LOGINShare
บทที่ 2 สุขสันต์วันเกิดแฟนมีต
Last Updated:
2024-11-27 16:11:37“แล้วเรื่องที่ผมอาจจะเป็นพ่อคุณ...”
“เรื่องนั้นตัดทิ้งไปก่อน ต่อให้คุณเป็นพ่อผมจริงก็คงทำอะไรไม่ได้ผมก็คงจัดการเรื่องคุณให้จบๆ ไป บอกตามตรงผมใช้ชีวิตอยู่กับแม่มานานขนาดนี้ พ่ออาจจะเป็นแค่คนในความทรงจำของผมไปแล้ว”
ทั้งสองคนมองหน้ากันอยู่แบบนั้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่แฟนมีตรู้สึกว่ายังมีอีกหลายอย่างที่พาสต้าไม่ได้พูดออกมา
“พาสต้าไม่ว่าคุณจะรู้อะไร คิดอะไร หรือมีอะไรเกี่ยวกับเรื่องของคุณ คุณต้องเล่าให้ผมฟังเพราะเราจะได้รู้ว่าควรเริ่มต้นจากตรงไหน”
“อืมม งั้นคืนนี้ผมเล่าเรื่องของผมก่อนจะตายให้ฟังเอาไหมครับ”
“ไม่ง่วงหรือไง”
“ไม่รู้สิ ผมไม่ได้นอนมา 25 ปีแล้ว”
“งั้นก็หัดนอนซะ ผมเป็นคนและผมต้องการพักผ่อน ส่วนคุณเป็น..เป็นอะไรก็ช่างเหอะ แต่ก็ไม่ควรรบกวนคนอื่น ฉะนั้นแยกย้ายพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”
พาสต้าก็กระตุกยิ้มจนเห็นลักยิ้มเล็กๆ ที่แก้มด้านขวา เขาดูเป็นผู้ชายที่รอยยิ้มสวยมากคนหนึ่งก็ว่าได้
“เลิกยิ้มหลอนๆแบบนั้นได้แล้วไม่งั้นผมจะไม่ช่วยคุณจริงๆ นะ”
“ผมก็แค่ดีใจที่คุณไม่เรียกผมว่าผี”
“ผมไปนอนล่ะ ส่วนคุณถ้าไม่นอนก็ช่วยอยู่เงียบๆ ด้วยแล้วกัน”
แฟนมีตเดินกลับเข้ามาในห้องนอนปล่อยให้พาสต้ายืนชมวิวด้านนอกเพียงลำพัง
:
:
สองชั่วโมงต่อมา
“แฟนมีตนอนไม่หลับเหรอครับ”
“เห้ย...พาสต้า!!!”
“ทำไมต้องตกใจ”
“ถ้าบอกว่าตัวเองไม่ใช่ผีก็ช่วยอย่าทำตัวเหมือนผีจะได้ไหม”
“แล้วทำไมแค่นี้ต้องเสียงดังด้วย ผมแค่ถามเอง”
“แล้วจู่ๆ โผล่มาทำไม”
“ก็ผม..”
“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง”
พาสต้าเอียงคอมองหน้าแฟนมีต ไม่ต่างจากลูกหมาเชื่องๆ ที่กำลังสงสัยในประโยคที่เขากำลังพูดออกไป
“ก็ผมนอนอยู่กับคุณมาตั้งนาน มาตกใจอะไรเอาตอนนี้”
“นอนมาตั้งนาน หมายถึงอะไร”
แฟนมีตชันตัวลุกขึ้นพิงหัวเตียง ส่วนพาสต้ากำลังนอนกลิ้งไปมาบนที่นอนอย่างสบายใจ
“ก็ตั้งแต่วันแรกที่คุณอยู่บ้านนี้ผมก็อยู่กับคุณตลอด เคยบอกไปแล้วว่าเราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่วันแรกที่คุณเกิด”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับห้องนอนผม”
“ก็ผมก็อยู่ข้างๆ คุณตลอดไง ตอนกิน ตอนนอน ตอนอึ ตอนฉี่ ตอน..”
“พอๆๆๆๆ นี่เป็นแม่ซื้อหรือไง ตามติดผมขนาดนี้เนี่ย”
แฟนมีตต้องรีบยกมือห้ามเพราะเกิดรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาที่จู่ๆ วันหนึ่งก็ได้มารู้ว่าทุกๆ เวลาในช่วงชีวิตเขามีอีกหนึ่งคนเฝ้ามองดูอยู่ตลอด...
