ละครเรื่องใหม่

1อาทิตย์ต่อมา…

   ตื๊ดด!!~ ตื๊ดด!!~

     “ฮัลโหลเนเน่”

     (ตื่นหรือยังเนี่ยยี่หวา)

     “ตื่นแล้วๆ”

     (ตื่นอะไรแกเสียงยังงัวเงียอยู่เลย)

     “ตื่นแล้วจริงๆ แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวเจอกัน”

     (อืมๆโอเค รีบมานะ)

     “จ้า คุณผู้จัดการ บาย!”

ติ๊ด!!

   ยี่หวากดตัดสายผู้จัดการส่วนตัวเพื่อนรัก และหันมาบิดขี้เกลียดอีกรอบ ก่อนจะพาตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนและเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว วันนี้เธอมีนัดกับผู้จัดละครเรื่องใหม่ที่เธอได้รับบทบาทเป็นนางร้ายเช่นเดิม ด้วยกระแสของละครเรื่อง รัก(ไม่)ต้องห้าม ที่เพิ่งจะปิดกล้องไปทำให้มีผู้จัดละครหลายต่อหลายคนต้องการอยากที่จะได้เธอไปร่วมงานด้วย แต่สุดท้ายเธอก็เลือกละครของผู้จัดที่เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยของเธอ เพราะว่าชอบบทตัวอย่างที่ได้ลองอ่านที่สุด

ตึก!

ตึก!

     “ตื่นแล้วหรอลูกสาว แล้วนี้จะไปไหนเนี่ย” วีนาที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องโถงของบ้านเอ่ยถามลูกสาวคนเดียวขึ้น

     “ไปคุยงานค่ะแม่”

     “กินอะไรก่อนไหม เดี๋ยวให้ป้าแช่มจัดโต๊ะให้”

     “ไม่ทันแล้วค่ะ ยัยเนเน่ไลน์มาตามยิกยิกแล้ว”

     “ตื่นสายสิท่า นอนดึกหรอลูก” 

     “ค่ะ มัวแต่อ่านบทละครใหม่”

     “หือ! ไหนว่าไม่จริงจังงานในวงการไง”

     “แหม! ไหนๆเข้ามาแล้วก็เต็มที่หน่อยค่ะ เดี๋ยวเสียชื่อลูกสาวพ่อกับแม่หมด หวาไปก่อนนะคะสายแล้ว”

     “จ้ะ แล้ววันนี้นอนคอนโดหรือกลับมานอนบ้าน?”

     “บ้านค่ะ เดี๋ยวรีบกลับมาทานข้าวเย็นด้วยนะคะ”

  ฟ๊อดด!!

   ยี่หวาก้มลงหอมแก้มผู้เป็นแม่ฟอดใหญ่ ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินไปที่ลานจอดรถเพื่อเลือกรถคันโปรดของเธอขับออกไป

   วีนาได้แต่ยืนส่ายหน้ายิ้มไปด้วยความเอ็นดูในตัวลูกสาว ที่ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เธอมักจะจริงจังและใส่ใจทุกเรื่องเสมอ

บริษัท…

     “นึกว่าจะมาสายกว่านี้อีกนะเนี่ย”

      “ก็บอกแล้วว่าไม่สายแกก็ไม่เชื่อ”

     “ชิ! เหยียบมาเท่าไหร่ละ”

     “จมเท้าเลยแหละ อิอิ!”

     “แกนี่นะ บอกไม่เคยฟังเลยว่าให้เขารถช้าลงหน่อย ก็รู้อยู่ว่ามันอันตราย”

     “โอ๊ย! มาช้าก็บ่น มาเร็วก็บ่นอะไรของแกเนี่ย ไปๆได้แล้ว บ่นอยู่ได้” ยี่หวาตัดบทเพื่อนขี้บ่นด้วยการคล้องแขนเพื่อน และพาเดินเข้าไปยังบริษัทที่เธอสังกัดอยู่ทันที

     “สวัสดดีครับคุณยี่หวา”

     “สวัสดีค่ะพี่ รปภ”

     “สวัสดีค่ะน้องยี่หวา”

     “สวัสดีค่ะพี่องุ่น วันนี้ทาลิปสีสวยนะคะ”

     “สวัสดีค่ะคุณยี่หวา”

     “สวัสดีค่ะป้าแมว ไม่สบายหายแล้วใช่ไหมคะ”

     “หายแล้วค่ะ”

   ตลอดทางที่เดินเข้ามา ยี่หวาก็ยังคงทักทายทุกคนอย่างเป็นกันเองเหมือนทุกครั้งไม่เคยเปลี่ยน เธอเป็นแบบนี่ตั้งแต่ตอนเข้าวงการใหม่ๆมาจนถึงปัจจุบัน ทำให้ทุกคนที่นี่ต่างเอ็นดูและปลื้มเธอมากที่เธอไม่เคยจะถือตัวกับพวกเขาเลย

ติ๊ง!!

