EP.3
ธาวินช้อนอุ้มเธอขึ้นแนบอก แล้วพาไปที่เตียงด้วยความเร็ว ฝ่ามือใหญ่เล้าโลมสัมผัสเนื้อผิวขาวเนียนละเอียด ใบหน้าหล่อโน้มกระซิบข้างใบหูชวนให้คนฟังสยิวซ่าน อลินดาตาฉ่ำปรือร่างกายเหมือนคนหมดแรงไปดื้อ ๆ เมื่อถูกเขาโอ้โลมไม่หยุดพัก
ร่างกำยำปล่อยแรงปรารถนาดำมืดอีกครั้ง เขาถกเสื้อสายเดี่ยวเธอขึ้นเหนืออก ปากหยักครอบเม็ดทับทิมสีหวานในทันใด ลิ้นร้อนละเลงปัดป่ายเม็ดตุ่มไตพลันกระดกรัวชิมยอดอกอย่างเหือดกระหาย
มือสากเลื่อนลงต่ำกว่าสะดือมาหยุดอยู่ที่กลางกายสาว เขาจับเธอถอดรูดกางเกงขาสั้นพร้อมกับกางเกงชั้นในลงมาให้พ้นขา ได้เห็นเนื้ออวบอูมสีขาวเต็มสองตาชัด ๆ ทำเอาธาวินเผลอกลืนน้ำลายลงคอไปหลายอึก
ปลายนิ้วทั้งห้าลูบสัมผัสกลางกาย แล้วใช้นิ้วกดไปยังจุดอ่อนไหว สอดนิ้วร้ายเข้าไปทักทายความเปียกลื่นในโพรงเนื้อในฉ่ำน้ำ
“อื้อ ยะ อย่า”
"ทำไม”
“ฉันกลัวเราสองคนจะมองหน้ากันไม่ติด”
“ก็มองอยู่ เคย ๆ กันแล้ว จะกลัวอะไร”
“ฉันขอนะ อย่าดีกว่า” ดวงตาใสกระจ่างมองสบดวงตาล่ำลึกอย่างเว้าวอน ธาวินถอดถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เขายอมถอยให้ก่อน เก็บความปรารถนาดำมืดกลับลงไป แล้วโยนกางเกงขาสั้นให้เธอสวมใส่ อลินดารับมาไว้แล้วสวมใส่ด้วยความเร็วก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจ
“ฉันยอมให้แค่วันนี้” แต่ทว่ายังคงมีข้อต่อรอง ธาวินเกลี่ยเส้นผมสีทองทัดใบหู ขยับใบหน้าจูบกลีบปากสีชมพูเป็นการมัดจำ
“โกรธฉันไหม”
“ไม่”
“จริง ๆ นะ”
“อืม ฉันไปก่อน” ธาวินลุกลงจากเตียงด้วยใบหน้าเรียบเฉย ผิดกับก่อนหน้าที่เขาแสดงท่าทีหิวโหยต่ออลินดา เธออยากให้เขาหยุด เขาก็หยุด แต่จะให้นั่งอยู่ด้วยกันต่อในห้องเพียงสองต่อสอง ยังไงเสียเธอก็ไม่พ้นเขาอยู่ดี
“เดี๋ยว”
“อะไร”
“ขอกอดแกหน่อยสิ” อลินดาตั้งท่าจะลุกขึ้น แต่ทว่า...