“ตอนอาบน้ำด้วยหรือเปล่า?!?”
“เห็นผมเป็นคนยังไงเนี่ยย”
“ก็แค่ถามดูเฉยๆ”
แฟนมีตเผลอสบตากับพาสต้าอีกครั้ง...
“หรือว่าตอนนั้นคุณก็มองเห็นผมเหรอ เขาว่าเด็กชอบมีสัมผัสพิเศษ”
“เลอะเทอะ!”
แฟนมีตตัดบทเพราะรู้สึกยิ่งคุยบทสนทนาของทั้งสองคนมันเต็มไปด้วยความผูกพันธ์มากมายที่พาสต้าจดจำและรับรู้เพียงคนเดียว
และมันก็กลายเป็นตัวของแฟนมีตเองที่มีความรู้สึกแปลกๆ เหมือนเรื่องราวในอดีตหลายช่วงเวลาถูกบางอย่างกลืนหายไป
“ว่าแต่...ตอนนั้นคุณอายุเท่าไหร่นะ”
“ว๊าววว~สนใจเรื่องของผมขึ้นมาบ้างแล้ว”
“นี่พาสต้าอย่าทำเป็นเล่น”
“ครับ ครับ ตอนนั้นเหรอ..ผมอายุ 25 พอดีเลย คืนจบคอนเสิร์ตผมก็จะไปฉลองอายุครบ 25 อยู่แล้วเชียว”
“เดี๋ยวนะ...ผมเกิด 22 ตุลา คืนงานคอนเสิร์ต วันเกิดผมก็คือวันเกิดของคุณด้วยงั้นเหรอ”
“ใช่แล้ววว วันเดียวกับคุณนั่นแหละครับ”
รอยยิ้มพาสต้าตอนพูดถึงวันเกิดของตัวเองดูเศร้ามากแต่น้ำเสียงกลับสดใส
“เลิกทำหน้าแบบนั้นสักที”
“แบบไหน..”
“ก็อมทุกข์..วันนี้วันเกิดไม่ใช่หรือไง”
พาสต้าส่งยิ้มจางๆ มาให้เพราะตัวเองยังคงอายุเท่าเดิมมาตลอด
“นี่..พาสต้า”
“ครับ?”
“สุขสันต์วันเกิดนะ”
“อื้ออ ขอบคุณนะครับ”
แล้วเสียงรอบๆ ตัวก็ถูกกลืนหายเหลือเพียงเสียงหัวใจที่เต้นถี่ของแฟนมีตเองตอนที่ได้เห็นรอยยิ้มสดใสของพาสต้ากลับคืนมาดูมีชีวิตชีวาเหมือนในรูปที่เคยเปิดดู
“นอนได้แล้วนะผมไม่กวนแล้ว เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เจอกันนะ”
“แล้วคุณจะไปไหน”
“ก็เดี๋ยวไปเดินเล่นรอบๆ บ้านก็ได้ เมื่อก่อนคุณไม่เห็นผมเลยไม่รู้สึกอะไรใช่ไหมล่ะ พอตอนนี้ก็เลยทำตัวไม่ถูก ผมเลยคิดว่าผมไปเดินเล่นข้างนอกดีกว่าเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน”
พาสต้าเด้งตัวออกจากเตียงนอนหลังจากที่กลิ้งไปมาอยู่นาน
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็ชิน คุณอยากทำอะไรก็ทำเหอะ ผมเป็นคนหลับง่าย เดี๋ยวง่วงก็หลับเอง”
“แน่ใจนะครับ”
“อื้อ”
“งั้นผมจะนอนตรงนี้เงียบๆ ไม่รบกวนแล้วกัน”
แฟนมีตเหล่มองสิ่งที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรเรียกเขาว่าอะไร
ไม่ใช่ผีแต่ก็ไม่ใช่คน...
ร่างกายของพาสต้าดูปกติทุกอย่าง เหมือนคนทั่วไปแค่ไม่มีเงา
เดินไปมาเท้าติดพื้น แต่ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้า แถมยังเดินเร็วมากๆ แบบโผล่ตรงนั้นทีตรงนี้ทีสบายๆ ชนิดที่เขาไม่ทันตั้งตัว
“คิดอะไรอยู่?”
