KABANATA 4

Tila ako nilipad at halos hindi malaman kung saan ako dinala. I am disoriented and can't barely recognize where I am. Maging ang maalala pa sa kung paano ako napunta rito ay malabo na sa isipan ko.

Ang alam ko lang ay sumakay akong kasama ang lalaki.

"Hmm." Kumapit nang kusa sa kumot ang kamay ko dahil sa nararamdamang init.

Kumot lang yata ang makakapitan ko sa kakaibang nararamdaman. This is new to me. I have never felt this hot before.

"P-lease, s-top." I protested, not knowing what I was protesting and what he was doing.

I felt him pin my hands above my head. I can't even make strong movements to take them back.

Kusang nagmulat ang mga mata ko at binalik na naman sa ayos ang kaisipan dahil sa ginawa niya.

But everything is blurry. I was awake and yet I felt so sleepy.

Kusang nangilid ang aking luha at sumikip ang d****b. Hindi ko lubos maisip na hahantong din ako sa ganito.

"N-o, please." I begged him to stop, but he didn't.

I felt his hands roam around my body. Walang pinalagpas. Even his sinful lips did the same.

And when I felt it on my neck, kusang tumagilid ang ulo ko upang mabigyan siya ng laya. Ayaw ko pero gusto ng katawan ko.

My body doesn't even want to cooperate with my mind!

Unti-unting nawawala ang depensa ko at nilulunod ng init na nagsisimulang kumalat sa paligid.

My body is on fire.

And I'm well aware that my sanity is already on the thin line. Kahit yata hindi malinaw ang ginagawa niya ay tumatatak iyon sa isipan ko.

What is evident is that I am in a man's bed. I want to cry more for that thought and grieve. But the pleasure and satisfaction he gives me cannot win my mind. Maging ang mga h***k niya ay nagpapahina sa mga tuhod ko.

Wala na at talo na ako ng sarili. I want to protest, but I can't find my voice. My mind knows this is wrong, and yet my body has become a slave to his touches.

Ilang beses kong pinilit gumalaw at pilit siyang pinigilan.

But I never won.

He came to a halt and slammed my body on the bed.  Masakit at lalo pang sumasakit.

His hands move all over my body, leaving a scorching sensation and sensuous pinches.

"Hmm. Stop," imbis na protesta ay ungol lamang ang nagawa ko.

I think I am losing my mind again. I want to wake up! Sa palagay ko ay isa lamang itong masamang panaginip. And what I need to do is wake up in order to stop the man, as well as myself.

But I was wrong. This is not a dream.

I heard his hard groan that made me realize this was real. Wala akong magawa kundi ang umiyak kahit pa nangunguna ang init sa nararamdaman ko.

When I realized what was going on and what he was doing, I wanted to cry even harder. I want to push him away to keep my virginity, but all I've done all night is moan. Although my body enjoys it, my heart is secretly suffering inside.

And when he was done, I cursed him!

With my little energy, I pushed his body to the side. Mahina na ang mga kamay ko at sa tingin ko ay may pasa pa.

My eyes are clouded with tears. I never imagined myself with a strange man. Ni hindi ko nga mapayagan si Rico! But here I am, sharing the bed with this unknown human.

Hinayaan kong bumuhos ang luha ko at gusto ko mang magalit sa sarili ay wala akong lakas na gawin iyon.

I don't even have the strength to walk. Kahit gustuhin ko mang tumakbo na at tumakas ay hindi na kaya ng katawan ko, so I let myself be consumed by the darkness and sleep.

Pinapanalangin ko na lang na hindi siya magising.

Gumising ako na madilim pa rin ang paligid maging ang labas. Ngayon ko pa lang yata nahanap ang sarili ko at gusto na lamang kalimutan lahat ng ginawa ko.

You are careless, Frey! What have you done to yourself?!

Hinatak ko ang kumot hanggang sa d****b ko. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng mga labi ko at hindi maiwasang lumabas ang hagulgol na walang tunog. Nagsipaglaglagan ang mga luha. Tuloy-tuloy at walang tigil. Walang humpay.

