รักเมียพ่อ [1]

ปฏิคม กำลังเดินตบรองเท้าบูททหารเกณฑ์เสียงดังฟังชัด หนักแน่นเดินเท้ามาตลอดเส้นทางในตรอกซอยทางเข้าบ้าน หลังจากไปร่ำเรียนทหารมาสองปี วันนี้เขาได้มีโอกาสลาเพื่อเดินทางกลับมาบ้าน และตั้งใจจะทำมาหากินสักอาชีพ

เขาหอบหิ้วสัมภาระส่วนตัวสะพายถุงพาดหลัง เชิดหน้ายืดอกหนักแน่น หน้ามองตรงเพื่อเดินเท้าไปเรื่อยๆ ผ่านไปสองปี บริเวณบ้านเขาเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ชุมชนเล็กๆ ก็ตาม

หวังว่าพ่อแม่เขาจะยังรอเขากลับบ้าน และมีอาหารอร่อยๆ ให้กิน

******

พีรพล กำลังดูดดื่มรสรักสวาทกับ เมียเด็กคนใหม่ หลังจากเลิกรากับภรรยาที่ปากเสีย บ่นน่ารำคาญ แถมอ้วนลงพุงจนขี้เกียจ เป็นภาระเขาเมื่อหาเงิน และบ่อนทำลายทางโสตประสาท จนเขาไม่สามารถทนอยู่กับเมียเก่าอีกต่อไป จึงตัดสินใจมีเมียใหม่ เพื่อความสุขของตน

“อมนานๆ เลยนะ แหม...รู้สึกดีจริงๆ” พีรพลเป็นชายอายุสี่สิบกว่าปี เพิ่งเลิกรากับภรรยาไปได้เกือบปี และมีเมียใหม่เป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก ปรนนิบัตรเขาได้ดียิ่ง... แม้ว่าเธอจะหนีออกจากบ้าน และมาขออยู่กับเขาเพราะอยากอยู่ด้วย

“อื้อ” เด็กสาวยังคงคาบของสงวนของชายสูงอายุเอาไว้ เนื่องด้วยเธอเคยชินกับการใช้ปากเพื่อทำเรื่องแบบนี้เอาไว้ และเธอจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างจากชายเบื้องหน้า ไม่ว่ามือถือ เงิน หรืออาหารที่อยากกิน อยากเที่ยวที่ไหน เขาจะพาเธอไปทุกหนทุกแห่ง

“ลากยาวๆ เลยสิ” พีรพลยังคงเคลิบเคลิ้มกับรสลิ้นของเด็กสาว ความอุ่นร้อนในช่องปาก ทำให้เขารู้สึกสบายตัวเวลาความเป็นชายถูกเธอดูดกลืนจนหายไปหมดในปากเด็กสาว

มือหนาเผลอกดหัวเธอเอาไว้ พลางควบคุมให้ดูดลึกๆ จนปลายส่วนสำคัญดันล้วงเข้าไปภายในจนลึกสุดชนกับลิ้นไก่ ภายในยิ่งแคบเล็กและเสียดสีบดเบียด ก็ยิ่งสร้างอารมณ์เสียวจนขนลุก

ตั้งแต่เลิกกับเมียเก่า และมีเมียเด็กมา เธอเป็นเด็กสาวที่หลงมาถึงบ้านเขา และขออยู่อาศัย แม้พีรพลอยากจะส่งเธอกลับบ้าน แต่เด็กสาวไม่ยอมกลับแถมบอกเขาอีกว่า เธอพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเขา แต่ขออย่าส่งเธอกลับบ้านเลย

มีเพียงชื่อของเธอเท่านั้นที่บอกเขาได้ และพีรพลไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเธออีกเลย แต่เขาก็ยอมเลี้ยงดูอย่างดี เพราะเธอทำให้เขามีความสุขทางเพศได้มากจนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุขเช่นกัน... -เมเปิ้ล-

******

“พ่อ, แม่!!! ผมกลับมาแล้ว!” ราวกับความสุขถูกขัดจังหวะ เมื่อพีรพลได้ยินเสียงผู้ชายหน้าบ้านตะโกนเข้ามา แถมบอกว่าเป็นลูกชายเขาอีก

จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อปฏิคม ลูกชายเขาไปเกณฑ์ทหารเป็นปี แทบจะไม่ส่งข่าวกลับมาบ้าน นอกจากเขียนจดหมายมาเดือนละฉบับ