“แต่มันจะไม่จบที่กอด” เสียงทุ้มตอบกลับมองดวงหน้าสวยขึ้นสีแดงจัด มุมปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่ให้เอาแต่มาขอกอด คราวนี้เขาไม่ยอมถอยให้แน่
เช้าวันต่อมา ธาวินขับรถมาส่งอลินดาที่หน้าตึกในตอนเช้า ส่วนเขาวันนี้ไม่มีเรียน แต่ตั้งใจจะมาส่งเธอเพราะอยากอยู่ใกล้ ๆ
“วันนี้ขึ้นไปนั่งเป็นเพื่อนฉันได้ไหม” ดวงตาหวานกระพริบตาอ้อน ทำเอาคนมองชักจะอดใจไม่ไหว เลยหอมแก้มนุ่มไปฟอดใหญ่ ถือเป็นการลงโทษที่มาทำตาหวานออดอ้อนใส่
“ไอ้บ้า เดี๋ยวคนเห็น”
“เพื่อนเธอไม่มาเรียนอีกแล้ว”
“อืม โอปอลบอกว่าป่วย”
“แล้วก็เชื่อ”
“จะให้ทำยังไงล่ะ เธอบอกแบบนี้นี่ แล้วตกลงแกจะขึ้นไปเรียนเป็นเพื่อนฉันไหม”
“อืม”
ตกลงสองคนนี้เขายังไงกันแน่
ต้องใครสักคนตกอยู่ในเฟรนโซนชัวร์
เขาเปิดตัวกันหรือยัง
ตัวติดกันตลอดเลยอ่ะแก
เพื่อนนี่โคตรหล่อเลยเนอะ ฉันชอบอ่ะ แต่ปากเสียเกิ๊น
มึงดูเบ้าหน้าเพื่อนเขาด้วยค่ะ เป็นถึงดาวมหาวิทยาลัย แกหมดสิทธิ์
ว๊าย เขาจับมือกัน แฟนกันแล้วแน่ ๆ
ตลอดทางที่เดินเข้ามาในตัวอาคาร ทั้งสองได้ยินเสียงนินทามาตลอดทาง ธาวินเลยถือโอกาสจับมือบางเดินขึ้นตึกเรียนไปด้วยกัน
“ก็ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้”
“เธอไม่ชอบ?”
“...ชอบสิ” อลินดากระซิบบอก ใบหน้าสวยขึ้นสีระเรื่อ เธอดีใจยิ่งกว่าสอบได้เกรดเอเสียอีก นี่นับเป็นครั้งแรกที่เขาจับมือเธอเดินในมหาวิทยาลัย
“งั้นคืนนี้ฉันขอ” ธาวินแกล้งอ่อยเธอเสียงพร่า ดวงตากลมโตเบิกกว้างเต็มสองตา ขยับมือตีลงไปบนแขนล่ำ ไอ้เพื่อนนี่มันเข้าขั้นโรคจิตชัด ๆ
“โอ๊ย...เมื่อคืนฉันอดไปแล้ว วันนี้ฉันต้องได้”
“แกจะพูดดังทำไมเนี่ย”
“อายทำไม ฉันไม่ได้พูดคำว่า ‘เอา’ เมื่อไหร่” เน้นคำที่เธอไม่อยากให้เขาพูดออกมา ใบหน้าหล่อเหลาแสดงสีหน้ายียวน ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเป็นเชิงหยอกเย้าให้เธอลนลาน
อลินดาทำหน้าเหลอหลา หันมองซ้ายขวา แล้วรีบพาเขาขึ้นห้องเรียนให้ไวที่สุด ก่อนที่เขาจะหลุดปากพูดเรื่องน่าไม่อายในที่สาธารณะ
ในชั่วโมงเรียนอลินดาตั้งใจจดเรคเชอร์ที่อยู่บนกระดาน ส่วนชายหนุ่มคนข้าง ๆ ที่มานั่งเรียนเป็นเพื่อนนั้น...
