CHAPTER 5

  Kinabukasan ay nagtataka si Penelope kung bakit hindi pa bumibisita ang tita niya, gusto niyang ibalita na okay na ang bill niya at huwag na silang mamroblema kung saan kukuha ng pera. Hindi naman niya ito matawagan because her phone has been dead for days.

  "Miss Ramirez, may nagpadala po nito sa nurse station." Pumasok ang nurse at may inabot sa kanyang maliit na envelope.

  Nagtaka naman si Penelope kung para saan iyon, kaya ng makaalis ang nurse ay agad niya iyong binuksan. Laking gulat ni Penelope ng makita ang isang 150 million accumulated loan sa pangalan niya. Nakasaad doon na kailangan niyang bayaran iyon sa loob ng tatlong buwan. Hindi alam ni Penelope kung paano siya nagkaroon ng utang, kaya naman dali-dali siyang lumabas ng hospital at naghanap ng isang convenient store kung saan may charging station at nagcharge siya ng cellphone. Nang mag5% na ang battery niya ay agad niyang tinawagan ang numero ni Marcus, pero hindi na niya ito macontact. She tried texting pero walang reply. She tried calling him through his social media accounts pero nakablocked na siya.

  Sobra na siyang natataranta. Napakalaking halaga noon, kahit tatlong taon pa ang ibigay sa kanya ay hindi pa din niya iyon mababayaran. Kahit ang negosyo ng mga magulang niya na publishing house ay hindi kayang bumuo ng ganun kalaki in three months. Sumuko na si Penelope na icontact ang asawa niya. Umalis na siya pagkatapos, and her instinct suddenly told her something. Napadaan siya sa isang atm centre, kaya naman chineck niya ang dalawa niyang card. Halos matumba si Penelope sa kinatatayuan niya ng makitang wala ng lamang pera ang joint account nila ni Marcus. Nasa 10.5 million din ang laman ng joint account nila. Sunod niyang chineck ang personal savings niya, at laking gulat niya ng makitang wala na ang 2.7 million na naipon niya mula sa binibigay na allowance sa kanya ng daddy at mommy niya.

  Pano nangyari to? Iisang tao lang ang pumasok sa isipan ni Penelope. Si Marcus lang ang pwedeng gumawa nito. Maiintindihan niya yung joint account nila, pero bakit pati ang personal savings niya ay pinakealaman nito? Binaon na siya sa utang, ni hindi man lang siya nito tinirahan ng kahit kaunti para magsimula.

  Hindi alam ni Penelope kung paano pa siya nakabalik sa hospital despite her chaotic state of mind. Siguro dahil sa kambal? Dahil kailangan niyang ibreastfeed ang mga ito bago mag11 AM.

  The whole day, Penelope tried to act normal. Baka magbago ang isip ni Aleksander kapag nahalata nitong wala siya sa sarili. Duda pa man din ito sa lagay ng mental health niya. Hindi naman niya ipagkakaila na para talaga siyang mababaliw ngayon sa pressure ng 150 million na utang.

  KINABUKASAN, parang isang himala na nagbigay ng go signal ang doktor ng kambal na pwede na itong iuwi after 20 days in the NICU.

  By 4:30 PM ay nadischarge na silang tatlo ng kambal sa hospital at ngayon ay nakasakay na si Penelope sa sasakyan ni Aleksander. Wala siyang kaide-ideya kung saan ito nakatira. Ngayon na sasama na siya dito ay saka lang nagsink in sa kanya ang mga what ifs.

  What if isang masamang tao pala itong kasama niya?

  What if malupit ito?

  What if hindi na siya ulit makalabas pa dahil ikukulong siya nito sa bahay nya?

  What if ibenta siya nito? O di kaya ang mga organs niya?

  What if isa palang sindikato itong si Aleksander?

  Mas lalong kinabahan si Penelope sa mga naisip niya ng makita ulit ang mga tattoo ni Aleksander.

  Tatawag na ba siya ng tulong? Pero simula pa kahapon hindi sinasagot ng tita at tito niya ang mga tawag at text niya, kaya pano siya makakahingi ng tulong?

  Penelope sighed and lowered her phone, and that small gesture caught Aleksander’s attention.

  “What happened?” His voice cut through the silence of their long drive.

  She quickly typed on her phone, then tilted the screen toward him. 'Hindi sinasagot ng tita ko ang mga tawag ko. I'm worried, lalo pa at hindi nila alam na nakalabas na ako ng hospital.' Pagsisinungaling niya.

  "So? Planning to go back?” Sagot ni Aleksander matapos basahin ang tinype ni Penelope.

  Umiling siya at muling nagtype. 'Hindi ah! Baka busy lang ang mga ito. Baka magreply din sila sa mga text message ko mamaya. Isa pa, maiintindihan naman nila tita kung umalis ako at mawala ng ilang buwan. Kailangan ko pang bayaran ang utang ng ex-husband ko.'

