส่วนนานิมาได้ซักพักแล้ว”“เช้าตลอดทั้งที่คอนโดอยู่ไกลกว่าเพื่อน”“ออกก่อนรถจะได้ไม่ติด มีเวลาแวะซื
เช้าวันต่อมา….ไอญดาตื่นนอนด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า เธอนอนไม่เพียงพอ ทั้งนอนดึกและยังโดนคนเมารบกวนกลางดึกอีกด้วย เธอไม่รู้ว่าเมื่อคืนเดย์กลับห้องกี่โมง แต่คิดว่าน่าจะล่วงเลยวันใหม่มาแล้วหลายชั่วโมงเพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะข่มตาหลับตาได้ก็เกือบตีหนึ่งแล้วดวงตากลมโตที่บวมหน่อยๆ เนื่องจากผ่านการร้องไห้มาก้มลงมองร่างสูงใหญ่ที่มีเพียงอันเดอร์แวร์ติดตัวกำลังนอนคว่ำกรนเสียงดังอยู่ข้างๆ ก่อนกวาดตามองรอบๆ เห็นเสื้อผ้าที่เดย์ใส่เมื่อคืนถูกทอดทิ้งเรี่ยราด ข้าวของหนังสือชั้นวางของปลายเตียงนอนตกกระจาดกระจายบนพื้นที่มาของเสียงโครมครามเมื่อคืน เธอถอนหายใจดังพรืดพลางโคลงหัวเบาๆ ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวไปเรียนโดยไม่คิดจะปลุกเดย์ให้เสียเวลา เธอรู้สภาพนี้ปลุกยังไงก็ไม่ตื่นก๊อกๆ แกร๊ก!“ไอ”“พี่ไนท์…ไปส่งไอที่มอหน่อยได้ไหมคะ”“เข้ามาก่อนสิ” ไอญดาเดินตามแรงจูงของเจ้าของห้องไปง่ายๆ เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาช่วยเธอ ไนท์กลายเป็นเหมือนปุ่มฉุกเฉินของเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วตอนนี้เขาก็เป็นคนแรกที่เธอนึกถึง หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเธอจึงรีบมาเคาะประตูห้องเขาเพื่อขอให้ไปส่งเรียน“เรากินข้าวเ
บนรถ….“ให้พี่ไปส่งที่ไหน คอนโดเราหรือคอนโดมัน?” เขารู้ว่าหลังๆ ไอญดามาอยู่กับเดย์ที่ห้องทุกคืน แต่คืนนี้เดย์ทำตัวไม่น่ารักใส่เธอ เลยไม่แน่ใจว่าหญิงสาวยังอยากกลับไปรอเดย์ที่ห้องหรืออยากกลับห้องตัวเอง“คอนโดพี่เดย์ค่ะ หนังสือเรียนกับชีทงานไออยู่ที่นั่น” ไม่ได้อยากกลับไปที่ห้องเดย์ตอนนี้เลย แต่หนังสือเรียนและชีทงานที่ต้องใช้พรุ่งนี้อยู่ที่ห้องเดย์หมดรวมไปถึงคีย์การ์ดคอนโดเธอด้วย จะไปเอาของแล้วให้ไนท์ขับไปส่งที่คอนโดตัวเอง เธอก็เกรงใจเกินกว่าจะเอ่ยปากขอไนท์“เรามีคีย์การ์ดห้องมันใช่ไหม”“มีค่ะ”“พี่ขอแวะหาอะไรกินที่ร้านสะดวกซื้อก่อนแป๊บหนึ่งได้ไหม แค่จะซื้อกลับห้อง” เขาไม่ได้หิวหรอกแค่อยากยืดเวลาที่จะได้อยู่กลับเธอก็เท่านั้น ทั้งที่รู้ว่าควรรีบกลับคอนโดเพราะเธอต้องรีบเข้านอน แต่โอกาสอยู่ตรงหน้าเข้าก็ไม่อยากปล่อยมันหลุดมือไป แค่แป๊บเดียวก็ยังดี“เอาสิคะ ไอก็รู้สึกหิวเหมือนกัน”ไนท์เลี้ยวรถเข้าปั๊มน้ำมันแล้วเข้าจอดหน้าร้านสะดวกซื้อเปิดให้บริการตลอด 24 ชั่วโมง ก่อนทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเลือกซื้อของกินในร้านสะดวกซื้อ“จะกินมาม่า?” ไนท์เดินเข้ามายืนข้างคนตัวเลือกที่กำลังเลือกบะหมี่กึ่งสำเร็จอย







