Faulty Love

Sa hindi mabilang na tao sa buong mundo, hindi rin mabilang ang mga pagsubok na kinakaharap ng mga ito. At sa lahat ng pagsubok na iyon, numero uno talagang susubukin ka ay ang pagsubok sa pag-ibig. Hindi ‘pag-ibig lang iyan’ kundi ‘pag-ibig ’yan.’ Na kahit isa ka pang single ay po-problemahin mo pa rin. Kaya sa mga wala pang pag-ibig at naghahanap ng pag-ibig, maghinay-hinay muna at huwag madaliin dahil hindi lahat ng nakaranas ng tinatawag na pag-ibig ay masaya. At kung iibig ka man dapat nakahanda ka sa mga posibilidad na mangyayari.“Mama, marami po bang bundok sa lugar ninyo?” “Oo. Matataas pa.”“Mga ilog po, mayroon din po ba?”“Oo naman. Masarap maligo roon.”Kanina pa mula sa pagsakay ng bus ay walang pagod na sa katatanong ang anak niya at walang sawa niya naman itong sinasagot. Sa edad na lima ay napakadaldal na ng kaniyang anak. Sa Maynila nga’y pinanggigigilan ito ng kanilang mga kapitbahay dahil sa angking kabibuhan. Hindi niya alam kung kanino ito nagmana dahil napakata

Warning: MUST READ.Some scenes are not allowed for minors. Read at your own risk. Thank you.“Maupo ka kasi ng maayos. Hindi pa ako tapos sagutin ang tanong mo.” Pagpigil nito sa dapat niyang sabihin. Wala na lang siyang nagawa kundi ang mapanguso at sundin ito. Narinig pa niya ang pagtawa ng mahina ng kaniyang kasama na ikinangiti naman niya. Ngayon ay nakatanaw na siya sa tanawin kung saan nakikita nila ang malawak at maunlad na bayan ng Casa Serrie. Isama pa ang maaliwalas at asul na kalawakan. Hindi gaanong maalinsangan dulot ng mga puno sa buong paligid. Sariwang-sariwa ang hanging nilalanghap nila.“Ikaw iyong babaeng bukod tangi sa lahat. Paano ko iyon nasabi? Kasi hindi ka lang isang Prinsesa sa isang fairy tale kundi isa ka ring hero sa komiks. Kung noon ay nakuha mo na ang atensyon ko, ngayon ay nakuha mo maging ang puso ko. Nagsimula ang lahat ng ito nang tinulungan mo ang batang gusgusing b-inu-bully.” Niyakap siya nito ng mas mahigpit pa. Ipinaparating kung paano siya ni

Dahil hindi na siya makapaghintay pa ay siya na mismo ang pumunta sa silid-aralan nina Vicente para sunduin ito. Nasa dulong bahagi lang naman iyon. Nauuna kasi ng isang taon sa kaniya ang lalaki at pareho sila ng kursong kinuha. Iyon kasi ang usapan nila ng nobyo na sabay na silang tutungo sa tahanan nila. Alam niyang naghahanda na rin ngayon ang ina niya at ang kapatid para sa gaganapin mamayang gabi ayon sa napag-usapan nila. Nasa kaniya ang suporta ng mga ito. At ayon din kay Vicente ay ipakikilala na rin siya ng kasintahan sa mga magulang nito sa susunod na araw. Puno ng kagalakan ang nararamdaman ng kaniyang puso. Napupuno ito ng kasiyahan at pinapanalangin niya na sana ay magtuloy-tuloy na iyon.“Ano ba naman ito? Bakit ngayon pa?” asik niya nang biglang bumuhos ang malakas na ulan.Dali-dali siyang tumakbo patungo sa abandonadong silid para sumilong. Naging imbakan na rin ito ng mga sirang gamit katulad ng mga sirang upuan at mesa. Laking pasasalamat niya nang makitang bukas i

Matapos sabihin iyon ni Celestina kay Katalina ay bumaba ang kaniyang tingin sa anak. Nakangiti na ito ngayon sa kaniya. Gumanti rin siya ng ngiti rito.“Madali lang namang itanggi.”Nagkibit-balikat na lang si Celestina sa kaniya. “Tara, Angie. Sumunod ka sa akin. Sasakay tayo sa bagong awto ni tita-ninang,” sabi lang nito sa anak at kinuha ang ilan nilang gamit. Hinawakan nito maging ang kamay ng kaniyang anak.Nang malaman kasi nito na uuwi sila ay nag-boluntaryo na ang kaibigan niya na ito na raw ang susundo sa kanila para naman sila ang unang sasakay sa bagong pundar nitong kotse.Tumingala muli sa kaniya ang anak at tinanguan na lang niya ito bago sumabay sa tita-ninang nito. Kapagdaka’y sumunod siya sa dalawa.“Hindi ka ba natatakot sa posibleng mangyari kung makita niya ang anak ninyo?”Mula sa panonood sa labas ng sasakyan kung saan sila lulan ay napabaling siya sa kaniyang kaibigan nang tanungin nito iyon. Napatingin pa siya sa likuran kung saan inookupahan ng kaniyang anak

“O-Oo. May nagsabi kasi sa akin na iyon daw ang mabisang gamot sa may sakit sa puso,” naging dahilan niya.Pagak itong natawa. “Seriously, Katalina?” halos hindi ito makapaniwala sa sinabi niya. Para bang isa iyong malaking kahibangan.“Sabi kasi nila—”“Don’t listen to them. The doctor doesn't refer that kind of exercise to a sick person. Dahil kung iyon man ang gamot ay baka matagal ko nang ibinigay sa kapatid mo ang bagay na iyon, pero hindi.”“Sorry.” Napayuko siya dahil sa kahihiyang sinabi. “Gusto ko lang din namang gumaling ang kapatid ko. Masyado na siyang nahihirapan.”Tumahimik ito. “Don’t mention that again because it drives me crazy especially if those words came from you.”Biglang nag-init ang kaniyang mukha. “Ano ba ang pinagsasabi mo?” Pero hindi sa hiya o kilig kundi dahil sa inis.Humakbang ito papalapit sa kaniya na ikinaatras niya. “Katalina, that kid. She’s mine, right?”Kahit nagulat siya ay hindi niya ipinahalata ang damdaming bigla niyang naramdaman. “Sino ka pa