“ไม่รู้สิ แปลกๆ”
“ก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวออกไปข้างนอกให้”
“ไม่ได้แปลกแบบนั้น”
“แล้วแปลกแบบไหน”
“ก็ผมแค่คิดว่าถ้าคุณบอกว่าคุณยังไม่ตาย คุณไม่ใช่ผี ไม่ใช่วิญญาณ แล้วผมควรจะเรียกคุณว่าอะไรดี”
ประโยคคำถามของแฟนมีตไม่รู้มีอะไรน่าสนใจเมื่อจู่ๆ พาสต้าถึงจ้องมองอยู่แบบนั้นแถมยังยิ้มโชว์ฟันขาวจนแทบครบทุกซี่
“ผมชื่อพาสต้าครับ”
“รู้แล้ว”
“ก็เรียกผมว่าพาสต้าไง หรือ พาสก็ได้ เพื่อนๆ ผมเรียกผมแบบนั้น”
พาสต้ากระตุกรอยยิ้มมุมปาก
“ยิ้มอะไร” แฟนมีตเกิดสงสัย
“เปล่าแค่เห็นว่าคุณทำหน้าตาตลกดี”
“ตลกยังไง”
“ก็เหมือน..”
“เหมือนอะไร??”
“เหมือนหมา!”
“ไอ้พาสต้า!!”
“อ้าวๆๆพูดจาไม่เพราะเลย แต่ไม่เป็นไรผมให้อภัย แต่ถ้าเราเป็นพ่อลูกกันจริงๆ พูดไม่เพราะกับผมแบบนี้ผมตีนะ”
“เรื่องนั้นตัดทิ้งไปได้เลย คุณไม่ใช่พ่อผมแน่นอน เพราะถ้าคุณบอกคุณอายุ 25 ตอนนั้นแม่ผมก็น่าจะสัก 30 แล้ว”
“เขาเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยผมเอง เราเรียนคณะเดียวกัน”
“หน้าอย่างคุณเนี่ยนะเรียนหมอ”
“ก็หน้าอย่างผมนี่แหละทำไม?”
“พอๆ เหนื่อยจะพูดผมง่วงแล้ว”
“แฟนมีต...”
“ว่าไง...”
“ที่ยอมคุยกับผมดีๆ เพราะตกลงว่าจะช่วยผมจริงๆ แล้วใช่ไหมครับ”
“ไม่รู้คิดดูก่อน แต่ถ้าคุณตกลงตามที่ผมบอกก็คงไม่ติดอะไร เสร็จธุระต่างคนต่างไป แยกย้ายโอเคไหมล่ะ”
“แค่นี้ก็ขอบคุณมากๆ แล้ว”
“ตามนั้น งั้นผมนอนละ”
แล้วแฟนมีตก็กลายร่างเป็นของเหลว พาตัวเองไหลลงจากหัวเตียงซุกเข้าไปใต้ผ้าห่ม
ดวงตาสองข้างที่ปิดสนิทเพียงเพื่อตัดทุกอย่างออกจากความคิด แม้จะยังไม่มีอาการง่วงสักนิดเลยก็ตาม...
“สุขสันต์วันเกิดนะ..แฟนมีต”
เสียงอ่อนโยนดังอยู่ข้างหู พร้อมกับลมเย็นเบาๆ ที่พัดผ่านเข้ามาในเสี้ยววินาทีที่เขาได้ยินเสียงนั่นมันทำให้เกิดความรู้สึกมากมาย รวมถึงหลากหลายคำถาม
ว่าควรช่วยเขาไหม?
พาสต้าคือพ่อของเขาจริงๆ หรือเปล่า?
ที่ผ่านมาระหว่างแม่กับเขามันคืออะไรกันแน่?