Mas malala pa sa bangungot ang dinanas ko. Napailing at nakuyom na lamang ang mga kamay ko.

This is the worst nightmare I've ever had!

And that is because of the man beside me!

Inhumane!

Binigyan ko ng masamang tingin ang lalaking mahimbing ang tulog. Nakadapa pa ito at tila hindi alintana ang ginawa. He is a beast who tore me apart.

Because of him, I felt less of a woman.

I felt abused!

I never imagined I would just lose it that way!

Not even on my wedding day!

Ilang taon kong iningatan, ngunit isang gabi lang pala ay maiwawala ko na.

I know partly it's my fault, but still! I am weak! He took advantage of me!

Marahas na pinunasan ko ang mga luhang bigla na lamang nalaglag. Sinubukan ko ring huminga nang malalim. Kahit ano'ng gawin ko, hindi na maibabalik iyon. Kahit lumuha pa ako ng dugo ay hindi ko na mababawi pa ang nawala. Mas mabuting makaalis na ako rito at baka mas malala pa ang mangyari sa akin!

Kahit masakit ang katawan ay pinilit kong bumangon. Pinapakiramdaman ko pa kung magigising siya o hindi. Wala na akong init na maramdaman kundi pawang pagsisi na pumunta pa ako sa bar na iyon.

Sana pala, hindi na lang ako pumunta. I should have listened to Mama. Huwag lalabas sa gabi.

No partying!

No alcoholic beverages!

But now I've lost it.

At hindi na mababawi pa!

Marahan kong binaba ang mga paa ko mula sa kama at sinubukang tumayo. Marahan ko pang hinakbang ang mga iyon at maingat na naglakad.

Ramdam ko ang lamig ng paligid na lalong nagpapanginig sa pagod kong katawan. I felt the cold breeze of air embracing my nakedness.

At kahit mahirap ay inaninag ko ang dilim at hinanap ang damit ko. Nang makita iyon ay pilit kong inabot at sinuot. Hindi ko alam kung sira ba o hindi. Ayaw kong buksan ang ilaw at baka magising ang lalaking kailanman ay hindi ko mapapatawad!

Hinanap ko rin ang pouch ko at nakitang nasa kalapit niyang mesa iyon. Marahan ang mga naging hakbang ko at kahit mahirap ay tinawid ko. Hindi ko na gugustuhin na gumising pa siya. Kung pwede lang ay hindi na siya gumising pa kailanman!

He's an asshole!

A virginity stealer!

Nanginig pa ang kamay ko nang kuhanin ang pouch. Bukas iyon at hindi ko alam kung saan at kailan ko binuksan.

I can't remember every detail!

May iilan man ay malabo na. Binilang ko pa ang pera ko at may pamasahe pa naman. Nangatog ang kamay ko at nalaglag pa ang ilang barya at gamit doon na nagpakaba sa akin lalo.

Natigil pa ako at nilingon siyang nakadapang natutulog. Pigil ko ang paghinga at hinintay kung gagalaw ba siya.

I'm afraid he will wake up and catch me sneaking out. Kahit karapatan kong tumakas ay wala akong magiging laban sa kanya kung magigising siya ngayon.

Nang masiguradong hindi siya magigising ay mabilis kong pinulot ang mga nahulog na barya at gamit. At kahit pa kumpleto ay agad kong sinara ang pouch. Mabilis pa akong tumayo at maingat na tinalikuran ang kwartong iyon. Maging ang pinto ay maingat kong sinarado.

Bumilis lamang ang hakbang ko nang makalabas na ng hotel room. Kahit masakit ay pilit kong tinakbo ang elevator. Nang makasakay roon ay nanghina ang mga tuhod ko at napadausdos na lamang paupo.

He tainted me! Scratch that.

You've tainted yourself, Frey!

Kusang naglaglagan ang mga luha ko at sumigaw nang malakas.

"Ang tanga-tanga mo, Frey!"

Ano na lang ang sasabihin ni Rico?

Na mas malala pa ako sa kanya?

