Chapter Eleven

Isang oras na yata akong nakangiti habang pabalik-balik ang tingin sa mesa ko at sa pintuan ng opisina niya. He said thank you, right? Hindi pa naman ako bingi sa pagkakaalam ko at hindi pa naman ako sobrang baliw para gumawa ng sariling eksena sa isipan ko at sabihin totoo iyon.

Or am I?

No.

He definitely said that.

"Aaissh!" Dumukdok ako sa mesa. Hindi ko alam kung bakit ba nandito pa ako, eh, wala naman akong ginagawa.

Kier has no meeting today. Wala rin siyang pupuntahan at base sa kopya ng schedule niya na mayroon sa akin ay tuwing sabado niya tinatapos ang mga bagay na hindi niya natapos sa buong linggo dahil marahil sa mga meetings, lalo na sa mga emergencies na hindi naman nakasingit sa schedule niya.

"Hindi ka pa uuwi, Emily?" tanong ng isa sa mga kasama ko rito.

Nagliligpit na sila ng gamit. It's an hour before lunch break. Mukhang tapos na sila sa ginagawa nila. At ako? Ano nga ba kasi ang ginagawa ko rito bukod sa tumunganga.

I groaned before standing up. Bibili na lang ak