CHAPTER 3

Seeing her lack of reaction, the stranger sighed. “While I’m glad we’re in this position, can you please get off me, Miss.” Marahan niyang itinulak si Penelope palayo mula sa pagkakadagan sa kanya, at pagkatapos tinulungan itong tumayo.

He noticed the way she silently stared at him. Her beautiful pair of almond eyes seemed to question why he cared at all.

“I’ll say this again, if you want to end your life, huwag kang mangdamay ng iba.” Ulit ng lalaki kay Penelope. “I’m a busy man. I don’t have time to watch a stranger kill herself.” Dagdag pa nito.

Napakurapkurap ng mga mata si Penelope. Anong pinagsasasabi ng lalaking to? Hindi naman niya ito dinadamay sa balak niyang gawin. Siya lang naman ang mamamatay, kaya ano ang sinasabi nito na madadamay siya? Ang weird naman nya.

Sinuri ni Penelope ang anyo ng lalaki. His face was sculpted and handsome, pero mula sa half folded nitong sleeves ay makikita ang mga tattoo nito, which made him look like an easy suspect if the police got involved. Agad niyang naintindihan ang ibig nitong sabihin. Baka nga naman pagbintangan ito na itinulak siya nito.

Gustong magsorry ni Penelope, pero wala siyang dalang ballpen at papel. Pero ng muli siyang tumingin sa sahig, nakita niya ang cellphone ng lalaki na nalaglag, kaya agad niya iyong kinuha.

“And now you’re trying to steal my phone?” Tinaasan siya ng kilay ng lalaki.

Nagsalubong ang kilay ni Penelope, pagbintangan ba naman siyang magnanakaw. Snatcher lang ganun?

Hindi niya pinansin ang lalaki at mabilis na nagtype sa cellphone nito, buti nalang walang lock, at pagkatapos ay pinabasa niya ang tinype niya.

'Hindi kita dinadamay. Malay ko bang nanjan ka! Hindi naman kita nakita. At hindi ako magnanakaw no. Grabe ka!' Nilagyan pa niya ng angry emoji ang dulo ng tinype niya.

Natawa ang lalaki matapos mabasa ang tinype niya.

"So you can't talk?" Tanong nito.

Sa dami ng sinabi niya ay iyon talaga ang pupunahin nito? Magtatype na sana ulit si Penelope, pero napansin niya ang pagtitig sa kanya ng lalaki.

His sharp eyes are scanning her from head to toe, pero nahinto ang tingin ng estrangherong lalaki sa dibdib ng babaeng kaharap. Napansin kasi nito ang dalawang basang pabilog na nagmarka sa suot na t-shirt ng babae. Umiwas siya ng tingin sabay pinulot ang jacket niyang nabitawan niya ng tumakbo para pigilan ang babae na tumalon, and draped it over her shoulders.

“Cover yourself first." Saad ng lalaki habang nakaiwas pa din ng tingin.

Nanlaki ang mga mata ni Penelope. Doon lang niya naunawaan ang pag-iwas nito ng tingin. Nagmarka na pala sa t-shirt na suot ang gatas niya.

In an instant, she forgot about dying, at napalitan ng matinding hiya ang laman ng isip niya. A stranger of all people had seen her like that.

Pero kasabay ng matinding kahihiyan na nararamdaman niya ay ang pagkirot ng puso ni Penelope. Pinapaalala lang kasi ng nangyari kung ano ang nawala sa kanya. Wala na ang baby niya, pero hindi pa din nakakapag-adjust ang katawan nya. Marami pa din siyang gatas na kailangan pa niyang magpump kada dalawa o tatlong oras, or else her breasts would end up like this.

"So, what happened to you? Why do you want to die?" Tanong sa kanya ng lalaki matapos makitang natakpan na ni Penelope ang sarili.

Muli na sanang magtatype si Penelope sa cellphone ng lalaki pero bigla nalang may dumaring.

