KAHIT masama ang pakiramdam ay pinilit ni Zia ang sariling bumangon sa kama. Sa harap ni Louie ay hinubad niya ang suot na wedding ring saka kinuha ang ilan pang alahas na itinabi ng staff sa drawer.
Muli niyang hinarap si Louie saka ibinigay ang mga alahas. âLahat ng meron ako kahit itong suot ko ay galing sa pera mo kaya paglabas ko rito sa ospital ay isasauli ko saâyo lahat.ââMakikipaghiwalay ka na naman saâkin?â ani Louie saka inangat ang kamay para haplusin ang pisngi nito.Ngunit kaagad nang umiwas si Zia. âThis time ay makikipaghiwalay na ako saâyo ng tuluyan. Kahit anong gawin mong panunuyo ay hindi na âko magpapauto pa. Pero sisiguraduhin kong hindi mo mababawi lahat, ang shares ng kompanya na nasa pangalan ko, maging ang kaso ni Kuya. Hindi mo na ako matatakot pa na ika-cancel mo iyon.âBago pa muling makapagsalita si Louie ay bumukas ang pinto. At nasa labas si Bea na naka-wheelchair.Maluha-luha na na nakatingin sa dalawa. âIKAAGAD na nagtungo si Louie sa ospital para makita si Zia na kagigising lang ng mga sandaling iyon.Habang nasa tabi ng kama si Lindsay, nagbabantay. Nang mabalitaan niya ang nangyari sa kaibigan ay kaagad siyang napasugod sa ospital. Pagkakita sa kalagayan ni Zia ay agad siyang naiyak.Kung alam lang ni Lindsay na ito ang mangyayari sa kaibigan ay hindi na sana niya ito pinauwi pa ng araw na iyon. Ang laki ng pagsisisi niya ng biglang bumukas ang pinto at humahangos na pumasok si Louie.Kaagad itong nilapitan ni Lindsay ay kinuwelyuhan. âWala kang ideya kung anong hirap ang dinanas ni Zia kagabi! Nagdidileryo siya at makailang ulit tinatawag ang pangalan mo kahit ikaw naman ang naging dahilan kung bakit ganito ang sinapit niya ngayon! Anong klase kang tao?!â Niyugyog niya nang ubod lakas si Louie kaya nalaglag ang suot na hearing-aid.Pero walang pakialam si Lindsay at umiyak lang nang umiyak kahit walang naririnig.Dahil sa ingay ay nag
SA KONDISYON ni Zia ay kailangan niya ng may mag-aalaga sa kanya. Naigagalaw man ang buong katawan kahit puno ng galos ay mahina pa ang kanyang buong brasoât kamay.Kaya naroon si Louie, handang alagaan at bantayan ang asawa. Ngunit ayaw ni Zia, ang makita nga lang ito ay masakit na para sa kanya.âMay binili akong soup para saâyo, kumain kaââTinabig ni Zia ang kamay nito nang akma siyang papakainin. Natapon sa sahig ang soup at hindi man lang siya naapektuhan. Balewala niya itong tinalikuran.Napabuga ng hangin si Louie saka inilapag sa side-table ang walang laman na mangkok. âAno bang gusto mo, Zia?â aniya, tuluyang sumusuko sa pagmamatigas nito.Hindi sumagot si Zia na tila walang narinig. Hanggang sa may dumating na staff. Nakita ang natapon na pagkain kaya nilinis muna nito ang sahig at pagkatapos ay agad ring nagpaalam.Nang sila na lang ulit ang naroon sa kwarto ay nagsalita si Zia, âAyoko na rito, gusto kong mailipat sa
GUMALAW si Zia, nagtatangkang kumawala sa yakap ni Louie na kahit ayaw nito ay kusa rin siyang pinakawalan.âPwede ba tayong mag-usap?ââUmalis ka na, Louie, gusto kong magpahinga.âBumangon si Louie at bahagyang napangiwi habang sapo-sapo ang tiyan na tinamaan ng suntok ni Joshua.âAlam kong gusto mo na âkong mawala sa buhay mo pero ako, hindi. Hindi ko kayang mawala ka. PleaseâĶ one last chance pa, Zia. Pinapangako âko saâyong babawi ako sa lahat ng mga nagawa kong mali.âKung pwede lang sana ay tinakpan na ni Zia ang sariling tenga para hindi na marinig ang pinagsasasabing kasinungalingan ni Louie. Nagsasawa na siya sa paulit-ulit nitong istilo.Walang katapusang pasakit.âLast chance, Louie? At anong susunod, nasa kabaong na âko, ganoân ba?â Kahit madilim ay nilingon at tiningna niya si Louie. âAno ba âko sa tingin mo? Gamot na sa tuwing tinutupak kay iinumin mo lang para kumalma?âSa madilim na paligid ay na
