Destiny

Para kay Erica Gregorio ay hindi totoo na sadyang nakatadhana na ang magiging kapalaran ng isang tao. Aniya, ikaw ang humuhubog sa sarili mong kapalaran. Ang magsusulat ng iyong kinabukasan, at ang gagawa ng sarili mong desisyon sa buhay. Tulad na nga lang niya, kung hindi siya noon umalis sa kanilang probinsya, ay nakatitiyak siya na imposibleng marating niya ang kanyang narating ngayon. Dahil isa na siya ngayon sa ginagalang at may mataas na katungkulan sa kumpanyang kanyang pinaglilingkuran. Iyon nga lang, kinakailangan munang isakripisyo niya ang kanyang pag-ibig upang makamit ang tagumpay, na hindi niya pinagsisihan dahil nagtagumpay siya sa kanyang minimithing ambisyon.

Nagmistulang parang nagyeyelong tubig na bigla nalang nagliyab ang pagbulusok ng asenso ni Erica. Ngayon ay siya na ang humalili sa nagretirong assistant manager ng matatag na kumpanya ng pamilya Concepcion.

Utak, Katalinuhan at bagong kaalaman. Ang mga ito ang ginamit niya upang marating ang ngayon ay kanyang kinaroroonan.

Abot-abot nga yata ang suwerte niya. Bukod sa mataas na posisyong hawak niya ay ibinigay pa ng mag-asawang Concepcion ang lubos nitong tiwala sa kanya. Sa loob lamang ng ilang taon niyang paninilbihan sa naturang kumpanya.

Ngayon ay para lang siyang anak ni Teresa Concepcion dahil sa pagtrato niya dito, na dating 'Madam' wala na ngayon ang dating kapormalan sa tuwing sila'y magkaharap. Sa palayaw na sila nagtatawagan. Magkaganoon pa man, nasa isip pa rin naman ni Erica ang paggalang sa mag-asawang Concepcion dahil hindi niya inaalis na ito ang may ari at big boss ng kumpanyang kanyang pinaglilingkuran.

Nang araw na iyon ay muling magkasama sina Erica at Madam Concepcion.

"Talaga bang Forty ka na?" Minsan pang naitanong ni Erica. Hindi pa rin kasi ito makapaniwalang naglalagi lamang ang kanyang Madam sa kuwarenta.

"At bakit mo na naman naitanong?" Balik tanong ni Teresa sa kanya.

"Hindi nga kasi ako makapaniwala, e.. iyang hitsura mong 'yan, forty ka na?" Ulit na tanong niya pa.

"O, matanong ko na nga uli. Ilang taon na bang talaga ang tingin mo sa akin?" Tanong ni Teresa

"Para ka lang kaedad ko, twenty," ngiting ngiti na tugon ni Erica.

"Hayaan mo, sisisantihin ko na ang manager dito at nang mapalitan mo," hirit nito sabay nagtawanan.

"Talaga bang hindi pa halata sa mukha ko ang edad ko?" Paniniyak-tanong sa kanya ni Teresa.

"Depende," at saka kunwaring nag-iisip. Halatang ibinibitin lang ni Erica ang gustong sabihin.

"Depending ano?" Taas ang magkabilang kilay na tanong ni Teresa.

"Depende kung iti-treat mo uli ako mamaya sa paborito nating restaurant," agarang tugon niya.

Nakangiting itinaas ni Madam Concepcion ang magkabilang kilay, "Baka gusto mong ako naman ang i-treat mo?"

"Madali akong kausap," mabilis na tugon ni Erica

"Ganon..." Iyon na lamang ang nasabi ni Teresa dahil si Erica nga ang nag treat sa kinain nila.

"Name your order, sagot ko," waring pagmamayabang ni Erica kay Teresa.

"Lakas parang noong isang araw lang ang suweldo ah," tawa na sambit ni Teresa.

"Kaya samantalahin mo, bago ko maipadala sa amin sa probinsya ang sinuweldo ko noong nakaraan," tugon ni Erica habang palingon lingon sa paligid.

May karamihan ang inorder nila. Gawa na din siguro ng buhol-buhol na trapiko kanina habang papunta nga sila sa kanilang paboritong restaurant na ngayon ay kanilang kinaroroonan.

"Ano na nga pala kamo sasabihin mo sa akin?" Naitanong ng dalaga sa kanyang kaharap habang nagsasalo sila sa pagkain.

"Tungkol sa anak kong dalaga na malapit sa edad mo, na mas piniling manirahan sa ibang bansa at doon mag-aral, ano mang araw ay baka bumalik na siya ng Pilipinas," mahabang paliwanag ni Teresa.

"O, may problema ba?" Tanong niya.

"Meron, maliit lamang," tugon ni Teresa.

"Bakit naman naging problema?" Tanong ni Erica. Bumuntong hininga muna si Teresa bago nagsalita.

"Suwail ang anak kong 'yon, palibhasa solong anak namin ni Eduardo kaya hayun, at sunod lahat sa layaw. Ang maibigan, kailangan sundin," anito habang nakakunot ang noo kay Erica.

"O, ano ang problema? Kayang kaya ng pamilyang Concepcion maibigay ang lahat ng kanyang magustuhan, ah!" Malakas na paliwanag ni Erica na parang lahat ay kayang ibigay ng pamilyang Concepcion.