แล้วถ้าพาสต้ายังไม่ตาย ตอนนี้ร่างของเขาอยู่ไหน ทำไมตลอด 25 ปีที่ผ่านมาถึงไม่มีเรื่องพวกนี้เล็ดลอดออกมาเลย
ดูเหมือนว่าวันเกิดครบ 25 ปีของแฟนมีตในปีนี้ ของขวัญที่ได้รับจะเกินความคาดหมายไปไกล และมันน่าจะไกลมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงทุกๆ อย่างในชีวิตของเขาก็เป็นได้
:
- TBC -
#hgdคุณผีที่รัก
Latest chapter
Happy Ghost Day คุณผีที่รัก บทที่ 23 ตามหา (ตอนจบ)
“มีตกลับมาแล้วเหรอลูกแม่เห็นข่าวเรื่องที่บ้านของพาสต้า มีตไม่เป็นอะไรใช่ไหม”“ผมสบายดีครับแม่”พลอยแทบไม่เป็นอันทำอะไรในตอนที่ข่าวหน้าจอทีวีกำลังรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในบ้านตระกูลเพียงสิงขรเธอสังหรณ์ใจว่าลูกชายของเธออาจจะมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่พอได้เห็นว่าแฟนมีตปลอดภัยดีเธอจึงยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ“ว่าแต่แม่เถอะครับเป็นไงบ้างผมไม่อยู่ตั้งสามวัน” “แม่จะเป็นอะไร ก็สบายมากๆ เลยไงมีทั้งน้ากิ่ง อาเวลมาช่วยดูแลแม่อยู่ตั้งสองคน”“จริงเหรอครับแล้วตอนนี้น้ากิ่งเขาอยู่ที่ไหน”แฟนมีตมองไปรอบๆ บ้าน เห็นแค่เพียงเวลที่กำลังนั่งซ่อมวิทยุตัวเก่งให้แม่ของเขาอยู่ที่มุมห้อง“เหมือนจะอยู่ในห้องนอนนะเห็นว่าเข้าไปหาอะไรสักอย่าง”“งั้นเหรอครับ ขอไปทักทายสักหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าหลานรักกลับมาแล้ว”แฟนมีตเดินตรงไปยังห้องรับรองที่เขาเป็นคนจัดเอาไว้เพื่อให้กิ่งแก้วใช้เป็นที่นอนชั่วคราวระหว่างรอต่อเติมบ้าน“น้ากิ่งเขาไม่อยู่แล้วนิครับ เสื้อผ้าก็ไม่มี”“หมายความว่ายังไงลูก”“เป็นไปได้ยังไงก็ก่อนที่พลอยจะเข้าไปล้างจานในครัวอายังเห็นเขาอยู่ในห้องเลยนะ”พลอยกับเวลรีบตามลูกชายเข้าไป ถึงได้เห็นว่าภายในห้องไม่มีแม้แต
Happy Ghost Day คุณผีที่รัก บทที่ 22 สัญญา
“พาสต้าคุณโอเคหรือเปล่า”หลังจากที่น้ำหนาวและพายุขอตัวกลับ แฟนมีตก็รีบขึ้นมาดูอาการของพาสต้าทันที“ดีขึ้นแล้วครับ เป็นยังไงบ้างน้ำหนาวกับพายุได้เรื่องหรือเปล่า”“ยิ่งกว่าได้เรื่องอีก อย่างแรกผมกู้คืนคลิปวิดีโอจากในมือถือตัวเองได้แล้วนะ ตอนนี้ผมเก็บไฟล์ทั้งหมดใส่ไดร์ฟเรียบร้อยแล้ว”แฟนมีตพูดพร้อมกับโชว์แฟลชไดร์ฟสีดำในมืออันเป็นหลักฐานสำคัญ“ส่วนอีกเรื่องคือเรื่องเครื่องติดตามพี่เพนเน่มีตัวส่งสัญญาณอีกหนึ่งตัวที่พายุเก็บเอาไว้ ตอนนี้กำลังดูว่าสัญญาณรถของพี่เพนเน่จะไปอยู่ที่ไหน”“แล้วคุณจะทำยังไงต่อไป”“หลังจากที่ผมแน่ใจแล้วว่าของทุกอย่างในโกดังมันถูกย้ายไปไว้ที่ไหน ผมจะส่งเรื่องทั้งหมดให้กับตำรวจและให้เขาเข้าไปจัดการ ถึงตอนนั้นคุณน่าจะเข้าไปใกล้ร่างของคุณได้แล้ว”แฟนมีตบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แต่พาสต้ากลับดูท่าทางคิดหนัก ทั้งๆ ที่มันควรจะเป็นสิ่งที่เขารอคอยมันมาตลอด แต่เวลานี้เขากลับดูไม่ได้ดีใจกับมันเสียเลย“คุณต้องรีบหาวิธีกลับเขาร่างให้เร็วที่สุด คุณสัญญากับผมได้ไหมพาสต้า”“สัญญาอะไรเหรอครับ”“คุณต้องกลับเข้าร่างของคุณให้ได้นะ มันไม่ใช่เพราะว่าผมอุตส่าห์ลงทุนช่วยคุณมาถึงตอนนี้”“แล้ว
