รักเมียพ่อ [3]

เมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก ปรากฏร่างของเด็กสาวอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ เส้นผมเปียกน้ำพร่างพราวเป็นประกายตามตัว เนื้อนวลขาวสว่าง พันกายด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว แววตาเธอหันมามองปฏิคมด้วยความเขินอาย

ชายหนุ่มยืนมองตาค้าง ที่เห็นเรือนร่างของเธอเปลือยมากที่สุดเพียงนี้ ไม่น่าแปลกหากพ่อเขาอยากจะฟาดเธอตลอดเวลา เพราะเธอดูน่ารักมากทีเดียว จนเขาเริ่มรู้สึกว่าภายในกายหนุ่มปั่นป่วนทันที จนอยากจะผลักเธอเข้าห้องน้ำ อยู่กับเขาสองคนตอนเปลือยกาย

หากไม่ติดว่าเป็นเมียพ่อ เขาคงทำตามใจคิดไปแล้ว

“ผมขอใช้ห้องน้ำบ้างนะ...” ปฏิคมเลือกที่จะหยุดตามใจคิด หลังจากเมเปิ้ลก้มหน้าเดินหนี หลบเข้าไปในห้องนอนของพ่อ เพื่อแต่งตัว วันนี้บิดาเขาจะต้องออกไปทำงาน และตัวเขาจะต้องไปหางานทำ...

เพียงปฏิคมปลดผ้าขนหนูออกจากกาย มันกลับไม่ร่วงลงสู่พื้น เพราะจ้าวโลกเขากลับแข็งขึง เมื่อเห็นเรือนร่างเด็กสาวเปลือยกาย ด้วยภาพเมื่อสักครู่ เขาเกิดตื่นตัวและอยากจับเมเปิ้ลมาเสียบให้หน่ำใจ ต่อจ้าวโลกเขากำลังเกิดอารมณ์

“ทำไมต้องมีอารมณ์กับเมียพ่อด้วยวะ?” ปฏิคมบ่นกับตัวเอง พยายามลดความร้อนในกาย ด้วยน้ำเย็นของฝักบัว เขาพยายามตั้งสติตัวเองเสียใหม่ เพื่อเปลี่ยนความสนใจต่อเรือนกายเด็กสาวออกจากใจ และตั้งใจหางานทำเสียที

******

“เช้านี้พ่อไปทำงานนะ... แล้วแกล่ะ จะไปดูงานที่เดียวกับพ่อมั๊ย?” พีรพลชักชวนลูกชายไปสมัครงานรปภ.ที่เดียวกับตน เขาแต่งตัวเสร็จแล้ว สภาพร่างกายเขาวันนี้ท่าทางสดชื่นกว่าตอนอยู่กับเมียเก่า และหน้าตาเขาอ่อนเยาว์ขึ้น

“ผมจะไปดูงานบริษัทครับ อยากได้งานประจำเงินเดือนเยอะๆ” ปฏิคมแย้งปฏิเสธ เพราะเขาไม่อยากทำงานที่เดียวกับพ่อหรอก ถ้าหากรู้ว่าได้เงินเท่าไหร่ มีหวังโดนขอเงินไปแน่ๆ เขาจะไม่มีเงินเหลือเก็บสำหรับย้ายไปอยู่ที่อื่น

“ตามใจแก พ่อไปทำงานละ เฝ้าบ้านดีๆ นะเมเปิ้ล จะรีบไปรีบกลับ” พีรพลเดินเท้าออกจากบ้าน ในขณะที่ปฏิคมกำลังเดินตามหลังและปิดประตู

“เดินทางดีๆ นะคะ บายค่ะ” เด็กสาวแต่งตัวด้วยเสื้อแขนสั้น กางเกงสั้นเสมอหูสีชมพูทั้งตัว เธอยิ้มแย้มโบกมือลาด้วยสีหน้าสดชื่น หลังจากเสร็จกิจกรรมเมื่อคืนวาน วันนี้เนื้อตัวเธอดูสดใส และนวลสว่างรำไรต่อหน้าปฏิคม...