"Kung financial, kung materyal… siguro nga. Kaso, ang gusto non, lagi akong kasama sa lahat ng lakad n'ya," agarang tugon nito kay Erica.

"Problema ba 'yon?" Naitanong nalang ni Erica.

"At bakit hindi, for your information, disco ang hanap non. Kundi man, out of town na walang uwian ng ilang araw, pupwede pa ba naman ako sa ganong lakaran?" Mariing tanong nito sabay lugay ng buhok.

"Sa katayuan mo ngayon na abala sa kumpanya n'yo impossible nga," napapaisip na tugon ni Erica.

"At iyon ang sinasabi ko sa iyong problema," nakangiting saad ni Teresa.

Saglit na nag-isip si Madam Concepcion, "Pero ayokong isipin na may problema nga," dugtong niya pa.

Kumunot ang noo ni Erica.

Pero sinundan ni Madam Concepcion ang sinasabi, "Ang gusto lang naman kasi ng anak ko ay 'yung may makakasama siya sa mga magiging lakad n'ya eh."

"So…?" Nakakunot ang kilay na parang nagtatanong si Erica.

"Kung sakali.. ikaw ang makakasama niya," nakangiting paliwanag ni Teresa.

"Ako?" Naituro niya ang sarili. "Why me?" Tanong pa niya sa kaharap niyang si Teresa.

"Hindi kayo nagkakalayo ng edad sa katunayan ilan taon lang ang tanda mo sa kanya. Tiyak, magkakasundo kayo," pangungumbinsi ni Teresa.

"I don't think so, laking states 'yun, no? May pagka liberal. E ako, promdi ako na ngayon pa lang nakikigulo sa magulong takbo ng kapaligiran dito sa lungsod. Kami pa ba naman ang magiging magkasundo non?" Tanong ni Erica habang may pairap sa hangin dahil sa naalala niyang tagpo sa unang tapak niya sa lungsod.

Nagkunwaring nagtatampo si Madam Concepcion.

"Para yatang ayaw mong maging manager someday," pakunyaring saad nito.

Napatawa ang dalaga, "At bakit naman kami hindi magkakasundo ng anak mo, no?" Biglang tanong niya.

Sabay silang napatawa. Para talagang bukas na bukas ang loob nila sa isa't isa.

"Pero teka, wala ba siyang sinabing exact date kung kailan siya darating?" Pagtatanong ni Erica.

"Hindi mo na itanong, mahilig sa sorpresa ang anak kong si Elena. Bigla na lang akong sosorpresahin non," paliwanag ni Teresa habang ngumunguya.

"Ang ganda siguro ng anak mong 'yon no?" Naitanong ni Erica.

"Kung nagagandahan ka sa akin, maganda talaga siya. Like mother, like daughter, eh," kapagkuwan ay sumeryoso ang mukha nito.

"Tungkol naman sayo.. talaga bang wala ka ng balak mag-asawa?" Biglang tanong nito sa kausap.

"Hindi ko pa rin inaalis sa isip ko ang bagay na 'yan, pero ayokong maghanap," lahad ni Erica.

"Bakit naman?" Kunot noong tanong ni Teresa.

"Kung talagang may nakatadhana na sakin na lalaki, ihahatid iyon ng tadhana," tugon ni Erica sa tanong ni Teresa.

"E, ano ba naman tipo mo sa isang lalaki?" Muling tanong ni Teresa.

"Simple.. lalaki!" Mariin niyang sagot.

Nagtataka man ay nagtanong pa rin ang kanyang Madam, "Anong ibig mong sabihin?" Buntong hininga napatingin si Erica sa kanyang Madam.

Kamusta na kaya siya? Naitanong niya sa sarili na parang nagbalik tanaw sa kanyang nakaraan.

"Hindi ba may nakuwento ka sa akin na may boyfriend ka bago ka umalis sa inyo? Biglang tanong ni Teresa ng hindi nakakuha ng sagot kay Erica.

"Si Jacob.. oo," ani Erica.

"At natatandaan kong sabi mo, na buhat nang huli kayong magkita ay hindi na kayo nagkita pa?" Paniniyak na tanong ni Teresa.

"Saka na siguro.. noong una ay sumulat ako sa kanya, kaso hindi naman niya sinasagot. Naisip kong baka masama pa rin ang loob niya kaya hindi ko na muna sinulatan."

"Paano kung matulad 'yon sa unang pag-ibig ko?" Nag-aalalang tanong ni Teresa.

"P-Posible," mahinang usal ni Erica.

Pansin ko sa titig ni Madam na nalulungkot siya sa nangyari kay Sir Eduardo. Ilang taon na ang lumipas ng magka hiwalay sila at nabalitaan na lang namin na namatay ito gawa ng aksidente. Gusto ko man alamin ang lahat pero mas mainam ng manahimik.

Kung sakali ganito rin kaya ang nararamdaman ni Jacob noong ako ang nag-iwan sa kanya dahil sa pangarap ko.

"Ganyan nga, don't feel guilty. As long as ang dahilan naman talaga ng paglayo mo sa kanya ay ang ambisyon mo, naiintindihan ka noon," ani Teresa dahil sa biglang pananahimik ni Erica.

Ngumiti na lamang ako sa sinasabi ni Teresa dahil wala na ang atensyon ko sakanya.