หลับ~
“รัก เราขอนั่งตรงนี้ได้ไหม” เสียงทุ้มจากชายหนุ่มผู้มาใหม่ เขาขออนุญาตเธอนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้าง ๆ ความจริงแล้วทั้งห้องยังเหลือที่ว่างอยู่อีกมาก แต่เขาเลือกที่จะนั่งข้าง ๆ ดาวมหาวิทยาลัย หวังทำความรู้จักเธอไปในตัว
“อ่อ ได้ค่ะ”
ในขณะนั้นเองธาวินขยับกายขึ้นนั่งหลังตรง ยืดแขนบิดขี้เกียจยาว อลินดารีบจับแขนเขาลดลง สิ่งที่เขามองเป็นอันดับแรกก็คือไอ้หนุ่มหน้าตี๋คนที่นั่งข้าง ๆ เธอ เขาไม่ได้หลับ แค่พักสายตาเท่านั้น แต่พอได้ยินเสียงผู้ชายมันกวนใจ เขาเลยต้องรีบหันมาดู
“เราชื่อท็อป”
“กูชื่อเพื่อน” ธาวินสวนคำพูดแนะนำตัวเองขึ้นมาในทันที อลินดาที่กำลังจะอ้าปากตอบต้องรีบปิดปากแล้วสะกิดเพื่อนอย่าเสียมารยาท
“ไม่ได้ถาม” ท็อปตอบกลับ มองหน้าอีกฝ่ายนิ่ง
“อยากตอบ จะทำไม”
“พอได้แล้ว” อลินดาปรามเขา อย่ามามีเรื่องกันในห้องเรียน เมื่ออาจารย์ในคลาสเริ่มจะเพ่งเลงพวกเราสามคนที่ส่งเสียงรบกวนสมาธิคนในห้องที่เขากำลังตั้งใจเรียน
“ที่ตรงนี่ว่างหรือเปล่าคะ” หญิงสาวที่เพิ่งเข้าห้องมาใหม่ เธอเดินตรงเข้ามาถามกับธาวิน เห็นว่าอยู่ใกล้กับประตูทางออกพอดี
“ไม่ว่าง ไปนั่งที่อื่น” เสียงทุ้มเข้มสะกดอารมณ์ด้วยความไม่พอใจ เขาเอ่ยกับสาวเจ้าที่ดูจะอยากนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้าง ๆ แต่ทว่าเขาไม่อนุญาต แล้วหันกลับไปจ้องมองดวงหน้าหวานกำลังตกอยู่ในความประหม่า เขาทำให้เธอดูเป็นตัวอย่าง ว่าไม่ควรให้เพศตรงข้ามมาอยู่ใกล้
“กลับห้องไปเธอโดนฉันจัดใหญ่แน่”
“เพื่อน” นั่นไงเธอเรียกแล้ว ดอกกุหลาบที่เขาถือในมือ ถูกวางลงบนโต๊ะของเพื่อนร่วมห้อง สาว ๆ ที่ยืนมองต่างแยกย้ายเมื่อได้มอบดอกกุหลาบให้กับหนุ่มที่ป็อบปูลาร์ที่สุดในโรงเรียน “อะไร”“ฉันให้” อลินดายื่นดอกกุหลาบไปตรงหน้าเด็กหนุ่ม ธาวินมองนิ่ง แล้วสั่งให้เธอวางลงบนโต๊ะเรียนที่เดียวกับที่เขาวางดอกไม้ของสาว ๆ ที่รับมาทั้งหมด “ทำไมเมื่อกี้แกยังรับของจากพวกเธอได้ ทำไมของฉันแกไม่รับก่อนล่ะ”“ให้ฉันทำไมล่ะ”“ก็ตามเทศกาลไง” “เธอชอบมันเหรอ” “ดอกกุหลาบสีแดงเป็นสีที่ฉันชอบอยู่แล้ว”“แล้วชอบฉันหรือเปล่า”ไม่คิดว่าธาวินจะถามเธอตรง ๆ อลินดาเงียบไปอึดใจกว่าจะควานหาเสียงมาตอบได้ “เพื่อนกัน