CHAPTER 4

       Humigit-kumulang 12 hours din ang biyahe mula Maynila hanggang Ilocos. At kahit mag-isang lumuwas si Ehra ay sulit naman dahil sa mainit na pagtanggap ng mga kamag-anak niya sa father side. Lalo na ang kanyang tito Manuel at ang may-bahay nito.

       She was overwhelmed with their very warm welcome.

       "Welcome home, hija!" masayang salubong ni tito Manuel, sabay yakap.

       "Kamusta ang biyahe, hija?" sabad ni tita Isabel na sa edad na 50 ay hindi pa rin kumukupas ang angking ganda. Sopistikadang-sopistikada pa rin ang dating nito.

       "Okay lang po. Enjoy," tipid niyang sagot sabay yakap rito.

       Mayamaya'y sabay-sabay na silang pumasok sa mala-Mansiyon na tahanang iyon ni tito Manuel. He was a retired Navy sa edad na 58. Maaga itong nagretiro dahil mas gugustuhin raw nitong makasama ang buong pamilya habang malakas pa siya. May tatlo itong anak na may kanya-kanya na ring pamilya.

       Isa ang pamilya ni tito Manuel sa buong Narvacan na ginagalang at nirerespeto. Ilang beses na ring may nag-alok rito na kumandidato sa pagka-Mayor, pero tinanggihan nito. Aniya, maari naman daw siyang makatulong sa kapwa kahit wala sa pulitika. At ayaw nito sa pulitika dahil magulo. Which she agree. Kaya nga hanga siya sa prinsipyong iyon ni tito Manuel.

        "Kumusta naman sina Renato at Sylvia?" Nasa sala na sila ng Mansiyon nang banggitin ni tito Manuel ang mga magulang niya. Dalawang taon ang tanda nito kay daddy.

        "Maayos naman po sila sa States. Kahit paano ay may pinagkakaabalahan na ring negosyo roon. Bukod sa pag-aalaga ng mga apo nila kay Kuya Ervin," tukoy niya sa kaisa-isa niyang kapatid na lalake.

        "Kailan naman daw nila balak magbakasyon dito?"

        "Baka po next-year. Hindi po kasi nila maiwan-iwan ang dalawang apo. Dahil pareho ring busy sa trabaho si kuya at asawa nito," tugon niya.

        "E, ikaw hija. Kailan mo naman balak mag-asawa? Sa ganda mong 'yan, siguradong maraming kalalakihan ang naghahangad na mapangasawa ka," ani tita Isabel na nakangiti.              "Pero teka, siguro naman ay may mapalad nang lalake na nagmamay-ari ng puso mo. Tama ba ako?"

        Napalunok siya. Sa lahat ng ayaw niyang mapag-usapan ay iyong tungkol sa estado ng buhay pag-ibig niya. Pero bilang respeto, buong katapatan pa rin niyang sinagot si tita Isabel.

        "W-Wala po akong boyfriend..."

        Tila hindi makapaniwalang nagkatinginan sina tito Manuel at tita Isabel.

        "Aba'y sa ganda mong 'yan, hija? Kung ako ang lalake, hindi ako magdadalawang-isip na ligawan ka!"

       Natawa siya sa tinuran ni tita Isabel.

       "Siguro naman ay may dahilan 'tong maganda nating pamangkin kung bakit single pa rin. Tama ba ako, hija?"

       Tumango lang siya bilang pagsang-ayon kay tito Manuel.

       "Sabagay. Mas maganda pa rin na hindi nagmamadali. Baka mamaya, lalakeng babaero o manloloko pa ang makatagpo mo. 'Wag naman sana. You deserve a responsible and faithful boyfriend."

        Naku tita, wala na pong lalake na hindi manloloko sa panahon ngayon! gusto niyang sabihin, pero sinarili na lang niya iyon.