IBINABA ni Louie ang kamay saka napatungo. Ngayon lang niya nakitang ganito katakot sa kanya si Zia.âHindiâĶ gusto lang kitang tulungang magpalit ng damit dahil nagpapagaling pa ang kamay mo.âMapagduda ang tingin ni Zia pero kalaunan ay hinayaan ito na bihisan siya. Sa bawat dampi ng kamay nito sa kanyang balat ay napapakislot siya sa kaba.Habang napapalunok naman ng laway si Louie. Kinakalma ang sariling emosyon at pagnanasa kay Zia habang hubad ito sa kanyang harapan.Isang buwan na siyang walangâĶMariin siyang napapikit at inalis sa isip ang makamundong pagnanasa para sa asawa.Takot na sa kanya si Zia kaya hindi na dapat siya umasa. Nang lumingon ito at mabasa ang emosyon sa kanyang mga mata ay bigla itong lumayo.âHindi mo na ako maloloko pa, Louie. Nababasa ko sa mga mata mong gusto mo ulit akongââ Napasinghap at hindi na pinagpatuloy ang sasabihin. âLumayo ka na lang dahil hanggang ngayon ay nandidiri pa rin ako sa kahayupÃĄng ginawa mo saâkin. Hindi ko âyun kakalimutan lalo n
NAPAKO sa kinatatayuan sina Samuel at Joshua matapos makita si Zia sa stage.Ilang segundo pa ang dumaan at kaagad ring natauhan si Samuel at nilapitan ito. âAnong ginagawa mo rito?â aniya saka nilingon ang assistant. âJoshua, anong ginagawa mo riyan? Kunin mo si Zia.âPero hindi gumalaw si Joshua habang nakatitig kay Zia na nakangiti sa kanya.âMr. Samuel,â tawag pansin ni Zia saka kinuha ang violin mula sa maestro. âPwede po bang hayaan niyo muna ako sa pagkakataong âto? Kasi bakaâĶ ito na ang huling tutugtog ako.âNagkatitigan ang dalawa at ilang sandali pa ay napabuntong-hininga si Samuel. Walang salitang tinapik-tapik nang marahan ang balikat ni Zia. âGoodluck, Iâm so proud of you,â ani Samuel saka ito iniwan sa stage.Naiiyak na napangiti si Zia saka muling humarap sa audience na naghihiyawan dahil hindi inaakalang makikita siya sa entablado matapos ideklarang hindi na kabilang sa magtatanghal.Huminga nang malalim si Zia saka ipinuwesto sa leeg ang violin. Hawak niya sa kanang k
PAGMULAT ng mata ay kaagad nilingon ni Louie ang puwesto ng asawa sa kama, ngunit unan at kumot na lamang ang naroon, wala si Zia.Kinusot-kusot niya ang mga mata at saglit pang tumitig sa kisame ng suite. Mayamaya pa ay nagpasiya na siyang bumangon at nagtungo sa banyo sa pag-aakalang naroon si Zia pero wala.Nagtaka si Louie hanggang sa mapuna na wala na ang gamit sa side-table maging ang luggage ni Zia.Ibig sabihin ay iniwan siya nito ng mag-isa!Mariing naikuyom ni Louie ang dalawang kamay habang nakatanaw sa labas ng floor-to-ceiling window. Papasikat pa lang ang araw at kay gandang pagmasdan ng tanawin sa labas ngunit hindi niya makuhang matuwa o ma-appreciate ang magandang view.Hanggang sa tinawagan niya si Zia, âNasaan ka ngayon?ââNasa airport na âko pabalik ng Manila.ââBakit hindi mo âko ginising? Ano âyung nangyari kagabi, wala lang?"âAt ano namang nangyari kagabi, Louie? âDi ba wala naman?â saad ni Zia saka tinapos ang tawag.At makalipas ang mahigit dalawang oras ay n