ยี่หวาและเนเน่พากันขึ้นลิฟท์มาที่ชั้น6 และพากันเดินมายังห้องทำงานของลิลลี่ผู้จัดละครเรื่องใหม่ที่เธอต้องคุยงานด้วย

     “สวัสดีค่ะพี่ลี่”

     “พี่ลี่สวัสดีค่ะ” ทั้งสองยกมือขึ้นไหว้ผู้จัดละครและเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกันจากมหาลัยที่พวกเธอจบมาด้วย

     “มาๆนั่งก่อน ไม่ค่อยได้เจอกันเลยเนาะพวกเรา”

     “เดี๋ยวก็ได้เจอกันบ่อยๆแล้วค่ะ”

     “ขอบใจยี่หวามากเลยนะที่ตกลงเล่นเรื่องนี้”

     “หูย! ยินดีมากเลยค่ะพี่ลี่ บทคือดีมาก”

     “พี่ดีใจจังที่ได้เรามาร่วมงานด้วย แต่มีเรื่องนึงที่พี่ยังกังวล”

     “เรื่องอะไรคะ?”

     “...”

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

   ยังไม่ทันที่ลิลลี่จะพูดอะไรต่อ เสียงเคาะประตูจากหน้าห้องก็ดังขึ้น ทำให้ทั้งสามคนต้องหยุดการสนทนาแล้วหันไปมอง

   และเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่เปิดประตูเดินเข้ามา ลิลลี่ผู้จัดละครก็รีบแนะนำให้ยี่หวากับเนเน่รู้จักทันที

     “สวัสดีครับพี่ลิลลี่”

     “สวัสดีจ้ะเมฆ ยี่หวา เนเน่ นี่พระเอกของละครเรา”

     “ม…เมฆ เมฆา”

     “ใช่แล้วจ้ะ เมฆจะมาเป็นพระเอกของเรา” ลิลลี่ภูมิใจนำเสนอเต็มที่ ที่ได้ซุปเปอร์สตาร์ที่กำลังมีชื่อเสียงที่สุดตอนนี้มาร่วมงานด้วย

     “งื๊ออ!! หล่อสุดๆเลย”

     “เบาๆหน่อยเนเน่ ได้ข่าวว่าเธอมีแฟนแล้วนะ”

     “พี่ลี่อ่า” กันซีนน้องทำไมเนี่ย”

     “ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ” เมฆส่งยิ้มเป็นมิตรให้ยี่หวากับเนเน่”

     “ตาย ตายแน่ เจอยิ้มแบบนี่เข้าไปตายแน่ๆเนเน่” เนเน่ทำท่าทำทางใจละลายใส่หนุ่มหล่อตรงหน้าแบบขำๆอย่างที่ชอบทำ

     “ยินดีที่ได้ร่วมงานด้วยเช่นกันค่ะ ไม่นึกเลยว่าพี่ลี่จะได้พระเอกคิวทองอย่างเมฆมาเป็นพระเอกได้ด้วยเซอร์ไพรส์มากค่ะ”

     “ผมได้ดูละครของคุณด้วยนะครับ เก่งมากๆเลยครับ”

     “ชมแบบนี้ก็เขินแย่สิคะ55”

ก๊อก! ก๊อก!

   ในระหว่างที่ทุกคนกำลังแนะนำตัวและสนทนากันไปมา เสียงคนเคาะประตูจากทางด้านนอกก็ดังขึ้นอีกครั้ง 

     “สวัสดีค่ะพี่ลิลลี่”

   หญิงสาวเอวบางร่างเล็กคนหนึ่งเปิดประตูเดินเข้ามายกมือขึ้นไหว้ผู้จัดละครสาวด้วยหน้าตาราบเรียบไม่ได้ยิ้มแย้มให้ใคร

     “นั่งก่อนสิหนูเล็ก”

     “ขอบคุณค่ะ”

