CHAPTER 4

  “What if I don’t find a donor within two days?” Usisa ni Aleksander sa doktor.

  “If not, we’ll have to use soy formula, but I can’t guarantee it will be as beneficial as breast milk. Mas kailangan talaga nila iyon." Pagsagot ng doktor sa bawat katanungan ni Aleksander.

  “Is there no other option?” Dagdag na tanong niya.

  "Their situation is urgent, sir. Pero kung wala kayong mahanap na magdodonate ng breast milk, mas mabuting ang ina ng mga bata ang—"

  “They don’t have a mother. I’m the only parent.” Mariing pagputol ni Aleksander sa pagsasalita ng doktor.

  Lahat sila na naroon ay natahimik dahil sa biglang pagbabago ng mood ng lalaking kausap.

  The doctor nodded his head, visibly uncomfortable under Aleksander’s piercing gaze.

  Nang marinig naman iyon ni Penelope ay nagtaka siya. What child doesn’t have a mother? isang bagay lang ang naisip niyang sagot sa tanong niya, base na din sa naging reaksyon ni Aleksander. The twin's mother had abandoned them at birth.

  “If the mother isn't present, then we’ll have to find a wet nurse for the twins.” The doctor suggested.

  “A wet nurse? You want another woman to personally breastfeed my children?" Asik ni Aleksander sa doktor.

  “That would be more convenient lalo na kung iuuwi na ang kambal. Hindi na mawawala ang allergy ng mga bata sa cow's milk, and given that the twins are premature, hindi ganun kasustansya ang soy formula. While may mga babaeng nagdodonate ng mga gatas nila, it's not always available. So my suggestion is maghanap ka ng babaeng gagawing wet nurse ng kambal hanggang sa kaya na nilang kumain ng solid food. If you're worried about their health, the wet nurse must be healthy, free of infectious disease, and able to produce enough milk for two premature babies. We can conduct a test to make sure the mother is healthy.” Paliwanag ng doktor.

  Nakadama ng kirot sa puso si Penelope habang naiimagine ang dalawang maliit na babies na walang gatas at posibleng nagugutom na ngayon. She couldn't make herself walk away from them, kaya walang pag-aalinlangan siyang lumapit kay Aleksander at marahang hinila ang sleeve ng damit nito para makuha ang atensyon ng lalaki.

  “What do you want?” Iritableng tanong ni Aleksander. Malaki ang problema niya ngayon, because where on earth is he going to find a lactating mother na kayang magpasuso ng kambal? Kaya wala siyang oras to entertain this woman right now.

  Nilabas ni Penelope ang cellphone ni Aleksander and started typing.

  “Excuse me, Miss, I’m busy right now. So give me my phone back.” Nilahad ni Aleksander ang kamay niya para kunin ang cellphone. He needs it to call other hospitals para tanungin kung may stocks sila ng breast milk, because there is none in this hospital.

  She ignored him and typed quickly.

  'I can be a wet nurse for your children' Agad niyang pinabasa kay Aleksander ang tinype niya.

  “No, you can't." Natuwa na sana ang doktor dahil nabasa din niya iyon, pero mariing tumutol si Aleksander sa pagpiprisenta ni Penelope, kaya tumahimik nalang ulit siya sa gilid.

  Penelope's eyes narrowed at him, she felt a flash of indignation in his voice. 'WHY NOT?' Nakacaps lock niyang tanong rito.

  “You tried to kill yourself a few minutes ago. How can I entrust my twins to you?” Aleksander crossed his arms and stared at her.

  Hindi nakasagot si Penelope. He was right, minutes earlier she had wanted to die and end it all, and now she was offering to save two babies. It was almost laughable, except it wasn’t. Seryoso siya sa sinasabi niya, at hindi siya papayag na magsuffer pa ng matagal ang kambal dahil lang ayaw maniwala sa kanya ng ama nila.

  Muli siyang nagtype, mabilis at determinado. "I'M HEALTHY. I DON'T HAVE INFECTIOUS DISEASES. I CAN FOCUS ON BREASTFEEDING THE TWINS. MY MILK IS ABUNDANCE, YOU SAW IT YOURSELF, RIGHT? SO THAT MEANS I'M PERFECTLY QUALIFIED.' Muli niyang pinabasa kay Aleksander ang tinype niya.

  Aleksander stepped closer and lifted her chin with a single finger after reading her plea. “What about your mental state?” Malamig nitong tanong. “What if you decide to jump again tomorrow? What then? What happens to my children?” His words landed like blows. Nagsisi tuloy siya sa ginawa niya kanina. But she wasn't thinking straight. This past three days has been horrible to her. Nawala lahat ng mahalaga sa kanya, and she couldn't find a reason to continue living.

  Pero ng marinig niya ang sitwasyon ng mga kambal, her mother instinct kicks in. Hindi niya kayang talikuran at isa walang bahala ang mga narinig niya, pero anong magagawa niya kung tutol si Aleksander? No matter how determined she is, nasa kay Aleksander pa din ang desisyon dahil siya ang ama ng kambal.