“Excuse me, Mr. Aleksander.” A tall man in black suit appeared at the rooftop door, at mukhang natataranta ito. "Hinahanap po kayo ng doktor, kailangan nyo daw pong pumirma ng consent form para sa kambal." Humihingal nitong sabi.

Nang marinig iyon ni Aleksander ay dali-dali itong sumunod sa lalaking dumating without saying anything else to Penelope.

'Kambal?' Ulit naman ni Penelope sa isipan niya.

Ilang saglit lang ay narealize ni Penelope na nasa kanya pa din ang cellphone ng lalaking nagligtas sa kanya mula sa masamang plano niya sa sarili.

Without even realizing it, her feet began to follow the man. Baka mamaya ireport siya nito na isang magnanakaw kapag narealize na nawawala ang cellphone nya, makulong pa siya.

She tightened the jacket around herself to make sure na hindi kita ang basa niyang dibdib.

Aleksander glanced back once, then again, catching sight of her trailing behind. His lips curved into a smile slightly. Iniligtas niya ang buhay ng babae, bagay na kahit sa hinagap ay hindi niya naisip na gagawin. Ang totoo ay pagdadahilan lang ang sinabi niya kanina na idadamay pa siya nito sa planong gawin. He doesn't care if someone jumps off the building. He could just walk away, but seeing her climbing the railings, and wanted to end it all, ay parang may kung anong nagtulak sa kanya na iligtas ang babae.

Napansin naman ni Penelope ang pagngiti na iyon ng lalaki. Sa isip niya ay napakasaya siguro nito dahil sa kambal nito. Hindi tuloy mapigilan ni Penelope na mainggit.

Siguro ay napakasaya nilang mag-asawa dahil may dalawa silang anghel. Hindi tulad nya na wala na ang tanging sanhi ng kaligayahan.

Bigla tuloy naalala ni Penelope ang araw na ipinanganak niya si Elijah. Nahirapan siyang iluwal ito, at mag-isa lang niyang hinarap iyon dahil wala si Marcus para samahan siyang manganak. Nailuwal na niya ang baby niya after 10 hours of painful labor ng dumating ang mga magulang niya. Nang gabing iyon din nag-umpisa siyang makatanggap ng mga video kung saan wala siyang nakikita pero naririnig niya ang boses ni Marcus na umuungol. Doon niya nalaman na habang nahihirapan siya sa panganganak ay nagpapakasarap ito sa piling ng ibang babae.

Nang maalala iyon ay tumindi lalo ang galit niya sa dalawang taong nagtaksil sa kanya.

“Mr. Aleksander,” Isang may edad ng doktor ang sumalubong kay Aleksander. Kakalabas lang nito mula sa NICU (Neonatal Intensive Care Unit).

Nang huminto si Aleksander ay nagtago naman si Penelope sa may gilid ng nurse station para hindi siya makita.

“Yes?" Ang kaninang buo at may kumpyansang boses ng lalaki ay mababakasan ng kaba.

“Lucian and Lucia have respiratory distress syndrome because their lungs weren’t fully developed,” Paliwanag ng doktor. “And now their tests also revealed that the twins are allergic to cow’s milk.”

Nagulat si Penelope sa narinig. The doctor’s explanation made guilt ripple through her chest. She immediately concluded na masaya at walang problema si Aleksander, when in truth his children were struggling to survive.

“Anong kailangan kong gawin?” Tanong ni Aleksander.

“Gagawin namin ang lahat ng makakaya namin para magamot ang respiratory problems ng kambal, but you need to sign the consent form." Sagot ng doktor.

"Alright." Tumatangong pagsang-ayon ni Aleksander sa doktor.

“And while we take care of their respiratory problems, I recommend you find a breast milk donor within two days.” Dagdag ng doktor ng kambal.

“What?!” Aleksander's sharp eyebrow arched, his tone filled with disbelief.

“Lucian and Lucia were born prematurely, I don’t want to risk giving them formula or any other substitute. A breast milk donor is the safest option, sir.” Paliwanag ng doktor.

'A breast milk donor?' Nagtatakang ulit ni Penelope sa narinig. Nasaan ang ina nila?