Ilang araw ng hindi pumupunta si Orelia sa likod bahay upang mag-aral. Tinitiis niya na lamang ang mag basa sa maid’s quarter upang maiwasan ang lalaki.
Sa tuwing iniisip ni Orelia ang nakita sa gate ng mansyon ay kumikitot ang kaniyang puso. Nais niyang kumpronathin ang lalaki, kung sino ang babaeng nakakabit sa kaniya, ano ang relasyon nila, at kung bakit hindi ito nakapunta sa duyan noong araw na iyon?
Ngunit alam din ni Orelia na wala siyang ni katiting na karapatan. Paano niya pa matitingnan ng diretso ang lalaki, kung sa bawat pagkakataong magkakaroon siya ay naaalala niya ang pangyayaring iyo.
Isang araw sa kusina habang naghuhugas ng mga plato si Orelia ay biglang pumasok ang lalaki. Pawisan ito at halatang galing sa pangangabayo. Muntik ng mapatalon ang dalaga, mabuti na lamang at napigilan niya ang kaniyang sarili. Pumunta si Juancho sa likurang bahagi ng kuusina upang kumuha ng tubig.
Pilit na ibinuhos ni Orelia ang ka
“Sir, sir, sir Juancho,”“Okay lang po ba kayo?” gising ni Orelia kay Juancho, marahan niyang inalog ang balikat ng lalaki. Ang amoy ng pabango ng lalaki at ang amoy ng alak ay naglalaban sa ilong ni Orelia.Unti unting gumalaw ang piluka ni Juancho, mahinang nagpasalamat si Orelia dahil nagising ang lalaki. Humakbang paatras si Orelia ng magsimulang bumangon si Juancho. Na upo ito sa bench at nakahawak sa kaniyang ulo. Hindi maipinta ang mukha nito. At hindi naka pukos ang mata nito. His pupils were dilated.“That fucking syndicate did it,” bulong ng lalaki at muling hinawakan ang kaniyang ulo sa pagkakataong ito ay gamit ang dalawang kamay.Nag tangka itong tumayo ngunit nagbabadya siyang matumba. Walang pag aalinlangang humakbang patungo sa kaniya si Orelia at hinwakan ang kaniyang braso upang alalayan ito. Dahil sa kilos na ito ni Orelia ay napunta sa kaniya ang atensiyon ng lunod sa alak n
“You what?!” Sigaw ko matapos malapit ng matumba dahil sa biglaan kong pagtayo sa aking pagkaka upo upang makalayo sa lalaking nakatungo sa akin.Gumawa ng ingay ang upuang natumba sa sahig. I worriedly glanced at the kids’ room, scared that they might wake up.“I’ll receive your forgiveness and I will court you,” sagot ni Juancho na ngayon ay humahakbang na naman patungo sa akin. Itinaas ko ang aking kamay bilang senyas na tumigil siya at wag ng lumapit pa.“At gaano ka naman ka sigurado na patatawarin kita?” bwelta ko sa kaniya.“I know you’ll forgive me, give it some time. Before you know it, you’ll be clinging back to me,” siguradong saad ni Juancho.Ang lalaking ito, bakit ganito na siyang magsalita ngayon? I mean this is how we usually talk to each other, kung may nag iba sa kaniya ngayong araw ay iyon ang pagiging tahimik at marahan niya kanina sa amusement
Mayroon ng mga dekorasyon ang plaza at ang simbahan dahil malapit na ang pasko. May mga parol at Christmas lights na umiilaw tuwing gabi. Manghang mangha sina Lezzie at Sato na halos mabali na ang mga leeg kakatingala sa mga nakasabit na mga lantern na may iba’t ibang mga kulay.“Mommy, let’s decorate our house rin po,” turan ni Lezzie.“Yes baby, when we find time pumunta tayong mall at kayong dalawa ni Sato ang pumili okay?” nakangiti kong sabi sa kaniya.“Pagkatapos ay ilabas natin ang Christmas tree natin last year, you’ll help mommy right?” tanong ko sa kanila ni Sato. Sabay silang tumango at bumaling naman kay Juan
“Oh, boss, is she with you? Pasensiya na I held her up because of my clumsiness,” paumanhin ng lalaki ng makita si Juancho na nakatayo sa kaniyang likod. “Mr. Lorenzo, you have a meeting today, why are you dawdling here?” giit ni Juancho “Just a little late boss, I’m going now. Chill boss,” magaang sambit ng lalaki.“I’m Michael Lorenzo miss, I’m sorry for bumping to you, and you are?” Bigla niyang baling sa akin at pasimpleng inilahad ang kaniyang kamay.Sasagot na sana ako ng may humila sa aking kamay na patanggap sa nakalahad na kamay ng lalaki. Diretso akong hinila ni Juancho ng may katamtamang bilis upang maka sabay ang mga bata. Naiwan ang lalaking ngngangalang Michael Lorenzo doon na sigurado ay nagulat sa mga nangyari.“Hey, the man was being courteous,” sambit ko.Juancho did not even look back, sa halip ay binigay niya sa akin ang mga katagang, “No need