  “We could try. If the babies accept breastfeeding and there are no complications, wouldn’t that be preferable kaysa sa walang donor, sir?” Ang doktor na kanina pa tahimik at nakikinig lang ay lakas loob na pumagitan na.

  Aleksander still looked reluctant, but he was cornered. Time was running out, and Lucian and Lucia didn’t have many options.

  He studied Penelope intently, as though trying to catch even the smallest flicker of doubt. But all he saw in her eyes was determination. “Fine. We’ll try this once. But if anything happens, you won’t go near them again.” Halatang napipilitan lang ito, pero kailangan niyang sumugal.

  Nagtaas ng kamay si Penelope na parang nanunumpa sa harapan ng isang judge, habang binubuka ang bibig niya kahit walang boses na lumalabas. But Aleksander read what she mouthed and she said 'I promise'.

  A nurse arrived and led Penelope to the NICU. Pinasuot siya ng sterile gown at pinaupo sa nursing chair. Another nurse carefully carried Lucian and Lucia, placing one fragile infant into her arms.

  Naunang ibinigay sa kanya si Lucia. Ito kasi ang pinakamahina sa kambal. The tiny baby looked so weak, at may nakakabit pang aparato sa maliit nitong katawan. Parang dinudurog ang puso ni Penelope habang pinagmamasdan ang munting anghel na lumalaban para mabuhay. Buong ingat niyang kinarga si baby Lucia at inumpisahang ipasuso sa kanya.

  Natayo naman sa labas ng NICU si Aleksander at pinagmamasdan ang mga nangyayari mula sa glass window. To his surprise, baby Lucia latched eagerly, ganun din si baby Lucian ng ito naman ang pinadede ni Penelope.

  Napangiti naman si Penelope habang pinagmamasdan ang sanggol na hawak niya. Hindi niya alintana ang kaunting sakit habang dumidede sa kanya si Lucian dahil puno ng gatas ang suso niya at ilang oras siyang hindi nakapagpump.

  Pinipigilan din niya ang mga luha niya. Naisip kasi niya na kahit ganun ang nangyari sa buhay niya ay may silbi pa rin pala siya.

  But then, Elija’s image filled her mind—his soft hair, his innocent laughter, his warmth in her arms na hindi na ulit niya mararamdaman. The memory stabbed her heart with both joy and grief.

  She forced her smile wider, refusing to let tears fall in front of these innocent babies.

  Napansin naman ni Aleksander ang ngiti niyang iyon, ngiti na may halong kalungkutan. He doesn't know her circumstances, but something inside him softened.

  When the feeding ended, pinayuhan muna ng doktor si Penelope na magpahinga dahil ilang oras lang ay kakailanganin nanaman siya ng kambal.

  Tumango si Penelope, hindi dahil napagod siya sa ginawa para sa kambal, kundi dahil napagod siya sa mga kaganapan kanina sa rooftop at ang pakikipagtalo niya kay Aleksander kanina nang ayaw nitong pumayag na siya ang maging wet nurse ng kambal.

  Plano niyang matulog muna, dahil baka kung manghina siya ay isipin ni Aleksander na hindi niya kaya ang ginagawa. First interaction palang niya sa kambal, pero parang hindi na niya kayang iwan ang mga ito. She wants to make sure that they'll be able to survive hanggang sa makaya na ng mga ito na kumain ng solid food. She wants to give them the chance to survive, bagay na hindi naipagkaloob kay baby Elijah.

  Pero bago pa man niya maipikit ang mga mata ay pumasok ang isang nurse na laging umaasikaso sa kanya.

  “Miss Penelope, there’s something you should know.” Bungad nito sa kanya.

  Ibinuka niya ang bibig at sinabi ang mga salitang 'ano yun' kahit walang boses. The nurse was able to read her lips kaya nagpatuloy ito sa pagsasalita.

  “Your medical bills still have an outstanding balance.” Saad ng nurse sabay bigay ng receipt sa kanya.

  Penelope froze nang makita ang halos 325k outstanding bill niya.

  “Nabayaran na po ng tita at tito ninyo ang naunang bill, pero malaki pa din po talaga ang balance, at baka hindi po kayo makalabas hangga't hindi pa ito nasesettle.” The nurse added gently.

  Tumango lang siya sa nurse. Nasa 112k na din ang naibayad ng tita at tito niya. Hindi pwedeng hindi siya tumulong sa mga ito. May pera naman siyang naipon sa personal account niya, at may laman pa ang joint account nila ni Marcus. That would cover her bills, at mababayaran din niya ang tito at tita niya. Pero paano siya makakalabas para magwithdraw ng pera?

  But before she could think of a solution, a deep, commanding voice came from the doorway.

  “I’ll pay for everything.” Agad na napatingin si Penelope sa direksyon nito. Nakatayo roon si Aleksander habang nakatiklop ang mga kamay sa dibdib. It looks like he's been listening there the entire time. “In return, you will be a wet nurse for my twins.” Dugtong nito sa madiing tono na parang hindi siya bibigyan nito ng pagkakataong tumanggi.