“ฝากดูแลบ้านด้วยนะ ไปละ” ปฏิคมทักทายพูดกับเธอดีๆ จากนั้นจึงออกจากบ้านไป จิตใจเขายังว้าวุ่นกับภาพของเมเปิ้ลเปลือยกายโดยมีผ้าขนหนูห่อกาย และเสียงครางจากเมื่อคืน มันรบกวนจิตใจของปฏิคมเสียสมาธิทั้งวัน

พีรพลทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ หลังมีเซ็กซ์กับเด็กสาว แต่สำหรับปฏิคมกลับหางานจากบริษัทขนาดกลาง เป็นคนส่งเอกสาร โดยใช้รถยนต์ของบริษัทเพื่อทำงาน อย่างน้อยเขาก็ได้งาน

มีสาวสวยมากมายในบริษัทให้เขารู้จักและทักทาย ทำให้มุมมองของปฏิคมเปลี่ยนความสนใจในตัวเมเปิ้ลไปได้ระยะหนึ่ง แต่เมื่อเขาศึกษางานวันแรก และกลับมาบ้าน เขากลับนึกถึงเรื่องของเมเปิ้ลอีกแล้ว

******

กลิ่นของอาหารลอยออกมาจากภายในบ้าน เมเปิ้ลคงจะทำอาหารอย่างเดิมตามเคย เด็กสาวทำกับข้าวประเภทพวกแกงต้มยำ และอาหารประเภทไข่ ต่อด้วยขนมหวานเย็นใส่น้ำแข็ง ซึ่งมีถังใส่น้ำแข็งรออยู่บนโต๊ะ

ปฏิคมรู้สึกชื่นชมในตัวเมเปิ้ลเรื่องการเป็นแม่ศรีเรือน เป็นเด็กอายุแค่นี้กลับทำอาหารเก่งราวกับเป็นเชฟระดับหนึ่งได้ มันทำให้ปฏิคมเริ่มสนใจจะถามไถ่เรื่องเธอบ้าง

“ทำกับข้าวเก่งนะ ใครสอน?”

“เคยเป็นผู้ช่วยพ่อครัวน่ะ ถึงจะระยะสั้นๆ ก็พอจะลักจำมาได้บ้างจ้า” เมเปิ้ลตอบตรงไปตรงมา เธอหยุดพูดราวกับไม่อยากบอกอะไรมาก

“แล้วทำไมมาอยู่บ้านนี้ได้ล่ะ?” ปฏิคมถามระหว่างไปหยิบแก้ว เพื่อหาน้ำแข็งใส่และเทน้ำดื่ม เขากระหายน้ำหลังจากกลับมาจากที่ทำงาน

“ตกงาน แล้วก็ไม่มีเงิน ไม่มีที่ไป... ไม่มีบ้านให้กลับ เมเปิ้ลรบกวนคุณพ่อของคุณมากไปรึคะ?” แววตาเด็กสาวเริ่มฉายแววเศร้า เธอกลัวถูกเขาไล่ออกจากบ้าน เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เธอยิ่งไม่มีเงินจากพีรพลเลย เขาไม่ให้เธอ

แต่เสพสวาทจากเธอ และมีเซ็กซ์กับเธอทุกวัน เพื่อให้เธอมีที่ซุกหัวนอน และได้ที่อยู่... เด็กสาวต้องจำยอมตกเป็นเมียเขา เพื่อขอที่อยู่อาศัย และกลายเป็นเมียของพีรพลอย่างเสียไม่ได้

“ทำไมตกงานล่ะ?” ปฏิคมถามต่อไป เพราะกลัวเธอโกหก เมเปิ้ลเริ่มหลั่งน้ำตา และตอบเขาพลางหายใจลึกๆ จนเสียงเสลดน้ำมูกดังเป็นระยะ ปฏิคมเห็นว่าเธอร้องไห้จริง ไม่ได้แสร้งแกล้งทำ

“มีพนักงานใหม่เข้ามา เขากลัวว่าจะถูกไล่ออก ก็เลยแกล้งเมเปิ้ลให้เสียงาน เมเปิ้ลเลยถูกไล่ออก...ขอโทษนะคะ ที่มารบกวน” เมเปิ้ลรู้สึกว่าเธอจะพยายามทำดีเท่าไหร่ ปฏิคมคงไม่อยากให้เธออยู่ที่นี่

ถ้าหากพีรพลจะไล่เธอออกจากบ้าน เธอคงจะต้องไปหางานเป็นคนรับใช้ บ้านใครสักคน อย่างน้อยก็อาจจะดีกว่าอยู่ที่นี่ เป็นเมียคนสูงอายุ เพราะขอแค่ที่ซุกหัวนอน

“เปล่าๆ ผมแค่อยากรู้เรื่องเมเปิ้ล แต่ขอบคุณสำหรับอาหาร กลิ่นหอมน่าทานมาก เราจะทานกันก่อน หรือจะรอพ่อกลับมาล่ะ?” ปฏิคมเปลี่ยนใจ ที่จะซักไซ้ถามต่อ อย่างน้อยเมเปิ้ลก็ดูแลบ้าน ทำความสะอาดแถมทำอาหารก็อร่อยอีก