ทำไมจะให้ดอกไม้ไม่ได้”“อ๋อ เพื่อน” พยักหน้าเป็นอันรับรู้ว่าเธอคิดแค่เพื่อน ไม่มีอะไรหรอก เพื่อนกันให้กันได้ ระหว่างนั้นทั้งสองก็พากันลงจากตึกเรียน เดินลงมาจนถึงชั้นล่าง ธาวินดันลืมของ สั่งให้อลินดารอ เขารีบวิ่งขึ้นไปบนห้องมองดอกกุหลาบหลายดอกที่วางอยู่บนโต๊ะ มีซองจดหมายสีชมพูซองเล็ก เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกง มุมปากประดับยิ้มแล้ววิ่งลงไปหาเจ้าของจดหมายนี้ ธาวินเห็นว่าเธอถือมันมาพร้อมกับดอกกุหลาบ จึ
SPECIAL 2ความในใจเปิดเทอมวันแรกของการศึกษาในโรงเรียนนานาชาติ เด็กสาวในชุดนักเรียนกระโปรงลายสก็อตสีน้ำเงิน สะพายกระเป๋าเป้ กำลังเดินเข้าโรงเรียน แต่จู่ ๆ กระเป๋าที่เธอสะพายไว้บนบ่า กลับถูกใครบางคนแย่งเอาไป“เพื่อน” “ทำไมไม่รอ” ธาวินเด็กหนุ่มวัย 17 ปี เพื่อนสนิทของอลินดา เอ่ยถามด้วยใบหน้าที่แสนจะเย็นชา ธาวินและอลินดาเป็นจุดสนใจของคนทั้งโรงเรียน มีเสียงกระซิบเล่าลือกันทั่วว่าพวกเขาแอบคบกัน ทั้งที่ความจริงนั้นไม่ใช่ แต่เป็นเพราะทั้งคู่ตัวติดกันจนเกินไป เดินไปตรงไหนก็จะเห็นว่าทั้งคู่อยู่ด้วยกันตลอดเวลา “แกตื่นสาย”“วันหลังรอฉัน”“ไม่ต้องมาสั่ง” ในคาบวิชาคณิตศาสตร์ที่แสนน่าเบื่อ ธาวินฟุบหน้าลงกับโต๊ะตัวด้านใน อลินดานั่งริมทางเดินอยู่ข้าง ๆ เธอเร่งสะกิดเรียก เมื่อคุณครูกำลังเดินมา “นายธาวิน” คนถูกปลุกขยับกายขึ้น ขยี้ตาบิดขี้เกียจ มองหน้าอาจารย์ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ครับ” “ตอบคำถามบนกระดาน” ธาวินหรี่ตามองตัวเลขบนกระดาน6 ยกกำลัง 2 หารในวงเล็บ 2 คูณ 3 นอกวงเล็ก บวก 4 คุณครูสั่งให้เขาแก้โจทย์บนกระดาน สิ่งที่เขาทำก็คือหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาแล้วถ่ายภาพเพื่อแก้สมการ และคำตอบบนแอพที่ได้ก็คือ
SPECIAL 1คืนสารภาพรักสองเพื่อนซี้เป็นเพื่อนรักเพื่อนเล่นมามาถึงสิบปี นั่งดื่มเหล้าอยู่ภายในห้องคอนโดมิเนียมหรูของฝ่ายชาย เป็นคราแรกที่หญิงสาวเริ่มรู้จักกับรสชาติแอลกอฮอล์ลองมาหลากหลายยี่ห้อจนเมาปลิ้น แค่แก้วเดียวเธอก็แทบจะไม่ไหว เว้นเสียแต่ธาวินยังคงมีสติครบทุกประการ มองเพื่อนสาวคนสนิทพร่ำพรรณาเรื่องในอดีต อลินดาสวมใส่เสื้อยืดสีชมพูสายเดี่ยวกับกางเกงขาสั้นสีดำ ช่างดึงดูดสายตาธาวินเป็นที่สุด ทว่ารู้จักกันก็มาหลายปี มองให้ตายยังไงก็ไม่ชินสักที กับไอ้ลูกโต ๆ สองเต้าเต็มเบ้าตาขนาดนี้ “เพื่อน แกมันหล่อ มันเท่ห์ ตอนม.