“เปิดประตูให้ผมหน่อย มีใครอยู่หรือเปล่า?” ปฏิคมพยายามเขย่งเท้าให้แลตัวเองสูงขึ้น เพื่อสอดส่ายสายตาเข้ามาในบ้าน ทำไมไม่เปิดไฟหรือเปิดประตูเหมือนแต่ก่อน

ดั่งตกสวรรค์กะทันหัน พีรพลจึงดึงศีรษะออกห่างจากของสงวนส่วนตัว ซึ่งกำลังตื่นตัวเต็มที่ เด็กสาวกำลังได้อารมณ์เคลิบเคลิ้ม และรู้สึกว่าภายในกายเด็กสาวจะเริ่มเปียกฉ่ำระอุพร้อมถูกสอดใส่... จำเป็นต้องล่มก่อนได้สมหวัง

“นั่นใครรึจ๊ะ?” เมเปิ้ลเกริ่นถาม ในขณะที่เสื้อสายเดี่ยวสีครีมร่นสายข้างหนึ่งตกมาที่ต้นแขน ช่วงล่างมีเพียงแค่กางเกงขาสั้นเสมอหูสวมใส่ยังมิได้ถอด แต่เรือนหน้าของเธอขาวนวลเนียนสว่าง และเต็มไปด้วยน้ำลายจากการใช้ปากเมื่อสักครู่

“สงสัยจะเป็นลูกชาย มันคงกลับมาจากเกณฑ์ทหารแล้ว อยู่ในบ้านก่อนนะ เดี๋ยวมา...” พีรพลพูดกับเมียเด็กพลางใช้นิ้วมือปาดน้ำลายออกจากมุมปากเด็กสาว ไม่อยากให้ลูกชายรู้เลยว่าเขาเลิกกับภรรยาเก่า และมีเมียใหม่

แต่ในเมื่อเขาเดินทางกลับมาถึงวันนี้แล้ว... คงจะต้องบอกไปว่าทำไมถึงต้องแยกทางกัน

******

ปฏิคมไม่อยากเชื่อเลยว่า พ่อเขาเลิกกับแม่และเลือกที่จะมีเมียเด็กที่อ่อนกว่าเขาถึงเกือบสิบปี... ดูจากสภาพของเด็กสาวคนนี้แล้ว ราวกับเป็นเด็กหลงทางที่อายุยังไม่ถึงสิบห้า... ได้เรียนหนังสือหรือพยายามติดต่อญาติหรือเปล่า มันทำให้ปฏิคมรู้สึกลำบากใจ เมื่อพบว่าพ่อเขาเก็บเด็กคนนี้เอาไว้เป็นเมียเสียเอง

“เข้าใจเลือกนะพ่อ” ปฏิคมพูดเชิงประชด ไม่ใช่เพราะเห็นว่าพ่อมีเมียเด็ก แต่มันไม่ควรเกิดขึ้นยิ่งไปกว่านั้น ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใคร มีบัตรประชาชนหรือเปล่า? เป็นสายให้โจรมั๊ย? สารพัดความคิดของปฏิคมผลุดขึ้นมามากมาย

จะมองว่าเป็นโจร หรือเป็นพวกมาหลอกลวง ไม่ก็มาหากินด้วยการขายที่นาแปลงน้อย แลกอาหารและขอที่อยู่ เผลอๆ ถ้าทำให้พ่อเขาถูกใจจนลืมตัว อาจสูญเสียหมดทั้งทรัพย์สินและเงินทอง ปฏิคมไม่อยากปล่อยให้พ่อเขาอยู่ตามลำพังอีกต่อไป

“อะไรของแก นี่เมียพ่อนะ... แล้วนี่แกจะกลับมาทำไมไม่บอกพ่อสักคำ” พีรพลบ่นกับลูกชาย พลางหวงเมียเด็กคนนี้มาก จนต้องบอกให้ไปเก็บตัวในห้องนอนของตน ให้พ้นสายตาลูกชายตอนนี้

เด็กสาวน่าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ผมยาวเส้นตรง ผิวพรรณดี เชื่อฟังว่านอนสอนง่าย เพราะเธออยู่ที่นี่มาได้ครึ่งปีกว่าแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เธอผ่านเรื่องอย่างนี้กับพีรพลมาบ่อยมาก และแทบจะทุกคืน หลังจากเขาเลิกงานประจำ ซึ่งเป็นรปภ.ช่วงกลางวัน

“ผมจะโทรมาบอกแล้ว แต่พ่อไม่เปิดเครื่อง ติดต่อไม่ได้สัญญาณ ผมก็นึกว่ามือถือพ่อเสีย... ลืมชาร์ตแบตฯ รึ?” ปฏิคมเริ่มจะส่ายหัวหน่ายหน้าพ่อตัวเอง ท่าทางจะติดเมียเด็กเป็นเอามาก ไม่รู้จะเสียงานเสียการแบบนี้ด้วยหรือเปล่า?

