Share

Chapter 34

Author: maecyl
last update Last Updated: 2025-08-10 18:51:24

Naia Isadora Lastra’s POV

Malamig ang hangin sa labas—hindi katulad ng stale na amoy sa loob ng bunker.

Pero kahit anong lawak ng langit sa itaas, pakiramdam ko masikip pa rin ang dibdib ko.

Sa di kalayuan, nakita ko siya.

Ammir.

Nakatayo siya sa tabi ng mga survivors, hawak ang balikat ng isa sa mga bagong gising na para bang kinakalma ito. Pero nang magtama ang mga mata namin, huminto siya. Parang lahat ng ingay sa paligid—sigawan, yabag, utos—nawala.

Dahan-dahan siyang lumapit.

Hindi ko alam kung anong sasabihin. May parte sa akin na gusto lang tumakbo papunta sa kanya, yakapin siya at sabihing tapos na lahat. Pero hindi pa tapos. Alam naming dalawa ‘yon.

“Naia…” mahina niyang tawag.

“Safe ka?” tanong ko agad, mas mabilis pa sa kaya kong pigilan.

Tumango siya. “Ikaw? Wala bang sugat?”

Bahagya akong ngumiti, kahit ramdam ko ang bigat ng dugo sa mga kamay ko. “May gasgas. Pero buhay pa.”

Lumapit siya nang kaunti pa. Hindi niya ako hinawakan—parang nag-aalangan kung dapat ba. Kaya ako
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • His Bride on Paper   Chapter 37

    Naia Isadora Lastra’s POVParang hindi totoo. Parang panaginip na gusto ko agad magising.“Ammir!” sigaw ko ulit habang sinusuyod ng mata yung puno at usok. Wala. Kahit anong silip ko sa bawat gap ng gubat, wala. Para akong binuhusan ng yelo at piniga sa loob.“Naia! Move!” hatak ni Mira sa akin. May mga putok pa rin sa paligid, pero malayo na yung pinanggagalingan. Ibig sabihin, mabilis na nakakaalis yung mga kumuha sa kanya.“Hindi—hindi ako aalis dito! We have to follow them—”“They’ll kill you before you even get near!” singit ni Lazarus, mukhang kasing-inis ko pero mas kontrolado. “We regroup. Now.”Ayaw ko. Gusto kong sumugod. Gusto kong basagin yung lahat ng nasa pagitan namin. Pero sa bawat segundo na lumilipas, lumalakas yung utak ko na nagsasabing kung papatulan mo ngayon, pareho lang kayong mawawala.Huminga ako nang pilit. “Fine. But we track them. I’m not letting him disappear.”Bumalik kami sa mas ligtas na area—isang maliit na clearing na natatakpan ng makapal na ugat

  • His Bride on Paper   Chapter 36

    Naia Isadora Lastra's POV Hindi ko na alam kung ilang minuto na kaming nagpapalitan ng putok. Parang lumiliit yung mundo sa paligid—wala na akong naririnig kundi ang hingal ko at ang putok ng baril ni Ammir sa tabi ko. “Two incoming, left flank!” sigaw niya, sabay lean forward para tumira. Narinig ko yung tunog ng bala na dumaan sa ibabaw ng ulo ko—mabilis, parang kidlat. Yumuko ako instinctively, pinilit steady ang kamay para mag-fire back. Tumama ako sa isa, pero yung isa, mabilis na nakatagong muli sa puno. Mira crawled up beside us, mukha niyang may mga sugat na rin mula sa shrapnel. “We can’t stay here, Naia. They’re pushing harder. Someone’s coordinating them from the back.” Lazarus’ voice crackled in the comms: “I see the commander. Thirty meters northeast. Red scarf.” Napatingin ako kay Ammir. Pareho naming alam na kung matatanggal namin yung commander, babagal ang galaw ng mga tauhan ni Cassara. “Cover me,” sabi ko sa kanya, sabay turo sa mababang slope na magdada