NAGING mabigat ang atmosphere sa loob ng apartment. Parehong mataas ang emosyon ng dalawa ngunit mas higit na naapekto si Louie sa binitawang salita ni Zia kaysa sa pinadapo nitong sampal sa kanya.Napaatras siya at napasandal sa pader. Habang inaayos naman ni Zia ang butones sa suot na damit.âHindi ka na talaga magbabago pa kahit anong gawin mo, LouieâĶ Ang mas mabuti paây umalis ka naât napapabayaan mo na ang trabaho mo bilang CEO.â Sabay turo ni Zia sa pinto.Nanliit ang mga mata ni Louie sa tinuran nito.âPagtuunan mo na lang ng pansin ang kompanya. May importante kayong proyekto, âdi ba? Kung hindi ako nagkakamali ay dalawang taon niyo ng pinaplano âyun. Hindi hamak na mas higit âyung importante kaysa sa relasyon nating tapos na,â dagdag pa ni Zia.Huminga nang malalim si Louie saka dinukot sa bulsa ang pakete para manigarilyo. Nabalutan kaagad ng usok ng sigarilyo ang paligid. âWhat do you mean?â ani Louie. âYouâre still my wife, never magtatapos ang relasyon nating dalawa at hi
NAPATINGIN si Zia sa likod ni Louie na nakaharap pa rin sa labas ng bintana kaya hindi niya makita kung anong klaseng ekspresyon ang mababanaag sa mukha nito.âAnong klaseng kondisyon, Louie? âWag mo sabihing pahihirapan mo pa ako bago tayo tuluyang maghiwalay?âNanatiling nakatalikod si Louie ng magsalita, âSimple lang naman ang kondisyon ko, ZiaâĶ na hindi mo gagamitin laban saâkin ang pagiging shareholder mo, pwede ba âyun?âNapailing si Zia, akala niya ay mahirap na kondisyon ang ipapagawa nito, hindi pala.Binuksan ni Louie ang bintana at pumasok ang simoy ng hangin sa loob. âIlilipat ko sa pangalan mo ang dalawang villa at apartment na nasa akin. As long as hindi ka magpapakasal sa iba at bibigyan pa ng eighty million alimony every year.âHindi hahayaan ni Louie na mapunta ito sa iba ng ganoon kadali. Ituturing pa rin asawa si Zia kahit na nagkahiwalay na silang dalawa.âHindi mo na kailangang magbigay saâkin ng kahit ano, Louie. Mas ikalulugod kong tuluyang mawalan ng koneksyon
HINDI mapaniwalaan ni Archie ang narinig habang umiiling-iling. "H-Hindi... Niloloko mo lang ako para maapektuhan ako!"Napakunot-noo si Chantal. "Ba't ko naman 'yun gagawin?""Dahil galit ka sa'kin."Muntik ng matawa si Chantal, mabuti na lang at tinakpan niya ang sariling bibig. "Nagkakamali ka, Archie. Kung gusto man kitang saktan... Edi sana, hindi na 'ko bumalik rito. Mas mainam para sa'kin ang gano'n."Natauhan naman si Archie at napaatras. Hindi mabitiwan ang tingin kay Chantal, kinukumbinsi ang sariling baka nagsisinungaling ito.Pero hindi dahil tunay ang kanyang nakikita.Hanggang sa mapansin niya ang pagbukas ng banyo. Hindi na siya nagdalawang-isip pa at mabilis na tumakbo palabas ng kwarto.Napabuntong-hininga si Chantal saka nilingon ang asawa."Tapos na kayong mag-usap?"Tumango si Chantal. "Narinig mo ba lahat?"Umiwas ng tingin si Felip saka naglakad palapit sa kama upang kunin ang damit. "Magagalit ka ba kung sabihin kong, oo?""Hindi," ani Chantal. "Alam mo naman an
NAPANGANGA sina Shiela at Asher habang kinilig naman si Amber na tinakpan pa ang bibig. Ngunit si Chris ang naging matindi ang reaksyon."Ano?! Pa'nong-- Bakit?!" nagugulahan niyang tanong. Dahil para sa kanya, mananatiling bata si Chantal. Hindi pa siya handang mag-settle down ito. Lalo na ngayon na limang taon itong nawala at bumalik na kasal na sa iba?!Napangiti naman si Chantal sa naging reaksyon ng Ama. Kaya nilapitan niya ito at nilingkis ang braso, tila naglalambing. "Sorry po. 'Pa."Napabuntong-hininga naman si Chris. "Hindi, pasensiya na rin. Nabigla lang ako sa sinabi mo." Pagkatapos ay binalingan si Felip. "Maaari ba kitang makausap?"Tumango naman ito saka sumunod patungo sa study room."Kinakabahan ako," ani Chantal habang nakatanaw sa dalawa."Don't worry. Kakausapin lang siya ng Papa mo," komento naman ni Shiela. "Gusto mo bang samahan muna ako sa kusina? Gusto kong lutuin ang paborito mo. Si Felip-- Ang asawa mo, anong gusto niyang pagkain para maihanda ko rin."Sinab