“พ่อคงลืมชาร์ตแบตฯ ขอโทษทีล่ะกัน แล้วนี่ไปเยี่ยมแม่แกบ้างหรือเปล่า?” ราวกับพีรพลจะหลงๆ ลืมๆ หลังจากถูกปากเด็กสาวคาบของสงวนเอาไว้บ่อยมาก เขาคงลืมไปแล้วว่า เลิกกับภรรยาในขณะที่ลูกชายยังประจำการอยู่

“พูดอะไรของพ่อ... ผมพึ่งมาถึงบ้านก็อยากถามเหมือนกันว่าแม่ไปไหน?” ในที่สุดแล้วพีรพลจึงเล่าเรื่องเหตุการณ์แบบสั้นๆ สรุปง่ายได้ใจความว่าเลิกกันไปได้ระยะหนึ่ง และเก็บเด็กสาวซึ่งหลงมาขอข้าวกินหน้าบ้านได้

อีกทั้งมาขออาศัย เพราะไม่รู้จะไปไหน อยู่ไปอยู่มาเลยมานอนบนเตียงเดียวกับพีรพล และกลายเป็นเมียใหม่ของเขาในที่สุด เนื่องจากยังเด็กและไม่ได้เรียนหนังสือ พีรพลจึงไม่ได้ส่งเธอไปทำงานที่ไหน

อีกทั้งหลงใหลในเรือนกายเด็กสาว เขายิ่งไม่อยากให้เธอออกไปไหนมาไหนคนเดียว กลัวว่าจะถูกลักพาตัวไปข่มขืน หรือไม่ก็หายไปกับชายอื่น พีรพลหึงหวงเธอมาก

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ถ้าพ่อจะให้เธออยู่กับเรา ก็ตามใจพ่อเถอะนะ ผมแค่กลับมาบ้านและก็ว่าจะออกไปหางานทำ ผมไม่รบกวนแล้ว” ปฏิคมรู้สึกหัวเสียที่รู้ความจริงทั้งหมด จึงไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับพ่อและเมียเด็กของเขา

เด็กสาวออกจากห้องของชายสูงอายุ เพื่อหาอะไรกิน เธอเดินเข้าครัวไปติดเตา และเริ่มทำอาหารเย็นพลางทำกับข้าวให้มากขึ้น โดยเฉพาะอาหารพวกผัดและแกงเผื่อปฏิคมทานข้าวด้วย

“กลิ่นหอมจัง พ่อทำกับข้าวรึ?” ปฏิคมได้กลิ่นอาหารคาวลอยมา เขานึกว่าวันนี้พ่อเขาคงจะพัฒนาฝีมือทำอาหาร แต่เมื่อเขาเดินเท้ามาพบว่าเด็กสาวที่พีรพลเก็บมาเลี้ยงเป็นเมีย ทำกับข้าวเป็น กลิ่นก็น่าดม ท่าทางจะอร่อย

“เอ่อ... อีกสักครู่ อาหารจะเสร็จแล้วนะจ๊ะ” เด็กสาวหลบสายตาปฏิคมอย่างขัดเขิน เธอไม่ค่อยคุ้นกับคนที่เพิ่งเจอหน้ากันไม่เท่าไหร่ เพราะวันๆ เธออยู่แต่ในบ้านกับพีรพลเสียส่วนใหญ่

“อ่อ... ขอบใจนะ จะไปบอกพ่อให้มาทานข้าวด้วยกัน” ปฏิคมรู้สึกแปลกๆ เมื่อเห็นเด็กสาวทำกับข้าวอย่างกับมืออาชีพ แต่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย จึงคิดว่าน่าจะสังเกตเธอไปเรื่อยๆ ...

อาหารค่ำวันนี้ สองพ่อลูกนั่งทานข้าวกับเด็กสาวเงียบๆ ในเย็นวันนี้ และปฏิคมตั้งใจว่าพรุ่งนี้เขาจะออกไปหางานทำ อย่างน้อยถ้ามีอาชีพและเงินเดือน ก็น่าจะมีเงินเก็บซะส่วนหนึ่ง เพื่อแยกตัวออกไปอยู่ต่างหาก ไม่อยู่กับพ่อและเด็กสาวนานไปกว่านี้

******