ISANG malakas na sampal ang iginawad ko sa pisngi ni Rios. Ramdam ko ang panginginig ng aking mga kamay at pati na rin ang pagliyab ng galit sa dibdib ko. Hindi ko rin maiwasan ang biglang makaramdam ng takot dahil sa alaalang unti-unti na namang namumuo sa aking isipan. "Wala kang alam sa sinasabi mo." Malamig pero may diin kong sabi kay Rios na nakatungo pa rin dala nang malakas kong pagsampal sa kaniya. "Ang madrasta mo mismo ang nagsabi—.""Wala akong madrasta!" Pilit kong pinapakalma ang sarili. Pero hindi sumasang-ayon ang galit na lumulukob sa puso ko. Sa ginagawa ni Rios ay mas lalong nawalan ako ng ganang kausapin siya. A smirk formed in his lips. As if telling me that he already know everything about me. "Lucinda Olivarez is her name.""Lucinda? Tita Lucinda?" mahina kong sabi sa sarili. Si Tita Lucinda ang kaibigang matalik ni Nanay. Paanong siya ang stepmother ko?! "See, you knew her. At kaya ka narito ay dahil sa tinatakasan mo ang kasalanang ginawa mo sa pamilya mo
NAKALIPAS ang isang linggong hindi ko kailanman pinansin si Rios. Kahit na ilang beses niya akong kulitin ay hindi pa rin ako natitinag. Pinipilit kong huwag siyang pagtuunan ng pansin dahil alam kong pagmumulan na naman iyon ng pagbabangayan naming dalawa. May pagkakataong si Rios ang naghahatid sa akin sa shop, dahil wala pa rin si kuya Lito at lola Clara. Nagbago kasi ang isip ng matanda at pinilit na isama si kuya Lito. Na sa tingin ko nama'y sinadya niya. Sinadya niyang iwan kami rito ni Rios para kahit papaano'y mapagsolo kaming dalawa. Ang sana nga'y dalawang araw na pagbisita ni lola Clara sa pinsan nitong nasa Mindoro ay inabot ng isang linggo, at nahimigan ko pa nga sa telepono na mag-e-extend pa raw ito dahil napakaganda raw sa Little Tanawan. Halos napapaligiran raw sila ng samu't-saring punong-kahoy, halaman at malawak raw ang kalupaang sakop ng pinsan nito. Kaya kahit papaano'y nabawasan raw ang pagkasuyang nadarama noong nakikita pa raw nito ang malawak na dagat sa Ro
"ANONG sabi mo?" salubong ang kilay na tanong ko kay Rios. Kung isa na naman ito sa mga pakulo niya, baka masapak ko siya nang wala sa oras."I don't want to repeat myself.""Okay." maiksi kong sagot bago muling nagsimula sa paglalakad. Kung ayaw niyang ulitin eh di wag. Madali naman akong kausap. Isa pa'y hindi naman ako katulad ng ibang babae na halos maihi na sa kilig kapag sinabihan ng ganoon. Hindi ba nila alam na may dalawang ibig sabihin ang binitiwang salita ni Rios. At sa parte ko'y hindi ko alam kung maganda ba o hindi ang kahulugan.Hindi pa man ako tuluyang nakakalayo ay ilang beses kong narinig ang pagmumura ni Rios. Hindi ko na lamang iyon binigyang pansin. Nagpatuloy na lamang ako sa pagpasok sa kuwarto pagkatapos ay nagpahinga.Ilang minuto akong nakahiga sa kama nang magpasiya akong bumangon at muling lumabas ng kuwarto. Kailangan ko pa palang magluto dahil hindi pa kami nakakapaghapunan.Wala pa man ako sa kusina ay naamoy ko na kaagad ang adobong niluluto ng kung si
"YOU know him?" salubong ang kilay na tanong ko. Nakita ko ang pagkalito sa mga mata ni Willa. "Huh? Ahmm, oo nga pala, hindi mo nga pala maalala." mahina niyang sabi na nakaabot pa rin sa pandinig ko. That's it. Rios was part of my past. Siguro'y kasama siya sa mga alaalang nawala sa akin nang maaksidente ako."Who are you?" maliit ang boses na tanong ni Renzo bago nagpakarga sa akin. "She's my sister, sweetie, she's Tita Willa-ugh you're so heavy." sabi ko bago inayos ang pagkakabuhat kay Renzo."Ohh, I have an auntie?! Yey!"Isang malaking ngiti ang pumunit sa mga labi ni Willa. "Yes, big boy, I am your auntie Willa."Mabilis kong iniwas ang aking nga mata. Pero mali pala ang ginawa kong iyon dahip kay Rios lang tumuon ang tingin ko. Vernon Rios Ledesma, marami kang dapat ipaliwanag sa akin. Kabilang na ang mga tinging ipinupukol mo sa akin ngayon.Isang tikhim ang ginawa ni Rios bago tumingin kay Renzo. "Let's eat." malamig niyang sabi bago walang lingon na bumalik sa kusina.