Na ang landi ko?

Na hindi ako marunong makuntento sa kanya?

Napakadumi ko!

Ayaw mo pero gusto ng katawan mo? Hindi sapat na rason iyon!

Sinuntok-suntok ko ang lapag ng elevator kahit na lalo lamang sumakit ang kamay ko. Gusto kong ilabas lahat. Lahat-lahat! Gusto ko mang bawiin ay malabo na. I lost it!

And I felt so worthless because of this.

Naninikip ang d****b ko at ang mukha ni Mama ang naaalala ko. Kung sinunod ko siya ay wala sana ako sa ganitong sitwasyon. Ni hindi ko alam kung paanong basta ko na lamang naramdaman ang init at sumama sa lalaki.

"I'm sorry, M-a, h-indi po a-ko m-asunuring a-nak." Humagulgol ako ng iyak.

Nagbara na ang ilong ko at ramdam kong may sipon nang lumalabas mula roon. Ramdam ko rin ang pamamaga ng mga mata ko.

But I do not mind!

Walang tatalo sa sakit na nararamdaman ko ngayon!

Lalo pa akong naiyak nang maamoy sa katawan ko ang pabango ng lalaki. Matapang at nakaliliyo.

I cannot forgive that man!

He ruined me!

Nawalan ako ng lakas at napasandal na lamang sa elevator. Natutulala at wala ng magawa.

Hindi ko na maibabalik kahit na iningatan ko pa nang matagal.

This is the worst. It feels like I lost a billion dollar treasure.

Hindi ko lubos maisip na ganito ang bagsak ko sa kabila nang pag-iingat ko. Basta na lang pa lang mawawala sa isang... estranghero.

Sa isa pang estranghero! Walang pagkakaiba sa gusto ni Rico.

Napakagat labi ako nang hindi ko na mapigilan ang rumaragasang luhang lumabas sa mga mata ko.

Ethics teacher pa man din, Frey!

Hindi ko yata kayang humarap sa mga estudyante ko sa tuwing maaalala ko ang nangyari.

I should be the role model, not the other way around. Not a bad influence.

Hanggang makalabas ng elevator ay hindi ako tumigil sa pag-iyak. Ni hindi ko na liningon ang reception at hindi pinansin ang guard na nandoon. Basta na lang akong lumabas at sumakay ng taxi.

"Saan po, Ma'am?" Tiningnan pa ako nito sa rear view mirror.

Sinabi ko lang ang lugar ng apartment ko at mabilis na niyakap ang katawan ko. Pigil ang hagulgol ko at walang sawang humihingi ng kapatawaran.

I feel like a sinner. I felt so... bad.

Kahit sabihing nag-cheat si Rico, mas hindi kapatawad tawad ang nagawa ko.

Have sex with a strange man?

Really, Frey? I'm so reckless!

Kahit pa bumigay ang katawan ko at pakiramdam ko ay ginusto ko rin iyon ay mali pa rin.

Napakamakasalanan niyang lalaki!

Halos takbuhin ko ang kwarto ko pagkarating sa apartment. Wala ring tigil sa pagtunog ang cellphone ko ngunit hindi ko iyon tinitingnan sa takot na baka si Mama ang tumatawag.

Hindi ko alam!

Ano'ng sasabihin ko?

Na Ma, lumandi ang anak niyo?

Na Ma, ayaw ko naman talaga kaya lang nand'yan na?

I am physically and mentally exhausted. Ni hindi ko sigurado kung kaya ko pa bang humarap sa maraming tao.

Paano ang pagtuturo ko?

Paano ang relasyon ko?

Paano ang dignidad ko?

Paano ako?

Ang daming gumugulo sa isipan ko, hindi ko alam kung anong uunahin ko.

Hindi ko yata kayang humarap sa mga estudyante ko.

One mistake, and yet it means everything. It crashed me down and broke me into pieces.

Paano kung may nakakita?

Umiling ako at binura ang huling naisip.

Imposible iyon at wala naman akong kilala sa lugar na iyon bukod kila Rico.

