Chapter 28

KELLY

HABANG magkasalo kaming kumakain ni Brandon ng chicken salad ay napadako ang tingin ko sa pinsan ko kasama nina Byron at Shane. She doesn’t look very happy when Byron’s talking to her, pero kapag tumitingin sa bata ay ngumingiti ito. Hindi ko maintindihan ang emosyon sa kaniyang mga mata. Lungkot ba? Bakit parang panghihinayang?

“You’re staring,” wika ni Brandon sa akin.

Napatingin ako sa kaniya at saka ngumiti. Nahuli niya ako. Akala ko naman panay lang ang kain ng isang ’to.

“Napatingin lang, staring agad?” He smirked at me. “Para kasing may something doon sa dalawa.”

“Selos ka?” masungit niyang tanong sa akin.

Pambihira ’tong si Brandon. Hindi naman ’to ganoon magselos noon. Siguro dahil wala naman siyang pagseselosan kaya hindi ko nakita. But Byron is just a friend.

“Selos mo mukha mo. O, nganga.” Iniumang ko sa kaniya ’yong kutsara na may lamang salad. Gusto rin magpasuyo ng lalaking ’to, e. Tingnan mo ngayon, nakangiti na. Pareho lang naman kami ng kinakain. “Saan ka nga p