  • His Bride on Paper   Chapter 35

    Naia Isadora Lastra’s POV Mabigat na yung hingal ko, pero mas mabigat yung tunog ng mga putok na paulit-ulit sumasampal sa tenga ko. Kahit pilitin kong huwag mag-panic, ramdam ko yung kaba sa lalamunan ko—yung tipong parang sasabog kung pipikit ako kahit isang segundo lang. “Left! Left!” sigaw ni Mira mula sa unahan, sabay putok ng rifle niya. I pressed myself harder against the thick roots ng puno. Basang-basa na ng lupa at dugo ang palad ko, pero wala nang oras para isipin kung kaninong dugo yun. “Naia!” tawag ni Ammir mula sa kanan ko. Nakaluhod siya, hawak ang baril na parang extension na lang ng braso niya. “We can’t hold this position. They’re surrounding us!” Napatingin ako sa paligid. Tama siya. Sa bawat gap ng mga puno, may sumisilip na silhouette. Hindi na ito simpleng ambush—trap ito. “Mira! Fall back to the ridge!” sigaw ko, sabay tanda kay Lazarus na cover fire. Sunod-sunod ang putok namin, sapat para magbigay ng ilang segundo para gumalaw ang grupo. Habang tumatak

  • His Bride on Paper    Chapter 34

    Naia Isadora Lastra’s POVMalamig ang hangin sa labas—hindi katulad ng stale na amoy sa loob ng bunker.Pero kahit anong lawak ng langit sa itaas, pakiramdam ko masikip pa rin ang dibdib ko.Sa di kalayuan, nakita ko siya.Ammir.Nakatayo siya sa tabi ng mga survivors, hawak ang balikat ng isa sa mga bagong gising na para bang kinakalma ito. Pero nang magtama ang mga mata namin, huminto siya. Parang lahat ng ingay sa paligid—sigawan, yabag, utos—nawala.Dahan-dahan siyang lumapit.Hindi ko alam kung anong sasabihin. May parte sa akin na gusto lang tumakbo papunta sa kanya, yakapin siya at sabihing tapos na lahat. Pero hindi pa tapos. Alam naming dalawa ‘yon.“Naia…” mahina niyang tawag.“Safe ka?” tanong ko agad, mas mabilis pa sa kaya kong pigilan.Tumango siya. “Ikaw? Wala bang sugat?”Bahagya akong ngumiti, kahit ramdam ko ang bigat ng dugo sa mga kamay ko. “May gasgas. Pero buhay pa.”Lumapit siya nang kaunti pa. Hindi niya ako hinawakan—parang nag-aalangan kung dapat ba. Kaya ako

  • His Bride on Paper   Chapter 33

    Naia Isadora Lastra’s POVThe tunnel was colder than I expected.Every step I took scraped against the cement, the sound bouncing off the narrow walls until it felt like someone was walking just behind me.I didn’t look back.The air smelled of rust and damp earth. Weak emergency lights flickered overhead, cutting the darkness into uneven slices. I counted my breaths—inhale, exhale—trying not to think about how empty it was without Ammir’s footsteps beside mine.I’d told him I’d find him. Pero ngayon pa lang, ramdam ko na kung gaano kahirap tuparin ‘yon.Somewhere in the distance, a metal pipe groaned. Then another sound followed—lighter, almost deliberate. Footsteps.I froze.My hand found the grip of the pistol at my side. “Who’s there?”Silence.The next light overhead blinked out, plunging the tunnel into thicker shadows.I moved forward, slow, the way they trained me—heel first, weight low, listening for the shift of air that meant someone was too close.A whisper brushed past my

  • His Bride on Paper   Chapter 32

    Naia Isadora Lastra’s POVThe sirens drilled into my skull, every pulse of the red light slicing through my vision.Mira swore under her breath, reloading the rifle with a sharp click. “They’re two minutes out.”Two minutes. Para bang may value pa ang oras sa lugar na ‘to.Lazarus stepped past me, tapping the console with fluid precision. The holographic map bloomed above the table—red markers closing in from three sides. “Cassara brought her hunters,” he said, calm like he’d expected this.“Hunters?” I echoed.“Not soldiers. Killers trained for us.”My stomach clenched. Trained for me.Ammir moved to my side, his hand brushing against mine for only a second—enough to steady me. “We can’t hold this place forever,” he said. “We get them out, or we die here.”Behind me, the newly awakened stumbled out of their chambers, some clutching their heads, others collapsing to their knees. Blank stares. Trembling hands. Children learning to breathe again.“Naia,” Lazarus called. His tone was dif

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status