LIMANG TAON ang lumipas...Marami ang nangyari sa loob ng mga panahon na iyon. Naging presidente ng kompanya si Archie. Napagtagumpayan niyang i-expand ang negosyo sa iba't ibang bansa sa loob lang ng dalawang taon ng ganoon kabilis!At pormal na rin itong na-engaged kay Heather at ikakasal na ngayong taon, pina-finalized na lang ang magarbong kasal.Nakapagtapos na ng elementarya si Amber habang si Asher naman ay kasalukuyang nag-aaral sa kolehiyo. Ilang birthdays, okasiyon at holidays ang nagdaan pero...Wala pa rin silang naging balita kay Chantal.Dinamdam ng husto ni Shiela ang pag-alis ng anak. Si Chris naman ay nagalit nang malaman na nilihim ng dalawa ang relasyon.Nagalit rin siya sa sarili dahil pakiramdam niya, isa siya sa dahilan kaya nagkalabuan ang dalawa hanggang sa napagpasiyahan na nga ni Chantal na lumayo.Kung alam niya lang, hindi na sana niya ipinares si Archie kay Heather.Pero habang tumatagal, unti-unti na nilang tinanggap na hindi na ito babalik pa kahit anong
SA ISANG IGLAP ay tumulo ang luha sa mga mata ni Chantal. Halo-halo ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon pero mas nanaig ang galit at pagkabigo.Pakiramdam niya ay pinagtaksilan siya ni Archie. Oo, siya itong nakipaghiwalay pero ni minsan ay hindi niya kinalantari si Edward o ibang lalake. Ginamit niya man ang binata pero hindi siya humantong sa kahit na anong physical touch.Si Archie mismo ang paulit-ulit na nagsasabing walang namamagitan na relasyon kay Heather pero ano itong nakikita niya ngayon?Sa huli, sa halip na sugurin ang dalawa ay umalis na lamang siya at bumalik sa restaurant. "Excuse po, sa'n dito ang restroom niyo?""A-Ayos lang kayo, Ma'am?" tanong ng waitress sabay turo sa direksyon ng restroom. "Doon banda, Ma'am."Tumango lang si Chantal bilang pasasalamat saka nagmamadaling magtungo roon. Hindi siya pwedeng bumalik sa table na ganoon ang kanyang itsura, paniguradong tatanungin siya ng pamilya kung bakit siya umiiyak.Pumasok siya sa isa sa mga cubicle saka i
BAGO pa man makakilos si Chantal ay binuksan na agad ni Archie ang pinto ng kotse at hinila siya palabas. "S-Sandali, nasasaktan ako!" exaggerated niyang sabi kahit hindi naman ganoon kahigpit ang pagkakahawak nito."Lumabas ka riyan, kanina pa kita tinatawagan pero hindi ka sumasagot!" inis na sabi ni Archie.Nang walang ano-ano ay hinawakan ni Edward ang braso nito. "Pare, nasasaktan mo na ang kapatid mo.""Hindi ko siya kapatid!" sumabog na ng tuluyan si Archie saka tinabig ang kamay nitong nakahawak.Hindi naman nagustuhan ni Edward ang inasal nito kaya lumabas siya sa kotse upang harapin ang binata.Naalarma naman si Chantal, kinakabahan na baka magkagulo ang mga ito kaya lumabas na rin siya sa sasakyan at humarang sa pagitan ng dalawa. "Please, 'wag kayong mag-aaway." Saka hinarap si Archie. "Nanuod lang kami ng movie kaya sorry kung hindi ko napansin ang tawag mo."Para naman walang narinig si Archie at nakipagsukatan pa ng masamang tingin kay Edward. "Sugod," paghahamon pa niy
