Hapon at kasalukuyan akong nag-aayos ng mga damit ko sa loob ng cabinet nang tawagin ako Mama mula sa bakuran namin. Ikatlong araw na at hindi pa rin ako pumasok muli sa opisina. "Ace! Ace!" "Bakit po?" Nilakihan ko ang awang ng bintana at dumungaw.Nakangising mga mukha nina Keth at Nicolo ang nakatanaw akin. May kanya-kanyang bitbit na saranggola ang dalawa. Ngumuso ako."Tara, doon tayo sa burol. Ang ganda ng hangin oh, tamang-tama para sa saranggola." Pangguguyo ni Keth habang tatango-tango naman si Nicolo sa tabi nito. "Samahan mo sila, buong maghapon ka nang nagmumukmok diyan sa kuwarto," sabi ni Mama na nagwawalis sa mga tuyong dahon na tinangay ng hangin doon mula sa hilera ng mga puno sa labas ng bakuran namin."Sige na, Ace, habang may araw pa. May dala kaming snacks." Inangat ni Nicolo ang shopping bag na namumutok sa malalaking bag ng junkfoods at softdrinks in-can. "Magbibihis lang ako." Isinara ko ang bintana at pumihit. Maong na romper ang isinuot ko. May spaghetti
HINATID ako nina Mayor Yanixx at Engr. Irlan pauwi. Sinamahan pa ako ni Mayor sa loob ng bahay. Lalo tuloy akong kinuyog ng nerbiyos. Paano kung mahalata nina Mama at Lolo na may kakaiba sa akin? Natitiis ko naman ang kirot sa katawan ko pero hindi ako sigurado kung kaya kong idaan sa bonggang pagkukunwari ang sundot ng konsensya. Hindi kasi ako sanay na nagsisinungaling kay Mama."Maupo ka, Mayor." Binigyan ni Mama si Mayor ng pastic na upuan. Nadatnan namin silang dalawa ni Lolo sa maliit na sala loob ng kubo. Halata sa mga mata ni Mama at hapis na mukha ang kawalan ng tulog. Si Lolo naman ay tiyak hinihintay rin ang pag-uwi ko. Kung ganitong oras kasi madalas naroon siya sa bukid."Thank you, Aling Jove, Manong Paul. Hindi kami nakauwi ni Ace kahapon dahil lumaki ang mga alon at hindi makabiyahe ang mga bangka. May kasama ring hangin ang ulan, mapanganib kung nagpumilit kami." Nagpaliwanag si Mayor.Tumango si Mama at tumingin sa akin. Pero kusang umilap ang mga mata ko at hindi k
Ako kaya? Ano ako sa kanya? Fling din o mas cheap pa. Hindi niya direktang sinagot ang tanong ko. Binobola lang niya ako. Malamang nahalata niyang crush ko siya kaya sumubok siyang landiin ako at bumigay naman ako agad. Nagsisi talaga ako pero wala akong ganang umiyak. Iniisip ko si Mama. Hindi iyon nagkulang sa akin ng paalala. Busog ako sa payo at pangaral. Pero heto, pinili ko pa ring gawin ang mali. "Ace, hindi kita papabayaan. Hindi matatapos dito ang nangyari kagabi. It's maybe too early for me to say that what we have right now is love or anything closer to it. Pero ikaw lang ang babae sa buhay ko ngayon at wala akong balak na tumingin pa sa iba." Kahit papaano may haplos iyon sa puso ko. Pero sapat na ba iyon para mapawi ko ang hapdi na idudulot ng pagkakamali ko oras na malaman ito ng aking pamilya? Bandang huli ay napilit niya rin akong kumain. Sinabayan niya pa ako at nagkukuwento siya tungkol sa ilang priority agenda niya para sa mga programa sa lungsod. "Napada
HINDI pa rin lubusang tumila ang ulan pero kahit papaano ay may nasisilip na akong sinag ng araw sa makapal na ulap sa papawirin. Kaya lang sa ganitong kondisyon ay malabong bibiyahe ang yate pabalik ng poblacion. Mapanganib pa rin kasi. Saglit akong pumikit. Mabigat ang ulo ko at pumipintig ang kirot. Wala akong maayos na tulog. Niyakap ko ang malaking unan sa aking tabi at ipinatong doon ang aking mukha. Tatlong unan ang nasa ilalim ng aking balakang. Kahit malambot ang kama, dama ko pa rin ang hapdi sa maselang parte ng katawan ko. Nagliliyab ang kirot sa gitna ng aking mga hita. Napasinghot ako at bumaling sa nag-iisang bintana ng kuwarto. Dinig ang masiglang ingay ng mga taga-Isla. Ang kaligayahan sa boses nila habang nagkukuwentuhan tungkol sa programa kahapon. Hindi maikakailang karamihan sa mga pamilyang nakatira rito ay lubog sa kahirapan kaya linggo-linggo ay may inilulunsad na ayuda program ang munisipyo sa pangunguna ni Mayor. Napakislot ako nang sumagi sa isip ko a
Pasado alas kuwatro natapos ang meeting. Mahigit isang oras din. Nilinis ko ang coffee machine at pagkatapos ay nag-check ako sa mga papeles na kailangan kong i-photocopy gaya ng memorandun, notice of meeting, endorsements at executive orders. "Ace, sumabay ka na sa akin, pupunta ako sa barangay ninyo," alok ni Mayor na naghahanda nang umalis. Pitong minutos na lang bago mag-alas singko. Sasamantalahin ko na para maka-save sa pamasahe. Maliksi kong inayos ang mga papel sa desk ko at kinuha ang aking bag sa loob ng drawer. "Ano'ng gagawin mo roon sa kanila?" tanong ni Engineer Irlan. Galing ito sa labas at hinatid ang mga kasama. "Bibili ng Emperador." Ngumisi si Mayor. Napaunat ako. Ano raw? Bibili ng Emperador? "Pupunta rin ako," deklarasyon ni Engineer. Nagsuntukan agad ang mga kilay ni Mayor. "Yeah? Ano'ng gagawin mo ro'n?" "Bibili ng Red Horse." Humalukipkip si Engineer Irlan na para bang naghamon na subukan ni Mayor pigilan ito. Nagbibiruan lang naman yata sila. Bibili
Bata lang ako kung tutuusin sa edad kong ito. Pero tuwing tinitingnan ko si Mayor Yanixx at kapag nakatitig din siya sa akin pakiramdam ko magkasing-edad lang kami. 'Yong patago niyang ngiti, mga palihim niyang kindat ay para bang nagsasabi sa akin na walang masama kung papangarapin ko siya. Gaya ngayon. Kahit abala siya sa pagpirma sa mga dokumento sa ibabaw ng kaniyang desk nakukuha pa rin niyang sulyapan ako. May nakakubling ngiti sa kaniyang mga mata na kumikiliti sa aking sikmura at talampakan. Siguro sobra na kung hihilingin ko ring maramdaman niya ang nararamdaman ko ngayon. Malamang natutuwa lang siya sa akin. Wala kasi siyang kapatid na babae. Pinukol ko ng tingin ang labas mula sa floor to ceiling window. Maulan pa rin pero hindi na tulad kahapon ang bugso ng hangin. Akala ko kanina hindi ako makapasok sa trabaho pero tumila saglit ang ulan pagsapit ng alas siyete. "Ace, one shot of espresso, please?" Nagsalita si Mayor. Napaunat ako at masiglang tumayo at lumapit s