ปลายมีแต่สาว ๆ ให้ดอกไม้แก แต่พอฉันให้แกกลับไม่รับ แล้วยังเอาดอกไม้ฉันไปทิ้ง” “แล้ว”“ฉันเสียใจที่แกไม่รับดอกไม้ฉัน ทั้งที่ฉันเป็นเพื่อนสนิท” จู่ ๆ อลินดาก็น้ำตาไหลนองหน้า ยกแก้วเหล้าดื่มจนหมด ใช้หลังมือปาดน้ำตาลวก ๆ แล้วพาตัวเองคลานมาหาชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม อลินดาอยากมองหน้าเพื่อนสนิทใกล้ ๆ ดวงตาหวานฉ่ำปรือ ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อ มือบางทั้งสองข้างยกขึ้นกอบกุมใบหน้าหล่อเหลา ธาวินได้กลิ่นแอลกอฮอล์โชยหนักจากหญิงสาว เมื่ออลินดากำลังจะอ้าปากพูด“รักเพื่อน เพื่อนรัก”
“อึก~เวอร์” อลินดาหยิบผ้าเช็ดหน้าปาดน้ำตา สายธารแห่งความสุขไหลราวกับเม็ดฝน กว่าเสียงสะอื้นจะสงบลง สามีต้องคอยปลอบอยู่พักหนึ่ง “เดี๋ยวจะเสียฤกษ์ ถึงเวลาส่งตัวบ่าวสาวแล้ว” “มีความสุขมาก ๆ เพื่อน” ตะวันกล่าว “รักกันนาน ๆ เว้ย” คาร์เทียร์กล่าว“ยินดีด้วยนะคะพี่รัก พี่เพื่อน ครองรักกันไปนาน ๆ ลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง” อัยวากล่าวอวยพร “ดีใจที่เห็นเธอมีวันนี้ มีความสุขมาก ๆ นะ” โอปอลกล่าว เธอสวมกอดเจ้าสาว ก่อนที่ทุกคนจะร่ำลากันอีกครา ธาวินมองเจ้าสาวป้ายแดงในคืนเข้าหอคืนแรก ใบหน้าหล่อก้มลงจูบซับน้ำตาที่เกิดคราบบนหน้าแก้มทั้งสองข้าง“หยุดร้องได้แล้ว” “หยุดไม่ได้”“เค้ามีวิธี” ปากหนาขยับยิ้มเจ้าเล่ห์ อลินดาเห็นแววตาคมวาวโรจน์ พลันหายสะอื้นเป็นปลิดทิ้ง เธอลุกขึ้นจากเตียง แล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำดว้ยชุดเจ้าสาวทั้งชุดธาวินรีบตามแต่ก็ไม่ทัน ร่างสูงยืนเคาะอยู่หน้าประตูห้องน้ำ “เค้าอาบด้วยคน” เคาะไปอีกสองสามทีเธอก็ไม่เปิด อลินดาจึงส่งเสียงบอกคนที่ยืนอยู่ด้านนอก“เค้าอาบเสร็จแล้วที่รักค่อยอาบ”“ชุดมันถอดง่ายนักหรือไง ออกมาให้เค้าช่วยถอดดีกว่า” “เค้าถอดได้ ขอเวลาอาบน้ำสิบนาที” และสิบนาที่ที่เธอ