   ผู้หญิงที่ชื่อหนูเล็กเดินเข้ามานั่งที่โซฟาตามที่ลิลลี่บอก และเธอก็เลือกที่จะนั่งลงข้างๆกับเมฆโดยมีการปลายหางตามองมาที่ยี่หวาเล็กน้อย

    

     “ทุกคนจ้ะ นี่หนูเล็กนางเอกละครของเรา” ทันทีที่ลิลลี่แนะนำคนที่เดินเข้ามาใหม่ให้ทุกคนรู้จักจบ ยี่หวาและเนเน่ก็มองหน้ากันทันที แต่ก็แค่เพียงครู่เดียวเท่านั้น

     “เอาละ มากันครบแล้ว งั้นพี่ขอพูดถึงประเด็นงานของเราเลยเนาะ คืองี้นะ…” ลิลลี่พาทุกคนที่เธอนัดมาในวันนี้พูดถึงเนื้อหาสำคัญในการร่วมงานและทำงานด้วยกันอย่างคร่าวๆ ตลอดเวลาที่พูดคุยกันหนูเล็กก็ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยกับทุกคนยกเว้นกับเมฆที่เธอพอจะยิ้มบางๆให้กับเขาอยู่บ้าง

     “หูย!หวามีฉากยิงปืนเยอะด้วยอ่ะตื่นเต้นจัง”

     “แบบนี้ฉันต้องพาแกไปเรียนยิงปืนเสริมด้วยสิใช่ป่ะ”

     “ก็ดีนะ จะได้สมบทบาท”

     “ผมมีที่แนะนำนะครับ ถ้ายี่หวาสนใจเราไปเรียนด้วยกันได้นะครับ”

     “ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวยังไงให้เนเน่ดูคิวงานให้ก่อนนะคะ”

     “ครับ”

     “วันนี้พี่ก็มีเรื่องรบกวนทุกคนเท่านี้แหละจ้ะ ขอบคุณมากๆนะที่สละเวลามาคุยกัน” 

     “ถ้างั้นหนูเล็กขอตัวกลับก่อนนะคะ”

     “จ้ะ”

     “ สวัสดีค่ะ” หนูเล็กที่มาถึงที่หลังสุดยกมือขึ้นไหว้ลาลิลลี่ก่อนจะหันไปยิ้มให้เมฆและเดินออกจากห้องไปโดยที่ไม่ได้ทักทายยี่หวาเลยสักคำ เธอทำเหมือนไม่มียี่หวาอยู่ในห้องนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ยี่หวาก็ไม่ได้สนใจอะไร

     “ถ้างั้นผมก็ต้องขอตัวกลับก่อนเช่นกันนะครับมีคิวงานต่อช่วงบ่าย”

      “จ้ะเมฆ แล้วเจอกันนะ”

       “สวัสดีครับพี่ลิลลี่ แล้วเจอกันนะครับยี่หวา เนเน่” เมฆไหว้ลาลิลลี่เช่นกัน แต่ก็ยังหันมาคุยและยิ้มกับยี่หวา ซึ่งต่างกันกับคนที่เดินออกไปก่อนหน้านี้มาก

     “หื้อ!! หล่อจัง”

     “ไม่ตามเขาไปเลยอ่ะ” ยี่หวาแกล้งแซวเพื่อนที่มองตามหลังผู้ชายจนเขาเปิดประตูออกไปก็ยังจะเพ้ออยู่

     “ตามไปได้หรอ?”

     “ไปสิ เดี๋ยวฉันบอกพี่เขตให้”

     “ชิ! เล่นของสูงอีกล่ะ”

     “เอ่อ!พี่ลี่คะ”

     “พี่รู้เราจะถามอะไร” ลิลลี่พูดดักคอรุ่นน้องไว้อย่างรู้ทัน เพราะตั้งแต่นางเอกละครที่ชื่อหนูเล็กเดินเข้ามา ใบหน้าของยี่หวาก็มีแต่ความสงสัย

     “ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นคนนี้คะ ไหนพี่บอกว่าอยากได้เมญ่าเป็นนางเอก”

     “เฮ้ออ!!” 