Sinag ng araw na tumatama sa mukha ko ang nagpagising sa akin. Marahan kong inilibot ang tingin sa kuwartong kinaroroonan ko. Noong una'y bahagya pa akong nagtaka sa pagbabago ng aking kuwarto. Pero nang maalalang sa kuwarto pala kami ni Rios natulog ay nawala ang kaba at pagtataka ko.Ibinaling ko ang katawan patagilid, pero nanlalaki ang matang natigilan ako. "What...." hindi ko naituloy ang pagsasalita nang biglang may lumundag sa aking likuran."Good morning Mommy! Good morning Daddy!" malakas na sabi ni Renzo habang tumatalon sa kama.Marahang inilayo ko ang katawan kay Rios na hanggang ngayon ay nakapikit pa rin. "Beast." mahina kong sabi na nagpaangat ng kaniyang labi."That's how you greet your husband in the morning?" kunot ang noong tanong sa akin ni Rios. Nakakulong pa rin ako sa kaniyang mga bisig, at parang sinadyang higpitan ang pagkakayakap sa akin para hindi ako tuluyang makalayo."Husband your face." masungit kong sabi. But damn! Sa kaloob-looban ko'y nanghihina na a
"'Nay!" malakas kong sigaw nang magising akong tanging puting kisame ang nasa harapan. "'Nay! Tatay!" umiiyak kong sigaw.Bigla ang pagbukas ng pinto, mula roon ay nakita ko ang pagpasok ng isang babaeng nakaputi. Kasunod nito ang lalaking may suot na salamin; nakasabit ang stethoscope sa leeg."Nasaan ang nanay ko? Si Tatay? Sino kayo?!" humahagulgol kong tanong. Inilibot ko ang tingin pero liban sa aming tatlo'y isang batang babae lamang ang nasa silid. "W-Willa, nasaan si nanay?""Ate..." umiiyak nitong tawag sa akin habang yakap ang maliit na teddy bear. "...'wag mo rin akong iiwan ah, gagaling ka di ba?" sabi pa nito habang umiiyak na lumapit sa akin."Nacheck ko na kanina ang lagay niya, Doc. So far, wala namang indikasyon na nasa peligro pa ang buhay niya. She's—.""Nasaan sila nanay?" mariin kong tanong sa nurse at doctor na tumitingin sa akin. Pero hindi nila ako pinapansin. Para ngang sinasadya nilang huwag akong pansinin. "I said, where are my parents?!" malakas kong sigaw
"Mommy, hindi ba talaga kami pwedeng sumama?" Tanong sa akin ni Renzo habang nag-aagahan kami.Pinilit kong ngumiti bago ginulo ang kaniyang buhok. "Sandali lang naman ako, bibisitahin ko lang ang Daddy.""Renzo, we can play outside if you want. Para hindi ka mabagot habang wala si Mommy Rhyna."Bigla ang ginawa kong paglunok nang magtama ang mga mata namin ni Rios. Alanganing iniwas ko ang tingin. Pinilit ko na lang na ibaling ang pansin sa pagkaing nasa harapan."Ayos ka lang ba?" pagbulong sa akin ni Rios. Inisang lagok ko ang isang basong tubig na nasa aking harapan. Pagkatapos niyo'y simple akong ngumiti kay Rios. "Ayos lang ako.""Namumula ka kasi, baka nilalagnat ka na riyan nang hindi ko nalalaman." Pansin ko ang pag-aalala sa boses ni Rios. Ganoon pa man, pinili kong iiwas na lamang ang usapan. Baka kasi kung ano pang kaabnormalan ang maramdaman at masabi ko."Sa susunod isasama na kita para naman makilala mo ang Daddy ko, Renzo."Isang malutong na palakpak ang isinagot sa a
Marahan kong ipininid ang pinto ng dati kong kuwarto. Mariin akong napapikit bago huminga ng malalim. Nang bumukas ang aking mga mata'y tumambad sa akin ang hindi pamilyar na kuwarto. Ang dating kulay puting pintura'y naging kulay abo. Halos lahat rin ng kagamitan ay bago na rin. Lahat ay pawang panlalaki. Ang kama kong malaki ay napalitan ng mas malaki. Kulay abo ang mga kumot at punda ng unan, pati na rin ang bedsheet. "What on earth..." Hindi ko na naisatinig ang anumang gustong sabihin nang bumukas ang pinto sa kaliwa. Lumabas roon ang isang lalaking nakatapis lamang ng tuwalya ang ibabang bahagi ng katawan. Matalim ko siyang tinitigan. "Yohan..." mariin kong banggit sa pangalan ng anak ni Lucinda. Mas matanda ito kumpara sa akin pero ni minsan ay hindi ko ito tinawag na kuya. "Woah! Who are—fuck! Rhyna?""What are you doing in my room?" Mariing tanong ko sa kaniya. "Can you wait for a second? Magbibihis lang ako." malumanay ang boses na sabi niya sa akin. Napapairap na lum