“Took you long enough,” bungad sa akin ni Juancho pagkapasok kong muli sa kaniyang opisina.I saw the kids sleeping on the couch with blankets laid over their bodies.“They fell asleep while waiting for you to come back. Lezzie was especially sleepy after eating ice cream,” wika niya. Ang kaniyang mga mata ay nasa mga bata and the warm smile smile on his face was back once again.“How about you? Not sleepy?” mahna kong tanong sa kaniya at naglakad pa papalapit papunta sa kaniyang mesa.“I am, but I was waiting for you to come back,”“You could’ve just sleep,”“I’m afraid that if I sleep I’ll wake up without you again,” diretso ang tingin niya sa aking mga mata.The erratic thumping of my heart came into the scene once again. This man really has the ability to make me lose my cool.“So what did you and Hiskien talked about?” he aske
“Wow! So big daddy! This is really your house?” labis na paghangang turan ni Lezzie.Sinalubong kami ng tahimik at magarang bahay, mas tama yatang sabihin na isa itong mansiyon. Ngunit sa pagpasok palang ay napansin ko nan a walang tao dito maliban sa amin.“Wala bang mga katulong?” tanong ko sa kaniya.“I can hire one if you want it,” aniya na agad ko namang inilingan.“No, nagtatanong lang ako dahil parang walang tao dito,” paliwanag ko sa kaniya.“Yes, I’m usually the only person here during the night, the cook goes home and the cleaner comes every three days,” paliwanag rin niyaTumango ako saka lumapit sa mga batang naglilibot sa sala ng mansiyon.“Hey babies, let’s take a bath na, so you can sleep you have school tomorrow pa,” wika ko sa kanila.“But mommy, just another hour pleash…” ngusoo ni Lezzie. Hinil
I don't really care about the relationship of the two. Pero nakapagtatakang labis akong nainis sa aking narinig."It's none of my business. Wear your clothes now babies," baling ko sa mga bata at binalewala ang turan ni Juancho."Can you please not apply that 'none of my business' to me?""It's really not of your business to restrict me," laban ko sa kaniya habag binibihisan ang mga bata."I'm not restricting you, I'm pleading," aniya"Really? Then pleading rejected."Sekreto akong napangiti ng makita ang pag buntong hininga ni Juancho. I totally won this argument.Pagkatapos bihisan ang mga bata ay itinuro ni Juancho ang isang kwarto na maaaring gamitin namin ng mga bata sa gabing iyon. The room was strangely perfect for the kids. As if it was meant for them.Well, hindi narin nakakapagtaka kung naipaayos niya ito ng malaman niyang anak niya ang dalawang bata.Ilan
Kabanata 31Inayos ko ang marigold at cypress sa vase na nasa counter. Malaki ang aking problema ngayong araw, isang dahilan ay dahil sa bahay parin ni Juancho uuwi ang mga bata dahil hindi pa raw sigurado kung ligtas na nga bang bumalik sa bahay at siyempre dahil pupunta ang mga bata ay otomatiko ring doon ako uuwi. Ngunit hindi ito ang pinakamalaking dagok ngayon.“Mahihigop na ako sa lalim ng mga buntong hininga mo Orelia,” usal ni ma’am Lony sa kaniyiang paglabas mula sa storage room.Tumingin ako sa kaniya at muling bumuntong hininga. I sprayed water on the marigold.“Ano pa kasi ang problema?” tanong niya, ngunit ng makitang wala akong balak magsalita ay dinagdagan niya ang kaniyan turan.“So I know for a fact that you are now living with the CEO of White Swan, iyan ba ang problema mo?” Lumaki ang aking mata sa mga salitang lumabas sa kaniyang bibig.“Pano mo po nalaman?” may himig ng pan