Kusang napapikit ang mga mata ko at rumagasa roon ang alaala kagabi. Napatakip ako ng bibig at napa-iyak na lamang ulit.

Sa lahat ba naman, bakit ako pa?!

Ano po ba'ng ginawa kong kasalanan?

Ilang beses kong inisip ang mga pagkakamali ko ngunit hindi maalala kung gaano karami iyon.

Mabilis kong tinungo ang banyo at nagbabad sa ilalim ng shower.

Kasabay ng pag-agos ng tubig ay ang pagbagsak ng mga luha ko.

Wala, wala na.

Kinuskos ko nang marahas ang bawat parte ng katawan ko hanggang sa mamula iyon. Wala akong pakialam kahit magkasugat ako. Ang gusto ko ay mabura lahat ng bakas ng ginawa niya!

His every touch, his every kiss!

I can not forgive him! Kung sino man siya ay hindi ko siya mapapatawad. He is not deserving!

I know I am not perfect. I have never felt so low in myself. Ngayon lang at tingin ko ay dadalhin ko iyon sa kinabukasan. Malabong makalimutan ko lalo pa't nakatatak na sa isip ko.

Teacher Frey just got hooked up. O baka bansagan pa ako na gurong nakipag-one night stand!

Hindi ko naman sinasadya!

Pagkatapos naisip ko na, napakasama naman ng buhay ko. My boyfriend made out with another girl while I was on the home run with another man!

Fabulous, Frey!

I wasn't even heartbroken, yet I went out with a man and even slept with him!

Hindi ko maiwasang tingnan ang sarili nang mababa. Nalulugmok at nahihirapang umahon.

Sino pang lalaki ang magmamahal sa akin? Ano na lang ang sasabihin ng mapapangasawa ko kapag nalaman niyang... hindi na ako buo?

Basag na at may lamat na. Ano mang ayos ay hindi na mabubuo.

At malabong makapag-asawa pa ako.

Does that piece of hymen matter?

I don't know! Even if I wanted to be pure, I could not. That is hidden, but very criticizing.

Pinatay ko ang shower subalit hindi ako umalis sa pagkakaupo sa ilalim niyon. Niyakap ko ang sarili at yumuko.

I only have myself to cry all the pain away.

Hanggang nagyon ay hindi pa talaga rumirehistro nang maayos ang nangyari. Gusto kong balikan at pigilan.

But it has already happened. If this is just a bad dream, please, wake me up.

Walang tigil ang mga luha at pawang pagsisi ang nararamdaman sa kalooban ko.

Sana panaginip na lang ito, sana hindi na lang nangyari. If I could only turn back time and change things. Ginawa ko na. But I am powerless. Ni hindi ko magawang tumakbo sa pulis at ipahanap ang lalaki.

Mas maiging kalimutan ang lalaki at ibaon na lamang ang nangyari. It's hard, and I'm not forcing myself to forget.

Gusto ko lamang may makausap at tumawag ng kaibigan. Hindi ko magawa sa takot na husgahan nila ako. Ano ba'ng laban ko?

At kahit alam kong wala silang alam ay hindi ko mapigilang isiping alam na nila.

Natatakot akong kumalat ito at mawala ang respeto ng maraming tao sa akin.

Paano ko pa matitingnan sa mata ang bawat estudyante at magulang na makakaharap ko?

I will be powerless.

Nanghina ang kamay ko sa napagtanto. Kusang bumagsak ang mga iyon kasabay nang paghiga ko sa malamig na sahig ng banyo.

I am asking and praying to gain all the strength to fight this battle inside me.

I hope someone will comfort me and not judge me. Just that one person and I am okay.

Gusto kong patigilin ang oras at hindi muna pumasok sa paaralan.

I am feeling faceless right now. My confidence was being eaten away by my fear and insecurities.

I hope tomorrow is a good luck. Kung hindi man, kahit ang kasunod na bukas na lang o kaya ay ang kasunod pang bukas.

Only one person today and one tomorrow. Please! I'm begging!

|Y_S|