        MASAYA nilang pinagsaluhan ang mga pagkaing Ilokano gaya ng dinengdeng, pinakbet, dinakdakan, ar-arusep at iba pa na niluto ni tita Isabel. Ito ang namiss niyang mga pagkaen dito sa Ilocos. Habang salo-salo silang naghahapunan, panay pa rin ang kumustahan at kuwentuhan nila sa harap nang hapag-kainan. At home na at home ang pakiramdam niya sa tahanang iyon. Not to mention that she's the favorite niece of tito Manuel. Even when she's still young, they treat her like their own child. Kaya naman masyado siyang na-spoil ng mag-asawa. At ganoon na lang kalapit ang loob niya sa mga ito.

        Hindi nila kasalo ang tatlong anak nina tito Manuel at tita Isabel nang gabing iyon. Dahil may sari-sarili ng tirahan ang mga ito sa karatig-bayan. Sa susunod na araw pa bibisita ang mga ito doon.

        "Siya nga pala, hija. Maagang darating bukas si architect Mijares. Kailangan niyang malaman ang iba pang detalye para sa disenyo ng ipatatayong beach houses. Mabait ang taong 'yun," pagkuwa'y ani tito Manuel.

        "May kopya na po ako ng mga gusto kong design at catalogue na ipe-present ko bukas kay architect Mijares, tito," sagot niya. "And I really want to see and meet him as soon as possible for the other details."

        "Good. Don't worry, bukas ay makikilala mo na siya, hija."

        "Salamat sa lahat ng tulong, tito Manuel. I can't do all of this without your help and support," emosyunal na saad niya na ginantihan nito ng ngiti.

        "Wala 'yun, hija. Anytime, basta ikaw. Parang anak na rin ang turing ko sa'yo."

        ALAS-SIYETE pa lang nang umaga ay nakagayak na si Ehra. Isang simpleng blusang bulaklakin lamang ang suot niya na tinernuhan niya ng above the knee na palda. Maaga siyang gumising at naligo para sa unang pagkikita nila ni architect Mijares.

       Naglagay lang siya ng konting pulbo sa mukha at inilugay niya ang mahabang buhok na unat na unat. Isa siya sa mga mapalad na kababaihan na biniyayaan ng natural na straight na buhok. Kaya hindi na niya kailangang pumunta ng salon para magpa-rebond.

        Ilang minuto pa'y dumating na rin si architect Mijares. Sinalubong nila ni tito Manuel ang 32-year old na Architect.

        "Nice to finally meet you, Architect Mijares," masayang salubong niya rito sabay lahad sa kanyang palad na malugod naman nitong tinanggap.

        "Likewise, Ms. Villamor."

        Ngumiti ito at doon lang niya napasadahan ng tingin ang mukha nito. Hindi maikakailang guwapo ito. Idagdag pa ang matikas nitong pangangatawan at malinis na pagdadala ng damit. He was wearing plain black polo and pants na bumagay sa black leather shoes nito. He looks very professional in his attire.

        Hindi nagtagal ay naipakita na rin niya kay architect Mijares ang catalogue na siya mismo ang nagdesinyo. Lupa pa lang kasi na tatayuan ng beach houses at mga materyales ang nakahanda. Pero ang landscape at designs ay ngayon pa lang nakita ni architect Mijares.

       "Your idea is very fit to the place. We have almost the same ideas, Miss Villamor. I guess, hindi ako mahihirapan na i-build ang dream beach resort mo," pagdaka'y turan ni architect Mijares pagkatapos nitong pasadahan ng tingin ang catalogue na binigay niya.

       "I have trust in you, architect Mijares. Like how tito Manuel trusted you. Kaya kayo na po bahala sa lahat. Anytime na may iba pa kayong kailangan, just inform me. Thank-you, architect."

       "No worries. I'll take care of everything. Salamat din sa tiwalang binigay mo, Miss Villamor," mas lalong lumapad ang pagkakangiti nito.

       "Ehra na lang, Architect. Just call me Ehra," paalala niya.

       "Ok. But in one condition..."

        Kunot-noo niyang tinitigan ang arketikto.

       "S-Sure. Ano po 'yun?"

       "I think mas maganda kung tawagin mo na rin ako sa first name ko. Instead of architect Mijares, just call me 'Tyrone'."

       Ngumiti siya. "Sure. No prob!"

       Nagkatawanan silang dalawa.

        ITUTULOY....