SA HALIP na sagutin ang tanong ay ngumisi lang si Archie at pagkatapos ay isinubsob ang mukha sa balikat ng dalaga.Hindi naman iyon nagustuhan ni Chantal dahil amoy na amoy niya ang alak sa katawan nito. "Ano ba, ang baho mo!" Saka ito tinulak-tulak.Ngunit hindi natinag si Archie at niyakap lang ito nang mahigpit. "Miss na miss na kita.""Lasing ka na!" reklamo ni Chantal saka pilit kumakawala. Nang matagumpay na maialis ang braso nitong nakapulupot sa kanyang bewang ay agad siyang umalis sa kama. "Umalis ka na bago pa may makapansin." Sabay turo sa pinto.Kumurap-kurap si Archie at sa isang iglap ay bigla na lang sumigaw, "Ba't ganyan ka sa'kin?!"Napasinghap at nataranta si Chantal sa ginawa nito. Natatakot siyang baka marinig ito ng kasama nila sa bahay. Kaya dali-dali siyang lumabas ng kwarto matapos kunin ang phone. Tumakbo siya hanggang sa makababa ng hagdan.Kapag lasing si Archie, kailangan niya lang hindi magpakita para hindi siya kulitin. Dahil kapag hindi siya lumayo ay p
SIMULA ng bumalik si Chantal sa Baguio ay lagi na niyang dinadahilan na busy siya sa tuwing pinapauwi kapag may okasyon. Kung hindi naman ay sinasadya niya talagang wala si Archie, nalalaman niya iyon kapag tinatawagan niya si Asher o hindi kaya si Amber.Sa loob ng limang buwan ay hindi siya umuuwi hanggang sa dumating ang Christmas holiday.Hapon ng araw na iyon ng dumating siya sa bahay. Mahigpit na yakap sa bewang ang sinalubong ng kapatid."Mabuti naman at nandito ka na, Ate! Kanina pa kita hinihintay," excited na sabi ni Amber.Hinaplos naman ni Chantal ang buhok nito. "Sina Mama at Papa?""Si Papa, wala pa pero si Mama ay nasa kitchen, nagluluto."May lumapit naman na katulong at nag-alok na ito na lamang ang mag-aakyat ng bagahe sa kwarto.Hinayaan naman ni Chantal at sumunod kasama ang kapatid. "Si Asher, nasa'n?""Nasa room... Si kuya Archie naman ay hindi pa umuuwi like Papa," tugon ni Amber.Medyo natigilan saglit si Chantal ng banggitin nito ang pangalan ni Archie. Hindi
NAPALUNOK si Chantal habang nakatitig sa Ina. Kulang na nga lang ay mabuwal siya sa labis na kabang nararamdaman."... 'Ma," sambit niya pa rito.Bumuntong-hininga si Shiela saka in-off ang ilaw. "Dis-oras na ng gabi pero nag-iingay kayong dalawa ni Archie. 'Wag niyong hintayin na si Chris ang magising." Pagkatapos ay tumalikod na siya upang lumabas."S-Sandali lang, 'Ma," pigil ni Chantal. "Hindi ba kayo magtatanong?"Lumupaypay ang balikat ni Shiela saka nagsalita ng hindi ito nililingon. "Hindi na kailangan ng tanong, halata naman." Saka sinara ang pinto.Akmang magsasalita at pipigilan pa ito Chantal pero sa huli ay pinili na lamang manahimik. Nanghihina siyang bumalik sa kama at naupo.Ilang minuto siyang natahimik, lumuluha habang iniisip kung anong sunod na gagawin ngayon natuklasan na ang lihim nilang relasyon ni Archie?Ang pag-iyak niyang iyon ay nakatulugan niya hanggang sa magising na halos hindi niya maibuka ang mga mata. Namamaga sa labis na pag-iyak.Nanunuyot din ang l
NANATILING tahimik ng ilang segundo sa kwarto kaya binuksan na ni Shiela ang pinto at tumambad sa kanya ang anak na nakatayo sa malapit. "Si Chantal?" tanong niya nang hindi ito makita, saka pumasok sa loob.Nilibot niya ang paningin sa buong kwarto at nilingon si Archie. "Ba't 'di ka sumasagot, nasaan ang kapatid mo?"Napalingon naman si Archie sa pinto ng banyo nang bumukas ito at lumabas si Chantal na nakatungo.Kumunot-noo naman si Shiela saka nagpalipat-lipat ang tingin sa dalawa. "Ano bang nangyayari sa inyo at ba't kayo nagsisigawan?""Wala lang po 'yun--""Nainis ako," putol ni Archie sa sasabihin ni Chantal. "Kasi naman, ilang beses ko ng sinasabi na kung hindi naman niya gusto ay 'wag siyang basta-bastang um-oo sa mga request niyo."Napasinghap si Shiela sabay baling ng tingin kay Chantal. "Totoo ba? Napilitan ka lang na um-oo na makipag-date kay Edward?""Kilala niyo naman si Chantal, 'Ma. Mahihiya 'yang humindi sa inyo," si Archie ang sumagot.Naikuyom naman ni Chantal ang