“ขอบคุณนะจ๊ะ กว่าคุณพ่อจะกลับมา ก็คงจะตอนสี่ทุ่ม ตอนนี้ทานกันก่อนก็ได้ เมเปิ้ลแบ่งไว้ให้เขาแล้วจ้า” เด็กสาวยิ้มแย้มก่อนจะเชื้อเชิญให้ปฏิคมนั่งทานข้าวกับเธอสองคน โดยมีเสียงโทรทัศน์ภายในห้องกินข้าว กลบเกลื่อนความเงียบในห้องนี้ เมื่อพวกเขาอยู่ตามลำพังสองคน

******

หลังทานอาหารเสร็จ ปฏิคมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และกำลังเดินเข้าห้องนอน... สักพักได้ที่พีรพลรีบกลับมาบ้าน ราวกับกลัวว่าลูกชายจะมายุ่งกับเมียเขา สีหน้าเขากระหืดกระหอบราวกับรีบวิ่งมาเสียอย่างนั้น

“นี่พวกแกสองคนทำอะไรกันหรือเปล่า?” สีหน้าของเมเปิ้ลยังคงสับสนว่า พีรพลกำลังพูดถึงอะไร ปฏิคมเพิ่งจะเดินลงมาจากห้องนอน ในขณะที่เมเปิ้ลกำลังเก็บกวาดบ้านทำความสะอาดอยู่ เพื่อรอพีรพลกลับมาทานข้าว

“อะไรรึพ่อ? นี่พ่อพูดเรื่องอะไร?” ปฏิคมรู้สึกเหนื่อยล้า และอยากนอน เขารู้สึกว่าพ่อเขานี่ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ

“พวกแกไม่ได้ทำอะไรกันใช่มั๊ย?” แววตาเขารู้สึกถึงอารมณ์หึงหวง กลัวโดนแทงหลังจากลูกชายที่เพิ่งกลับมาจากเกณฑ์ทหาร

“หิวรึยังคะ? เมเปิ้ลทำอาหารไว้ให้แล้วนะคะ” เด็กสาวยิ้มแย้มพลางพยายามดูแลเจ้าของบ้านผู้อารี แม้ว่าเขาจะทำเธอทำเมียโดยมิยินยอมแต่ทีแรก แต่มาระยะหลังๆ เธอก็ซาบซึ้งในน้ำใจเขาจนพยายามปรนนิบัตรอย่างดีแก่เขา

“เอ่อ... หิวแล้วล่ะ ถ้าไม่มีอะไรก็แล้วไป” น้ำเสียงพีรพลขุ่นเคือง พยายามมองจับผิดแต่ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น ตามเนื้อตัวของเมเปิ้ลไม่มีร่องรอยกดบีบหรือรอยช้ำใดๆ สงสัยเขาจะหึงหวงและคิดมาก จึงเปลี่ยนความสนใจมาทานข้าวแทน

******

ค่ำคืนนี้ยังคงมีเสียงของกิจกรรมเดิมๆ จนปฏิคมพอจะเดาออกว่า พ่อเขาคงจะเป็นโรคนอนไม่หลับ จึงต้องมีเซ็กซ์กับเมเปิ้ล เพื่อเขาจะนอนหลับพักผ่อนได้ ส่วนเด็กสาวคงจะต้องอดทนกับพ่อเขามากทีเดียว เพื่อที่จะมีที่อยู่ แม้จะไม่มีเงินย้ายออกไปไหน

ปฏิคมนอนก่ายหน้าผาก ฟังเสียงกระแทกสั่นสะเทือนจากตัวบ้าน ดังเป็นจังหวะรัวๆ กับเสียงร้องของเมเปิ้ลแผ่วออกมาคั่นเป็นระยะ ความเป็นชายของปฏิคมตื่นตัวเพราะเสียงของเธอ มันทำให้เขาเกิดอารมณ์

“ทำอาหารก็เก่ง เสียงร้องก็โอเค ไม่แปลกใจว่าพ่อจะหลงเมเปิ้ลมาก.. ใช้มืออีกแล้วกู” ปฏิคมจึงสำเร็จใคร่ด้วยมือของตัวเองอีกตามเคย แต่ยิ่งใช้มือมากเท่าใด น้ำขุ่นข้นเหนียวของเขาก็ยิ่งหนืดและน้ำเยอะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้ยินเสียงของเมเปิ้ล

มันทำให้ปฏิคมเกิดมโน และนึกภาพตอนร่วมรักกับเธอ โดยพ่อเขาไม่รู้... นี่เขาเกิดคิดอะไรบ้าๆ แบบนี้ และมันก็ทำให้เรือนกายหนุ่มร้อนรุ่มผ่าว หอบเหนื่อย ปฏิคมเกิดอยากจะลองกับเมเปิ้ลสักครั้ง หากเธอจะยอมเขาสักครา...

******