  Aleksander read the words without a flicker of expression. Then he faintly smirked. “You know, I’m impressed. Not everyone can swallow a debt of 150 million without protest. Napakamartyr mo.”

  Naiinis man ay hindi na sumagot pa si Penelope. Sinabi lang naman niya ang tungkol sa utang na inilagay ni Marcus sa pangalan niya dahil tinanong siya ni Aleksander kung bakit tinanggap nito ang trabaho na maging wet nurse ng kambal. Kailangan din niyang ikwento ang tungkol sa pagkamatay ni Elijah dahil nagtataka din si Aleksander kung bakit siya pumayag sa trabahong ito, at paano na raw ang sarili niyang anak na kailangan din ang gatas niya. Pero hindi na sinabi ni Penelope na kaya namatay ang anak niya dahil hindi tinupad ni Marcus ang pangako nitong magiging bone marrow donor ni Elijah. Wala siyang planong ikalat ang pribado niyang buhay kay Aleksander dahil hindi naman niya ito lubusang kilala.

  'I had no other choice.' She typed.

  Aleksander studied her, his gaze sharp and probing. “Really? Or do you just not know how to fight back?”

  'ISIPIN MO KUNG ANONG GUSTO MONG ISIPIN!' There goes her caps lock again. Galit nanaman siya.

  Aleksander chuckled—though there was no humor in the sound. “So stupid, letting yourself be ruined by a man like him. What's your ex-husband's name?” Tanong nito.

  'NONE OF YOUR BUSINESS!' Sagot ni Penelope, pero ang totoo ay ayaw niyang pag-usapan pa si Marcus. She hates him to the core. Matapos ng lahat ng ginawa nya para rito, ito lang ang isusukli niya?

  Aleksander let out a rough exhale and sneered. “Stubborn little miss.” He leaned closer, his voice dropping into a chilling whisper. “Remember, my offer is the only lifeline you have right now. Don’t go running back if that bastard shows up begging for another chance.”

  'THERE IS NO ANOTHER CHANCE!' Seryoso niyang tiningnan si Aleksander.

  “Good.” Aleksander praised, as if he was satisfied with her answer, at pagkatapos ay itinuon na ang pansin sa may bintana.

  Dahil hindi na siya kinukulit ni Aleksander ay muling napatingin si Penelope sa sasakyang sumusunod sa kanila sa di kalayuan. Doon nakasakay ang kambal, kasabay ang mga maids na dumating kanina ng sunduin sila. Kung sana ay doon siya nakasakay ay hindi siya mabobored dahil hinding hindi siya magsasawa na pagmasdan ang dalawang sanggol.

  Another 30 minutes pass and the car finally slows down. Before them loomed a towering iron gate, which swung open automatically as if recognizing its master.

  Then her gaze focused on the mansion beyond—an imposing structure nestled deep within the forest. As they drove deep within the spacious property, a classical mansion stood majestically, it has a huge courtyard centered around a magnificent fountain na may estatwa na kahawig sa mga Greek god statues sa ibang bansa. Tapos nagkalat sa buong property ang mga guards na nakasuot ng itim na uniporme.

  She had thought that Aleksander is rich, but she didn't think that he wasn't this rich. Mansion palang nito parang palasyo na sa laki.

  Naunang lumabas si Aleksander. “Get out.” He ordered.

  Lalabas na sana si Penelope ng sasakyan ng mahagip ng mga mata niya ang isang lalaking kinakaladkad ng mga nakaunipormeng lalaki papunta sa likod ng mansion. Puno ang katawan nito ng sugat at pasa. Hindi na ito gumagalaw, kaya agad niyang naisip na baka patay na ang taong iyon.

  Her heart pounded. Who is he? What did they do to him? Fear crept through her. Paano kung tama ang naisip niya kanina na sindikato pala itong si Aleksander?

  If he could treat someone like that, what would happen kapag wala na siyang silbi rito?

  Sa takot niya ay natigilan siya pagbaba at muling gustong pumasok sa loob ng sasakyan.

  “Where are you going?” Aleksander’s voice stopped her.

  She froze. One wrong move ay baka matulad siya sa lalaking kinaladkad kanina.

  Aleksander peeped inside the car again, pinag-aaralan niya ang ekspresyon ng mukha ni Penelope.

  'May nakalimutan lang ako sa loob ng sasakyan.' Pagsisinungaling niya.

  But Aleksander didn't buy it, kita niya ang panginginig ng kamay ni Penelope habang tumitipa sa cellphone niya. Kaya naman napatingin si Aleksander sa direksyon na tiningnan ni Penelope kanina, and he saw the trail of blood on the ground papunta sa likod ng mansyon.

  He closed the distance between them and, with a single finger, tilted Penelope’s chin so she had to meet his piercing gaze. “What did you see?” His words felt like an interrogation.

  Penelope swallowed hard and shook her head.

  Aleksander searched her eyes for a sign of deceit, then the corner of his mouth curved up. “Get whatever you left in the car. Then come inside, now. Don’t make me wait." Muling napalunok si Penelope.

  That was clearly a threat.