Happy Ghost Day คุณผีที่รัก บทที่ 21 หาทางออก
“ตื่นแล้วเหรอแฟนมีต”“กี่โมงแล้ว”“น่าจะเกือบเที่ยงได้แล้วมั้ง”“อะไรนะ นี่ผมหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ”แฟนมีตรีบเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนทันทีแม้จะยังรู้สึกเจ็บกับบาดแผลตามลำตัวอยู่เล็กน้อยก็ตาม“คงเพราะว่าคุณเพลียมากนั่นแหละ ตอนเช้าขอบฟ้าเข้ามาดูอาการคุณไปรอบหนึ่งแล้วนะเห็นบ่นว่าจะออกไปทำธุระข้างนอก ตอนนี้เลยไม่มีใครอยู่บ้านสักคน”พาสต้าจัดการไล่เรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในตอนที่แฟนมีตนอนหลับให้เขาฟัง“แล้วที่ร้านพี่เพนเน่มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”“ผมไปมาแล้ว ร้านปิดแถมยังขึ้นป้ายว่าปิดไม่มีกำหนดอีกต่างหาก”“อะไรนะคนอย่างพี่เพนเน่เหรอจะมาปิดร้านอย่างไม่มีกำหนดแบบนี้”“ก็คงมาจากเรื่องที่คุณบุกเข้าไปในโกดังเขาเมื่อคืนนั่นแหละ ตอนนี้ที่โกดังไม่มีใครอยู่เลยสักคน”พาสต้าใช้เวลาในช่วงที่แฟนมีตได้พักผ่อนออกไปตรวจสอบทุกที่มาจนหมดเพราะไม่อยากรู้สึกว่าเขาปล่อยให้แฟนมีตมาจัดการเรื่องนี้อยู่คนเดียว และมันก็ทำให้เขารู้ว่าตอนนี้ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดพยายามทำลายหลักฐานเพื่อหนีความผิดในครั้งนี้“เป็นไปได้ยังไง?”“พวกเขาย้ายออกจากที่นั่นไปแล้ว ไปพร้อมกับอุปกรณ์ทั้งหมดของโกดังน่าจะขนออกไปต
Happy Ghost Day คุณผีที่รัก บทที่ 20 ผิดแผน
“อาเวลครับแม่หลับไปแล้วหรือยังครับ”แฟนมีตไม่กล้ากลับไปที่บ้านของตัวเองในเวลานี้จึงตัดสินใจมาที่บ้านของขอบฟ้าแทน‘พลอยหลับไปแล้ว อาบอกว่ามีตจะไปค้างบ้านเพื่อนพลอยเขาพยายามโทรหามีตตั้งหลายสายแต่ก็ไม่มีคนรับ’“พอดีผมทำโทรศัพท์หายครับอา นี่ผมก็มายืมโทรศัพท์ไอ้ฟ้ามันจะโทรมาฝากอาบอกแม่ด้วยแล้วกันนะครับว่าผมขออยู่บ้านฟ้ามันสักสองสามวัน พอดีฟ้ามันให้มาช่วยงาน”‘แน่ใจนะมีตว่าเราไม่ได้เป็นอะไร’เพราะน้ำเสียงแฟนมีตที่ตะกุกตะกักผิดปกติ ทำให้เวลจับผิดได้ไม่ยากว่าคนปลายสายกำลังโกหกเขาอยู่“นะครับอาทำตามที่ผมบอก”‘ก็ได้ แต่จบเรื่องนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ’“ว่าแต่ทางนั้นมีอะไรน่าสงสัยหรือเปล่าครับ”เมื่อเห็นว่าเวลยอมให้ความร่วมมือ แฟนมีตจึงถามถึงเรื่องสำคัญที่ฝากเอาไว้ทันที‘ก็ไม่มีนะ กิ่งแก้วดูปกติดีไม่ได้ทำอะไร จะมีก็แค่เขาดูไม่ค่อยพอใจนิดหน่อยที่อามาอยู่ที่นี่’“จะเป็นอะไรไหมครับถ้าผมจะขอร้องให้อาหาเรื่องอยู่ที่บ้านนั้นกับแม่ไปก่อนจนกว่าผมจะกลับไป”‘มีตจะให้อาทำแบบนั้นจริงๆ เหรอ’“ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ แล้วครับอา และผมก็มีอีกเรื่องสำคัญที่จะฝากให้อาช่วย”ด้วยทุกอย่างมันผิดจากแผนเดิมไปจนหมด และแ