     “ถอนหายใจแรงแบบนี้ รีบเล่าเลยพี่ เนเน่ก็สงสัยเหมือนกัน”

     “…”ผู้จัดละครสาวมองหน้ารุ่นน้องทั้งสองแล้วก็ถอนหายใจอีกครั้ง

     “เฮ่ออ! คืองี้นะ ตอนแรกที่พี่คุยกับพวกเรา พี่อยากได้เมญ่ามาเป็นนางเอกใช่ไหม”

     “ใช่ค่ะ พี่บอกว่าเมญ่าเคมีดี เล่นกับใครก็จิ้นได้ แล้วก็รูปร่างไม่เล็กเกินไปเหมาะสมกับบทที่ต้องเป็นสายลับที่ดูแข็งแรงต่อสู้ได้”

     “นั่นแหละ นี่คือเป้าหมายของพี่ตอนแรก หลังจากพี่ยื่นรายชื่อนักแสดงไป ทางช่องก็ตอบกลับมาดีนะ แต่พอเอาเรื่องเข้าประชุมกันอีกครั้งทางผู้ใหญ่บางคนก็เสนอชื่อหนูเล็กเข้ามา”

     “แต่คาแรคเตอร์เขาไม่เข้ากับเรื่องเลยนะคะ ดูอ่อนปวกเปียกแบบนั้นอ่ะ”

     “เนเน่!” ยี่หวาปรามเพื่อนที่พูดตรงเกินไป

     “ก็มันจริงนี่แก”

     “พี่พูดอะไรไม่ได้เลยด้วยสิช่วงนี้ รู้ใช่ไหมว่าละครพี่มันแป้กขาดทุนมาสองเรื่องแล้วน่ะ” ลิลลี่ทำหน้าเศร้าเมื่อเล่าถึงผลงานที่ผ่านมาของตัวเอง

     “ไม่เป็นไรนะ หวาจะทำให้ดีที่สุดเลย” 

     “ใช่ๆ เดี๋ยวเนเน่พาไปมูวัดดังๆนะ รับรองว่าต้องปังแน่ๆ” ทั้งเนเน่และยี่หวาต่างช่วยกันให้กำลังใจรุ่นพี่สาว

     “ขอบใจทั้งคู่มากเลยนะ แล้วก็มีอีกเรื่องที่พี่อยากจะเตือน”

     “อะไรหรอคะ” เนเน่ตั้งหน้าตั้งตาฟังอย่างสงสัย

     “วันก่อนผู้จัดการหนูเล็กเขาถามถึงบทของยี่หวา เขาบอกว่าบทของยี่หวาดูจะเด่นกว่าบทนางเอกไปหน่อย”

     “เฮ้ย! มีคิดแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย”

      “แล้วพี่ลี่ว่ายังไงคะ”

     “พี่ก็ไม่ได้พูดอะไร ช่างเถอะ ยังไงตอนถ่ายทำถ้ามีปัญหาอะไรมาบอกพี่นะ พี่อยากให้ยี่หวาระวังตัว ดูๆแล้วหนูเล็กก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน”

     “เนเน่ดูด้วยตาเปล่าก็รู้แล้วค่ะ แววตาไม่ได้เหมาะกับบทนางเอกเล๊ย!”

     “เนเน่ นินทานางเอกต่อหน้าผู้จัดหรอ” 

     “แหะๆ ขอโทษค่ะ”

     “ฮึๆ! ไม่เป็นไร พวกเธอกลับไปพักหรือทำงานต่อกันเถอะ ไว้คุยกันอีกทีเนาะ พี่เคลียร์งานก่อน”

     “ได้ค่ะพี่ลี่ หวากับก่อนนะคะ”

     “จ้ะ”

     “สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ” ทั้งสองไหว้ลาผู้จัดการสาวรุ่นพี่แล้วก็พากันเดินออกมาที่หน้าบริษัท

     “วันนี้ฉันไม่มีงานต่อใช่ไหมเนเน่”

     “ใช่ๆ วันนี้ไม่มี แต่อีกสองวันคิวยาวไปอีกสองอาทิตย์จ้า”

     “โห! งั้นวันนี้เราไปช้อปปิ้งกันไหม”

     “อืม!ดีๆๆๆ” 

     “ที่ห้างประจำเราเนาะ”

     “ได้ๆ แต่ว่าฉันขับเองนะ เอากุญแจมา ฉันขี้เกลียดเหยียบเบรคช่วยแก ขับรถเร็วเหลือเกิน”

     “555เออๆ เอาไป” ยี่หวาหยิบกุญแจรถคันหรูส่งให้เพื่อนสาวเป็นคนขับอย่างที่เธอต้องการ แล้วทั้งสองคนก็พากันไปยังห้างสรรพสินค้าที่พวกเธอคุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็กๆ