LOGINIsang one night stand ang nakapagbago sa buhay ni Ella Jane Vertudazo at hindi niya alam kung bakit siya pumayag sa isang deal na inalok ni Rafael Sanrojo sa kaniya. Isang deal na nag-udyok sa kaniyang ligawan ang binata kahit alam naman niyang hindi siya mananalo. Pero paano kung nahulog siya sa binata at hindi siya nito saluhin? Paano kung hahanap-hanapin niya ang lalaki? Paano kung hindi pala nito kayang suklian ang pagmamahal niya? Paano kapag nalaman niya ang lahat tungkol sa binata? Ngayon ang tanong, “Anong gagawin niya upang mapaibig ang isang Rafael Sanrojo?”
View MoreI have always known that I was hated. I have always known that I was unloved. Unwanted.
But this— This was something else entirely. I stood there, hands clenched at my side as my father, mother, and sister looked at me like I was trash. Like I was nothing. Like they weren't talking about my life like it meant nothing. “You should be grateful to us." My father's voice said, bringing me out of my thoughts. Grateful? I couldn't help but scoff as my eyes met his. “Why? Why do you hate me so much?" I whispered, my chest squeezing in pain. “Oh please, stop with the drama, take a look at yourself, would you love you if you were you?" My sister Rosella asked and my mother chuckled like it was funny. “You're sending me to die and you're laughing about it?" I asked, my chest boiling in anger. "We're giving you redemption from your pathetic life, you've done nothing but disgrace us as a family. We're only doing what's best for our family.” My mother finally said, looking at me with disdain. She didn't need to say it directly but I knew I wasn't part of that family. “What about me? What's best for me?" I asked and my father took a threatening step towards me. “You ungrateful child, you should be happy we kept you alive, what gives you the right to think you can question us?!" My father boomed in anger and that made something in me snap. “I am your daughter! I am your daughter, and you've done nothing but hate me for twenty two years, what have I ever done to you?!" I yelled in anger and I didn't see it coming when his hand landed on my face with a hard slap. “How dare you?! How dare you raise your voice at me?!” My eyes burned, my mouth wobbled but I refused to let the tears fall. I wasn't going to give them that satisfaction. “Have you looked at yourself in the mirror? Do you know how disgusting and ugly you look?” He sneered and all I did was stand there and take his insult. "And you had to fucking come through my bloodline, do you know how embarrassing that is?! And as if that wasn't enough humiliation, you don't have a fucking wolf!” My heart squeezed. My eyes burned harder but I'd rather die than let the tears fall. "Father, father,” my sister said in her overly sweet voice she used in fooling everyone. "Don't let her upset you, she's not worth it," she said as she held his hand and he sighed looking at her like the moon and stars revolved around her. A look he'd never give me. Ever. “If only you were like your sister. Rosella is making us proud. She's not only beautiful, she's strong and talented, unlike you.” My father said as he turned from Rosella, the look of pride he earlier had for her vanishing to disgust immediately his eyes landed on me. "You will be sent to the King's palace with the other omegas and there's nothing you're going to do about it.” “You know what Emilia, you should be happy. You get to die in the King's bed. That's if he doesn't kill you on the spot because there's no way the Alpha king would want to touch a pathetic loser like you.” “You all are going to regret this." I said as I clenched my hands tightly, drawing blood. “What are you going to do? Crawl from the grave and haunt us?” Rosella asked and they all burst out laughing. To think that this was my family. They never really loved me. My father said I was a disgrace to his family. I didn't have a wolf and I wasn't as pretty as Rosella. So as punishment, he made me an omega. Imagine the daughter of an alpha being demoted to an omega. I became invisible. Treated like trash in my own pack. Called all manner of names. ‘Fat.’ ‘Ugly pig.’ ‘Pathetic loser.’ At some point I began to believe them. “I won't die." I suddenly said out of nowhere and they stopped laughing and all turned to me. “I will survive." I said with determination but my sister snickered. “Oh please, haven't you heard? No woman leaves his bed alive.” And yet they were offering me to him. "But I will survive.” I said again, determination wrapping around my chest like a chain. "You're delulu,” my sister said with a shake of her head. “You all will regret what you've done to me. I'll make you pay. I promise." "Stop with the drama and go pack whatever garbage you have, you're leaving tonight with the others.” My mother said, like it was the most natural thing to say. Rosella smirked as she looked me dead in the eye. “You'll die Emilia, you'll die."6 years later“That’s mine! Give it back to me!”Agad na napalingon si Ella Jane nang marinig ang boses ng kaniyang anak na parang may kaaway na naman. May hawak na isang color pencil ang kaniyang anak at nagdadabog. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o magagalit sa inaakto ng kaniyang anak.“Anong that’s mine? May name ko oh, tingnan mo. May name ko!” nanggigigil din na sabi ng lalaking kaharap ng kaniyang anak.Pinili na lang niyang pagmasdan ang anak niya. Mukhang namana ng kaniyang anak ang pagiging maldita niya. Mabilis na lumipas ang mga taon pero parang buwan lang ang dumaan. Parang kailan lang nang pumayag siya sa deal ni Rafael at naging ganito na ang buhay niya.Napaigtad siya nang may biglang humawak sa kaniyang kamay. Nang lumingon siya ay nakangiting Rafael ang kaniyang nakita na nakatingin din sa kanilang anak na mukhang hindi magtatagal ay iiyak na.“Akin nga kasi ‘yan, give it back to me, Jorge!” sigaw na naman ng anak niya na siya namang paglapit sa guro ng anak n
“You may now kiss the bride.”Hindi mapigilan ni Ella Jane ang ngumiti nang marinig ang mga katagang iyon. Ang pagngiti na lang ang kaya niyang gawin ngayon. Nasa ngiti na niya ang mga salitang nais niyang sambitin sa mga oras na ito.Sa wakas ay dumating na ang hinihintay niyang araw na isa na siyang ganap na bahagi ng buhay ni Rafael. Natupad na rin ang isang hiling niya. Hindi man niya maisalarawang mabuti kung gaano siya kasaya ngayon pero alam niya sa sarili niya na ito na ang simula ng bagong kabanata ng buhay niya na kasama ang lalaking pinakamamahal niya.Mas lalong hindi niya maisalarawan kung gaano kalakas ang tibok ng puso niya nang magtagpo ang mga labi nila ng asawa. Ang alam lang niya, hindi niya narinig nang maayos ang sigaw ng mga tao na nakasaksi sa pag-iisang dibdib nila ni Rafael. Wala siyang ibang narinig kun’di ang malakas na tibok ng kaniyang puso at ang pagsigaw ng luha niya na gusto na naman ulit na tumulo.Nang maghiwalay ang kanilang mga labi ay inilapit ni R
1 year later“Ito naman si Kapitan,” nakangiting wika ni Ella Jane habang hawak ang invitation card na inaabot niya sa Baranggay Captain nila. “Siyempre hindi ka po namin makakalimutan.”Lumapit sa kaniya si Rafael at inakbayan siya. Nakangiti ito nang sulyapan niya at kinindatan pa ang Kapitan nila.“Ano, Kap? Bilib ka na ba?” Nagpaguwapo pa ito sa harap ng Kapitan at sinuklay ang buhok na para bang may pinabibiliban.Palihim niya itong kinurot sa tagiliran pero hindi man lang siya nito pinansin.“Sabi sa’yo, Kap eh. Bakit ayaw mo kasing maniwala na kaya kong bingwitin ‘tong pinakamagandang guro sa baranggay natin.” Lumayo ito sa kaniya at pinaharap siya rito. “Kita mo na? Pakakasalan pa ‘ko.”“Hay nako, Kap—” aangal pa sana siya pero parang walang narinig ang dalawa.“At alam mo ba, Kap? In love na in love si Ella Jane sa’kin. Hindi ‘to pumapayag kapag hindi nakikita ang kaguwapohan ko.”Napailing na lang siya at lumayo sa dalawang lalaki na parang mga ewan.Mabilis na lumipas ang i
“Can’t you forgive me?”Lihim na napangiti si Ella Jane sa tanong ni Rafael. Hindi na niya mabilang kung pang-ilang tanong na ni Rafael iyon. Lima? Anim? Pito? O baka lang-sampu na. Hindi siya sigurado. Nakanguso pa itong nakatingin sa kaniya habang hawak ang kamay niya na hinahalikan nito. Seryoso talaga itong hinihingi ang kapatawaran niya kahit wala naman talaga itong nagawang kasalanan sa kaniya. Gusto niya tuloy na tuksuhin pa ito at umaktong hindi niya talaga mapapatawad.Naiinis siya sa sarili niya. Nagsayang lang tuloy siya ng luha sa walang kuwentang dahilan. Tama pala ang Mama niya, sana nagtanong muna siya kay Rafael bago mag-emote. Edi sana, hindi mugto ang mga mata niya tulad ngayon.“Hindi,” sagot niya kay Rafael at iniwas ang mga mata. Baka mabasa ni Rafael na nag-iinarte lang siya kahit nag-iinarte lang naman talaga. Hindi naman niya kayang magalit kay Rafael lalo na kapag nagpapa-cute ito.“Bakit? Are you still mad?”Umismid siya at seneryoso ang pag-akting niya. San






Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
reviews