Happy Ghost Day คุณผีที่รัก บทที่ 19 เก็บหลักฐาน
แฟนมีตเดินลัดเลาะไปที่ด้านหลังของโกดังซึ่งอยู่ติดกับทุ่งนาของชาวบ้านรั้วสูงถูกพันเอาไว้ด้วยลวดหนาม เป็นหนทางเดียวที่เขาจะสามารถเข้าไปด้านในได้ และเขาต้องยอมเสี่ยงแฟนมีตสำรวจไปรอบๆ เพื่อความปลอดภัยว่าจะไม่มีใครมาเจอตัวของเขาก่อนที่เขาจะเข้าไปในโกดังได้หนามจากลวดเกี่ยวเข้าที่แขนและขาของชายหนุ่มจนเป็นรอยยาว โชคดีที่เขาไม่ได้เป็นอะไรมาก จึงสามารถข้ามเข้ามาในฝั่งของโกดังได้อย่างปลอดภัย“คุณแม่มาถึงหรือยัง”“ด็อกเตอร์กำลังเดินทางมาครับ อีกประมาณ 15 นาทีจะถึง เห็นท่านแจ้งว่าวันนี้รถค่อนข้างติด”ผู้ชายวัยกลางคนเดินออกมาต้อนรับเพนเน่ที่ด้านหลังโกดังซึ่งถูกดัดแปลงให้เป็นที่จอดรถ ชายคนนั้นสวมชุดขาวคล้ายกับชุดป้องกันรังสีเหมือนในภาพยนต์ที่เคยเห็น“ก็จริง กว่าฉันจะมาถึงได้ก็เสียเวลาไปหลายนาทีอยู่ แล้วข้างในเป็นยังไงบ้าง”“ด็อกเตอร์สั่งปรับสูตรยาตัวใหม่ให้มีประสิทธิภาพที่แรงขึ้นกว่าเดิมสองเท่าครับ”“สองเท่าเองเหรอ?”“ใช่ครับ ฟังดูมันอาจจะน้อยนะครับคุณเพนเน่ แต่สองเท่าสำหรับยาสูตรนี้ถ้าหากเป็นคุณเพนเน่คนเดิมที่เพิ่งเคยใช้ยาตัวนี้เป็นครั้งแรกอาจจะไม่ต้องใช้ยาไปอีกเลยถึงสามเดือน”ผู้ดูแลอวดอ้างสรรพ
Happy Ghost Day คุณผีที่รัก บทที่ 18 คำขอร้องจากลูกชาย
แฟนมีตหลับสนิทไปแล้ว ส่วนพาสต้ายังคงนอนตะแคงมองใบหน้าของเขาอยู่อย่างนั้นถ้าวันหนึ่งเขากลับเข้าร่างไปได้ เขาจะมีโอกาสมาอยู่แบบนี้อีกหรือเปล่า แฟนมีตจะหายไปจากชีวิตของเขาไหม หรือเขาจะต้องไปอยู่ที่ไหนกันแน่เรื่องที่เรนิสากับภานุทำเอาไว้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ถ้าความจริงถูกเปิดเผยพ่อกับแม่ของเขาก็คงต้องไปชดใช้ความผิดตามกฎหมายที่ไม่รู้ว่ามันจะหนักหนามากสักแค่ไหนแต่ที่แน่ๆ มันอาจจะนานมากพอที่จะทำให้ยาอายุวัฒนะที่อยู่ในร่างกายของคนพวกนั้นหมดฤทธิ์แล้วธรรมชาติก็จะได้กลับมาทำหน้าที่ของมัน..:“แม่คะ หนูรู้สึกว่ายารอบนี้ประสิทธิภาพมันลดลงนะคะ”เพนเน่กลับมาจากร้านกาแฟ เธอรีบตรงไปหาเรนิสาที่ห้องทำงานทันที หลังจากที่เธอเจอความผิดปกติบางอย่างในร่างกาย“เกิดอะไรขึ้น?”“คือหลังจากหนูรับยาไปได้ 1 สัปดาห์ร่างกายก็เริ่มรู้สึกอ่อนเพลียแล้วก็เหมือนมันจะมีอาการคล้ายๆ กับเวลายามันหมดฤทธิ์”“เป็นไปได้ยังไง ในเมื่อตัวยานี้มันสามารถดูดซึมอยู่ในร่างกายถึง 1 เดือนหรือเพราะมีอะไรผิดพลาด”เรนิสาถอดแว่นตาออกก่อนจะเดินรอบๆ ตัวของลูกสาวเธอเพื่อสำรวจความผิดปกติที่เกิดขึ้น“หนูเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะแม่ แต่มันเป็นแบบน