EP.32จวบจนทั้งคู่เรียนจบการศึกษา เสกเด็กเข้าท้องมาได้ถึงสองเดือน เจ้าตัวน้อยก็ยังไม่ยอมมา หรือน้ำยาเขามันไม่ดีพอ สงสัยต้องปรึกษาคุณหมอ น้ำเชื้อของเขามันผิดปกติหรืออย่างไร “สินสอดสำหรับหนูรัก ฉันทุ่มให้ไม่อั้นเพื่อลูกชายฉัน” งานหมั้นถูกจัดขึ้นที่บ้านของอลินดา สินสอดตรงหน้ามูลค่ากว่า 50 ล้านบาท พร้อมพานพุ่มและของงานหมั้นต่าง ๆ วางอยู่ตรงหน้าหนุ่มสาว ไม่ได้มีพิธีรีตองให้วุ่นวาย เชิญแค่แขกคนสำคัญไม่กี่คน รวมถึงเพื่อน ๆ ของอลินดาและธาวิน โอปอลก็มาร่วมงานด้วยเช่นกัน ธาวินหยิบแหวนหมั้นออกจากกล่องกำมะหยี่สีแดง สวมแหวนเพชรเก้ากะรัตบนนิ้วนางข้างซ้าย ยกมือบางขึ้นจูบบนแหวนต่อหน้าผู้ใหญ่ ถึงคราวอลินดาสวมแหวนให้กับเขาบ้าง เป็นแหวนที่เธอซื้อจากช็อปแบรนด์ดัง ประดับเพชรเจียระไนทรงบริลเลียนท์ถูกสวมลงไปบนนิ้วนางข้างซ้าย ยกมือแข็งแรงขึ้นจูบลงบนแหวนต่อหน้าผู้ใหญ่ เฉกเช่นที่เขาทำกับเธอแขกที่มาวันนี้เป็นสักขีพยานความรักของคนทั้งสอง ทุกคนต่างอวยพร ปาจารีประกาศวันแต่งงานของว่าที่บ่าสาวจะถูกจัดขึ้นในเดือนหน้าที่จะถึง ในโรงแรมหรูระดับห้าดาว “ขอบคุณทุกคนมากเลยนะ” อลินดากล่าวขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ถูกเชิญมางานหม
EP.31ฤดูของการฝึกงานสิ้นสุดลงในเดือนที่สาม ผลการประเมินจากท่านประธานทั้งทางฝั่งของอลินดาและธาวิน ได้คะแนนตามเกณฑ์วันนี้เป็นวันฝึกงานวันสุดท้าย ทั้งสองมีจัดปาร์ตี้ฉลองกันที่ห้องพักในคอนโดหรู และยังมีเห็บไรอีกสามตัว มายืนเคาะประตูขอแจมและร่วมฉลองในวันนี้ “ที่รักบอกพวกมันทำไม” ธาวินกระซิบถาม ขณะที่อลินดากำลังง่วนกับการทำอาหาร อีกทั้งอัยวายังคอยเป็นลูกมือช่วยอยู่ข้าง ๆ ตะวันและคาร์เทียร์นั่งดื่มแอลกอฮอลล์อยู่ที่โซฟา ส่งเสียงหัวเราะพูดคุยกันสนุกสนาน ชำเลืองมองคนติดเมียเป็นระยะ “เค้าบอกแค่น้องอัยวาเอง” “อัยวาก็ต้องบอกไอ้ตะวันอยู่แล้ว และมันก็ต้องบอกไอ้คาร์เทียร์อีกคน” “ฉลองสองคนมันจะไปสนุกอะไร” อลินดายิ้มหวานปานน้ำผึ้ง ทำเอาคนมองใจอ่อนยวบ ทนความน่ารักไม่ไหวหอมแก้มนิ่มซ้ายขวาอย่างละฟอด “ไอ้คนติดเมีย ห่างไม่ได้เลยนะมึง” ตะวันเอ่ยแซว ธาวินตามอลินดาไม่ห่าง ทันเห็นธาวินหอมแก้มแฟนสาวแล้วหมั่นไส้ “อย่างอื่นก็ติด” ในระหว่างพูด ธาวินหยิบแก้วเหล้ายกขึ้นดื่ม ตะวันและคาร์เทียร์มองไปยังธาวิน ทั้งสองขยับยิ้มอย่างรู้กัน“วันจันทร์เจอกันเพื่อน” ตะวัน อัยวา และคาร์เทียร์ แยกย้ายกันกลับเมื่อความสนุก